Γιατί δεν έγινα Άνθρωπος?

Quote:

---

Originally Posted by elis

ειμαι σακατεμενοσ ψυχολογικα και σωματικα επειδη ακριβωσ ηθελα να ζησω
τιποτα απο οσα εκανα δε μ βγηκε σε καλο εχω γεμισει με αρνητικεσ εμπειριεσ
και διαφορεσ σκορπιεσ γνωσεισ σε πληροφορω τωρα αισθανθηκα ενα αισθημα ικανοποιησησ
εμαθα μια δουλεια ξερω και πεντε κουβεντεσ να πω τεσπα το μεγαλο μου ονειρο παραμενει ενα παπακι
αντ αυτου εχω ποδηλατο
φιλικα ο κανγκουρασ τησ διπλανησ πορτασ

---

Προσπαθείς να μου πεις οτι παλι καλα που δεν εγινα καγκουρας σαν και σενα.
Ακριβως το ιδιο μήνυμα που έγραψες θα μπορουσε να εκφραζει και εμενα αν στην αρχη της προτασης εγραφες "ειμαι σακατεμενοσ ψυχολογικα και σωματικα επειδη ακριβωσ δεν ηθελα να ζησω"

Κοίτα τι έγραψα στην αρχή. Πιστευεις οτι είσαι στην ίδια κατάσταση? Ενταξει οικονομικα δε ξέρω πως εισαι, μπορει να εισαι χειροτερος/καλυτερος απο μενα, αλλα ψυχολογικα και θεμα ζωης πιστευεις οτι ειμαστε στο ίδιο επιπεδο??

Επαναλαμβανω οτι αν ημουν ενας αλαζονας καγκουρας που το μονο που τον ενδιαφερει στη ζωη του ειναι με ποσες να πλαγιάσει και σε ποιο μπαρ θα τα πιεί αποψε ισως να ημουν πιο ευτυχισμενος..

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Έχεις κάτσει και έχεις γράψει πολλά ρε φίλε. Δυσκολεύτηκα λίγο να τα μαζέψω στο μυαλό μου.

Αν μπορούσες να κάνεις κάτι αυτή τη στιγμή από όλα όσα γράφεις (και "τσουβαλιάζεις" λίγο-πολύ) στο αρχικό σου μήνυμα, τί θα ήταν (πες οτι δεν θα υπάρχει αλληλεπίδραση της τωρινής σου κατάστασης με αυτό).

Ακούγεσαι πολύ για άνθρωπος της συνήθειας (είτε καλή είναι αυτή, είτε κακή), συγκρίνεις τον εαυτό σου όπου βρεθείς και όπου σταθείς και νομίζω οτι το οικογενειακό σου περιβάλλον, σε βοηθάει παρα πολύ να συνεχίζεις να θρέφεις τα θέματά σου. Κάνουν τα στραβά μάτια, είναι απασχολημένοι με την επιβίωση, δεν τους νοιάζει, δεν έχουν τον τρόπο..., εσύ ξέρεις.
Αν αύριο (χτύπα ξύλο), έχανες την οικογένειά σου, πιστεύεις οτι θα συνέχιζες να σκέφτεσαι και να ενεργείς το ίδιο όπως κάνεις τώρα ή οχι;

---

Ρε φιλε ευχαριστω για την απαντηση και δε χρειαζεται να τα διαβασεις ολα. Μονο το αρχικο κειμενο φτανει.
Αν μπορουσα να κανω κατι, ή αν ειχα το θάρρος να κανω κατι? Εγω αυτη τη στιγμη, θα ηθελα να παω να γραφτω σε ένα συλλογο πυγμαχιας για να βγαλω το άχτι μου, να γραφτώ σε ένα συλλογο πεζοπορίας για να κανω κατι τα Σ/Κ, να πηγαίνω για μπανιο και να παίζω τεννις με τους φιλους μου. Αυτα ετσι οπως στα ειπα θα με ικανοποιούσαν για αρχη. Αλλά δεν εχω το θαρρος, ντρέπομαι, και δεν εχω μαθει να ζω μια τέτοια ζωη. Φανταζεσαι εμενα που ειμαι παχυς να βγω στη παραλια? Εστω και αν ειμαι λιγο και οχι πολύ?

Και ναι, εχω μαθει να συγκρινω τον εαυτο μου με αλλους...σημερα ειχα παει γυμναστηριο και έβλεπα τους διαφορους γυμνασμενους και ελεγα ποσο τιποτενιο τιποτα ειμαι εγω μπροστά τους..

Quote:

---

Originally Posted by Anakin

δε θελω να ανακαλυψει οτι ο παλιος του ξαδερφος ειναι ανθρωπος των σπηλαιων.

