αδυναμία να διαχώρισει την σχέση μας απο την αδελφή του!

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΚα

Τον έχω πιάσει, πολλές φορές! Στην αρχή δεν με άφηνε να του τα πω, μετά τα άκουγε και συμφωνούσε και μου έλεγε όλα θα φτιάξουν αρκεί να μην γκρινάζεις και μετά απλά δεν απαντούσε, ενδιάμεσα μου λέγε και την κορυφαία ατάκα: "είσαι πιο έξυπνη απο μένα και έχεις τον τρόπο σου να τα παρουσιάζεις έτσι ώστε να φαίνομαι λάθος εγώ και να μην έχω επιχειρήματα να σε αντικρούσω!" ή το καλύτερο :" τώρα αγχώθηκα γίνεται να το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή γιατί κόλλησα!" Το αργότερα δεν ερχόταν ποτέ! Και στο τέλος όλα μαζι ανάλογα με την κατάσταση, ένιωθα οτι μιλούσα με τοίχο!

---

υπαρχουν καποιοι ανθρωποι, που δεν αντεχουν να συγκρουστουν, ξερουν πολυ καλα ομως τι θελουν και τι δεν θελουν.
αυτο συνεβαινε οταν ειχες την εντυπωση οτι μιλας σε τοιχο. αυτο συνεβαινε κι οταν σου εδινε την εντυπωση οτι συμφωνει αλλα εβλεπες παλι τα ιδια. ηξερε τι ηθελε.
απλα δεν ειχε το κουραγιο να στα πει.
στα ειχα ξαναπει βεβαια, αλλα αν ηθελε να ειστε μαζι, μια χαρα θα τα "καταλαβαινε ολα" και θα επαιρνε τις αποφασεις του.
γνωμη μου, οτι και πολυ καθησες. επρεπε νωριτερα να του πεις τα θελω σου και να φυγεις αποτομα. εκει, μπορει και να εκανε καποιο βημα.
οχι να του λες "κοιτα με που φευγω σιγα- σιγα, δεν θα κανεις κατι???" με τον τροπο σου, αυτο του ελεγες.
τον διευκολυνες να σε ξεπερασει. αυτο εκανες.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

υπαρχουν καποιοι ανθρωποι, που δεν αντεχουν να συγκρουστουν, ξερουν πολυ καλα ομως τι θελουν και τι δεν θελουν.
αυτο συνεβαινε οταν ειχες την εντυπωση οτι μιλας σε τοιχο. αυτο συνεβαινε κι οταν σου εδινε την εντυπωση οτι συμφωνει αλλα εβλεπες παλι τα ιδια. ηξερε τι ηθελε.
απλα δεν ειχε το κουραγιο να στα πει.
στα ειχα ξαναπει βεβαια, αλλα αν ηθελε να ειστε μαζι, μια χαρα θα τα "καταλαβαινε ολα" και θα επαιρνε τις αποφασεις του.
γνωμη μου, οτι και πολυ καθησες. επρεπε νωριτερα να του πεις τα θελω σου και να φυγεις αποτομα. εκει, μπορει και να εκανε καποιο βημα.
οχι να του λες "κοιτα με που φευγω σιγα- σιγα, δεν θα κανεις κατι???/" με τον τροπο σου, αυτο του ελεγες.
τον διευκολυνες να σε ξεπερασει. αυτο εκανες.

---

Το χω σκεφτεί και εγώ, μπορεί και να ναι έτσι! Αλλά δεν μπορώ να μετανιώσω, λειτούργησα όπως ένιωσα αν έπρεπε να κάνω κόλπα να τον έχω δεν ξέρω αν θα άξιζε τον κόπο. Αν κάποια στιγμή κουραζόμουν εγώ να τον χειρίζομαι θα το έχανα τότε! :(

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΚα

Το χω σκεφτεί και εγώ, μπορεί και να ναι έτσι! Αλλά δεν μπορώ να μετανιώσω, λειτούργησα όπως ένιωσα αν έπρεπε να κάνω κόλπα να τον έχω δεν ξέρω αν θα άξιζε τον κόπο. Αν κάποια στιγμή κουραζόμουν εγώ να τον χειρίζομαι θα το έχανα τότε! :(

---

δεν ειναι κολπο να λες ξεκαθαρα τα θελω σου και να τα διεκδικεις.
κολπο ειναι να προσπαθεις με ψεματα/συκοφαντιες να φερεις καποιον στα νερα σου.
εσυ δεν εκανες το δευτερο βεβαια. απλα διαλεξες την μουρμουρα και την φθορα απο την ξεκαθαρη και αποφασιστικη θεση.

καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά ακόμη και όταν ήμουν ξεκάθαρη απλά έπεφτε σε κατάθλιψη και δεν με άφηνε να φύγω! Μου λεγε οτι όλα θα φτιάξουν! Αλλά δυστυχώς έχεις δίκιο, έπρεπε να φύγω νωρίτερα γιατί πληγώθηκα πολύ και θα μπορούσα να το αποφύγω, γιατι να αλλάξει δεν το βλέπω!

H γνώμη μου είναι πως κάποιοι άνθρωποι δεν λειτουργούν με βάση όσα θέλουν, ίσως δεν ξέρουν καν τι θέλουν και τι όχι. Αλλά λειτουργούν με αυτά που ΔΕΝ θέλουν, δεν αντέχουν: δεν θέλουν φασαρίες κι αντιπαραθέσεις, δεν θέλουν διλήμματα, δεν θέλουν δυσκολίες... δεν αντέχουν τον αποχωρισμό, δεν αντέχουν και να πάρουν θέση.

Αν εσύ δεν "γκρίνιαζες" κι αν οι γύρω δεν δημιουργούσαν προβλήματα, γενικά αν ήταν όλα ήσυχα, δεν θα έμπαινε καν στη διαδικασία να αλλάξει κάτι, απλά θα προχωρούσε. Πάλι όμως μπορεί να αντιμετώπιζες ανεξήγητη απόσυρση, ακριβώς τη στιγμή που θα χρειαζόταν μια σοβαρή δέσμευση εκ μέρους του, ή μια επιλογή. Κι αυτό είναι κάτι που πάντα προκύπτει στην πορεία της ζωής. Επίσης, δεν είναι καθόλου σίγουρο πως ενώ εσύ θα προχωρούσες νομίζοντας πως όλα είναι καλά, κάποια στιγμή ο αμίλητος και άβουλος να μιλούσε και να τα ανέτρεπε όλα.

Συμπερασματικά, θα ήταν δύσκολα πιστεύω τα πράγματα, επομένως καλώς ήρθαν τελικά έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

H γνώμη μου είναι πως κάποιοι άνθρωποι δεν λειτουργούν με βάση όσα θέλουν, ίσως δεν ξέρουν καν τι θέλουν και τι όχι. Αλλά λειτουργούν με αυτά που ΔΕΝ θέλουν, δεν αντέχουν: δεν θέλουν φασαρίες κι αντιπαραθέσεις, δεν θέλουν διλήμματα, δεν θέλουν δυσκολίες... δεν αντέχουν τον αποχωρισμό, δεν αντέχουν και να πάρουν θέση.

Αν εσύ δεν "γκρίνιαζες" κι αν οι γύρω δεν δημιουργούσαν προβλήματα, γενικά αν ήταν όλα ήσυχα, δεν θα έμπαινε καν στη διαδικασία να αλλάξει κάτι, απλά θα προχωρούσε. Πάλι όμως μπορεί να αντιμετώπιζες ανεξήγητη απόσυρση, ακριβώς τη στιγμή που θα χρειαζόταν μια σοβαρή δέσμευση εκ μέρους του, ή μια επιλογή. Κι αυτό είναι κάτι που πάντα προκύπτει στην πορεία της ζωής. Επίσης, δεν είναι καθόλου σίγουρο πως ενώ εσύ θα προχωρούσες νομίζοντας πως όλα είναι καλά, κάποια στιγμή ο αμίλητος και άβουλος να μιλούσε και να τα ανέτρεπε όλα.

Συμπερασματικά, θα ήταν δύσκολα πιστεύω τα πράγματα, επομένως καλώς ήρθαν τελικά έτσι.

---

Το ξέρω Μαρίνα, απο την αρχή το ήξερα. Αλλά έλπιζα οτι ίσως είναι απλά κλειστός χαρακτήρας, ίσως με την αγάπη μου και την συμπαράσταση μου ξεμπλοκάρει, ίσως ....! Το ήξερα ότι έτσι είναι τα πράγματα και οτι αυτό θα ήταν πάντα πρόβλημα αλλά δεν ήθελα να το δω! Ίσως ακόμη να ελπίζω βαθιά μέσα μου κάποιες φορές οτι μπορεί να αλλάξει και να κάνει την υπέρβαση...

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΚα

Το ξέρω Μαρίνα, απο την αρχή το ήξερα. Αλλά έλπιζα οτι ίσως είναι απλά κλειστός χαρακτήρας, ίσως με την αγάπη μου και την συμπαράσταση μου ξεμπλοκάρει, ίσως ....! Το ήξερα ότι έτσι είναι τα πράγματα και οτι αυτό θα ήταν πάντα πρόβλημα αλλά δεν ήθελα να το δω! Ίσως ακόμη να ελπίζω βαθιά μέσα μου κάποιες φορές οτι μπορεί να αλλάξει και να κάνει την υπέρβαση...

