Μπήως πρέπει να πεθάνω;

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Ωραίες όλες οι απαντήσεις αλλά αν η κοπέλα αυτή είναι νωθρή εκ φύσεως δε θα τη βοηθήσει ούτε ψυχολόγος ούτε το να περιορίσει την ΙΨΔ. Το λέω από προσωπική εμπειρία, πρέπει να βρει μια εύκολη δουλειά για να ζήσει, δε μπορεί στους ρυθμούς που μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι

---

Φοβιτσιάρα,δειλή,βολεψάκια ,τεμπέλα,εγωκεντρική, γεμάτη ανωριμότητα μπορείς να με πεις νωθρή όμως όσο χαμηλή αυτοεκτίμηση και να έχω δεν νομίζω πως έχω υπάρξει ποτέ.Δεν είμαι εδώ για να παινευτώ για τα προσόντα αλλά αν μπορούσα μόνο στα εύκολα δεν θα ανταποκρινόμουν ούτε με τόσο υψηλή βαθμολογία στις πανελλήνιες, ούτε στο πανεπιστήμιο και μάλιστα σε υψηλόβαθμη σχολή θα έμπαινα, ούτε μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου θα περνούσα.Ούτε θα έβρισκα διασκεδαστικό το διάβασμα που είναι η ζωή μου, ούτε θα μπορούσα να μαθαίνω γρήγορα θα κουραζόμουν από όλα αυτά και θα τα παρατούσα.Σε ότι αφορά σωματική δραστηριότητα μπορεί να είμαι δυνατή αλλά δεν δέχομαι ότι σε οποιοδήποτε πνευματικό τομέα είμαι νωθρή.Δειλή μέχρι αηδίας είμαι, φοβάμαι και τον ίσκιο μου γιαυτό κατέληξα και έτσι.Μια ζωή κινούμαι με υπερβολικά γρήγορους ρυθμούς μακάρι να ήμουν πιο χαλαρή θα είχα λύσει πολλά προβλήματα.

Απλά έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου....κατι το οποίο σε φθείρει....
Να ξέρεις πάντα η προσπαθεια μετράει και όχι το αποτέλεσμα...
Και να αποτύχεις σε κάτι δεν πειράζει, τουλάχιστον προσπάθησες....
Έχεις πολυ πείσμα μέσα σου απλά λόγω των υπερβολικών σου απαιτήσεων το χάνεις και εξαντλεισαι....
Είσαι άνθρωπος που θέλει πάντα να πετυχαίνει και απογοητεύεσαι εύκολα....
Έχεις λοιπόν καποια αρνητικά στοιχεία μη βοηθητικά για την ζωή σου και πρέπει να τα αποδεχτείς και να κατανοήσεις οτι σε φθείρουν....
Απλα τώρα είσαι μικρή και βγαίνεις στην αγορά εργασίας και τα έβαλες ολα στο κεφάλι σου και τα έκανες αχταρμά...

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Ωραίες όλες οι απαντήσεις αλλά αν η κοπέλα αυτή είναι νωθρή εκ φύσεως δε θα τη βοηθήσει ούτε ψυχολόγος ούτε το να περιορίσει την ΙΨΔ. Το λέω από προσωπική εμπειρία, πρέπει να βρει μια εύκολη δουλειά για να ζήσει, δε μπορεί στους ρυθμούς που μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι

---

Δεν έχει σχέση με νωθρότητα όλο αυτό που συζητάμε εδώ.
Μπορεί να βοηθηθεί απο ειδικό η κοπέλα όπως τόσος και τόσος κόσμος με ΙΔΨ
και να φέρει τη ζωή της σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Quote:

---

Originally Posted by marouliw

Απλά έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου....κατι το οποίο σε φθείρει....
Να ξέρεις πάντα η προσπαθεια μετράει και όχι το αποτέλεσμα...
Και να αποτύχεις σε κάτι δεν πειράζει, τουλάχιστον προσπάθησες....
Έχεις πολυ πείσμα μέσα σου απλά λόγω των υπερβολικών σου απαιτήσεων το χάνεις και εξαντλεισαι....
Είσαι άνθρωπος που θέλει πάντα να πετυχαίνει και απογοητεύεσαι εύκολα....
Έχεις λοιπόν καποια αρνητικά στοιχεία μη βοηθητικά για την ζωή σου και πρέπει να τα αποδεχτείς και να κατανοήσεις οτι σε φθείρουν....
Απλα τώρα είσαι μικρή και βγαίνεις στην αγορά εργασίας και τα έβαλες ολα στο κεφάλι σου και τα έκανες αχταρμά...

