2ος Γαμος και 2η οικογενεια

Quote:

---

Originally Posted by mama

στα παιδιά του άντρα μου δεν είχε σχεδόν καμία επίπτωση καθώς φρόντισε αυτός να μην αλλάξει στο παραμικρό η καθημερινότητα τους (μένουν πάντα με τη μητέρα τους) και τη σχέση τους (ο πατέρας τους είναι πάντα κοντά τους σε κάθε θέμα)...
στο δικό μου γιο είχε μάλλον αρνητική επίπτωση... βλέπεις, ο γιος μου όπως έχω ξαναγράψει έχει σύνδρομο άσπεργκερ και καταλαβαίνει τις σχέσεις πολύ πιο δύσκολα από τους άλλους ανθρώπους... είχε και την ατυχία να έχει ένα δυσλειτουργικό, κακό πατέρα αυτός...
για όλα αυτά ήθελε ιδιαίτερη ευαισθησία και ιδιαίτερο χειρισμό, πράγματα που δεν υπήρξαν από τη μεριά του άντρα μου, που τον αντιμετώπιζε όπως θα αντιμετώπιζε κάθε άλλο παιδί... έτσι, αντί να έλθουν κοντά, απομακρύνθηκαν πολύ... και έχω το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης γι αυτό εγώ... βλέπουν (περισσότερο ή λιγότερο) ανταγωνιστικά ο ένας τον άλλον κι εγώ είμαι το μήλο τους, της έριδας...

---

Ax... τι να πω..και η δικη σου δυσκολη περιπτωση.. τωρα καταλαβαινω την ανταγωνιστικοτητα που ανεφερες! Και φανταζομαι ποσο διχαζοσουν οταν εκδηλωνονταν αντιπαραθεσεις και ποσο θα πληγωνοσουν που ο ανθρωπος σου δεν καταλαβαινε το παιδι σου. Παρολα αυτα εκατσες δεκα χρονια και φανταζομαι οτι ειστε ακομα μαζι.Και η δικη μου ομως δεν παει πισω.Τα παιδια του συντροφου μου θα ζουν μαζι μας, οποτε θα ειμαστε 4 παιδια και δη αγορια τα 2 μεγαλυτερα στην προεφηβεια σχεδον εφηβεια καιτα αλλα δυο μικροτερα. Οπως ανεφερες και στο προηγουμενη αναρτηση σου εχουμε αρκετα χρονια μπροστα μας οπου τα παιδια μας χρειαζονται 'στενη' φροντιδα. Ο δικος σου συντροφος σου ελεγε οτι θα σε βοηθησει με το θεμα του παιδιου πριν αποφασισετε να μεινετε μαζι? Ο δικος μου συντροφος μου ελεγε και ακομα μου λεει οτι θα με βοηθησει οσο μπορει και οσο τον "παιρνει" να παρεμβαινει στην ανατροφη των δικων μου αγοριων. Ξερω οτι το εννοει ΟΜΩς κατα ποσο θα μπορεσει να το κανει πραξη αυτο? Ποσο θα μπορει να αντεξει τα καμωματα των δικων μου και αντιστοιχα εγω τις συμπεριφορες - καμωματα των δικων του? Κι εχουμε πολλα ακομα να λαβουμε υποψη μας...
Εσυ δεν ενιωσες ποτε ανταγωνιστικα απεναντι στα παιδια του? Εγω το ενιωσα αυτο φετος που περασα 15 μερες με τον ιδιο και τα παιδια του σ ενα σπιτι. Εκεινοι καθονταν μεχρι αργα το βραδυ κι εβλεπαν τηλεοραση κι εγω πηγαινα για υπνο πιο νωρις. Ιδιατερες στιγμες καθολου. Παλι καλα που πηγαιναν και λιγο και στη μητερα τους.. ασε τι να σου λεω τωρα

Quote:

