Originally Posted by
Constantly curious
............
-Αν δεν αλλάξεις η ίδια, μου λέω καθημερινά θα συνεχιστεί το ίδιο έργο και το μόνο που θα αλλάζει είναι η ημερομηνία που βλέπεις στο κινητό. Που και που με πανικοβάλλει η επιτακτική ανάγκη ανάληψης προσωπικής ευθύνης, που και που το ρίχνω στο ο «χρόνος είναι μια σχετική ιδέα και δεν υφίσταται» δικαιολογίες! έλα όμως που γνωρίζω ότι ο χρόνος είναι πληρωμέςπραγματικότητα. Πληρωμή ενοικίου, λογαριασμών, υποχρεώσεων, το έζησα σε συνδυασμό με παθολογικό άγχος πραγματικότητακαι τώρα το έχω αφήσει στον πάγο με την δικαιολογία, με την ανάγκη συναισθηματικά για αποτοξίνωση δικαιολογίακαι στόχο πως πρέπει να γίνω περισσότερο ισορροπημένη για να ξανά βγω στην αρέναδικαιολογία.
Πως αισθάνεστε για τον χρόνο, τον νιώσατε ποτέ φίλο, τον νιώσατε ποτέ εχθρό/δυνάστη καταφέρατε μετά από πόνο και πικρία να μονοιάσετε μαζί του ? Θα θέλατε μεσα στο 24ωρο σας να αισθάνεστε περισσότερο διαλακτικοί μαζι του ?
*Πρωινές ανησυχίες... :)