---

Δεν είναι ότι έχω απλά απαιτήσεις από τον εαυτό μου, πραγματικά δεν με πειράζει να μην τα καταφέρω σε κάτι, απλά δεν θέλω να δημιουργήσω σε κανέναν άλλο πρόβλημα.Είμαι υπερβολικά υπεύθυνη όχι να μην εκθέσω τον εαυτό μου, αυτό ίσως και να το διαχειριστώ, αλλά να μην εκθέσω κανέναν άλλο.Μέσα μου δεν αισθάνομαι πως είμαι λάθος αλλά ξέρω ότι στη σημερινή κοινωνία άμα δεν σκέφτεσαι εσένα πάνω από όλα δεν πας πουθένα.

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Δεν έχει σχέση με νωθρότητα όλο αυτό που συζητάμε εδώ.
Μπορεί να βοηθηθεί απο ειδικό η κοπέλα όπως τόσος και τόσος κόσμος με ΙΔΨ
και να φέρει τη ζωή της σε ικανοποιητικά επίπεδα.

---

Ήδη το έχω δρομολογήσει και μακάρι να είναι όπως τα λες.Όπως είπα και πιο πριν οι γιατροί σίγουρα δεν είναι θεοί χρειάζεται προσωπική προσπάθεια, αλλά όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα που οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν, η μόνη λύση είναι ο ειδικός.Βέβαια και αυτός θα με πλακώσει στα φάρμακα, με τα οποία οι δικοί μου είναι γενικά αρνητικοί, αλλά έαν πραγματικά τα χρειάζομαι για να συνέλθω δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.

Quote:

---

Originally Posted by rosemary1993

Ήδη το έχω δρομολογήσει και μακάρι να είναι όπως τα λες.Όπως είπα και πιο πριν οι γιατροί σίγουρα δεν είναι θεοί χρειάζεται προσωπική προσπάθεια, αλλά όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα που οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν, η μόνη λύση είναι ο ειδικός.Βέβαια και αυτός θα με πλακώσει στα φάρμακα, με τα οποία οι δικοί μου είναι γενικά αρνητικοί, αλλά έαν πραγματικά τα χρειάζομαι για να συνέλθω δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.

---

Το αν θα σε πλακώσουν σε αυτά, προσπάθησε να μη το σκέφτεσαι.
Μπορεί και να μη συμβεί αυτό. Επίσης, τα φάρμακα ΕΑΝ πάρεις, για κάποια περίοδο θα βελτιώσουν κάποια πράγματα
στην καθημερινότητά σου κ θα σου κάνουν καλό. Δεν ειναι απαραίτητα κακά δηλαδή.
Οι δικοί σου δε, καλά θα κάνουν να επισκεφτούν και εκείνοι τον ειδικό,
για να επιμορφωθούν και να ενημερωθούν ανάλογα στα πράγματα (που σε συσχετίζουν) στα οποιά εσύ γνωρίζεις οτι μπορεί να ειναι αρνητικοί,
γιατι το οτι γνωρίζεις τη γνώμη τους, μπορεί να σε κάνει να νιώθεις έξτρα ένοχη.
Πέρα απο αυτό, καλό ειναι να πάνε για την επιμόρφωση γενικά. 1-2 φορες, ξέρω γω?

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Το αν θα σε πλακώσουν σε αυτά, προσπάθησε να μη το σκέφτεσαι.
Μπορεί και να μη συμβεί αυτό. Επίσης, τα φάρμακα ΕΑΝ πάρεις, για κάποια περίοδο θα βελτιώσουν κάποια πράγματα
στην καθημερινότητά σου κ θα σου κάνουν καλό. Δεν ειναι απαραίτητα κακά δηλαδή.
Οι δικοί σου δε, καλά θα κάνουν να επισκεφτούν και εκείνοι τον ειδικό,
για να επιμορφωθούν και να ενημερωθούν ανάλογα στα πράγματα (που σε συσχετίζουν) στα οποιά εσύ γνωρίζεις οτι μπορεί να ειναι αρνητικοί,
γιατι το οτι γνωρίζεις τη γνώμη τους, μπορεί να σε κάνει να νιώθεις έξτρα ένοχη.
Πέρα απο αυτό, καλό ειναι να πάνε για την επιμόρφωση γενικά. 1-2 φορες, ξέρω γω?

