Quote:
Originally posted by alma
krino δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι τόσο απότομος. Δεν έθιξα το σπίτι σου, μαγκιά σου που είναι όλα καλά.
λυπαμαι αν καταλάβες οτι ειμαι αποτομος.
Δυστυχως ομως δεν ειμαι εγω αποτομος αλλα η κατασταση τετοια.
Εκτος αν θες να σου απαντανε, χαιδευοντας τα αυτια.
Κατι που δεν ειναι στην ιδιοσυγκρασια μου ομως.
Το οτι ειναι καλα σε εμενα δεν ειναι θεμα μαγκιας, ετσι ηθελα ετσι εγιναν. Μονο που το ζητημα δεν ειμαι εγω.
Πάντα σου ευχομαι να είναι, απλά είπα ότι συμφωνώ με όλα όσα μου λες. Ουτε είμαι υποχρεωμένη μολις αντιμετωπίσω ενα πρόβλημα να το συζητήσω. Ήθελα να το κρατησω μεσα μου, τώρα που νιώθω την ανάγκη να το πω, το είπα.
δεν σε χρεωνω κατι,
σχολιαζω το γεγονος ποτε αρχιζες να λειτουργεις πανω σε αυτο.
Κανεις δεν κατηγορει τις αναγκες σου, πλην ομως βγαινουν συμπερασματα απο αυτες.
Σκέφτηκες ποτέ ότι ίσως να ντρέπομαι κι εγώ η ίδια γι αυτό που κάνω? Σκέφτηκες πως ίσως να μην είμαι έτοιμη να παραδεχτώ τα κενά του γάμου μου?
Ναι το σκεφτηκα,
δυστυχως ειναι ενα συνηθες προβλημα στις σημερινες ελληνικες οικογενοιες.
Μετα απο αποτυχημενους γαμους, αντι να υπαρχει προθεση να διορθωσουμε κατι, αυτο που μενει ειναι η ντροπη και οι ενοχες.
Είναι δυνατον να με ρωτάς αν θέλω το παιδί μαζί μου????
δεν υπονοησα κατι,
ηθελα να βαλω στην κουβεντα αυτη την παραμετρο που ξεχαστηκε. Ισως ομως ειναι αρκετα καθοριστικο.
Ελεος! Και θα στο ξαναπώ, η λύση στην οποία πλησιάζω είναι να διορθώσω το γάμο μου και τέλος τα καινούρια.
πιστευω οτι αυτη ειναι η σωστη κινηση. Θα ελεγα πιο σωστα να δεις τι θα κανεις με το γαμο σου, δεν ξερω αν θα διορθωσεις και δεν λεω οτι πρεπει να κανεις αυτο συγκεκριμενα.
Μην ξεχνάς πως και το καινούριο δεν έχει απλώσει χέρι πάνω μου. Δεν ξέρω αν αυτό κάνει διαφορά για σένα για μένα πάντως κάνει.
ναι για μενα δεν εχει μεγαλη διαφορα.
Η ουσια ειναι τι κανει το μυαλο σου και οχι αν \"μολυνθηκε\" το κορμι σου. Ειτε απλωσει ειτε οχι, δεν θα αλλαξουν και πολλα πραγματα.
Σαν αποψη την θεωρω κοινωνικο στερεοτυπο και μονο.
Δυστυχως το σεξ εχει ποινικοποιηθει σε ολα τα επιπεδα.
Δεν το παίζω η μοιραια γκόμενα αυτή τη στιγμή ανάμεσα σε δύο άντρες, απλά ερωτευτηκα...
δεν αντιλεγω και ειναι πολυ ομορφο αυτο που νιωθεις και κανεις δεν εχει δικαιωμα να στο στερησει αυτο.
Αποψη μου ειναι να πολεμησεις για αυτο που νιωθεις και να το χαρεις χωρις καμια αναστολη.
Δεν το προκαλείς αυτο, απλά γίνεται..Αν ήμουν άντρας θα είχα ήδη κάνει παράλληλη σχέση και δεν θα έτρεχε και τίποτα στο σπίτι μου.
οσον με αφορα δεν με αγγιζει αυτο που λες.
Σαν αντρας αν μου τυχαινε κατι τετοιο, θα ενημερωνα το συντροφο μου τι παιζει αρχικα για να δουμε τι συμβαινει.
Χωρις να σου χρεωνω κατι,
δεν ειμαι του σκεπτικου να δω τι θα κανω με την ενδοσκοπηση μου και πρατω αναλογα.
Τα συναισθηματα μου - οποια ειναι αυτα - αφορουν και την συντροφο μου και δικαιουτε να τα μαθει.
Εγώ δεν θελω να φτάσω ως εκεί. Θέλω χρόνο για να πάρω αποφάσεις, δεν είναι τόσο απλό.
το ζητουμενο μου ειναι οτι θεωρεις οτι οι αποφασεις αφορουν αποκλειστικα εσενα και τον συντροφο σου, η τουλαχιστον ετσι καταλαβα.
Μιλας ομως για το τι θα κανεις με ενα ανθρωπο που εισαι ηδη 3 χρονια μαζι. Επισης αν εχω καταλαβει καλα, παιζει το ενδεχωμενο ο αντρας σου αν μεινετε τελικα μαζι το ολο γεγονος θα το θαψεις καπου βαθεια μεσα σου σαν να μην συνεβει ποτε.