Καλές υποδειγματικές στον έξω κόσμο.
Στον κόσμο του σπιτιού τους όμως που δεν ξέρεις..τι γίνεται μέσα???
Φταίνε και οι γονείς αλλά και το ότι δεν γενιούνται η μάλλον δεν διαμορφώνουν δυνατό χαρακτήρα μερικά παιδιά
Printable View
Συμφωνω σ' αυτο! Αλλα αυτο δεν αναιρει και το οτι η σωστη συμπεριφορα και η αγαπη απο εναν γονιο μπορει να αποτρεψει τα χειροτερα... Οσο ειναι ακομη παιδι καποιος και μπορεις να τον φερεις στον ισιο δρομο. Και ειναι αναλογα με το πως θα το διαχειριστει καποιος. Εγω με την ιδια συμπεριφορα, λογω χαρακτηρα το δεχομουν και δεν ξεφυγα, οτι ενιωθα στην εφηβεια επειδη περασα απο μινι καταθλιψη το περασα μονη μου. Αυτο δεν ισχυει για τον αδερφο μου ομως επειδη δεν εχουμε τον ιδιο χαρακτηρα και αντοχες. Δεν μπορεις να αποκλειεις οτι φταιει καποιος χωρις να ξερεις τι συμβαινει...
Ηδη εξαντλειται (εδω με διωχνουν συχνα πυκνα απο το σπιτι για να μην ξεσπασει σωματικα και πανω μου) δεν ειπα πως ειναι κατι ευκολο να το διαχειριστει κανεις. Απ την αλλη ειναι αδερφος μου και ενδιαφερομαι και επισης προσπαθω να καταλαβω την δικη του πλευρα και πολλα πραγματα τα καταλαβαινω, βλεπω και εχω βιωσει κι εγω την αιτια. Δηλαδη εσυ τι προτεινεις? Επειδη δεν μπορεις να ανεχτεις κατι τετοιο, να τον παρατησεις??? ...
Ξέρεις γιατι παίρνεις τελείως άκυρες απαντήσεις στο πρόβλημα σου; Γιατί ιδέα δεν έχουμε τι ακριβώς εχει ο αδερφός σου και τι ακριβώς έχει κάνει η μητέρα σου που οδήγησεστην κατασταση του αδερφού σου. Είναι άλλο πχ να ήταν καταπιεστική απλά και άλλο βίαιη.
εγω θα εβαζα πρωτα τη σωματικη μου ακαιρεοτητα κ μετα οτι ειναι αδερφος μου γιατι αν καμια μερα πανω στα νερα του με εστελνε στο κατ μετα σιγουρα δε χειροτερευε κ αλο η σχεση μας. αν βγαινει εκτος ελεγχου εντελως δε ξερω κατα ποσο συμβαινει αυτο ειναι για να τον δει γιατρος αφου κανεις δε θα μπορεσει να παλεψει αυτη τη συμπεριφορα του
Από την στιγμή που χτυπάει και βρίζει την μάνα του χάνει το δίκαιο του ως προς αυτήν!
Ήταν και καταπιεστική και βίαιη και μάλιστα και μπροστά σε ξένο κόσμο. Εγώ εκνευρίστηκα γιατί άλλο ρωτούσα εξαρχής...
Δελφίνι, το δίκαιό του το χάνει, συμφωνούμε. Είναι απαράδεκτος αλλά ας βλέπουμε και την αιτία και γιατί αντιδράει έτσι. Μια φυσιολογική μητέρα θα δεχόταν τις ευθύνες της και θα ένιωθε τύψεις. Εμένα αυτό με ξινίζει, αν έλεγε ξέρω γω δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση φοβάμαι κάθε στιγμή είναι ανθρώπινο, σε όλα υπάρχουν όρια. Αλλά το να τα ρίχνεις όλα αλλού ενώ όλοι βλέπουν πως φταις κυρίως εσύ... εμ... ναι.. καταλαβαίνεις.
Τον βλέπει ήδη γιατρός αλλά θα τον σταματήσουμε γιατί δεν τον βοηθάει, πέσαμε σε μαλάκα. Τον έβλεπε και ψυχολόγος αλλά δεν ήθελε να συνεχίσει ο αδερφός μου. Τώρα νομίζει πως είναι μια χαράαααα :( συζητούσαν τις προάλες οι γονείς μου αν κάνουμε τεράστιο λάθος και δεν τον κλείνουμε σε ψυχιατρείο γιατί κάποια στιγμή θα κάνει κάτι που θα τον στιγματίσει και θα καταλήξει εκεί. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσεις. Ούτε κι' εγώ πια δεν ξέρω. Απ' την μια τον λυπάμαι, προσπαθώ να καταλάβω, απ' την άλλη φοβάμαι για όλους μας και μετά σκέφτομαι πόσο πια αυτή η κατάσταση, εδώ και 1,5 χρόνο προσπαθούμε και υπομένουμε και αντί να δούμε βελτίωση τα πράγματα χειροτερεύουν. Τελοσπάντων...