---

Έχουν έρθει ήδη μαζί μου, η μαμά μου τουλάχιστον αρκετές φορές οπότε ξέρει τι συμβαίνει και ο πατέρας μου γνωρίζει τα πράγματα από πρώτο χέρι αφού έχει περάσει και αυτός παρόμοιο πρόβλημα.Είναι αρνητικοί με τα φάρμακα με την έννοια της έντονης καταστολής που μπορεί να επιφέρουν, κάτι που και εγώ το είδα στον μπαμπά μου και που δεν ξέρω κατά πόσο βοήθησε. Και σε μένα πάντως το αντιψυχωτικό σιρόπι που πήρα στην αρχή και μάλιστα σε πολύ μικρή δόση μου έκανε πολύ κακό και στο στομάχι αλλά κυρίως αντί να με ηρεμήσει, με έκανε σαν ζώον σκεφτόμουν ακόμη πιο αρνητικά.Το ίδιο και το xanax που μου έφερε και εκείνο πολύ μεγάλη ένταση.Τα φάρμακα προφανώς και ανταποκρίνονται διαφορετικά στον καθένα, απλά και το να είμαι πειραματόζωο μέχρι να βρούμε αυτό που μου ταιριάζει δεν είναι ότι καλύτερο.Ειδικά το αντιψυχωτικό δημιουγεί και πολλές παρενέργειες, ειδικότερα αύξηση βάρους με το οποίο ήδη έχω πρόβλημα οπότε και οι δικοί μου λογικό είναι να φοβούνται για το τι μπορούν όλα αυτά να προκαλέσουν στην υγεία μου.Δεν με κάνει ενοχική, δεν το αρνούνται ότι το χρειάζομαι απλά είναι επιφυλακτικοί με τις δόσεις και με συγκεκριμένα φάρμακα μιας και ξέρουν αρκετά για το θέμα.

καλα τα λεσ ετσι τα ξερω κι εγω τα πραγματα αρα δραστηριοτητεσ και σιγα σιγα προσπαθησε να μαθεισ να μη δινεισ δικαιωμα
για σχολιασμουσ κλπ και να προσπαθησεισ να εισαι λιγο ευχαριστη με τουσ αλλουσ να κανεισ και λιγο πλακα για να σε κανουν παρεα κατα
τα αλλα μολισ πασ σπιτι γκρινιαζε οσο θελεισ μια χαρα τα λεσ παντωσ μυαλο εχεισ

Γεια σου rosemary.Eισαι απο τις λιγες περιπτωσεις που διαβασα με προσοχη και ενδιαφερον σε αυτο το site ισως γιατι εχουμε παρομοιο τροπο σκεψης αλλα και γιατι βλεπω εναν εξυπνο πλην αυτοκαταστροφικο ανθρωπο που αξιζει τη βοηθεια μου.
Απο αυτα που διαβασα το κυριο χαρακτηριστικο της σκεψης σου ειναι ο αρνητισμος(δεν,ποτε,τιποτα, αχρηστηκλπ)Εχεις βαλει τον εαυτο σου στον τοιχο και τον πυροβολεις συνεχεια.Βαζεις ενα δεν σε ολα ,παιρνεις το ρολο της ανημπορης και σαμποταρεις τον εαυτο σου.Υποθετω οτι αυτη η σκεψη μπορει να εχει σχεση με το γεγονος της ασφαλειας της οικογενειας που δεν αποχωριστηκες ποτε.