---

Originally Posted by katherina

Ax... τι να πω..και η δικη σου δυσκολη περιπτωση.. τωρα καταλαβαινω την ανταγωνιστικοτητα που ανεφερες! Και φανταζομαι ποσο διχαζοσουν οταν εκδηλωνονταν αντιπαραθεσεις και ποσο θα πληγωνοσουν που ο ανθρωπος σου δεν καταλαβαινε το παιδι σου. Παρολα αυτα εκατσες δεκα χρονια και φανταζομαι οτι ειστε ακομα μαζι.Και η δικη μου ομως δεν παει πισω.Τα παιδια του συντροφου μου θα ζουν μαζι μας, οποτε θα ειμαστε 4 παιδια και δη αγορια τα 2 μεγαλυτερα στην προεφηβεια σχεδον εφηβεια καιτα αλλα δυο μικροτερα. Οπως ανεφερες και στο προηγουμενη αναρτηση σου εχουμε αρκετα χρονια μπροστα μας οπου τα παιδια μας χρειαζονται 'στενη' φροντιδα. Ο δικος σου συντροφος σου ελεγε οτι θα σε βοηθησει με το θεμα του παιδιου πριν αποφασισετε να μεινετε μαζι? Ο δικος μου συντροφος μου ελεγε και ακομα μου λεει οτι θα με βοηθησει οσο μπορει και οσο τον "παιρνει" να παρεμβαινει στην ανατροφη των δικων μου αγοριων. Ξερω οτι το εννοει ΟΜΩς κατα ποσο θα μπορεσει να το κανει πραξη αυτο? Ποσο θα μπορει να αντεξει τα καμωματα των δικων μου και αντιστοιχα εγω τις συμπεριφορες - καμωματα των δικων του? Κι εχουμε πολλα ακομα να λαβουμε υποψη μας...
Εσυ δεν ενιωσες ποτε ανταγωνιστικα απεναντι στα παιδια του? Εγω το ενιωσα αυτο φετος που περασα 15 μερες με τον ιδιο και τα παιδια του σ ενα σπιτι. Εκεινοι καθονταν μεχρι αργα το βραδυ κι εβλεπαν τηλεοραση κι εγω πηγαινα για υπνο πιο νωρις. Ιδιατερες στιγμες καθολου. Παλι καλα που πηγαιναν και λιγο και στη μητερα τους.. ασε τι να σου λεω τωρα

---

δύσκολη και ιδιαίτερη όχι μόνο λόγω της ιδιαιτερότητας του παιδιού μου όπου πρέπει κανείς να είναι πολύ συνειδητός και ενημερωμένος για να τον χειριστεί σωστά, αλλά και λόγω της απουσίας του βιολογικού πατέρα και της έλλειψης πατρικής "φιγούρας" που αυτό συνεπάγεται... να παρέμβει στην ανατροφή, όχι δεν το ζήτησε ούτε εγώ θα το ήθελα... θα ήθελα όμως να έχει αναπληρώσει αυτό το κενό με κάποιο φιλικό ενδιαφέρον, φροντίδα και ζεστασιά... καλός και ευχάριστος ήταν όλα αυτά τα χρόνια, άνετος, ανεκτικός και με χιούμορ, αλλά όλα αυτά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετά για μια πιό στενή σχέση... δεν ήθελα τελικά ο άντρας μου να είναι "κάτι" μόνο για μένα, αλλά να είναι "κάτι" αντίστοιχο και για το γιο μου... ποτέ δεν είναι αργά λέω από τη μιά, αλλά τα χρόνια που πέρασαν ήταν καθοριστικά... αυτό που λες "αυτοί κάθονταν μέχρι αργά κι έβλεπαν τηλεόραση ενώ εγώ...κλπ" το έχω ζήσει πολλές φορές... αυτό το "αυτοί" και το "εμείς, εγώ" είναι πολύ ψυχοφθόρο... και για να μη σε επηρεάσει πρέπει να είσαι ο βούδας... είσαι?

