Καλημέρα, εμμονή για την εμμονή είναι όταν αφού έχεις μια-δυο ιδεοληψίες και περάσουν, μετά σαν να παθαίνεις ιδεοληψία, σκέφτεσαι, στεναχωριέσαι, αγχώνεσαι για το ότι είχες ιδεοληψίες πάλι, και έτσι το μυαλό δεν ησυχάζει ποτέ. Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό, ή ακούγεται πολύπλοκο, αλλά είναι και αυτό μέρος του προβλήματος καμιά φορά.
Είχα αποφασίσει να μην παίρνω φάρμακα marouliw, άντε κανένα ηρεμιστικούλι ή βότανο... Είναι όμως σκληρός αγώνας, καμιά φορά σε καταβάλλει και για αυτό δεν θέλω να λέω πολλά για το θέμα φάρμακα, υπέρ ή κατά. Όσο αντέχεις, όπως καταλαβαίνει τον εαυτό του ο καθένας. Το τι έχω περάσει στο παρελθόν με την ιδψ άσε... ούτε στον χειρότερο εχθρό μου που λένε... Είναι πολύ μαρτυρική, σιωπηρή, επώδυνη πάθηση, αν και εδώ μέσα στο φόρουμ έμαθα δυστυχώς ότι υπάρχουν πολλά άλλα, ποικίλα μαρτύρια, και ευχαριστώ τους ήρωες που γράφουν για αυτά και καταθέτουν τις εμπειρίες τους και τον αγώνα τους. Το αν ακούγομαι σήμερα κάπως ήρεμη και δεν περιγράφω το βάσανο πολύ, είναι γιατί είμαι μάλλον βετεράνος της πάθησης πλέον, να το πω έτσι. Κοντά εικοσαετία... Τι να μου κάνει πια εμένα η ιδψ... Έμαθα να την αντέχω. (αν ήθελα ας έκανα και αλλιώς) Την έμαθα απ' έξω και ανακατωτά... Εκπαίδευσα τον εαυτό μου. Διδάχτηκα και από επώδυνες υποτροπές, γιατί στο κάνει αυτό, πιστεύεις κάποτε ότι έχεις ξεμπερδέψει και εμφανίζεται εκεί που δεν το περιμένεις, μπορεί και με διαφορετικό τρόπο. Γι' αυτό προσοχή να είστε πάντα σε εγρήγορση, ακόμα και όταν αισθάνεστε πολύ καλά, να φροντίζετε ένα βαθμό παραπάνω την ψυχική υγεία πάντα, καθώς και τη σωματική υγεία με γυμναστική και προσεχτική διατροφή. Οι στρεσογόνες καταστάσεις, έντονες αλλαγές, δυσάρεστα περιβάλλοντα ή άνθρωποι μπορούν να επαναφέρουν σε έξαρση το πρόβλημα. Δεν το λέω για να πανικοβάλλω κάποιον αλλά για να του επιστήσω την προσοχή, αλλά και να κατανοήσει ότι συμβαίνουν αυτά. Άλλωστε η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.
Πάντως πιστεύω πολύ και στην αποδοχή του τι έχεις, ναι αποδέχεσαι ότι το μυαλό κατεβάζει και κουλά καμιά φορά, ε και? Είναι λίγο αλλιώτικο μυαλό, ας το αποδεχτούμε όπως είναι. Πιστεύω πολύ στις θεραπείες που βασίζονται στη Γνωσιακή Συμπεριφορική, στην Έκθεση και Παρεμπόδιση της απάντησης, αλλά και στην πιο πρωτοποριακή, πιο καινούρια Acceptance and Commitment Therapy, στην πρακτική μέθοδο της mindufllness, στις αναπνοές και γενικά σε ότι σε μαθαίνει να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις και να μη γίνεσαι έρμαιο αυτών. Και ο ioannis2 έχει γράψει για την μέθοδο της εσωτερικής παρατήρησης, και πως βοηθάει. Ίσως και άλλα παιδιά να έχουν αναφέρει αντίστοιχες μεθόδους, δεν θυμάμαι τώρα κάτι συγκεκριμένο αν και έχω διαβάσει αρκετά το φόρουμ εδώ της ιδψ.
Τι άλλο να πω, είπα πολλά... βασικά θα έρθει μια στιγμή που καταλαβαίνει ο καθένας ότι είναι πιο δυνατός απ' όσο νόμιζε μέχρι τώρα. Να έχετε πίστη.