Δεν εχεις αναπτυξει κοινωνικες επαφες ο κοσμος σου ειναι εκ των πραγματων μικρος .περιορισμενος στην ασφαλεια της οικογενειας και αυτο δεν σε βοηθαει να αποκτησεις περισσοτερο θαρρος και σιγουρια για τον εαυτο σου.Αλλα φτανεις σε μια ηλικια που ανησυχεις για το μελλον και την αποκατασταση(ολοι μας) σε μια χωρα με μεγαλη ανεργια οπου τα μμε υπερβαλλουν και ο κοσμος ειναι μιζερος και η ζωη σου φαινεται πολυ δυσκολη για να την κερδισεις.Αυτο σε συνδιασμο με την μεγαλη ευσυνειδησια και την υπευθυνοτητα σου σε εφεραν σε αυτο το σημειο του πανικου της εμμονης και της καταστροφολογιας
Εγω λεω προσπαθησε να ηρεμησεις,προσπαθησε να βοηθησεις τον εαυτο σου να χαλαρωσει και να μην παρασυρεται απο τις ασχημες σκεψεις.Σεβασου τον εαυτο σου και την υγεια σου και μην του κανεις αλλο bullying.Τον εφτασες ηδη στα ορια του..Ολοι εχουμε ανασφαλειες και αδυναμιες κανεις δεν ειναι εξασφαλισμενος ουτε και τελειωμενος εκ των προτερων.Ολοι ζουμε στην αβεβαιοτητα και οφειλουμε να προσπαθησουμε πρωτα απ ολα για μας τους ιδιους οχι για να δικαιωσουμε τις προσδοκιες των αλλων.Εισαι ακομη φοιτητρια,εχεις χρονο μπροστα σου κοιταξε το τωρα και κανε το καλυτερο που μπορεις για σημερα.Αν βελτιωσεις λιγο λιγο το καθε σημερα τοτε και το μελλον θα φαινεται λιγοτερο απαισιοδοξο ,λιγοτερο μαυρο.Ασε λιγο τη ζωη να κυλαει η αποκατασταση ειναι ενα ζητημα αλλα υπαρχουν και αλλα σημαντικα πραγματα περα απο την επαγγελματικη επιτυχια η αποτυχια..μην παγιδευεσαι.
Ακομα αναγνωρισε τα θετικα του χαρακτηρα σου..εισαι εξυπνο κοριτσι σκεφτεσαι πολυ και γι αυτο ισως κανεις εντονη αυτοκριτικη..οι ηλιθιοι μονο ειναι γεματη αυτοπεποιθηση ειπε καποιος.Επισης εισαι πεισματαρα και αγωνιστρια αφου εδωσες ξανα πανελληνιες και τα καταφερες.Ηθελες κατι περισσοτερο για τον εαυτο σου ,δεν βολευτηκες πιστευες οτι αξιζες περισσοτερα και πετυχες παρα τις δυσκολιες που αντιμετωπισες ..δεν το κανει ο καθενας αυτο ροσμαρυ...
Πιστευω ενας γιατρος γνωστικης συμπεριφοριστικης θα σε βοηθησει ,η οικογενεια σου επισης θα σε στηριξει αρκει μην τα χρωματιζεις ολα με αρνητισμο.Ειμαι εδω να μιλαμε δυσυχως δεν γινεται με pm γιατι δεν εχουμε posts.Καλη δυναμη!

