Μπορείς να δεις και ένα θεατρικό για να διασκεδάσεις λέγεται "Ο ψαράς και η Ψυχή του " του Όσκαρ Ουάιλντ κάποια στιγμή στη ζωή σου θα σου χρειαστεί ..Επίσης ξέρω πάρα πολύ καλά περί τίνος πρόκειται ..αλλά ευχαριστώ δεν είμαι φίλος !
Printable View
Όσα λες εδώ μου θυμίζουν περισσότερο άτομο με στοιχεία απο ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας πάντως. Με την αντικοινωνική δεν κολλάει ίσως η έλλειψη παρορμητικότητας κ η απουσία προβλημάτων με το νόμο. Φαίνεται να είσαι περήφανος για την απουσία ενσυναίσθησης και να το θεωρείς μεγάλο πλεονέκτημα. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος συναισθημάτων, ωστόσο, που θα δυσκολεύεσαι υποθέτω να νιώσεις και κατά τη γνώμη μου δε μπορούν να αντικατασταθούν με κανένα χρηματικό ποσό/εξουσία. Αυτό δε σε ενοχλεί; Δεν αναρωτιέσαι ποτέ πώς θα ήταν να τα αισθάνεσαι όλα αυτά;
H διαφορά του παθολογικού ναρκισσισμού με τον υγειή είναι στις προθέσεις; Γνωρίζω πως δεν έχω συνείδηση. Τα άτομα που πάσχουν από ναρκισσιστική διαταραχή έχουν πολύ ντροπή μέσα τους και πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Καλώς ή κακώς ή αυτοπεποίθηση μου είναι πολύ υψηλή (φαίνεται και στον γραφικό χαρακτήρα αυτό). Και περιέργως παίρνω απόλυτη ευθύνη για τις πράξεις μου και την ζωή μου, αρνούμαι να κατηγορήσω τους άλλους, ακόμη και να μη φταίω λέω στον εαυτό μου "έκανες ή δεν έκανες κάτι για να βρεθείς στην τάδε κατάσταση". Σε αυτό με έχουν βοηθήσει πολύ τα βιβλία που έχω διαβάσει ξανά και ξανά για την επιτυχία, την επίτευξη στόχων.
Προσωπικά τα αισθήματα όπως η αγάπη, στοργή, συναισθηματικός πόνος κλπ, μυο φαίνοντααι πως μας κρατάνε πίσω. Ας πούμε, αν ξύπναγα με συνείδηση αύριο και ενδιαφέρον για τους άλλους θα έκανα τα πάντα για να τα πετάξω αυτά από πάνω μου.
Όμως, εάν εσύ δεν είχες συνείδηση. Σκέψου τι θα μπορούσες να κάνεις. Που θα μπορούσες να φτάσεις και πόσο φοβερό (και με τις δύο έννοιες) είναι το να είσαι σε αυτή την εγκεφαλική κατάσταση.
Ευχαριστώ πολύ για το ποστ σου.
Το "αστείο" είναι πως το άτομο αυτό μου είχε εκμυστηρευτεί τα προσωπικά οικογενειακά του. Έμαθα μερικές τεχνικές πάνω στην δουλειά από αυτό το άτομο. Ποτέ δεν κατάλαβε πως στην ουσία τον πάτησα.
Συγκεκριμένα όταν μου έλεγε τα προβλήματα του, του έλεγα πόσο τον καταλαβαίνω μέχρι που έφτασα στο σημείο και κατάφερα να δακρύσω για να του δείξω πόσο συμπονώ τους ανθρώπους...
Ανέπτυξα πολύ καλές ικανότητες "ακροατή", οι άνθρωποι έχουν συνήθως πρόβλημα με την αυτοπεποίθηση τους, γνωρίζοντας αυτό όταν κατά το 95% της συζητήσεως μιλάει ο άλλος και ρωτάς μόνο ερωτήσεις (ελέγχοντας την συζήτηση) λένε "τι καλός συνομιλητης ο τάδε".
Η ναρκισσιστική όπως και η αντικοινωνική διαταραχή περιλαμβάνουν την απουσία ενσυναίσθησης. Σε σχέση με τα άλλα κομμάτια, φαντάζομαι ότι πρέπει να ξέρει κανείς περισσότερα για κάποιον για να διαχωρίσει ακριβώς τα στοιχεία, και πάλι συχνά μπορεί να πληρούν κριτήρια 2 διαταραχών, ή να μην έχουν όλα από μία.
