Έντονες κρίσεις άγχους απο νέα θεραπεία

Vicky12 εφαγα μεγαλη ηττα. Νομιζα οτι πλεον ειμαι καλα, ειμαι ικανη, τα εχω βαλει σε μια σειρα και πηγα τσιρι μπιμ τσιρι μπομ και ειπα καλησπερα θελω να τα κοψω. Μετα ηρθε ο πονος το κλαμα ο οδυρμος ο φοβος και ταρα ταταν η αυτοκτονικοτητα. Ευτυχως που ειπα βοηθεια γιατρε φοβαμαι οτι θα το κανω τελικα. Αλλα δεν εχω απαλαχτει απο ολα τα κουσουρια. Τωρα με ψυχοθεραπεια αρχιζω και με συγχωρω λιγο και προσπαθω λιγο περισσοτερο καποια να τα διορθωσω. Γιατι ομως ολα αυτα ? Επειδη περασαν πολλα χρονια χωρις αγωγη και χωρις βοηθεια. Αρα απλα ευχομαι καποια στιγμη ολοι μας εδω που καταθετουμε πονο, αποριες, ψυχη ουσιαστικα να νιωσουμε οτι υπαρχει ελπιδα στην αβυσσο.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Vicky12 εφαγα μεγαλη ηττα. Νομιζα οτι πλεον ειμαι καλα, ειμαι ικανη, τα εχω βαλει σε μια σειρα και πηγα τσιρι μπιμ τσιρι μπομ και ειπα καλησπερα θελω να τα κοψω. Μετα ηρθε ο πονος το κλαμα ο οδυρμος ο φοβος και ταρα ταταν η αυτοκτονικοτητα. Ευτυχως που ειπα βοηθεια γιατρε φοβαμαι οτι θα το κανω τελικα. Αλλα δεν εχω απαλαχτει απο ολα τα κουσουρια. Τωρα με ψυχοθεραπεια αρχιζω και με συγχωρω λιγο και προσπαθω λιγο περισσοτερο καποια να τα διορθωσω. Γιατι ομως ολα αυτα ? Επειδη περασαν πολλα χρονια χωρις αγωγη και χωρις βοηθεια. Αρα απλα ευχομαι καποια στιγμη ολοι μας εδω που καταθετουμε πονο, αποριες, ψυχη ουσιαστικα να νιωσουμε οτι υπαρχει ελπιδα στην αβυσσο.

---

Γεια Constantity,
Εγώ δεν άφησα μάλλον την προηγούμενη θεραπεία να δράσει και γενικά ήμουν πολύ καλύτερα σε σχέση με τώρα. Κουράγιο και σε σένα και να πηγαίνεις με τις συμβουλές του γιατρού γιατί πια μόνοι μας μάλλον δεν πρόκειται να καταφέρουμε κάτι.

Παιδιά συγκιμούμαι που διαβάζω όσα γράφετε γιατί με εκφράζουν απόλυτα. Εγώ έχω διαγνωστεί με κατάθλιψη και γενικευμένη αγχώδη διαταραχή από το 2003. Κατά καιρούς (3 φορές μέχρι σήμερα, αλλά για αρκετά χρόνια) λαμβάνω φάρμακα κι όταν συνέρχομαι (τουλάχιστον 2μηνο από την έναρξη εκάστης θεραπείας στην περίπτωσή μου), επανέρχομαι σχεδόν στο φυσιολογικό. Γιατί όμως η κάθε φορά να είναι τόσο δύσκολη? Γιατί τώρα να μου φαίνονται όλα τοοοοοοοοοοσο δύσκολα και παράλληλα τόσο ξένα? Κοιτάζω τον ευατό μου στον καθρέφτη και δεν με αναγνωρίζω, κοιτάω γύρω μου κι όλα μου φαίνονται περίεργα, είμαι σε διαρκή ταραχή και εγρήγορση ότι κάτι απροσδιόριστο (αλλά οπωσδήποτε κακό και τρομακτικό) θα συμβεί, ανησυχία, ατονία, αδυναμία γαι συγκέντρωση και εργασία, ιδεοληψίες και παλεύω, κάθε μέρα παλεύω και προσπαθώ να πιαστώ απ' οτιδήποτε για να συνεχίζω να παλεύω...Έχω κάνει και ψυχοθεραπεία κι αναρωτιέμαι αν επαρκεί ή χρειάζονται οπωσδήποτε τα φάρμακα. Και φοβάμαι για το μέλλον μου...Θα'μαι πάντα έτσι? Πόση υπομονή πια να κάνει κανείς όταν το πρόβλημα χρονίζει, θα γίνω ποτέ όπως πριν? Κι άλλοτε με καταλαμβάνει πλήρης ματαιότητα και αναρωτιέμαι αν αξίζει να παλεύω. Αλλά σας το λέω ειλικρινά. Επειδή εγώ έχω βοηθηθεί πολύ από τα φάρμακα. Ξέρω να σας πω ότι όταν η θεαρπεία πιάνει, όλα είανι πολύ καλά και μπορεί κανείς να ζήσει μια χαρά. Το έχω δει να λειτουργεί. Αυτό σκέφτομαι κι ελπίζω. Πρέπει να παλέψουμε!