Δεν εισαι ανθρωπος των σπηλαιων εισαι απλα πιο κλειστος χαρακτηρας

Επίσης, φοβαμαι μη τον ντροπιασω. Μη τον ξεφτιλίσω έξω. Αν με συστησει σε μια παρέα και εγω πω καμια βλακεία, η γενικα αν δειχνω περιεργος? Δεν θέλω να τον εκθέσω. Θα γυρισουν και θα του πουν "τι περιεργος που ειναι αυτος" και αυτο θα είναι οτι χειροτερο για μενα γιατί και θα ντροπιαστω στα μάτια του και δεν θα θέλει να ξανα βγούμε.

Αυτο που περιγραφεις λεγεται κοινωνικη φοβια την εχω κι εγω, δεν θα τον ξεφτυλισεις αμα βγεις εξω, αυτο που θα δειξεις ειναι οτι εισαι χαμηλων τονων που το πολυ πολυ αυτο να πουνε και οι αλλοι οχι οτι εισαι τοσο περιεργος οσο νομιζεις, κανονιστε και γρηγορα σιγα σιγα θα μαθεις να επικοινωνεις, πρωτα καλεσε τον σπιτι σου αραξτε και πες του να κανονισετε να βγειτε μια μερα, μην χανεις χρονο καντο και τωρα αν μπορεις και μην ανησυχεις ολοι οταν βγαινουν με μια παρεα πρωτη φορα και δεν την ξερουν περιπου σαν εσενα ειναι, κανε ενα βημα κατι ειναι και αυτο καντο γρηγορα ομως

---

Ε ναι, κοινωνικη φοβια, social anxiety disorder, πως τα λενε τελος παντων. Μακάρι να βρω το κουραγιο να το κανω. Υπάρχουν λιγες μερες που με βαση τη ψυχολογια μου ειμαι πιο δεκτικός στο να βγω εξω και να κανω παρεα με καποιον, αλλα τις περισσοτερες μερες με πιανει αυτη η φοβια και δεν ειναι ευκολο..

ρε ψηλε να στο πω απλα αν ησουνα κανγκουρασ θα ηθελεσ να ησουνα σπουδαγμενοσ
τωρα που εισαι σπουδαγμενοσ θεσ να γινεισ κανγκουρασ ειναι ενα διλημα που εχεισ βαλει στο μυαλο σου
δε ξερω αν υπαρχει λογοσ αλλα παραμενει παιχνιδι του μυαλου θα σου πω παντωσ οτι εκει εξω ειναι ολα και σε περιμενουν

Φίλε Σελτζούκε τώρα είδα το μήνυμα σου (αργώ, αλλά τα πιάνω :P ).

Πρέπει να σου πω ότι ακούγεσαι πολύ διαβασμένο παιδί και αρκετά συγκροτημένος, όμως από την άλλη θεωρώ ότι έχεις εγκλωβιστεί (και δικαίως, λόγω ηλικίας) σε μερικές κοινωνικές νόρμες που μόνο άγχος δημιουργούν και καμία ουσιαστική ευτυχία.

Πρώτα απ' όλα από όλη τη μακροσκελή λίστα που παρέθεσες στο αρχικό σου ποστ, ειλικρινά το μόνο για το οποίο πραγματικά θα έπρεπε να στεναχωριέσαι είναι ότι δεν έχεις φίλους. Αλλά να ξέρεις ότι τους φίλους τους διεκδικούμε και δεν τους περιμένουμε να έρθουν.

Σίγουρα για μερικούς ανθρώπους το να συνάπτουν σχέσεις είναι εύκολο και για μερικούς δύσκολο. Ωστόσο, είμαι της άποψης ότι όταν ενδιαφέρεσαι να γίνεις φίλος με κάποιον οφείλεις να τον διεκδικήσεις. Τι εννοώ με αυτό: Στο παράδειγμα που έθεσες για τις εξόδους των παιδιών από τη σχολή, εννοείται και αν γούσταρες να πας μαζί τους θα έπρεπε να τους το είχες ζητήσει ο ίδιος. Οι άλλοι ενδεχομένως να έχουν στο μυαλό τους ότι εσύ μπορείς να μη τους θες - δεδομένου ότι όπως είπες αισθανόσουν ότι ως "προσθήκη". Ποτέ δεν ξέρεις τι σκέφτεται ο άλλος και αυτό που εσύ το εκλαμβάνεις ως απόρριψη, τελικά να είναι παρεξήγηση. Δεν είναι ντροπή να αποζητάς φιλίες και το να "χώνεσαι" σε παρέες είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

Τώρα επειδή οι σχέσεις είναι δύσκολες από τη φύση τους, ακόμα και αν κάποιος σε αποφεύγει σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται να γίνει φίλος σου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζει ούτε εσένα ούτε τον άλλον, απλώς δεν γίνεται η κολεγιά. Υπάρχουν εκεί έξω άπειροι άνθρωποι που θα μπορούσατε να ταιριάζετε περισσότερο σα χαρακτήρες οπότε μην απελπίζεσαι. :)

