Printable View
ΚΟΙΤΑΞΕ ΨΗΛΕ ΜΟΥ ΕΓΩ ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ ΣΤΑ ΛΕΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ
ΠΟΥ ΞΥΠΝΗΣΕ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ
ΣΕΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΝΕ
ΤΑ ΛΕΝΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΚΛΠ ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΓΩ Σ ΛΕΩ ΠΕΝΤΕ ΔΕΚΑ ΓΕΝΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΓΩ
Το κεφιρ δεν κυκλοφορει και σε μορφη υγρου; δε μοιαζει με εκεινο το ξινογαλο το αριανι;Quote:
Originally Posted by Thomdimi
Η τα χω μπερδεψει;
Quote:
Originally Posted by Christine
Καλημέρα Χριστίνα είσαι κοντά. Είναι κάτι σποροι ένας ζωντανός μύκητας που το βάζεις μέσα σε γάλα σε δοσολογία 1/10. Το αφήνεις και αυτό ζυμωνεται. Αναλογα αν είσαι δυσκοιλιος το αφήνεις έως 12-14 ώρες Ν είσαι ευκοιλια το αφήνεις 24. Προμηθευσου και δοκίμασε να δεις και πες μας και εσύ αποτελέσματα. Εγώ που λες δοκίμασα σήμερα αλλά δεν είμαι σε θέση ακομα να μιλήσω.
μπες στο Google και γράψε κεφιρ να διαβάσεις
Λοιπόοον 'εχω νέα! πήγα σε έναν παθολόγο που είχε ακούσει το αγόρι μου πως είναι και για θέματα άγχους και είχε καλές συστάσεις κτλ. Του είπα λοιπόν πως αγχώνομαι μήπως αγχωθώ και τελικά με πιάνει άγχος :P και έτσι με πιάνει επείγουσα ανάγκη για τουαλέτα, είπε πως φταίει μια ουσία στον οργανισμό που έχουμε "σπαταλήσει" με τις πολλές στρεσογόνες καταστάσεις ευχάριστες ή δυσάρεστες.
Τεσπα αυτο λέγεται αγχώδης διαταραχή ή ψύχωση και είναι συνώνυμο με το ευερέθιστο έντερο κι έτσι μου πρότεινε να πάρω τα ladose τα οποία σου προσφέρουν την χαμένη αυτή ουσία. Παράλληλα όμως πρέπει να κάνω και ψυχοθεραπείες τουλάχιστον μια φορά τον μήνα όπου θα με παρακολουθεί ώστε να μου γράφει και την κατάλληλη δοσολογία κάθε μήνα γιατί αυτή αλλάζει ανάλογα με το πόσο καλύτερα ή όχι είσαι.
Επειδή λοιπόν εμένε δεν μου άρεσε να μου κάνει ο συγκεκριμένος ψυχοθεραπείες 1) γιατί ένώ είναι πολύ καλός εμένα μου την σπάει λόγω αναμονής κυρίως και φλυαρίας και 2ον) ε δεν μπορεί να είσαι και καλός παθολόγος και ψυχολόγος και δεν ξέρω εγώ τι. Πήρα και τον ασφαλιστή μου για μια δεύτερη γνώμη γιατί είναι και φίλος και έχει το ίδιο πρόβλημα συγγενικό του πρόσωπο οπότε έχει και μια κάποια εμπειρία. Αυτό που ρώτησα κυρίως είναι σε τι γιατρό πρέπει να πάω γιατί κι εγώ όπως κι εσείς έχω ακούσει ότι πρέπει να δω από παθολόγο μέχρι νευρολόγο. Το σωστό είναι λοιπόν να πάμε σε ψυχολόγο-ψυχίατρο, ο οποίος μπορεί και να κανονίζει την δόση σου ανάλογα με την πρόοδό σου αλλά και ταυτόχρονα να σου κάνει την ψυχοθεραπεία που χρειάζεται και μ' αυτά τα δύο θα το ξεπεράσεις. Αυτό μου φαίνεται κ μένα το πιο σωστό. Το τι φάρμακο θα πάρει ο καθένας και τι δόση κτλ πρέπει να το βρει σίγουρα με τον γιατρό όπως και για να τα κόψει, γιατί διάβασα πως αν τα κόψεις μόνος σου απότομα σε κάνουν χειρότερα από ότι πριν, γι αυτό προσοχή!
Αν κάποιος έχει εφαρμόσει κάτι τέτοιο ή έχει κάποια άλλη συμβουλή ας μας φωτήσει!
Συγνώμη για το κατεβατό.
ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
ΕΙΤΕ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΕΙΤΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΠΙΘΑΝΟΝ ΕΝΑΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ ΤΟ ΛΕΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Quote:
Originally Posted by magda_
Μαγδα καλημέρα. το ladose είναι ένα ψυχοφαρμακο το οποίο κάνει επαναπροσληψη της σεροτονινης. Η σεροτονινη είναι μια χημική ουσία που παράγει ο οργανισμός και βρίσκεται στον εγκέφαλο και κάπου αλλού η οποία αυτή έχει να κάνει με το πόσο χαρούμενη είναι σαν άνθρωπος ευθυμος κτλ. Αν έχεις μικρή δόση μέσα στο οργανισμό σου θα είσαι κακόκεφη στενοχωρημενη μπλα μπλα μπλα
Για να αυξήσεις την σεροτονινη με φυσικά μέσα αρκεί και μόνο ένα πράγμα. Να κάνεις γυμναστική. Ειδικά jogging.
Θέλω να πω λοιπόν ότι ίσως δεν είσαι για αυτό το στάδιο ακόμα. Προσπάθησε να το αντιμετωπίσεις με άλλα μέσα. Όπως ομοιοπαθητικη.
Χθες έγραψα μια απάντηση για το κεφιρ. Ψαξτο λίγο. ... ίσως σου κάνει καλό.
Quote:
Originally Posted by Thomdimi
Ναι θα συμφωνησω!! Εχω καταλαβει οτι η πεζοποριες στα βουνα κατα τους φθινοπωρινους μηνες η την ανοιξη εστω μια φορα τομηνα μπορει να κουραζουν, αλλα κανουν καλο στην ψυχολογια.
Επισης ειχα προσεξει πως οταν εκανα χειμερινα μπανια πριν χρονια, εκεινη τη χρονια η σεροτονινη ξεχειλιζε!
Οσο για ψυχοθεραπεια, θα μπορουσα να κανω, γιατι εχουμε δωρεαν μοναδα ψυχικής υγειας εδω, αλλα επειδη γνωριζω οτι απαιτει πολυυυυυ χρονο αυτο δεν εχω την υπομονη να περιμενω για αποτελεσματα.
Προτιμω να διαβαζω βιβλια αυτοβελτιωσης. Μου κανουν πολυ καλο. Μια φορα δοκιμασα να παω σ αυτο το κεντρο. Αισθανομουν εξαιρετικα αβολα που ελεγα για το θεμα τοτε που με ειχε στεναχωρεσει. Δε μου γεμιζε και το ματι η ψυχολογος. Ητανε μικροτερη απο μενα.
Ειχε στεγνωσει το στομα μου...απ το στρες! Δεν ξαναπηγα αν και μου ειχαν κλεισει ραντεβου μετα απο 15 μερες.
Οσο για το κεφιρ, νομιζα οτι κυκλοφορει στην αγορα ετοιμο προς καταναλωση σε μπουκαλι.
Τωρα εδω και 13 μερες παιρνω προβιοτικα σε καψουλες τα lactolevure. Δεν εγινε το θαυμα αλλα πιστευω να με πιασουν μακροπροθεσμα.
Τέλεια με τα προβιοτικα πάρε και πες μας αν δεις αποτέλεσμα!!!!Quote:
Originally Posted by Christine
................
Quote:
Originally Posted by Thomdimi
Τι επαθες;;;
Τα παιρνα αλλα εκανα τη βλακεια κ τα παρατησα.....
Εγω αυτο το παθαινω οταν αγχονομαι και φοβαμαι πολυ κατι...εξου και η εκφραση τα εκανε πανω του .. !!