---

Χμ χμ… αυτό ακούγεται λίγο σαν σύνδρομο σωτήρα εε? :p
Δηλαδή αρκετές φορές πιστεύουμε πως οι άνθρωποι είναι καλοί, αλλά πληγωμένοι ή εσωστρεφείς και χρειάζονται μόνο αγάπη για να ανοιχτούν ή και να ξεπεράσουν τα τραύματα.
Κάποιες φορές φυσικά και είναι καλό να απλώνουμε το χέρι, να δείχνουμε υπομονή και κατανόηση. Αλίμονο αν δεν βοηθούσε ποτέ κανείς όσους χρειάζονται ή ζητούν βοήθεια. Όμως σε μια σχέση σαν αυτή που περιέγραψες, ποιος να πρωτοβοηθήσει ποιον, όταν κι εσύ δεν είσαι ευχαριστημένη και αμφιβάλλεις.

Η δική μου εμπειρία λέει πως οι ‘κλειστοί’ άνθρωποι, είναι πολύ συχνά άνθρωποι που βασανίζονται από αμφιβολίες (για τον εαυτό τους, για τη σχέση τους, για τον άλλο άνθρωπο κλπ) ή άνθρωποι που έχουν μυστικά, που κάτι κρύβουν (συνήθως σημαντικό). Πολύ πιο σπάνια είναι άνθρωποι που σκέφτονται υπερβολικά, κάπως φοβισμένοι, ίσως πολύ ευαίσθητοι, αλλά γενικά έντιμοι.

Αν κάποιος ανήκει στην δεύτερη κατηγορία θα το καταλάβεις γιατί όταν χάσει κάτι πραγματικά σημαντικό για εκείνον, θα κάνει την υπέρβαση που λες και συνήθως σύντομα. Κάποιοι πιο εγωιστές θα την κάνουν πολύ πιο αργά και μπορεί ως τότε εσύ να έχεις φύγει χιλιόμετρα.

Και κάποιοι δεν θα την κάνουν ποτέ.
Θα έλεγα λοιπόν προχώρα χωρίς να κοιτάς πίσω, κάνε τη δική σου υπέρβαση και ψάξου μέσα σου.
Κοίτα με τον επόμενο να έχετε μέσες άκρες κοινή νοοτροπία κι εμπειρίες και τον ίδιο περίπου τρόπο να σχετίζεστε με τα μέλη της οικογένειας σας. :)

έχεις δίκιο δυστυχώς! Όσο για το "σύνδρομο σωτήρα" το ξέρω οτι το χω απο μικρή. Λόγο οικογενειακών θεμάτων και πολλών ευθυνών απο την οικογένεια μου απο μικρή λειτουργώ έτσι, το έχω δουλέψει πολύ και το έχω βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό αλλά ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη! Μόλις διάβασα σε άλλη κατηγορία για τον όρο οριακός, λες να μαι οριακή? αλλά και ο σύντροφός μου νομίζω οτι μπορεί να είναι! να προσπαθήσω να τον πείσω να πάει σε ένα ψυχολόγο?

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΚα

έχεις δίκιο δυστυχώς! Όσο για το "σύνδρομο σωτήρα" το ξέρω οτι το χω απο μικρή. Λόγο οικογενειακών θεμάτων και πολλών ευθυνών απο την οικογένεια μου απο μικρή λειτουργώ έτσι, το έχω δουλέψει πολύ και το έχω βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό αλλά ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη! Μόλις διάβασα σε άλλη κατηγορία για τον όρο οριακός, λες να μαι οριακή? αλλά και ο σύντροφός μου νομίζω οτι μπορεί να είναι! να προσπαθήσω να τον πείσω να πάει σε ένα ψυχολόγο?

---

δεν νομιζω οτι στο συγκεκριμενο θεμα σε μπερδεψε οποιοδηποτε συνδρομο "σωτηρα". εμφανως δεν εσωζες κανεναν αλλον απο τον εαυτο σου..
απλα προσπαθουσες να φερεις την σχεση σου και τις συμπεριφορες του στα δικα σου μετρα, για να ικανοποιει ΕΣΕΝΑ η σχεση σας.
αυτο, σε γενικες γραμμες δεν γινεται. το να αλλαξεις καποιον αλλον γιατι δεν σου ταιριαζει η δεν σε εξυπηρετει η συμπεριφορα του.
και ειναι και χειριστικο εδω που τα λεμε. ;)
αλλαζει μονος του αν το αποφασισει ο ιδιος, η αλλαζεις εσυ αν θες ντε και καλα να εισαι μαζι του.
μην υποτιμας ποτε τα θελω καποιου, οταν δεν σε βολευουν.
αν σε θελει πραγματικα, θα κανει την υπερβαση. αν δεν την κανει, απλα δεν σε θελει αρκετα.