Quote:

---

Originally Posted by madmax

Γεια σου rosemary.Eισαι απο τις λιγες περιπτωσεις που διαβασα με προσοχη και ενδιαφερον σε αυτο το site ισως γιατι εχουμε παρομοιο τροπο σκεψης αλλα και γιατι βλεπω εναν εξυπνο πλην αυτοκαταστροφικο ανθρωπο που αξιζει τη βοηθεια μου.
Απο αυτα που διαβασα το κυριο χαρακτηριστικο της σκεψης σου ειναι ο αρνητισμος(δεν,ποτε,τιποτα, αχρηστηκλπ)Εχεις βαλει τον εαυτο σου στον τοιχο και τον πυροβολεις συνεχεια.Βαζεις ενα δεν σε ολα ,παιρνεις το ρολο της ανημπορης και σαμποταρεις τον εαυτο σου.Υποθετω οτι αυτη η σκεψη μπορει να εχει σχεση με το γεγονος της ασφαλειας της οικογενειας που δεν αποχωριστηκες ποτε.Δεν εχεις αναπτυξει κοινωνικες επαφες ο κοσμος σου ειναι εκ των πραγματων μικρος .περιορισμενος στην ασφαλεια της οικογενειας και αυτο δεν σε βοηθαει να αποκτησεις περισσοτερο θαρρος και σιγουρια για τον εαυτο σου.Αλλα φτανεις σε μια ηλικια που ανησυχεις για το μελλον και την αποκατασταση(ολοι μας) σε μια χωρα με μεγαλη ανεργια οπου τα μμε υπερβαλλουν και ο κοσμος ειναι μιζερος και η ζωη σου φαινεται πολυ δυσκολη για να την κερδισεις.Αυτο σε συνδιασμο με την μεγαλη ευσυνειδησια και την υπευθυνοτητα σου σε εφεραν σε αυτο το σημειο του πανικου της εμμονης και της καταστροφολογιας
Εγω λεω προσπαθησε να ηρεμησεις,προσπαθησε να βοηθησεις τον εαυτο σου να χαλαρωσει και να μην παρασυρεται απο τις ασχημες σκεψεις.Σεβασου τον εαυτο σου και την υγεια σου και μην του κανεις αλλο bullying.Τον εφτασες ηδη στα ορια του..Ολοι εχουμε ανασφαλειες και αδυναμιες κανεις δεν ειναι εξασφαλισμενος ουτε και τελειωμενος εκ των προτερων.Ολοι ζουμε στην αβεβαιοτητα και οφειλουμε να προσπαθησουμε πρωτα απ ολα για μας τους ιδιους οχι για να δικαιωσουμε τις προσδοκιες των αλλων.Εισαι ακομη φοιτητρια,εχεις χρονο μπροστα σου κοιταξε το τωρα και κανε το καλυτερο που μπορεις για σημερα.Αν βελτιωσεις λιγο λιγο το καθε σημερα τοτε και το μελλον θα φαινεται λιγοτερο απαισιοδοξο ,λιγοτερο μαυρο.Ασε λιγο τη ζωη να κυλαει η αποκατασταση ειναι ενα ζητημα αλλα υπαρχουν και αλλα σημαντικα πραγματα περα απο την επαγγελματικη επιτυχια η αποτυχια..μην παγιδευεσαι.
Ακομα αναγνωρισε τα θετικα του χαρακτηρα σου..εισαι εξυπνο κοριτσι σκεφτεσαι πολυ και γι αυτο ισως κανεις εντονη αυτοκριτικη..οι ηλιθιοι μονο ειναι γεματη αυτοπεποιθηση ειπε καποιος.Επισης εισαι πεισματαρα και αγωνιστρια αφου εδωσες ξανα πανελληνιες και τα καταφερες.Ηθελες κατι περισσοτερο για τον εαυτο σου ,δεν βολευτηκες πιστευες οτι αξιζες περισσοτερα και πετυχες παρα τις δυσκολιες που αντιμετωπισες ..δεν το κανει ο καθενας αυτο ροσμαρυ...
Πιστευω ενας γιατρος γνωστικης συμπεριφοριστικης θα σε βοηθησει ,η οικογενεια σου επισης θα σε στηριξει αρκει μην τα χρωματιζεις ολα με αρνητισμο.Ειμαι εδω να μιλαμε δυσυχως δεν γινεται με pm γιατι δεν εχουμε posts.Καλη δυναμη!