Καταλαβαίνω απόλυτα βέβαια το γεγονός πως έχεις αδρανοποιηθεί, κυρίως λόγω της συνήθειας - που κακά τα ψέμματα είναι άτιμο πράγμα. Το να σου πει κάποιος "σταμάτα να το κάνεις αυτό και κάνε κάτι άλλο" είναι easier said than done. Αν έχεις μπλοκαριστεί τελείως και νιώθεις ότι δεν μπορείς να υπερβείς τις κακές συνήθειες σου, είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναζητήσεις τη βοήθεια ειδικού, ενός ανθρώπου που θα σε ξεκλειδώσει και θα σου δώσει δύναμη και χώρο να αναπνεύσεις.

Σε ό,τι αφορά τους γονείς σου, καλό είναι να το συζητήσεις αν έχεις την άνεση μαζί τους. Μπορεί οι άνθρωποι να μην είχαν ιδέα τι ζόρι τραβάς, μπορεί να νόμιζαν ότι αν σου μιλούσαν θα αντιδρούσες χειρότερα, μπορεί χίλια δυο πράγματα. Μια ειλικρινής συζήτηση δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Γνωστοποίησε τους το πρόβλημα σου ακόμα και αν θεωρείς ότι απλώς έκαναν τόσα χρόνια τα στραβά μάτια. Τουλάχιστον τώρα θα τους φέρεις αντιμέτωπους με τις ευθύνες τους και αναγκαστικά θα πρέπει να κάνουν κάτι να διορθώσουν τα όποια λάθη και να σε υποστηρίξουν ανοιχτά.

Και θα σου πω και κάτι που είπαν και οι υπόλοιποι. Είσαι 25 χρονών. Δε σε πήραν τα χρόνια κι έχεις άπλετο χρόνο μπροστά σου να αναπληρώσεις ό,τι θεωρείς ότι έχεις χάσει. Ελπίζω να σου πάνε όλα καλά και ό,τι αλλο χρειαστείς εδώ είμαστε :)

Φίλε Σελτζούκε!
Θέλω να σου πω πως λιγο πολυ είμαι σαν κι εσένα.
Από αυτά που έγραψες στην αρχη τα περισσότερα δεν τα έχω κάνει κι εγώ και όσα έχω κάνει τα έκανα φέτος.
Καταρχήν είμαι 28 χρονών παρθένος! άρα όπως καταλαβαίνεις το κεφάλαιο γυναίκα για μενα είναι κλειστό. Φίλους καλούς εχω κάνει ελάχιστους και τους περισσότερους φέτος και έχω πάει σε μπαράκια 5-6 φορές (φέτος κι αυτά). Τα τελευταία χρονια κατάφερα με σκληρη δουλειά να χάσω 20 κιλά και να πάω στα 78. το αποτελεσμα!!!! Το απόλυτο τίποτα... μετακόμισα σε άλλη περιοχή λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και για πρώτη φορά εμεινα μόνος. Είπα στον εαυτό μου ωραία τώρα θα αλλαξω περιοχή, θα μένω μόνος μου, θα τα καταφέρω.... και πάλι τιποτα. ξέρεις γιατι;; γιατί όπου και να πας όπως και να γίνεις αν δεν αλλαξεις μέσα σου δεν έχει σημασία... Το δυσκολο είναι να βρεις τον τρόπο να αλλαξεις μεσα σου και άμα βρεις τον τρόπο όλα θα μπορεις να τα κάνεις. Εγω ακόμα ψάχνω, και αμα τον βρω θα στο πω και εσενα!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by archangel

Το δυσκολο είναι να βρεις τον τρόπο να αλλαξεις μεσα σου και άμα βρεις τον τρόπο όλα θα μπορεις να τα κάνεις. Εγω ακόμα ψάχνω, και αμα τον βρω θα στο πω και εσενα!!!!!

---

Θα σου πω εγώ το μυστικό να αλλάξεις τον εαυτό σου!

Πρώτα πρέπει να αποδεχτείς και να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Αγαπάμε κάτι μόνο όσο το γνωρίζουμε. Άρα πρέπει να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Και αφού αποδεχτείς, αγαπήσεις και γνωρίσεις τον εαυτό σου, θα ανοιχτείς και για σένα κ για τον κόσμο γύρο σου. Θα αλλάξεις χωρίς να το καταλάβεις...χωρίς να βιάζεσαι και να προσπαθείς, γιατί απλά θα κάνεις το καλύτερο που μπορείς για αυτον που αγαπάς, για τον εαυτό σου.

Πραγματικά, θέλεις αγάπη και αποδοχή, ελευθερία έκφρασης, και θα αλλάξει το σύμπαν γύρο σου.