Άγχος εν όψει στρατιωτικής θητείας

Quote:

---

Originally Posted by Dean86

Αυτό είναι που έχω την ένσταση. Εσύ είχες πρόβλημα το οποίο απεδείχθη φαντάζομαι με παράπεμψη σε ορθοπεδικό. Η δική μου περίπτωση σε ορισμένες φάσεις χάνει τη σοβαρότητα της γιατί διάφοροι προσποιούνται το ίδιο, και φοβάμαι μήπως άτομα σαν κι εμένα που όντως έχουν θέμα μας πάρει η μπάλλα

---

Ναι οντως ετσι απεδείχθη γιατι με μια ακτινογραφια βγαινει η διαγνωση. Αλλα ο ψυχολογος δεν κανει ακτινογραφιες για το αγχος....
Δηλαδη πιστεύεις οτι βγήκανε μια μέρα τσάρκα τα στελέχοι και όποιον πετύχανε τον είπανε έλα να γίνεις ψυχολόγος;;; Οχι βεβαια. Κάηκε ο κόσμος αν δεν μπορούν οι ψυχολόγοι να αναγνωρίσουν το προσποιητό απο το ψεύτικο... Αυτή είναι η δουλεία τους. Εφοσον λες πως το εχεις και ας είναι και απλά στο μυαλό σου αυτοι θα το καταλάβουν. Εσυ φτανει να τα πεις ντομπρα οπως αλλωστε και λες οτι θα κανεις.
Μα θα μου πεις πολλοι το πεξανε τρελοι, και πέρνανε ειτε αναβολες είτε απαλλαγές. Και θα σου πω πως 1ων κακο του κεφαλιου τους (για τους φανταρους ενοω) για τις αναβολες (χωρις λογο) γιατι ετσι και αλλιως καποια στιγμη δεν θα το γλυτωσουν...

Και μια συμβουλη: Σε ολη τη θητεια σου ΜΗΝ περνεις τιποτα στα σοβαρα...

Ας ελπίσω ότι όλα θα πάνε καλά και θα εξελιχθούν όσο το δυνατόν ομαλότερα. Γιατί σε λίγα χρόνια από τώρα (γεροί να 'μαστε) το όλο θέμα στρατός θα αποτελεί μόνο ανάμνηση...

με το που απολυεσαι γινεται αναμνηση σε δεκα μερεσ θα καταλαβεισ

Καλησπέρα σε όλους. Έχω μέρες να γράψω κι αυτό γιατί τρέχω με διάφορα. Πριν κάποιες μέρες επισκέφθηκα ένα ψυχολόγο γιατί δυστυχώς η κατάστασή μου δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αφού μιλήσαμε για αρκετή ώρα (όχι σαν συνεδρία, περισσότερο σαν γνωριμία) μου είπε πως δεν χρήζω παρακολούθησης και ότι είμαι μια χαρά, υγιέστατος. Αυτό το οποίο όμως μου είπε και συνειδητοποίησα και μόνος μου, είναι ότι το θέμα "στρατός και άγχος" μου έχει γίνει εμμονή. Σαν να έχω αυθυποβάλλει τον εαυτό μου ότι δεν θα αντέξω και ότι θα καταρρεύσω από την πρώτη κιόλας μέρα. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πλέον, έχω κλειστεί στο σπίτι και η συμπεριφορά μου έχει αλλάξει. Με εκνευρίζουν τα πάντα, έχω ένα μόνιμο βάρος στο στήθος και άρχισα να αντιμετωπίζω ξανά προβλήματα με τον ύπνο. Μέσα μου βαθιά, πιστέυω ότι δεν θα πάθω απολύτως τίποτα και ότι στο φινάλε θα περάσω και καλά, αλλά δεν μπορώ να ηρεμήσω και να το βγάλω από το μυαλό μου. Φεύγω σε 1 εβδομάδα...

αυτο που πιστευεισ βαθεια μεσα σου αυτο γινεται
αρκει αυτη σ η πεποιθηση να ειναι ισχυρη δλδ μη με το πρωτο που πασ μη
στραβωσεισ αμα πιστευεισ οτι θα περασεισ καλα τισ δυσκολιεσ θα τισ βλεπεισ πιο ελαφρια
τα αλλα ειναι φοβοι για το αγνωστο που ειναι πολυ λογικοι ετσι ειμασταν και εμεισ πριν παμε απλα δε διναμε σημασια

Αυτό είναι το θέμα μου. Δεν ξέρω πως μπορώ να ηρεμήσω. Ειλικρινά μιλάω, το έχω ανάγκη να ηρεμήσω και να μην σκέφτομαι τιποτα, αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω. Προσπαθώ με οποιοδήποτε τρόπο γνωρίζω να το σταματήσω, αλλά είναι εκτός του ελέγχου μου!

αυτο που περιγραφεισ στο στρατο καποιεσ στιγμεσ θα ζησεισ το συναισθημα τησ απαλεψιασ
απαλεψια λεμε το συναισθημα εκεινο που ολο σου το ειναι θα θελει να φυγει απο εκει μεσα
αλλα εσυ εισαι υποχρεωμενοσ να εισαι εκει αυτο ξερεισ πωσ λυνεται με υπνο η αλλιωσ βραζεισ στο ζουμι σου
τεσπα φιλικα ολα θα πανε καλα δεσ κανια ταινια με στρατο

Γνωρίζω γενικότερα τι γίνεται μέσα. Είμαι κοντά στα 30 ηλικιακά και οι περισσότεροι φίλοι μου έχουν υπηρετήσει οπότε μου 'χουν πει και τα καλά και τα άσχημα. Αυτό που θα ήθελα μια γνώμη/συμβουλή είναι αν γνωρίζετε κάποιο τρόπο/μέθοδο ώστε να μπορώ να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητα μου μέχρι να φύγω. Όταν μπω έχει ο Θεός... Θα προσπαθήσω κι αν δω ότι δεν την παλεύω θα ζητήσω αναβολή. Δεν αντέχεται άλλο αυτό που ζω, και μιλάω με κάθε ειλικρίνια αν μπορούσα να κάνω το παραμικρό ώστε να μην το σκέφτομαι θα το έκανα...