---

Έχω εντυπωσιαστεί από το πόσο καλά κατάφερες να με περιγράψεις και να κατανοήσεις όλα αυτά που με κατακλύζουν.Λίγοι είναι οι άνθρωποι που με έχουν καταλάβει τόσο καλά και μάλιστα μέσα από μερικές γραμμές που έγραψα εδώ.Δεν ήμουν πάντα τέτοιος άνθρωπος ούτε τέτοιο παιδί, προσπάθησα να κοινωνικοποιηθώ στο σχολείο πολύ, να κάνω παρέες, αλλά βρήκα δυστυχώς άσχημες καταστάσεις που σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα μου με έκαναν από το λύκειο και μετά να κλειστώ στον εαυτό μου.Έγιναν και όλα αυτά στο σπίτι μου για τα οποία δεν πολυσυζήτούσα γιατί ζω σε μικρή πόλη και ο κόσμος κουτσομπολεύει πολύ οπότε απομονώθηκα ακόμη περισσότερο.Βλέπω πως έχω ανάγκη από παρέες και πάντα όταν κάνει κάποιος μια κίνηση προς τα εμένα είμαι θετική απλά κρατάω αποστάσεις, δεν μιλώ ξεκάθαρα για το πρόβλημα μου παρόλο που θέλω, γιατί φοβάμαι πως θα με κοροιδέψουν.
Σήμερα πήγα στο γιατρό και με βρήκε και αυτός σε πολύ άσχημη κατάσταση.Η αυτοπεποίθηση μου είναι στα πατώματα, δεν εκτιμώ ούτε σέβομαι τον εαυτό μου όπως λες αντιθέτως τον τιμωρώ καθημερινά.Δεν θέλω να με δικαιολογήσω αλλά αισθάνομαι ότι όλα αυτά προκύπτουν από το γεγονός πως ποτέ δεν εισέπραξα την εκτίμηση από τους άλλους που μου άξιζε αλλά μια υποτίμηση και αδιαφορία που στο τέλος άρχισα να πιστεύω πως μου αξίζει.Σαφέστατα μόνη μου πρέπει να αποκτήσω αυτοπεποίθηση αλλά στη παιδική μου ηλικία δεν βρήκα στο σχολικό περιβάλλον ούτε από μαθητές αλλά ούτε από δασκάλους την κατάλληλη συμπεριφορά.Γι αυτό και αναρωτιέμαι εφόσον όλοι με αντιμετώπιζαν ως υποδεέστερη μήπως είμαι κιόλας.
Αναρωτιέμαι και εγώ τώρα που το λες πως κατάφερα μερικά πράγματα, κοιτάζω πίσω και νομίζω πως τα έκανε κάποια άλλη όχι εγώ.Δεν μπορώ να καταλάβω που ακριβώς έχασα την μπάλα και σταμάτησα να αγωνίζομαι.Αισθάνομαι μερικές φορές πως δεν έχω τίποτε άλλο να δώσω, πως με εξάντλησα και δεν πάει άλλο.Βλέπω μετά ανθρώπους με ένα κάρο σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μου να μην το βάζουν κάτω και νιώθω ακόμη πιο ένοχη.
Ο γιατρός προκειμένου να ηρεμήσω μου έδωσε αρκετά φάρμακα καθώς το κρίνει απαραίτητο στην κατάσταση μου.Εμένα ακόμη και αυτό με κάνει να νιώθω άχρηστη, ότι δεν μπορώ μόνη μου, και ότι χρειάζομαι υποστήριξη για να τα καταφέρω και μια ζωή σε όποια δυσκολία βρεθεί θα πρέπει να βρίσκω αποκούμπι.Ακόμη και σε αυτό όπως βλέπεις κατακρίνω τον εαυτό μου και τον κολλάω στον τοίχο όπως πολύ σωστά παρατήρησες.Το περίεργο είναι πως ενώ καταλαβαίνω τι κάνω δεν το σταματώ.
Εύχομαι με την ψυχοθεραπεία και τα φάρμακα να βρω το δρόμο μου αν και πρέπει μέσα μου πρώτα από όλα να τα ξεκαθαρίσω.Πρέπει να σταματήσω τα διλήμματα και να πάρω αποφάσεις είτε είναι σωστές είτε λάθος.Δυστυχώς και στην οικογένεια μου υπάρχει μια ένταση, ο πατέρας μου είναι πολύ αρνητικός σε όλο αυτό δεν πιστεύει ότι θα με βοηθήσουν τα φάρμακα οπότε δεν βρίσκω ακριβώς την στήριξη που χρειάζομαι.Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να βγάλω από το μυαλό μου είναι σίγουρα το θέμα της δουλειάς προς το παρόν γιατί είναι και αυτό που με αρρωσταίνει.Κάθομαι κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο και κοιτάω για πολέμους και καταστροφές αν και γνωρίζω πόσο λάθος είναι όλο αυτό.Μακάρι να ξεπεράσω τον αρνητισμό και μακάρι να συνέλθω από τη λούμπα που έχω πέσει.

