Originally Posted by
Asiatas
Καλημέρα! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ότι έγινε στην περίπτωσή μου... Για πολλούς ήταν απολύτως αναμενόμενο...
Πριν δύο μέρες επικοινωνίσαμε με την πρώην μου. Μου έλεγε πόσο μ αγαπάει και πως παρόλο που εκείνη έφταιγε που χωρίσαμε, που ήταν δική της απόφαση δεν μπορεί να προχωρίσει τη ζωή της, δεν μπορεί χωρίς εμένα, ότι θέλει να προχωρίσουμε τη ζωή μας μαζί και ότι όσο και να προσπάθησε δεν κατάφερε να νιώσει ότι νιώσαμε μαζί. Επέμηνε ότι δεν υπήρξε άλλο πρόσωπο απλά το γεγονός ότι δεν μου μήλαγε για πράγματα που δεν της άρεσαν την έκανε όταν ελευθερωνόταν λίγο να ξεσπάει έτσι. Σε τάσεις φυγής. Κάτι που το έχει καταλάβει και το έχει μετανιώσει. Ισχύει πως όπου και να πάει μιλάει για μένα και το πόσο λάθος είχε κάνει. Να σας πω όλη την αλήθεια, όλα αυτά με άγγιξαν. Δεν ξέρω γιατί.. Ίσως γιατί ούτε εγώ δεν έχω νιώσει όλα αυτά με την κοπέλα που ήμουν όλο αυτό το διάστημα. Τα τρία χρόνια που ήμασταν μαζί την αγάπησα πραγματικά.
Και λέω ήμουν γιατί έγιναν τα εξής:
Για κάποιον λόγο η κοπέλα κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά, άρχισε να με ρωτάει αν έχω να της πω κάτι. Επίμονα. Κι εγώ για κάποιον (ανεξήγητο) λόγο της τα είπα όλα. Της είπα ότι μίλησα με την πρώην μου και όχι μόνο αυτό. Της είπα ΑΚΡΙΒΩΣ πως νιώθω. Της τα είπα όλα. Της είπα πως είμαι πολύ μπερδεμένος, πως δεν ξέρω τι να κάνω, πως υπάρχουν στιγμές που ενώ είμαστε μαζί σκέφτομαι το πως ήμουν στην προηγούμενη σχέση. Και αυτό με καταβάλει. Δεν μπόρεσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Απλά πέταγα τις σκέψεις μου αφυλτράριστα. Χωρίς καν να προσέξω τι της έλεγα. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο: Την πλήγωσα πολύ, γιατί της είχα πει πολλά πράγματα, ότι την αγαπώ, ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της και τώρα όλα αυτά τα πέρνω πίσω με όλα αυτά που της εξομολιγίθηκα.
Να σας πω όλη την αλήθεια. Προσπαθώ τόσο καιρό να ζυγίσω τα + και τα -, να βρω τι θέλω να κάνω και δεν μπορώ. Μπορεί να είναι και το γεγονός ότι παρότι με την άλλη κοπέλα είμασταν μαζί 3 μήνες, μέναμε κάθε μέρα μαζί, είχε γατζωθεί πάνω μου και ένιωθα σαν να ρεπλικάρω το παρελθόν μου όμως όχι με το ίδιο άτομο.
Το αποτέλεσμα είναι ότι τα έκανα μαντάρα, πλήγωσα έναν άνθρωπο που δεν έπρεπε γιατί πραγματικά ένιωθε πράγματα για μένα και έκανε πράγματα για μένα. Σκέφτομαι συνέχεια τι θα πρέπει να κάνω, αν πρέπει να την διεκδικήσω πίσω, αν πρέπει να πάω να βρω την πρώην μου, αν πρέπει να μείνω μόνος και δεν ξέρω τι να κάνω. Έχω χαθεί πραγματικά.
Όσο αφορά την πρώην μου, γνωρίζω καλά πως αν πάω και τώρα που μηλάμε, θα είμαστε μαζί χωρίς δεύτερη κουβέντα. Και η επιστροφή δεν θα είναι για πλάκα. Και ίσως ζήσω όλα αυτά που έμειναν στη μέση. Όμως όταν μπαίνουν οι σκέψεις στο μυαλό ότι με άφησε δύο φορές για λόγους που δεν μπορώ να καταλάβω τρελένεται το κεφάλι μου. Δεν ξέρω αν μπορέσουμε να είμαστε μαζί για πάντα γιατί θα με πειράζει και το παραμικρό που θα κάνει. Μάλλον..
Με την άλλη κοπέλα, αν και έχει μαζέψει τα πράγματά της από το σπίτι μου (όχι όλα..) νομίζω πως μπορώ να το ξαναπαλέψω. Βέβαια ότι και να κάνει τώρα εκείνη θα είναι λογικό. Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ξαναπληγώσει άνθρωπο. Ποτέ. Και πόσο μάλλον όταν αυτός ο άνθρωπος μου έχει σταθεί. Δεν τη χρησιμοποίησα και δεν μπορώ δυστυχώς να την κάνω να το πιστέψει.
Το πιο τρελό είναι ότι όσα της είπα τα πίστευα πραγματικά. Όντως την ερωτεύτικα πολύ. Όντως ένιωσα κι εγώ πράγματα πολύ παραπάνω από μια έλξη. Τα ένιωσα. Αλλά έχει μπερδευτεί το μυαλό μου.
Εν κατακλείδι, έχουμε χωρίσει, έχουμε πει μέσα στο πάσχα να μην βρεθούμε και να μην μιλήσουμε καθόλου ώστε να σκεφτούμε. Δεν ξέρω αν μπορώ να το καταφέρω αυτό. Γιατί γνωρίζω ότι μάλλον τα πράγματα δεν γέρνουν υπέρ του να δοκιμάσουμε ξανά. Εκείνη πάντως είχε νιώσει πολύ δυνατά πράγματα. Και το κατάλαβα από όλη της την αντίδραση. Ήταν σαν να γκρεμιζόταν η γη. Είχε ονειρευτεί πράγματα για εμάς. Κι εγώ το είχα κάνει.
Ξέρω ότι δεν βγάζουν νόημα όλα αυτά. Ότι πρέπει εγώ να ξεκαθαρίσω τι θέλω. Όμως δεν είμαι σε θέση τώρα. Απλά θέλω να μοιραστώ και μαζί σας όλο αυτό. Και παιδιά αλήθεια ευχαριστώ για όλη τη στίρηξη που έχετε δείξει στο θέμα. Αλήθεια ευχαριστώ!