και για να μαστε και δικαιοι, κι εκεινος εχει δικαιωμα να ειναι η σχεση σας και η ζωη σας οπως θα θελε εκεινος. το προβλημα δεν ειναι οτι δεν σε ηθελε.
αν δεν υπηρχε επιθυμια για σενα ως γυναικα δεν σωζοταν με τπτ, οσο κι αν εσυ φαντασιωνοσουν οτι φοβηθηκε να σε διεκδικησει:rolleyes:
το προβλημα ηταν, οτι ηθελε να ειστε μαζι αλλα με τον δικο του τροπο ζωης.
ακριβως οτι θελεις κιε συ δηλαδη...

οσο για τον ψυχολογο, αν εχεις αμφιβολιες για τον εαυτο σου και για το κατα ποσο για καποιες δυσλειτουργιες μπορει να φταινε δικα σου θεματα, φυσικα και να πας. ακομα και για να ξεδιαλυνεις πραγματα μεσα σου θα σε βοηθησει.
αλλα εκεινον πως να τον πεισεις να παει? για εκεινον φταιει η δικη σου νοοτροπια, οχι η δικη του. δεν 'στελνεις" καποιον στον ψυχολογο επειδη εισαι εσυ δυσαρεστημενος με την ανταποκριση του, η δεν εκπληρωνει τις επιθυμιες σου. πρεπει να το πιστευει ο ιδιος οτι το χρειαζεται.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΚα

έχεις δίκιο δυστυχώς! Όσο για το "σύνδρομο σωτήρα" το ξέρω οτι το χω απο μικρή. Λόγο οικογενειακών θεμάτων και πολλών ευθυνών απο την οικογένεια μου απο μικρή λειτουργώ έτσι, το έχω δουλέψει πολύ και το έχω βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό αλλά ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη! Μόλις διάβασα σε άλλη κατηγορία για τον όρο οριακός, λες να μαι οριακή? αλλά και ο σύντροφός μου νομίζω οτι μπορεί να είναι! να προσπαθήσω να τον πείσω να πάει σε ένα ψυχολόγο?

---

Απαπα, τζιζ!... Μακριά από αυτοδιαγνώσεις, ιδίως μέσω των κειμένων ενός φόρουμ!
Έτσι κι αλλιώς καμιά διάγνωση δεν αλλάζει την ουσία μιας σχέσης - ιδίως αν πρόκειται για μια ασαφή διαταραχή προσωπικότητας (όπως η οριακή).

Θα έλεγα να πας εσύ σε ψυχολόγο μόνο αν νιώθεις πως κάνεις πισωγυρίσματα που σε βλάπτουν στις σχέσεις, ή ανέχεσαι πολλά που νιώθεις ότι δεν θα έπρεπε, ή δυσκολεύεσαι να ξεπεράσεις γνωστικά και συναισθηματικά τα κατάλοιπα μιας σχέσης κλπ. Κι όλα αυτά φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με διαγνώσεις και διαταραχές. Πίστεψε με, οι ταμπέλες τέτοιου τύπου περισσότερη ζημιά κάνουν παρά καλό.

Όσο για εκείνον, γνώμη μου είναι πως όχι... να μην προσπαθήσεις να τον πείσεις. Μπορείς να του πεις τι πιστεύεις για εκείνον, ή ακόμα καλύτερα τι έχεις παρατηρήσει στη συμπεριφορά του και μετά να του πεις ότι ίσως τον βοηθούσε να επισκεφθεί κάποιον ειδικό. Όμως πιστεύω πως σε αυτή τη φάση δεν έχει νόημα να μπεις σε τέτοια διαδικασία. Φρόντισε τον εαυτό σου.

Quote:

---

Απαπα, τζιζ!... Μακριά από αυτοδιαγνώσεις, ιδίως μέσω των κειμένων ενός φόρουμ!
Έτσι κι αλλιώς καμιά διάγνωση δεν αλλάζει την ουσία μιας σχέσης

---

το θεμα ειναι οτι οι περισσοτεροι δε καταλαβαινουν τι σημαινει αυτο αφου με αυτο το τροπο μονο χειροτερα μπορει να νιωσει καπιος κ να χασει περισσοτερο τη πιστη στον εαυτο του

Quote:

---

Πίστεψε με, οι ταμπέλες τέτοιου τύπου περισσότερη ζημιά κάνουν παρά καλό.

---

αν ολοι το ηξεραν αυτο κ το ειχαν κατανοησει τωρα θα ταν μια χαρα πολοι νομιζουν πχ οτι η ψυχη ειναι κατι σαν αμαξι που πρεπει να ψαξουν πιο εξαρτημα θα αντικαταστησουν αλλα βρισκονται σε τοσο λαθος ψυχολογια που εξαιτιας αυτου πεφτουν ψυχολογικα.