Τα συναισθήματα μας κρατάνε πίσω στο να αποκτήσουμε απεριόριστη δυναμη/φήμη/χρήματα, δε διαφωνώ εδώ. Αλλά μοιαζει να βάζεις πολύ ψηλά πράγματα ή έννοιες που είναι δευτερεύοντα για να είναι κανείς ευτυχισμένος. Κάπως σχετικη έννοια θα μου πεις. Αλλά η δυστυχία στις δύο αυτές διαταραχές εκεί κρυβεται πιστεύω: να μη μπορείς να ερθεις κοντά με άλλους, να μη θελεις καν να το κάνεις και να μην έχεις το κίνητρο για να το προσπαθήσεις. Είναι λίγο σα να σου περιγράφω χρώματα ή ήχους που δεν έχεις δει: είναι ένας πλούτος ποιοτικά διαφορετικός από αυτά που γνωρίζεις, αλλά δε σου λείπει κιόλας καθώς δεν τον είχες ποτέ.
Αν δεν είχα συνείδηση θα κατάφερνα πολύ περισσότερα από ό,τι τώρα γιατι θα ήμουν προσηλωμένη στο στόχο μου και απερίσπαστη από συναισθηματικα "εμπόδια". Αλλά μιλάμε άλλη γλώσσα ο καθένας: εγώ σου περιγράφω τι ωραίο είναι το φεγγάρι κι εσύ μου λες ότι καθυστερώ κοιτώντας το και χάνω...τι; Τι είναι αυτό που θα γέμιζε αυτό το κενό, του να νιώθεις; Τα χρήματα; η δόξα; η ικανοποίηση ότι έχω τον έλεγχο; Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά ποιοτικά, ειλικρινά. Άρχισά όμως να επαναλαμβάνομαι νομίζω. Απλά προσπάθώ να σου περιγράψω πράγματα που απ'ό,τι λες δεν τα έζησες ποτέ, και ταυτόχρονα συνειδητοποιώ πόσο αδιάφορα θα σου ακουγονται, σε κάποιον με τόσο διαφορετικά αισθητήρια.
Τέλος, πιστεύω πως το να πονά κανείς άλλο άνθρωπο ενώ το καταλαβαίνει με τη λογική (ακόμα κι αν δν το νιώθει) είναι.. πώς να το πω, απάνθρωπο να μην το υπολογίζει και να το συνεχίζει. Καλό σου βράδυ!
[/QUOTE]Τέλος, πιστεύω πως το να πονά κανείς άλλο άνθρωπο ενώ το καταλαβαίνει με τη λογική (ακόμα κι αν δν το νιώθει) είναι.. πώς να το πω, απάνθρωπο να μην το υπολογίζει και να το συνεχίζει. Καλό σου βράδυ![/QUOTE]
Η απλά δεν ενδιαφέρεται. Η γάτα πριν φάει το ποντίκι το βασανίζει. Η γάτα παίζει. Το ποντίκι αναρωτιέται "είμαι αδύναμο και τι μου κάνει αυτό το ζώο". Το ποντίκι δεν μπορεί να περάσει την δική του οπτική των πραγμάτων στην γάτα, ούτε η γάτα στο ποντίκι. Αλλά τελικά επικρατεί το δίκαιο του ισχυροτέρου που το περιγράφει άψογα ο Θουκυδίδης στον 'Ε τόμο όταν οι αδύναμοι (Μήλιοι) λένε στους ισχυρούς (Αθηναίους) περί δικαίου και αδίκου.
Καλό βράδυ.
Δεν με απασχολει η ηθικη σου , αυτο ειναι δουλεια των δικαστων , κι οχι δικη μου , που λεει κι ο Τσεχωφ , αλλα επιβεβαιωνεις την αποψη μου , οτι εισαι υψηλης αντιληψης ανθρωπος , αφου αντεληφθης οτι οι '΄ακροατες ' , παντα χαρακτηριζονται ως καλοι συνομιλητες . Παντα .
τι ειναι οι πρακτικες ικανοτητες??
τροποι διαχειρησης του χρονου... ενα τετοιο βιβλίο μαλλον θ μοθ χρησιμευε τωρα... εχεις να μου δωσεις καμια χρησιμη συμβουλή - ιδεα?
αρκετα καλα αλλα μην με φορτωσεις με βιβλιο ... εδω και ενα μηνα πιπιλαω ενα για την καταθλιψη και μετα με περιμενει ενα βιβλιο με θεωρειες του osho.... ειναι αυτα που σου ελεγα με το θεμα της κακης διαχειρησης του χρονου...