Quote:

---

Originally Posted by spr1980

Παιδιά συγκιμούμαι που διαβάζω όσα γράφετε γιατί με εκφράζουν απόλυτα. Εγώ έχω διαγνωστεί με κατάθλιψη και γενικευμένη αγχώδη διαταραχή από το 2003. Κατά καιρούς (3 φορές μέχρι σήμερα, αλλά για αρκετά χρόνια) λαμβάνω φάρμακα κι όταν συνέρχομαι (τουλάχιστον 2μηνο από την έναρξη εκάστης θεραπείας στην περίπτωσή μου), επανέρχομαι σχεδόν στο φυσιολογικό. Γιατί όμως η κάθε φορά να είναι τόσο δύσκολη? Γιατί τώρα να μου φαίνονται όλα τοοοοοοοοοοσο δύσκολα και παράλληλα τόσο ξένα? Κοιτάζω τον ευατό μου στον καθρέφτη και δεν με αναγνωρίζω, κοιτάω γύρω μου κι όλα μου φαίνονται περίεργα, είμαι σε διαρκή ταραχή και εγρήγορση ότι κάτι απροσδιόριστο (αλλά οπωσδήποτε κακό και τρομακτικό) θα συμβεί, ανησυχία, ατονία, αδυναμία γαι συγκέντρωση και εργασία, ιδεοληψίες και παλεύω, κάθε μέρα παλεύω και προσπαθώ να πιαστώ απ' οτιδήποτε για να συνεχίζω να παλεύω...Έχω κάνει και ψυχοθεραπεία κι αναρωτιέμαι αν επαρκεί ή χρειάζονται οπωσδήποτε τα φάρμακα. Και φοβάμαι για το μέλλον μου...Θα'μαι πάντα έτσι? Πόση υπομονή πια να κάνει κανείς όταν το πρόβλημα χρονίζει, θα γίνω ποτέ όπως πριν? Κι άλλοτε με καταλαμβάνει πλήρης ματαιότητα και αναρωτιέμαι αν αξίζει να παλεύω. Αλλά σας το λέω ειλικρινά. Επειδή εγώ έχω βοηθηθεί πολύ από τα φάρμακα. Ξέρω να σας πω ότι όταν η θεαρπεία πιάνει, όλα είανι πολύ καλά και μπορεί κανείς να ζήσει μια χαρά. Το έχω δει να λειτουργεί. Αυτό σκέφτομαι κι ελπίζω. Πρέπει να παλέψουμε!

---

Γεια σου Spr1980,
παίρνεις κάποια θεραπεία τώρα;
Όπως λες με τα φάρμακα έχεις βοηθηθεί. Αν δεν παίρνεις ίσως θα πρέπει να σπεύσεις να λάβεις μια βοήθεια και όπως λες θα γίνεις ξανά καλά. Υπάρχει και ζωή μετά την κόλαση που λέγεται κατάθλιψη ή ψυχικές διαταραχές. Θα γίνεις όπως πριν και μπορεί σε κάποια φάση να μην χρειάζεσαι καθόλου θεραπεία. Κάνε κουράγιο κι εσύ και υπομονή και όλα θα πάνε καλά θα το δεις.

spr Εχω τις ιδιες αποριες... εχω συμβιβαστει μεν με την φαρμακευτικη αγωγη αλλά νιωθω διχασμενη στο -ΠΡΙΝ τις κρισεις- -ΠΡΙΝ τη καταθλιψη- στο αβεβαιο ΤΩΡΑ και στο μετα μηπως παλι κατι καινουργιο ή υποτροπη. Μακαρι να ειχα καποια απαντηση να σου δωσω. :(

Quote:

---

Originally Posted by vicky12

Γεια σου Spr1980,
παίρνεις κάποια θεραπεία τώρα;
Όπως λες με τα φάρμακα έχεις βοηθηθεί. Αν δεν παίρνεις ίσως θα πρέπει να σπεύσεις να λάβεις μια βοήθεια και όπως λες θα γίνεις ξανά καλά. Υπάρχει και ζωή μετά την κόλαση που λέγεται κατάθλιψη ή ψυχικές διαταραχές. Θα γίνεις όπως πριν και μπορεί σε κάποια φάση να μην χρειάζεσαι καθόλου θεραπεία. Κάνε κουράγιο κι εσύ και υπομονή και όλα θα πάνε καλά θα το δεις.

