xmmmmm

Αν δεν τον θέλεις πια να σηκωθείς και να φύγεις δεν έχω τίποτα άλλο να πω!!!

:confused:

Σε test ομως εβγαλες borderline και αποφευκτικη! Εισαι παααρα πολυ δυσκολη περιπτωση οποτε και αλλον να βρεις τα ιδια εχεις ισως και χειροτερα. Αν τον αγαπας μεινε μαζι αλλιως καλυτερα μονη.
Ηρεμια με αντρα παντως δεν θα βρεις

μωρε τι μας λες..

Βρε κοριτσι ακου και το elis και βρειτε τα λιγο αμα τον αγαπας. Τη γνωμη μου γραφω. Οταν εχεις ψυχολογικα προβληματα, νευρα, κυκλοθυμιες, τα ιδια πραγματα θα ζησεις. Ειδικα αν προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι φταιει ο αλλος, δεν υπαρχει σωτηρια. Εκτος κι αν σ αρεσει να μεινεις μονη, αλλα αντε να μεινεις μονη οταν ξερεις οτι φταις και εσυ.

εγω καλε μου τζορτζ ειμαι πολυ καλα με τον αντρα μου και εχουμε βρει τις ισορροπιες μας. δεν καταλαβαινω τι νομιζεις οτι κανεις ξεθαυοντας παλιες μουδημοσιευσεις και προβληματα που εχουν λυθει εδω και πολυ καιρο. ο αντρας μουμου εχει πει οτι δεν προκειται να με χωρισρι, εκτος αν φυγω εγω. σου ευχομαι να φτασεις κι εσυ σε αυτο το επιπεδο συντροφικοτητας με το αλλο σου μισο.

και αφου παρακολιυθεις τις δημοσιευσεις μου θα δεις οτι εδω και λιγους μηνες ταλσιπωρουμαι με αγχος και κρισεις πανικου. αν μπορεις να βοηθησεις επ αυτου πολυ ευχαριστως

Ε αυτο λεω αφου εχεις βρει πολυ καλη συντροφικοτητα μη σκεφτεσαι χωρισμους. Οσο για τις κρισεις και αγχος, εφοσον σου προκληθηκαν μεσα σε αυτη τη σχεση ειναι απλως επειδη ο συντροφος σου στην ουσια ειναι προεκταση - συμπληρωμα του εαυτου σου και ασυνηδειτα θες να τον ελεγχεις. Οποτε νοιωθεις οτι δε μπορεις να τον ελενξεις η νοιωθεις οτι μπορει να φυγει... τσουουπ παρε μια κρισουλα και ενα μονιμο αγχος.
Η πιεση ελεγχου στρεσαρει και τον συντροφο και φερεται κι αυτος περιεργα νευρικα κτλ. Φαυκος κυκλος σε μια σχεση μαζι δε κανουμε και χωρια δε μπορουμε.

τις κρισεις και το αγχος τις επαθα απο τα οικονομικα προβληματα, την πιεση της δουλειας και της εξεταστικης, και την απουσια του συζυγου μου λογω επσγγ υποχρεωσεων. καμια σχεση.

ο αντρας μου μεχρι να δυναντηθουμε ηταν ρεμπελος και δε σταματαει να μου λεει ποσο ευγνωμων ειναι που τον στηριξα και τον βοηθησα να μπει σε μια σειρα. θα ηθελε να ζει ο πατερας του για να του δειξει ολα οσα εχει καταφερει, αφου οταν πεθανε αυτος ειχε ακομη αλλο τροπο ζωης. και τωρα που ισιωσε και τα καταφερε αυτος, εσπασα εγω.. τουλαχιστον τα κανουμε εναλλαξ

μεχρι τα 28 του που βρεθηκαμε δεν ειχε δουλεψει, δεν ειχε τελειωσει το σχολειο, εμενε στο δρομο, επαιρνε ναρκωτικα και τα λοιπα. στα εξι χρονια που ειμαστε μαζι εβγαλε δυο σχολες, εκανε παιδι, παντρευτηκε, επιασε σπιτι δικο του, εκοψε καπνισμα και ποτο, βρηκε μονιμη δουλεια στο αντικειμενο που επελεξε να σπουδασει και που του αρεσει...ειναι πολυ περηφανος για τον εαυτο του, αλλα και ευγνωμων που μειναμε μακρυα, που ετρεχα στην προνοια να με ταισει και να παρω μαμπερς για το παιδι, που δε δουλευα για να ειμαι με το μωρο στην πολη που σπουδαζε και δουλευε, που συντηρησα την οικογενεια εγω ηια ενα διαδτημα παρ ολο που ειχα το μωρο... για ποιον ελεγχο μιλας? σε μια οικογενεια χρειαζεται οργανωση, συνεργασια και αμοιβαιες υποχωρησεις. και φυσικα προσπαθεια απο ολους. ο οδιος μου λεει ξεχνιεμαι να ,ου τα θυμιζεις, σε ευχαριστω που με στηριζεις , συγνωμη που ειμαι μονιμως τσιτωμενος κτλ. πλεον εχουμε φτασει τη σχεση μας και τη ζωη μας σε ενα παρα πολυ καλο επιπεδο

Που κολλαει το παρα πολυ καλο επιπεδο με το οτι σκεφτεσαι εντονα το διαζυγιο, αυτο δε πιανω.

στο οτι το μηνυμα γραφτηκε 1, 5 χρονο πριν, ισως?

Α τα βρηκατε δηλαδη, καλο αυτο! Λαβε το σαν να σου εγραφα οτι εγραψα πριν 1,5 χρονο. Ο χωρισμος πρεπει να ειναι η τελευταια λυση ειδικα αν αγαπας τον αλλο. Αν επιτρεπεται πως τα βρηκατε παλι?

με πολυ κουβεντα κσι πολλη προσπαθεια.. ενταξει ακομη μαλωνουμε, αυτος ειναι νευρικος και εξωστρεφης κι εγω κυκλοθυμικη και μοναχικη. οποτε αυτος με αφηνει μονη μου για να γεμιζω μπαταριες και να χαλαρωνω, και εγω τον αφηνω να γυρναει και να βολταρει για να εκτονωνεται. μαθαμε να ακουμε ο ενας τον αλλον, και πολυ βασικο, λυθηκαν τα οικονομικα προβληματα σε σημαντικο βαθμο..