Γενικά τα φάρμακα που μου έδωσε ο γιατρός από το λίγο που το έψαξα είναι αρκετά ισχυρά και βαριά και αυτό με προβληματίζει.Ειδικά το αντικαταθλιπτικό που ανήκει στα snris φαίνεται υπερβολικό δεν ξέρω.Όσοι πήγατε σε γιατρό για ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή σας έδωσε και αντικαταθλιπτικό και αγχολυτικό και αντιψυχωτικό;Ίσως είμαι προκατειλημμένη αλλά δεν θέλω να καταντήσω φυτό και αυτά που μου έγραψε μου φαίνονται πολλά.

Χαιρομαι που μπορεσα να σε καταλαβω...κρατησα και σημειωσεις ..γι αυτο..χαχα
Για τις ασχημες εμπειριες που ειχες ως παιδι και σε πληγωσαν εχω να πω οτι δεν εισαι η μονη που αντιμετωπισες τετοιες καταστασεις.Καταλαβαινω οτι σε επηρεασαν και ισως ειναι μια βασικη αιτια που σκεφτεσαι με αυτον τον τροπο.Δεν ειναι δικαιολογια αυτο που λες,δυστυχως εσωτερικευουμε σε μεγαλο βαθμο αυτα που ζησαμε σαν παιδια και ο νους μας προγραμματιζεται αρνητικα.Ολοι εχουμε την πληγη μας ..οταν καταλαβαινεις οτι κανεις δεν δινει δεκαρα για σενα, φυσικο ειναι να κλεινεσαι στον εαυτο σου ..η κοινωνια εχει στρεψει τον καθενα λιγο η πολυ εναντια στον εαυτο του.Κι εγω ειχα μια ασχημη παιδικη ηλικια και συχνα παλευω με τους δαιμονες αυτους.Μακαρι να μην ειχαν συμβει αλλα δεν μπορουμε να κανουμε κατι πια..περασαν..αν τα σκεφτομαστε συνεχεια τους δινουμε δυναμη πανω μας.Συζηταω συχνα γι αυτο με το γιατρο μου και με εχει βοηθησει.Δεν φταιμε σε κατι..αν δεν προστατευσαμε καλα τον εαυτο μας ειναι γιατι ημασταν αθωοι και ευαλωτοι και δεν ειχαμε την στηριξη της οικογενειας μας(αν και σε μενα η οικογενεια ηταν και η κυρια πηγη καταπιεσης και απορριψης) .Οταν εισαι παιδι εξαρταται πολυ η εικονα που εχεις για τον εαυτο σου απο την συμπεριφορα των αλλων απεναντι σου, αλλα δεν σημαινει σε καμια περιπτωση οτι αυτα που λενε ειναι και η πραγματικοτητα.Τωρα σαν ενηλικες δεν μπορουμε να συνεχισουμε να σκεφτομαστε με τον ιδιο τροπο οπως οταν ημασταν παιδια, γιατι στεκεται εμποδιο στη ζωη μας.Εγω λεω οτι ειναι καλο να ψαξει κανεις μεσα του για να δει τις πληγες του και να τις φερει στην επιφανεια.Να νιωσει ξανα τον πονο αυτο και τον θυμο που καταπιεσε .Ετσι θα μπορεσει να νιωσει συμπονοια γι αυτο το παιδι που κουβαλαει μεσα του ,να συγχωρεσει τον εαυτο του που δεν εφταιξε σε τιποτα και σαν ενηλικας πλεον να τον αγαπησει και να τον προστατευσει χρησιμοποιωντας τη λογικη του.Αξιζουν αυτα τα ατομα να σε κανουν να υποφερεις ακομα?που ειναι το πεισμα σου σε αυτο?γιατι το χρησιμοποιεις μονο απεναντι στον εαυτο σου?
Σ αυτο που λες οτι δεν ησουν ετσι παλια και οτι νιωθεις ασχημα που δεν μπορεις μονη σου ξεχνας κατι.Η ζωη δεν ειναι στασιμη,αλλαζει και μαζι αλλαζουμε και εμεις..καποτε ενιωθες δυνατη καποτε ενιωθες χαρουμενη τωρα εισαι λυπημενη και αδυναμη..αποδεξου το οτι περνας αυτη τη φαση...και στο μελλον μπορει να εισαι αλλαγμενη προς το καλυτερο..αλλα τωρα νιωθεις ετσι..δεν ειναι κακο ,ειναι τελειως ανθρωπινο.Ο γιατρος σου εδωσε αυτη τη θεραπεια..Θελω να πιστευω οτι αυτοι ξερουν, γιατι εχουν εμπειρια και εχουν δει οτι εχει αποτελεσμα.Ο πατερας σου μπορει να πει τη γνωμη του αλλα οτιδηποτε περισσοτερο ειναι καταπιεση.Εχοντας περασει παρομοια θα επρεπε να καταλαβει οτι η ενταση και το αρνητικο κλιμα δεν βοηθανε σε καμια περιπτωση.
Παιρνω και εγω ισχυρα αντικαταθλιπτικα,δεν ειναι τιποτα μπροστα σε ισχυρα αντιψυχωσικα που εχω παρει.Σιγουρα δεν σε κανουν φυτο παντως..στο χαρτι γραφει της παναγιας τα ματια οπως ολα τα φαρμακα εξαλλου.Δοκιμασε τα και αν δεν σε βοηθανε μιλα με το γιατρο σου.
Ειναι καλο να κοινωνικοποιηθεις αλλα για μενα δεν ειναι αναγκη να μιλησεις εξαρχης για τα προβληματα σου.Οταν βγαινεις εξω το κανεις για να ξεχνιεσαι απ αυτα..αν τριγυριζουν στο μυαλο σου μαλλον δεν θα περασεις καλα.Αλλωστε για να μιλησεις γι αυτα καλο ειναι να εχεις αναπτυξει οικειοτητα με τον αλλον ,αλλιως κινδυνευεις να νιωσεις οτι οι αλλοι σε κανουν παρεα απο οικτο η να νιωσεις οτι αδιαφορουν -που μπορει να ειναι και ιδεα σου-και να πληγωθεις.