---

Είμαι σε αυτήν την γνώριμη κατάσταση εδώ κι ένα μήνα και μετά από 1 χρόνο ψυχοθεραπείας περίπου, είπα να παλέψω και να μην καταφύγω στα φάρμακα, αλλά δε βλέπω να τα αποφεύγω. Φοβάμαι πολύ.....

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

spr Εχω τις ιδιες αποριες... εχω συμβιβαστει μεν με την φαρμακευτικη αγωγη αλλά νιωθω διχασμενη στο -ΠΡΙΝ τις κρισεις- -ΠΡΙΝ τη καταθλιψη- στο αβεβαιο ΤΩΡΑ και στο μετα μηπως παλι κατι καινουργιο ή υποτροπη. Μακαρι να ειχα καποια απαντηση να σου δωσω. :(

---

Εγώ στο παρελθόν έχω λάβει 3 φορές φαρμακευτική αγωγή με καλά αποτελέσματα, οπότε δεν αφορίζω τα φάρμακα σε καμία περίπτωση. Η ελπίδα στο Θεό και την πιθανή δράση τους με κράτησε όταν σκεφτόμουν χίλιους τρόπους να αυτοκτονήσω. Απλά πλέον μεγαλώνω κι έχω κουραστεί. Όλο αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο για να είναι επαναλαμβανόμενο. Παλαιότερα ήλπιζα ότι θα ήταν κάτι από το οποίο θα ιαθώ ως διά μαγείας, αλλά πλέον μετά από τόσες υποτροπές βλέπω ότι αυτό θα έρχεται και θα ξανάρχεται. Και δεν θα με πείραζε τόσο, αν μπορούσα να το διαχειρίζομαι, αλλά δυστυχώς γίνομαι έρμαιο της διαατραχής...Και να πεις ότι δεν προσπαθώ. Κάθε μέρα μου είναι αγώνας δρόμου...Έχω και απαιτητική δουλειά. Άστα να πάνε. Η ζωή συνεχίζεται κι εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω, όχι έτσι. Κάνω πράγματα μόνο μηχανικά, σαν ρομπότ, προκειμένου να μην κλειστώ στο σπίτι και καταρρεύσω τελείως

Να μην κλειστείς στο σπίτι. Όσο απαιτητική και να είναι η δουλειά σου να μείνεις και να παλέψεις.Η εργασία βοηθάει. Και να κοιτάξεις να λάβεις πάλι φαρμακευτική αγωγή ώστε να μην ταλαιπωρείσαι. Να μη το βάζεις κάτω και να το παλέψεις. Αυτό κάνουμε οι πειρσσότεροι.

Spr, απο την ταπεινη μου εμπειρια, το διαστημα που δεν ειχα διαγνωση αγωγη κτλ Ναι μεν ανταπεξηλθα αλλά βγηκε συσσωρευμενο ενα χρονο μετα/ Αρα κατεληξα στο οτι οσο χρειαζεται θα παιρνω. Οταν καπως σταθω ευχομαι απλα η δοσολογια να ειναι λιγοτερη.

Πώς πας με την θεραπεία σου? Στις πόσες μέρες είσαι πλέον? Βλέπεις διαφορές?

Quote:

---

Originally Posted by spr1980

Πώς πας με την θεραπεία σου? Στις πόσες μέρες είσαι πλέον? Βλέπεις διαφορές?

---

Δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Χρειάστηκε για άλλο πρόβλημα υγείας να πάρω αντιβίωση η οποία απ' ότι μου είπε ο γιατρός αντιδρά με το seroxat. Ωστόσο μου πρόσθεσαν το seroquel κι έτσι πέρασαν οι έντονες κρίσεις άγχους, αλλά είμαι σε πολύ μεγάλη καταστολή. Δεν μπορώ να αντιδράσω καθόλου και αισθάνομαι πολύ μεγάλη κατάθλιψη. Τέτοια που θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να ζω έτσι.
Οι μέρες που ξεκίνησα είναι πριν απο ένα μήνα περίπου με το πρώτο φάρμακο και περίπου βδομάδα με το δεύτερο.

Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου κι αν έχεις ανάλογη εμπειρία γράψε μου την μήπως πάρω κουράγιο.