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις.
Να νιώθει τύψεις η μαμά σου γιατί; Δεν το καταλαβαίνω αυτό! Φταίει αυτή που ο γιός της κάνει κακές επιλογές στην ζωή του ή μήπως αυτή τον παρότρυνε στις επιλογές του; Το να μην τον αντέχει μάλλον είναι ανθρώπινο. Το να τον κλείσετε σε ψυχιατρείο είναι ελεεινό από τόσο μικρό είναι απάνθρωπο!!!!
Σύγγνωμη που θα το πω αλλά επειδή έχω έρθει στα όριά μου, δεν θα σου απαντήσω... Πίστευε ό,τι θες. Εύχομαι μόνο να μην περάσετε ποτέ κάτι παρόμοιο.
οπωσ τα λεσ ειναι και γω που ειμαι σαν τον αδερφο σου δε ξερω τι να κανω
θα σου πω εγω πωσ νιωθω μπασ και καταλαβεισ ζω μια φαινομενικα φυσιολογικη ζωη
αλλα μεσα μου γινεται πολεμοσ αλλα θελω κι αλλα κανω κι αυτο γινεται 30 χρονια τωρα
πρεπει καπωσ να καταλαβει μονοσ του να καταλαβει να μην τραβαει το σχοινι
γτ δε θα παει μακρια βεβαια θα υποφερει οπωσ και να χει αν ειναι οντωσ ετσι που τα λεσ
κι αν ειναι αυθεντικοσ και οχι αντιδραστικοσ απλα πρεπει να τ εξηγησεισ οτι αυτοι με το χαλασμενο μυαλο
οπωσ το λεω εγω δεν περνανε καλα ειτε γτ κανουν αυτα που θελουν δλδ μαλακιεσ ειτε γτ κανουν αυτα που θελουν οι αλλοι
για να μην βρουν κανενα μπελα και υποφερουν σιωπηλα μεσα τουσ καλυτερα να μην γινει σαν κι εμασ
και να ευχεσαι να πουλαει μουρη απο αντιδραση
δε ξερω πωσ να στα πω
φιλικα
Δυστυχώς το πέρασα και εγώ με τον αδελφό μου αλλά η μαμά μου πάντα τον υπερασπιζότανε και αυτός τα έβαζε με τον μπαμπά μου που δεν τον άντεχε άλλο και μετά με μένα και μετά με την μαμά μου και μετά έβρισκε αφορμές να τα βάζει με όλους μας. Επειδή ο ίδιος δεν ήτανε καλά έριχνε τις ευθύνες όπου έβρισκε...
Moonlight καταλαβαίνω ότι περνάτε άσχημα. Το ενδεχόμενο οικογενειακής θεραπείας το έχετε σκεφτεί; Πιστεύω ότι μπορεί και να βοηθήσει και τη μητέρα σου να αντιληφθεί κάποια πράγματα και τον αδερφό σου.
εμ εγω στο πα οτι θα φτασεις στα ορια σου αν συνεχιζει να καπνιζει κ χορτο τι σοι βελτιωση περιμενεις? δε προκειται να κανεις υπομονη για παντα κ αυτος να χειροτερευει συνεχεια...
Το καλό με την οικογενειακή θεραπεία είναι ότι μετατοπίζει το πρόβλημα που έχει ένα μέλος της οικογένειας και διανέμει σε όλα τα μέλη. Με αυτόν τον τρόπο παύει να είναι "ο αδερφός σου εναντίον όλων" και οι λύσεις πλέον εστιάζονται στο πώς μπορεί ο καθένας να συμβάλλει σε αυτή.
Το' παμε. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, το κάθε παιδί και ο κάθε γονιός. Όπως σου είπα και πριν, εγώ που έχω το μυαλό στο κεφάλι μου και εγώ που έχω βιώσει και σε πιο έντονο βαθμό ακόμη ό,τι και ο αδερφός μου, σου λέω πως έχει δίκαιο αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογώ την συμπεριφορά του, απλά την "καταλαβαίνω" γιατί δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Ανθρώπινο είναι να μην το αντέχει και να τον θεωρεί άχρηστο. Αν είχε όμως συνείδηση, επειδή έφταιξε κι' αυτή, ναι θα ένιωθε τύψεις όπως νιώθει και ο μπαμπάς μου που έφταιγε λιγότερο (και μ' αυτόν δεν τα έβαλε ποτέ ο αδερφός μου). Δεν θέλω να το συζητήσω άλλο. Ευχαριστώ που ασχοληθήκατε.
Το μόνο που θέλω να πω είναι πως επειδή είμαστε σε φόρουμ ψυχολογίας, θα ήταν καλό να προσέχουμε πώς λέμε κάποια πράγματα και να έχουμε υπόψην μας πως κάθε περίπτωση και κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και αντιδράει διαφορετικά.