Καλησπέρα σας. Ξαναγράφω στο φόρουμ έπειτα από απουσία ενός περίπου χρόνου για να σας διηγηθω την περιπέτειά μου. Διότι περι περιπέτειας πρόκειται..
Είμαι η μαμά με τα δυο αγόρια που σκεφτόταν να μετοικήσει στην νότια από την βόρεια Ελλάδα. Λοιπόν το τόλμησα το εγχείρημα, μετοίκησα με τον σύντροφό μου και τα παιδιά μας σε ένα σπίτι μεγάλο με 4 υπνοδωμάτια για να χωράμε όλοι. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω! Ειλικρινά είναι απερίγραπτο το ό,τι πέρασα εγώ και τα παιδιά μου σε εκείνο το σπίτι.Θέλω να περιγράψω με λεπτομέρεια τα όσα έζησα όμως είναι πολλά και ΄θα το κάνω σε δόσεις. Αρχίζω με την συμβίωση. Ο σύντροφος πολύ γρήγορα διαπίστωσε ότι τα παιδια μου δεν ήταν καλά εκπαιδευμενα σε ορισμενους τομεις οπως η τουαλετα (καθοτι αγορια) και η οικονομια ( νερο και ρευμα). Τα παιδια μου ξεχνουσαν να σβησουν τα φωτα στους διαφορους χωρους οταν εβγαιναν απο αυτους και οταν ο ιδιος ηταν ευκαιρος ετρχε και τα εσβηνε μουρμουριζοντας και πολλες φορες μαλωνοντας τα ( τα δικα μου παιδια) Κρατουσε ωρα ποσο θα κρατουσε το μπανιο τους και οταν ακουγε νερο να τρεχει φωναζε να το κλεισουν. Επισης κοιτουσε αν η λεκανη της τουαλετας ειχε σταγονες απο ουρα οταν τα παιδια μου εβγαιναν απο το μπανιο. Τους ελεγε να σκουπιζουν την λεκανη παντα η να χρησιμοποιουν την βουρτσα. Ελεγχε μαπινονντας στο μπανιο αφου καποιο απο τα παιδια μου ειχει χρησιμοποιησει το μπανιο. Επειτα ηθελε οταν βλεπαμε ταινια απολυτη ησυχια και μαλωνε τον μεγαλο μου γιο ετων 11 και του ελεγε να μην σχολιαζει κατα την διαρκεια της ταινιας αλλα ουτε και κατα τη διαρκεια ποδοσφαιρικων αγωνων. Γενικα η σχεση του συντροφου μου με τον μεγαλο μου γιο ηταν σχεδον παντα με εντασεις. Το μαλωνε , τον συμβουλευε , τον κατηγορουσε για καποιες συμπεριφιρες του μεσα και εξω απο το σπιτι καθοτι ηταν και εκπαιδευτικος. Μεσα σε ολα αυτα επαιρνε η μπαλα και τον μικροτερο γιο μου αλλα οχι και πολυ συχνα. Εδω θα σταματησω ,. Οπως σας εγραψα και πριν εχω πολλα να πω. Σιγα σιγα θα σας ξεδιπλωσω ολη την κατασταση. Οτιδηποτε θελετε να διευκρινισω παρακαλω γραψτε το μου και θα ειμαι οσο πιο σαφης γινεται.

Αυτα που λεει περι οικονομίας παντως είναι σωστά, πρεπει τα παιδιά να μάθουν απο μικρά ορισμένα πράγματα, εκτος αν εσυ παίρνεις πολλά χρήματα και σε παίρνει να κάνεις σπατάλες. Δηλαδη το να μην καίνε τα φώτα άσκομα μεσα στο σπίτι, να μην τρέχει το νερό κλπ ολοι πρεπει να τα κάνουμε και για το περιβάλλον στην τελική περα απο την τσέπη μας. Κι αυτο που λέει για την καθαριότητα της λεκάνης σωστό είναι. Το μονο οτι θα μπορούσες να του πεις ασ' τους και θα τα καθαρίζω εγω μετα.