Quote:

---

Originally Posted by vicky12

Γεια σας,
έπειτα απο μια αποτυχημένη θεραπεία, ξεκίνησα νέα με Seroxat και για να να αντέξω τις πολύ έντονες κρίσεις άγχους μου πρόσθεσε xanax. Έχει κανείς ανάλογη εμπειρία; Αισθάνομαι ένα πτώμα με τα ηρεμιστικά, ενώ στις έντονες κρίσεις άγχους δεν μπορώ να σταθώ σε ένα μέρος. Νομίζω ότι θα μείνω για πάντα έτσι. Είμαι στη δεύτερη εβδομάδα της νέας θεραπείας. Ο χρόνος μου φαίνεται ατέλειωτος και η ζωή μου έγινε κόλαση! Έτσι είναι όταν ξεκινάς νέα θεραπεία; Και πόσο κρατάει;

---

Καλησπέρα! Πώς τα πηγαίνεις με τη νέα θεραπεία? Αισθάνεσαι καθόλου καλύτερα?

Quote:

---

Originally Posted by vicky12

Δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Χρειάστηκε για άλλο πρόβλημα υγείας να πάρω αντιβίωση η οποία απ' ότι μου είπε ο γιατρός αντιδρά με το seroxat. Ωστόσο μου πρόσθεσαν το seroquel κι έτσι πέρασαν οι έντονες κρίσεις άγχους, αλλά είμαι σε πολύ μεγάλη καταστολή. Δεν μπορώ να αντιδράσω καθόλου και αισθάνομαι πολύ μεγάλη κατάθλιψη. Τέτοια που θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να ζω έτσι.
Οι μέρες που ξεκίνησα είναι πριν απο ένα μήνα περίπου με το πρώτο φάρμακο και περίπου βδομάδα με το δεύτερο.

Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου κι αν έχεις ανάλογη εμπειρία γράψε μου την μήπως πάρω κουράγιο.

---

Αυτό που έχω μάθει με αυτήν την κωλαρρώστια είναι ότι χειάζεται τεράστια υπομονή. Κι εγώ όταν λάμβανα φάρμακα (όπως θα κάνω άμεσα και τώρα γιατί δεν την παλεύω...), έκαναν να δράσουν τουλάχιστον 2+ μήνες, οπότε εγώ ως καλή ιδεοψυχαναγκαστική είχα στο μεταξύ πλέξει απίστευτα σενάρια (ότι δηλ. επιβεβαιώνομαι και θα τρελαθώ, αφού κανένα φάρμακο δεν θα μου ταιριάζει κλπ). Επίσης πολλές φορές και αρκετούς μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας, έκανα μικρές υποτροπές. Είσαι καλύτερα σήμερα?

Quote:

---

Originally Posted by spr1980

Αυτό που έχω μάθει με αυτήν την κωλαρρώστια είναι ότι χειάζεται τεράστια υπομονή. Κι εγώ όταν λάμβανα φάρμακα (όπως θα κάνω άμεσα και τώρα γιατί δεν την παλεύω...), έκαναν να δράσουν τουλάχιστον 2+ μήνες, οπότε εγώ ως καλή ιδεοψυχαναγκαστική είχα στο μεταξύ πλέξει απίστευτα σενάρια (ότι δηλ. επιβεβαιώνομαι και θα τρελαθώ, αφού κανένα φάρμακο δεν θα μου ταιριάζει κλπ). Επίσης πολλές φορές και αρκετούς μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας, έκανα μικρές υποτροπές. Είσαι καλύτερα σήμερα?

---

Γνωρίζεις μήπως πόσος καιρός χρειάζεται για να είναι μία νέα θεραπεία αποτελεσματική? Την πρώτη φορά (9ος 2014) αισθάνθηκα καλύτερα μετά από κανένα τρίμηνο...Μετά από μείωση της αγωγής έκανα υποτροπή και τώρα είμαι εδώ και 1,5 εβδομάδα με νέα αγωγή...

Ωωω, χρειάζεται μεγάλος αγώνας!
Θα προσπαθήσω κι εγώ όπως κι εσείς και πιστεύω να καταφέρουμε να βγούμε από το Τούνελ, αυτό το κατάμαυρο.

Σήμερα αισθάνθηκα μια ιδέα καλύτερα, κι αυτό γιατί προσπαθώ να κάνω όνειρα για τη ζωή. Να σας πω βέβαια ότι στο να αισθάνομαι καλύτερα βοηθούν τα ζάναξ και νομίζω μόνο αυτά. Φοβάμαι ότι τα φάρμακα δεν θα λειτουργήσουν. Αλλά απ' όσο διαβάζω τις εμπειρίες σας είναι κοινό φαινόμενο.
Και κάτι άλλο, μόνο όταν κοιμάμαι είμαι καλά και θέλω να κοιμάμαι συνέχεια απο το να είμαι ξύπνια που μου είναι βάσανο.