Δυστυχώς ο γιατρός δεν κατάφερε να μου εμπνεύσει ούτε εμένα εμπιστοσύνη, μου φάνηκε απόμακρος, ότι δεν άκουγε αυτά που έλεγα και δεν μπορώ να καταλάβω πως έβγαλε ένα συμπέρασμα με τόσο βαριά φάρμακα μέσα σε μια ώρα.Δεν είναι δηλαδή η άντιδραση του πατέρα μου αλλά και οι δικοί μου προβληματισμοί, ότι πραγματικά χρειάζομαι βοήθεια μέσω συζήτησης αρχικά όμως όχι μέσω τόσο δυνατών φαρμάκων.Βλέπω πως ακόμη υπάρχει μέσα μου θέληση και λίγη διάθεση και αναρωτιέμαι για τα φάρμακα.Λογικό είναι πως θα έπρεπε να με δει μερικές φορές πριν βγάλει ένα τόσ καταλυτικό συμπέρασμα.Μιλήσαμε και με γνωστούς μας φαρμακοποιούς και είναι και αυτοί αντίθετοι με την τόσο βαριά θεραπεία ίσως επειδή είμαι πολύ νέα.Το θέμα είναι όμως πως είμαι και εγώ διστακτική και δεν θέλω να μπω ακόμη τουλάχιστον σε αυτό το τρυπάκι.Δεν λέω πως τα αντικαταθλιπτικά και τα αντιψυχωτικά δεν είναι λύση, σίγουρα βοηθούν αλλά όταν πλέον έχουν εξαντληθεί όλα τα υπόλοιπα.Δεν ξέρω και εγώ τι πρέπει να κάνω να ψάξω άλλου, να βρω άλλους ψυχιάτρους, να συνεχίσω με ήπια φάρμακα, έχω τρελαθεί και εγώ και οι γονείς μου, αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι πως όλα βρίσκονται στο μυαλό μου και εγώ είμαι εκείνη που μπορώ να τα βγάλω.Φοβάμαι να μπω και στη δοκιμασία των φαρμάκων αυτών ακόμη και αν όπως λες δεν σε κάνουν φυτό.Ειλικρινά βρίσκομαι σε αδιέξοδο.

Τι να πω..δεν ειμαι ψυχιατρος αλλα απ τον τιτλο που εχεις βαλει στο thread και μονο εγω θα σου εδινα αντικαταθλιπτικα...δεν πιστευω οτι οταν καποιος πεφτει σε λουμπα μπορει να κατσει να σκεφτει να τα φιλοσοφησει και να πει α ενταξει τελειωσα με την καταθλιψη εν πολλοις γιατι εχει μεταβληθει η χημεια του εγκεφαλου..οι παρεες βοηθουν,οι δραστηριοτητες η δημιουργικοτητα και σιγουρα οχι να διαβαζεις σεναρια καταστροφης.θελει μεγαλη προσπαθεια και ενεργοποιηση αν πεις οτι θα το ξεπερασεις χωρις θεραπεια.

Δεν είμαι αρνητική με τα χάπια ούτε έχω πρόβλημα με τα αντικαταθλιπτικά, άλλωστε έπαιρνα και πριν, απλά είμαι καχύποτπτη με τα φάρμακα που μου έδωσε ο συγκεκριμένος γιατρός που το έψαξα και είδα πως είναι πολύ βαριά και δεν κατανοώ γιατί το έκανε αυτό.Ακόμη και το αντιψυχωτικό που παίρνω το βράδυ και βλέπω ότι με βοηθά γενικά θέλησε να μου το αυξήσει και μάλιστα κατά πολύ.Ήδη έχω πρόβλημα με το βάρος μου και βλέπω πως μου ανοίγει την όρεξη και με καταστέλλει αρκετά αν το πάρω σε μαγαλύτερη δόση τι θα συμβεί θα καταλήξω φυτό;
Δεν αντιλέγω ότι βοηθάνε ίσως έχω ακούσει απλά πολλά και έχω δει ανθρώπους να καταστρέφονται από αυτού του είδους τα φάρμακα χωρίς να αποκλείω πως μπορεί να έχουν και πολύ θετικά αποτελέσματα.Αν και ο γιατρός δεν ήταν τόσο απόλυτος και με έκανε να αισθανθώ πιο άνετα μάλλον θα τα δεχόμουν διαφορετικά.Ο άλλος γιατρός που πήγαινα στη πόλη μου μπορεί να μην είχε την ίδια εμπειρία αλλά ήταν πιο ομιλητικός, φάνηκε να ενδιαφέρεται για μένα και αυτό είναι το σημαντικότερο.Δεν απορρίπτω εντελώς τα φάρμακα απλά δεν μπορώ και έτσι απλά με τόσες παρενέργειες να τα πάρω και να εμπιστευτώ κάποιον.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη μου έδωσε melocin ως αντικαταθλιπτικό, το frisium ως αγχολυτικό που δεν το καταλαβαίνω γιατί, βλέπω πως είναι αρκετά βαρύ φάρμακο και μου αύξησε το etiapin από 25mg σε 100. Εμένα μου φάνηκαν υπερβολικά και γενικά και άλλους ανθρώπους του περιβάλλοντος μου που με ξέρουν και έχουν πάει και αυτοί σε ψυχίατρο τους φάνηκαν αρκετά βαριά.