Συμφωνω μαζι σου. Μηπως ομως δεν επρεπε να τους μαλωνει? Εγω τα δικα του παιδια ποτε δεν τα εκανα παρατηρησ ποσο μαλλον να τα μαλωσω, Μηπως επρεπε να εκανα εγω τις παρατηρησεις και το μαλωμα και οχι εκεινος? Εκ των υστερων και σε συζητησεις μας ο συντροφος μου παραδεχτηκε οτι δεν επρεπε να παρεμβει τοσο πολυ. Τι να το κανω ομως? Το κακο ηδη ειχε γινει. 9 μηνες με φωνες και τσακωμους αναμεσα σε μενα και τον συντροφο μου, αναμεσα στα παιδια μου και τον συντροφο μου με οδηγησαν και πηρα την αποφαση να γυρισω πισω στην πολη μου. Ενας αλλος λογος ηταν η υγεια του πατερα των παιδιων μου. διαγνωσθηκε με καρκινο. Μια στο ηπαρ κα μια στο παχυ εντερο. Βγηκε νικητης απο ολη αυτη την ιστορια ομως αυτα ειναι πραγματα δυσκολα. Σκεφτηκα οτι εγω δεν μπορω να στερησω τα παιδια απο τον πατερα τους διοτι δεν ξερω ποσο θα αντεξει. Αυτο μπορει να ακουγεται μακαβριο ομως αυτο μου το ειπε ο ιδιος.

Με τον σύντροφο χωρίσατε δλδ ?
Αυτό που είπες η ίδια......να μην αφηες τον σύντροφο σου να επεμβαίνει με νεύρα και φωνές και να ζητάς εσύ από τα παιδιά σου να κλείνουν φώτα κλπ....

Η επιδραση που ειχε και εχει αυτο το πανω κατω στην Ελλαδα στα παιδια μου ειναι φανερο. Ο πρωτος μου γιο ς σημερα 12 ειναι πολυ νευρικος , αντιδραστικος και ανυπακουος. απο κοντα ακολουθει κα ο δευτερος 10 χρονων. Δεν μπορω να τους βαλω σε μια σειρα με τα διαβασματα τους και δεν ακουν ουτε συμβουλες ουτε οδηγιες τιποτε. Το οτι μενουμε βεβαια με τους γονεις μου σιγουρα δεν βοηθαει.. εκεινοι βλεπουν τις συμπεριφορες των παιδιων κ με κατηγορουν για ολα! (τον οτι χωρισα. το οτι βρηκα αλλον αντρα να συνεχισω την ζωη μου και το οτι πηρα τα παιδια μακρια απο τον μπαμπα τους και κατ επεκταση που εφυγα μακρια). Επισης ο πρωτος μου γιος συνεχεια αντιδρα στη γιαγια με την οποια καυγαδιζει συνεχεια //Εγω αυτο δεν το αντεχω! Μετανιωσα που εφυγα και μετανιωσα που γυρισα στους γονεις μου!!
Τι να κανω?

Οχι δεν χωρισαμε.. παλευουμε να κρατηθουμε απο αποσταση.. αν μπορει να γινει κατι τετοιο

Οχι δεν χωρισαμε.. παλευουμε να κρατηθουμε απο αποσταση.. αν μπορει να γινει κατι τετοιο..
Με επιανε ο εγωισμος που του εκανε παρατηρηση κ αντι να τον ενισχυσω σε ολη αυτη την προσπαθεια διαπαιδαγωγησης επαιρνα το μερος των παιδιων μου και μαλωνα εγω με εκεινον. Απο ενοχες να μην τα μαλωσω επειδη επειδη ηταν μακρια απο τον πατερα τους..

Τώρα εκεί που μένεις μένει και ο πατέρας των παιδιών σου? Δηλαδή τον βλέπουν τα παιδιά συχνότερα ?