Μολις διαβασα τα συμπτωματα που γραφεις Thomdimi στην αρχη λεω τι εγινε ρε γμτ ποτε ανοιξα τετοιο τοπικ :P
Λοιπον, εχω αυτα ακριβως που γραφεις και εσυ. Ειμαι 30 χρονων και πρεπει να τα εχω κοντα στα 12 χρονια αν δεν κανω λαθος. Απλα μεσα σε αυτα τα 12 χρονια υπηρχαν και 2-3 χρονια που ειχαν σταματησει τελειως τα συμπτωματα (καπου 2005-2008). Δηλαδη ειχα φτασει σε σημειο να λεω μεσα μου, ενω εκανα ενα ταξιδι: ''πω ρε φιλε πως μπορουσα και σκεφτομουν συνεχεια την τουαλετα'' εκανα κλασσικα οπως εσεις απειρες εξετασεις που ολες βγηκαν καθαρες. Το 2011 ειχα φτασει σε τραγικο σημειο, οχι μονο να μην μπορω να βγω εξω, αλλα να μην μπορω ουτε 2 μετρα μακρυα απο την τουαλετα του σπιτιου μου. Ειχα φτασει σε σημειο να παθαινω και κρισεις πανικου. Απο εκεινο το σημειο που δεν πηγαινε αλλο, αποφασισα να παω σε ψυχολογο. Εκανα ενα χρονο θεραπεια και μπορω να πω οτι με βοηθησε πολυ με τις κρισεις αλλα οχι και τοσο με το θεμα της τουαλετας. Επισης θελω να επισημανω οτι ετσι και εφευγα απο το σπιτι και ''αναγκαζομουν'' να χρησιμοποιησω δημοσια τουαλετα, το θεωρουσα μεγαλη ηττα και ενιωθα πολυ ασχημα. Πολλες φορες μετα απο το συμβαν επιδιωκα να ξαναβγω για να αποδειξω στον εαυτο μου οτι μπορω να βγω και να μην χρησιμοποιησω δημοσια τουαλετα. (ελπιζω να καταλαβαινετε τι εννοω)
Θα προσπαθησω να σας εξηγησω ακριβως τα δικα μου συμπτωματα, δεν εχω ουτε πονους ουτε φουσκωματα, εχω το αγχος του αν θα βγω και με πιασει αυτο το που θα βρω τουαλετα, ειμαι δηλαδη συνεχεια σε αναζητηση τουαλετας. Φυσικα πριν φυγω μπορει να παω στο σπιτι και 4 και 5 φορες μεχρι να ηρεμησω. Οταν ειναι να κανω κατι με το ζορι η κατι που εχει αναμονη, τα συμπτωματα γινονται χειροτερα. Αν πχ ειμαι στην τραπεζα και περιμενω στην ουρα θα το εχω συνεχεια στο μυαλο μου, θα ιδρωνω, θα κουνιεμαι, θα ψαχνω. Οταν ερθει η σειρα μου και τελειωσω, τσουυυπ εξαφανιζονται ολα τα συμπτωματα και νιωθω οτι πεταω. Μολις δηλαδη τελειωσει η υποχρεωση μετα κατα 99% νιωθω τελεια. Οπως ειπα και πριν δεν υπαρχει περιπτωση να πρεπει να παω καπου και να μην παω τουαλετα πριν φυγω. Αλλα οταν ειναι να παω καπου μονος μου να περπατησω πχ για βολτα δεν με πιανει τιποτα, βαζω παπουτσια και εφυγα.
Με αγχωνε παρα πολυ η σχολη μου. Και εξαιτιας του προβληματος εκανα και 10 χρονια να την τελειωσω. Με αγχωναν πολυ τα ατομα που ηταν πολυ ''ατσαλακωτα'' και του ''πρεπει''. Οταν ο αλλος ηταν χημα ημουν χαλαρος και εγω και περνουσα καλυτερα. Πραγματα που με βοηθησαν παρα πολυ ειναι η σωστη και ισορροπημενη διατροφη και η γυμναστικη. Κανω βαρη και τρεχω κοντα στα 50Κμ την βδομαδα (αυτο βοηθαει γιατι βλεπεις το σωμα σου να αλλαζει και σε κανει να νιωθεις ομορφα). Να φανταστειτε οτι το 2011 λιγο μετα τις κρισεις και αφου ειχα επισκευτει τον ψυχολογο και επειδη δεν αντεχα αλλο αυτη την κατασταση κανονισα μια πεζοπορια στον Ολυμπο. Οταν ξεκινησαμε επειδη φυγαμε λιγο στα γρηγορα πηγα μονο μια φορα τουαλετα (φανταστειτε το αγχος μετα που ειχα γιατι δεν υπηρχε τουαλετα ουτε για δειγμα) και παρ ολα αυτα περασα τοσο ομορφα ηταν τοσο ωραιο το τοπιο που δεν το σκεφτηκα δευτερολεπτο. Ξαναπηγα τουαλετα την επομενη μερα που κατεβηκαμε. (ουτε εγω το πιστευω οτι το εκανα ετσι) Με αυτο θελω να πω οτι οταν κανεις αυτο που πραγματικα γουσταρεις νιωθεις και εισαι καλυτερα!
