Έκτη αίσθηση ε?
Εσύ φοβάσαι?
Printable View
ενδιαφερων ταινια..
πριν από αυτό που αποκαλουν σχιζο-φρενεια ημουν κυνικος.. ελεγα ότι πιστευω μονο ότι βλεπω και ακουω με τα ματακια μου και τα αυτακια μου.... εεεεεε μετα από αυτά που ειδα και ακουσα με τα ματακια μου και τα αυτακια μου δεν είμαι για τιποτα σιγουρος πλεον
συνηθως φοβαμαι.αλλες φορες μου κανουν απλα παρεα
@μπου και γω ειδα μια γυναικα οταν πρωτονοσηλευτικα και μου ειπαν οτι δεν υπηρχε.. απο τοτε χω δει και αλλους
Ναι όπως και το ''A Beautiful Mind''
Ναι η αλήθεια είναι ότι έχεις δίκιο εδώ.
Γενικά καταλαβαίνω από τις συζητήσεις κι από το λίγο που το έχω ψάξει,ότι τα άτομα με οπτικοακουστικές ''παραισθήσεις'' μιλάνε για μια πραγματικότητα εκτός κι αν κατάλαβα λάθος.Δεν θέλω να το μπερδέψω κι άλλο γιατί ήδη ρώτησα πολλά και σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις.
@εσωτερική_σήψη κι εγω εχω δει αρκετους
Ειλικρινά ώρες ώρες νιώθω τόσο αμήχανα γιατί ενδιαφέρομαι να μάθω από ανθρώπους που έχουν βιώσει μια τέτοια κατάσταση.Συγγνώμη και πάλι ρε παιδιά αλλά έχω κάποιες ερωτήσεις που με βασανίζουν κι όποιος θέλει και μπορεί ας απαντήσει.
Ας αφήσουμε τις ακουστικές ''ψευδαισθήσεις''.Η απορία μου είναι στο οπτικό.Αυτό που βλέπεται και δεν βλέπουν οι άλλοι γνωρίζετε ότι είναι για εσάς?Δηλαδή είναι δίπλα σας?Κοιτάει εσάς?Έχει απόσταση από εσάς?Σας μιλάει?
Με λίγα λόγια πως καταλάβατε το πρώτο οπτικό ψυχωτικό?Περα από τους σφαγμένους για παράδειγμα.
Όσοι δεν έχουμε βιώσει μια τέτοια κατάσταση (χαζό αυτό που γράψω) στο μυαλό μας έρχεται όπως στις ταινίες.Δηλαδή ότι είναι ένα κοριτσάκι στην απέναντι πλευρά του δρόμου που μας κοιτάει επίμονα,αλλά η εμφάνισή της δεν κολάει με το περιβάλλον.Για παράδειγμα είναι ξυπόλητη με πυτζάμες.
Θύμωνα πολύ όταν χρειαζόταν να εξηγήσω και να ξαναεξηγήσω τι συμβαίνει σε μια κρίση πανικού,σε άτομα που δεν έχουν βιώσει.Θέλω την κατανόησή σας γιατί νιώθω ότι κάνω τα ίδια
Σας ευχαριστώ πολύ :)
περα απο τους σφαγμενους λοιπον..
δεν γνωριζω συνηθως οτι τα βλεπω μονο εγω.μερικες φορες καταλαβαινα οτι το εβλεπα εγω μονο αλλα δε με πτοουσε αυτο. εμενα με κοιτουσαν μικρα παιδακια.κοπελες 20χρονες ντυμενες στα ασπρα σπανια μου μιλουσαν.τους μιλουσα εγω αλλα σπανια απαντουσαν.ντυμενες στα ασπρα.μικρα αγορακια ντυμενα με τα καλα τους εμφανιζονταν διπλα μου και με κοιτουσαν κι αυτα.με τρομαζαν.δεν ειχα περιθοριο να σκεφτω αν ειναι αληθεια η οχι.η εμπειρια μου με κατεεκλιζε απο αλλες σκεψεις.γιατι με κοιτανε?τι θελουν να μου πουν?γιατι με τρομαζουν?γιατι δε μου μιλανε κλπ.
ειναι πραγματικα για μενα οτι κι αν μου πουν οι αλλοι γιατι το βλεπω με τα ματια μου.ακομα και στα νορμαλ μου πολλες φορες σκεφτομαι οτι εχω μια εμπειρια που οι περισσοτεροι δε μπορουν να καταλαβουν, να δουν κλπ
ειχα νοσηλευτει για διπολικη και οριακη για 2 μηνες τοτε στο Αιγινιτειο.μετα απο 4 μηνες επαθα το ψυχωτικο.εκει μου ειχαν δωσει ισοροπιστη, αντιψυχωτικο και αγχολυτικο.
στο αγχος.πολυ αγχος, πιεση, στρες.μετα το οξυ ψυχωτικο εκανα κι αλλα μικροτερα.η γιατρος μου λεει πιθανη σχιζοφρενεια
Κι εγω νομιζα πως με παρακολουθουν και οτι τα τραγουδια που ακουω σημαινουν ολα κατι για τη ζωη μου.Τωρα δεν εχω κανενα θετικο συμπτωμα μονο αρνητικα.Περασα οξυ ψυχωτικο επεισοδιο και απο τοτε παιρνω φαρμακα γιατι ηταν οτι χειροτερο εχω βιωσει στη ζωη μου το οξυ ψυχωτικο και δεν θελω να το ξαναπερασω.