Ναι. Σιγουρα δυο με τρεις φορες την εβδομαδα. Ομως επειδη εχει και την δουλεια του τα αφηνει με το πατερα του(παππου των παιδιων) καποιες φορες. Η γιαγια πεθανε πριν δυο χρονια κ απο τοτε μενουν οι δυο τους πατερας και γιος στο πατρικο σπιτι. Οταν λειπαμε περνουσαν και δυο μηνες για να τους δει. Το κοστος των εισιτηριων ηταν μεγαλο και τα παιδια οταν επεστρεφαν ηταν καπως..χρειαζοταν καμμια δυο μερες να ξαναμπουν στο ρυθμο τους. Καταλαβαινα οτι ηταν λυπημενα που αφηναν τον πατερα τους κι ερχοντουσαν πισω σε μενα

Quote:

---

Originally Posted by katherina

Οχι δεν χωρισαμε.. παλευουμε να κρατηθουμε απο αποσταση.. αν μπορει να γινει κατι τετοιο..
Με επιανε ο εγωισμος που του εκανε παρατηρηση κ αντι να τον ενισχυσω σε ολη αυτη την προσπαθεια διαπαιδαγωγησης επαιρνα το μερος των παιδιων μου και μαλωνα εγω με εκεινον. Απο ενοχες να μην τα μαλωσω επειδη επειδη ηταν μακρια απο τον πατερα τους..

---

εχει γινει λιγο μυλος η κατασταση, δυστυχως.
ΦΥΣΙΚΑ και εσυ εισαι εκεινη που θα επρεπε να κανει τις παρατηρησεις στα δικα σου παιδια κι οχι ο νεος σου συντροφος, αλλα αυτο ειναι απ τα ΒΑΣΙΚΑ πραγματα που θα επρεπε να ειχατε συζητησει και συμφωνησει πολυ πριν ξεκινησει η συγκατοικηση.
εννοω, ειναι ενα θεμα που ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα προεκυπτε με την συγκατοικηση το ποιος μιλαει σε ποια παιδια, πως το αφησατε στην τυχη του κι ειστε και οι δυο εκπαιδευτικοι!!!!

τι να σου πω, κουραγιο..
ετσι κι αλλιως οι εξελιξεις σε εχουν προλαβει.
ειστε ηδη πισω στην πολη σου, ο πρωην σου εχει το προβλημα που εχιε και πιθανον να μην επιβιωσει.
τα παιδια εχουν ταλαιπωρηθει πολυ και θα ειναι καλο πιστευω να ζουν κοντα στον πατερα τους, εφοσον με τον συντροφο απετυχαν να συμβιωσουν και ο πατερας ειναι σε κατασταση που μπορει να επιδεινωθει.

η γνωμη μου ειναι να πας τα παιδια σου σε εναν παιδοψυχολογο για να τα βοηθησει να διαχειριστουν την κατασταση που ζουν. θα χρειαστει αλλωστε να τα προετοιμασει για την επιδεινωση του πατερα τους.
εσυ, εφοσον η ερωτικη σου σχεση επιβιωσε απ οολες αυτες τις εξελιξεις, διατηρησε την οπως και οσο ειναι εφικτο απο αποσταση οπως τωρα, μεχρι να δεις τι αλλο μπορει να γινει.
κι αν μεχρι να γινει το οτι ειναι, η σχεση φθαρει κι αλλο και αποφασισεις να την διακοψεις, καλως να γινει κι αυτο...