Γενικα ποτε δεν ημουν αθρωπος του εξω, αλλα μετα απο αυτα εβγαινα συνεχεια για να αποδειξω στον εαυτο μου οτι ειμαι καλα, και ετσι εκανα τα πραγματα χειροτερα γιατι συνηθως εκανα πραγματα που δεν γουσταρα. Εγω αυτο που εχω καταλαβει και συμβουλευω και ολους ειναι πρωτα απ ολα να αποκλεισουμε οτι εχουμε κατι καθαρα παθολογικο, να κανουμε οσο το δυνατον πραγματα που μας ευχαριστουν, να βρουμε χομπι που τα γουσταρουμε, καθημερινη ασκηση εαν ειναι δυνατον αλλιως οσο πιο συχνα μπορουμε, ισορροπημενη διατροφη, να χρησιμοποιουμε την τουαλετα κατα προτιμηση καθε πρωι για να συνηθισει ο οργανισμος μας (κακα τα ψεματα επειδη εχουμε περασει τοσα πολλα και ειναι πολυ δυσκολο να σηκωθεις μια μερα και να πεις οτι φευγω απο το σπιτι χωρις να παω τουαλετα, ειναι καλυτερα να νιωθεις ''αδειος'') και γενικα να βρουμε ξανα αυτα τα μικρα πραγματα που μας ευχαριστουσαν και απασχολουσαν τον μυαλο μας ευχαριστα και δεν σκεφτοταν μονο τουαλετα τουαλετα τουαλετα τουαλετα.
Δεν πηρα ποτε χαπια, αλλα κουβαλαω παντα μαζι μου 3-4 ιμοντιουμ, για μενα λειτουργουν και χωρις να τα χρησιμοποιησω ;)
Σορρυ για το μεγαλο κειμενο αλλα εχω περασει, και περναω, τοσα πολλα αυτα τα χρονια που θα ηθελα να τα πω καπου που με νιωθουν. Και δεν εχω πει σχεδον τιποτα :P
Ολα αυτα ειναι προσωπικη εμπειρια και φυσικα δεν λεω οτι ολοι νιωθουμε το ιδιο.
Γνωμη μου παντως ειναι οτι ολο αυτο το θεμα ειναι καθαρα στο μυαλο μας και εχει σχεση πρωτα απ ολα με το αγχος που εχουμε βαθια κρυμμενο μεσα μας καθως και της διαθεσης μας.
Αυτα τα λιγα απο μενα. :D
ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΛΟΥ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΟΠΛΗ
ΡΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΙΒΟΥ ΠΟΥ ΜΠΛΕΞΑΜΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ Ο ΕΝΑΣ ΤΡΕΧΩ 300 Ο ΑΛΛΟΣ ΕΚΑΤΟ
Ο ΑΛΛΟΣ ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΡΕ ΘΑ ΣΥΜΑΖΕΥΤΕΙΤΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΦΕ Η ΜΟΝΟ ΘΑ ΤΡΕΧΕΤΕ
ΑΥΤΟΙ ΣΤΙΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΡΕ ΜΠΕΛΑ ΟΠΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΜΕ ΣΑΣ
ΕΙΜΑΙ ΠΕΙΡΑΧΤΙΡΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΝ ΔΕΝ ΤΗ ΠΩ ΤΗ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΣΚΑΣΩ
ναι προσωπικη εμπειρια και φυσικα δεν λεω οτι ολοι νιωθουμε το ιδιο.
Γνωμη μου παντως ειναι οτι ολο αυτο το θεμα ειναι καθαρα στο μυαλο μας και εχει σχεση πρωτα απ ολα με το αγχος που εχουμε βαθια κρυμμενο μεσα μας καθως και της διαθεσης μας.
Αυτα τα λιγα απο μενα. :D[/QUOTE]
Καταρχήν καλησπέρα από εμένα και σορρυ που άργησα να απαντήσω. Μην κολλάς να γράφεις αυτά και τα άλλα τόσα που έχεις για αυτό το θέμα. Εγώ προσωπικά πίνω κεφιρ τβρα και κάνω ομοιοπαθητική. Ακόμα δεν έχω δει αποτελέσματα. Έχω δει διαφορά στους πόνους δηλαδή έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω του κεφιρ. Κοίταξε εγώ δεν νομίζω ότι είναι στο μυαλό μας. Όταν σε συνοδεύει πόνος δεν προκαλείς εσύ τον πόνο. Πιστεύω. Υπάρχει θεραπεία αυτό είναι σίγουρο. Εγώ δεν μπορώ να αποδεχτουμε ότι θα ζήσω για το υπόλοιπο της ζωής μου με αυτό. Θα το πολεμήσω μέχρι εκεί που πάει
εγω το εχω αυτο εδω και μια δεκαετια. δεν μενοχλησε ιδιαιτερα μεχρι περσυ που για 6μηνο ημουν χαλια. αυτο που με εσωσε ηταν δυνατα προβιοτικα, διαιτα συγκεκριμενη, γλουταμινη και αμιτριπτιλινη. ρωτα γιατρο ομως γιατι αγγλια τα πηρα εγω αυτα. μπορει να υποχωρησει μεχρι και 99%. και ειναι στρες η διατροφικες διαταραχες.Quote:
Originally Posted by Thomdimi