Καπως Ετσι τα εχω κι εγω στο μυαλο μου Remedy. Το οικογενειακο περιβαλλον πιεζει να διακοψω τη σχεση λενε ειναι χαμενος χρονος.. και ουτε που θελουν να ακουσουν γαι τον συντροφο μου. Αυτο εχει ως αποτελεσμα να δεχομαι κραξιμο διοτι μιλαω με τον συντροφο μου πολυ ωρα και ωρες δυσκολες(προσπαθουμε να μιλαμε σε ωρες νεκρες να μην φαμε χρονο απο τα παιδια μας και την φροντιδα του) και λογαριαζω να ταξιδεψω συντομα να το δω. Επειδη δεν εχω δουλεια σταθερη (παραδιδω ιδιαιτερα μαθηματα αγγλικων) και το εισοδημα ειναι μικρο με κραζουν που ξοδευω χρηματα για αεροπορικα εισιτηρια και γενικα με κανουν να αισθανομαι τοσο ενοχικα που εχω αρχισει κι εγω να πιστευω οτι οντως εχουν δικιο σε αυτα που μου λενε. Κανενας δεν ρωτησε εμενα προσωπικα "πώς εισαι?" Πως την παλευεις τωρα που δεν εισαι μαζι με τον συντροφο σου? Οι γονεις μου και η αδερφη μου δεν λαμβανουν υποψη τα αισθηματα μου για τον συντροφο μου. Δεν μπορω να πατησω ενα κουμπι και να το τελειωσω.
Οσο για το ποιος μιλαει στα παιδια του καθενος μας ναι εχεις δικιο ειναι ντροπη που το αφησαμε να εξελιχθει οντες εκπαιδευτικοι. Εγω επεμενα να παμε σε συμβουλο γαμου ομως εδω ο συντροφος δεν συμφωνουσε. Ελεγε οτι επρεπε να τα βαλουμε ολα σε μια ταξη και μετα να παμε. Ομως τιποτα δεν μπηκε σε ταξη. Ειδα και αποειδα και πηγα μονη μου σε καποιο ψυχολογο-συμβουλο οικογενειακο. Μου ειπε φυσικα οτι δεν ειχε νοημα που πηγα μονη μου στη συνεδρια. Αργοτερα πηγα και σε αλλη ψυχολογο λογω χαμηλοτερου κοστους οπου κι εκεινη το ιδιο μου ειπε. Ανενδοτος ο συντροφος. Ε, απο κει και περα τι αλλο να εκανα. Το παλαιψα μονη μου οπως μπορουσα...

Οταν λες τα μαλώνει τι εννοείς; Εννοείς ας πουμε οτι βρίζει, φωνάζει πολυ αυστηρά κλπ; Σίγουρα αν φωνάζει καπως ετσι δεν είναι σωστό. Απ' την αλλη επειδή τα παιδιά είναι μικρά για να καταλάβουν περι οικονομίας και χρήματος κλπ είναι δύσκολο να τους εξηγήσει κάποιος. Οταν είμαστε μικροί δεν τα σκεφτόμαστε αυτά τα ζητήματα οπως αργότερα. Εγω θα λεγα να του πεις να μη τους φωνάζει αλλα να τους εξηγήσει.

kerasi δεν εβριζε ουτε φωναζε παρα πολυ. Μαλωνε αυστηρα λεγοντας οτι εκεινος ειναι που πληρωνει τους λογαριασμους του σπιτιου καιδεν ανεχεται κανεναν να σπαταλαει νερο ρευμα η τελοσπαντων οποιασδηποτε μορφης ενεργεια. Τα παιδια μου οντως δεν θεωρω οτι καταλαβαιναν γιατι επρεπε να κανουν οικονομια,Αντιθετως τα δικα του παιδια συμμορφωνονταν πιο γρηγορα στις παρατηρησεις του. Θεωρουσε οτι παντα τα δικα μου παιδια ειναι αυτα που απειθαρχουν στους κανονες που εβαλε εκεινος και με πειραζε πολυ οταν τους την ελεγε. Δεν γινεται ομως να ξοδευεις λεφτα σε ρουχα παπουτσια ταξιδια για τα παιδια σου και μετα να παραπονιεται για την καταναλωση του ρευματος στο σπιτι και να μην εχεις να πληρωσεις τους λογαριασμους των ΔΕΚΟ. Ελεγε μπροστα μας οτι τον χρεωνουμε!!!