Φοβάμαι για τον εαυτό μου...

Δύσκολο, πολύ δύσκολο αυτό που σου συνέβει......

Αντε να βρείς αν έφταιξες εσύ, σε τί βαθμό, αν πρέπει να συνεχίσεις, αν πρέπει να αλλάξεις ρότα........
Να εξικοιωθείς με τι? Με το ότι τα χρόνια που πέρασαν ήταν λάθος εξαρχής? Με την σκέψη ότι ακόμα και αν όλα φτιάξουν τώρα αύριο μπορεί να ξαναχαλάσουν??
Αντε να καταλάβεις αν όντως τον αγαπάς τόσο όσο νιώθεις ή αν αυτό που νιώθεις είναι η δυσκολία για ένα νέο ξεκίνημα.
Δύσκολο.... πολύ δύσκολο.......


Τι μπορείς όμως να κάνεις?
Να ξεκινήσεις να ζείς με την νέα πραγματικότητα.
Να δεχθείς ότι αυτό συνέβει.
Να προσπαθήσεις να βρείς την ηρεμία και γιατί όχι την ευτυχία σου όπως είσαι σήεμρα και όχι όπως την σχεδίαζες χτες.
Να ξεχωρίσεις μέσα σου τι μετράει περισσότερο για σένα σήμερα.

Θεεωρητικά λόγια θα μου πείς αλλά ένα πράγμα πρέπει να το κάνεις για σένα. Να ζητήσεις περισσότερες εξηγήσεις από ένα ξερό τηλέφωνο

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σκέψεις έχω κάνει.. δεν μπορείτε να φανταστείτε ποσες ώρες κάνω τις ίδιες και τις ίδιες σκέψεις, πόσο τα έχω σκεφτεί αυτά που μου είπες justme
Πονάει το κεφάλι μου πια..
Σήμερα κόντεψα να λιποθυμήσω.. λυγισαν τα ποδια μου..
΄
ένα είναι σίγουρο... το τηλεφώνημα.. θα γίνει

Quote:

---

Originally posted by Woman
ένα είναι σίγουρο... το τηλεφώνημα.. θα γίνει

---

Εύχομαι να πάνε όλα καλά!

Τελικά το έκανες ή οχι; Ελπίζω να είσαι καλύτερα σήμερα.

Στο ανωτέρο μου μύνημα δεν ενοούσα να του τηλεφωνήσεις. Από το τηλέφωνο μπορείς να μιλήσεις μόνο. Δεν βλέπεις τις χίλιες άλλες αντιδράσεις του άλλου.
Προσωπικά νομίζω πως αν το να του μιλούσες κατά πρόσωπο, τώρα σε κάποια καφετέρια, κάπου μόνοι σας, δεν ξέρω αλλά πάντως κατά πρόσωπο θα ήταν καλίτερα.
Θα βοηθούσε εσένα να ξεκαθαρίσεις λίγα έως πολλά πράγματα και για σένα και για αυτόν.
Και μη διστάσεις να του ανοιχτείς. Δεν είναι κακό να του πείς πως είσαι. Ωστε να ανοιχτεί και αυτός. ΝΑ σου πεί πως είναι και αυτός.

Σε κάθε περίπτωση καλό κουράγιο......

Καλησπέρα παιδιά...
Έκανα το τηλεφώνημα, τελικά. Ειλικρινά δεν ξέρω πως αισθάνομαι.. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να στεναχωρηθώ. Σκέφτομαι πολύ. Και επίσης, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.. Ακούστε..

Χάρηκε πολύ που με άκουσε.. ίσως και να μην το περίμενε.. ίσως και να το περίμενε (το τηλεφώνημα).
Του είπα ότι μου λείπει, ότι δεν θέλω να είμαστε χώρια, ότι καταλαβαίνω ότι βαρέθηκε και ότι κουράστηκε, ότι και εγώ το ίδιο έπαθα. Ότι η ρουτίνα σε μία σχέση έρχεται όταν δεν υπάρχει επικοινωνία. Ότι είναι κρίμα να αφήσουμε να χαθεί μία όμορφη σχέση. Ότι όταν αισθανόμαστε έτσι, ίσως πρέπει να κοιτάμε την αρχή της σχέσης μας, και όταν λέω αρχή δεν εννοώ τους πρώτους μήνες.. Ότι από την στιγμή που έχουμε καταλάβει τα προβλήματα είναι ένα πολύ καλό βήμα να τα διορθώσουμε, αν θέλουμε. Εκεί με διέκοψε και μου είπε : \"εσύ είπες ότι δεν έχουμε προβλήματα\" και του απάντησα: \"ποτέ δεν είπα ότι δεν υπάρχουν προβλήματα.. είπα ότι δεν συμφωνώ στο ότι δεν υπάρχει μέλλον στην σχέση μας\"

Τέλοσπάντων αυτός μου είπε (ότι καταρχήν αυτά δεν λέγονται από το τηλέφωνο) τα εξής
Μου έχεις λείψει πάρα πολύ, δεν ήσουν απλώς μια κοπέλα, είσαι η μόνη που έχω δεθεί τόσο πολύ. Σε σκεφτόμουν πολύ έντονα αυτές τις μέρες. Από τότε που χωρίσαμε η ζωή μου άλλαξε, τις ώρες που σε έπαιρνα τηλέφωνο, δεν το κάνω τώρα.. Δεν θέλω να μιλάμε σαν δύο ξένοι, ούτε να χαθούμε. Δεν ξέρω αν είμαι καλύτερα ή χειρότερα.. Αποφεύγω να σκεφτώ αν μετάνιωσα για την απόφασή μου ή όχι.. Δεν απαιτώ να περιμένεις μέχρι πότε θα σκεφτώ εγώ. Μου απάντησες πολύ αξιοπρεπώς τις προάλλες, δεδομένου ότι δεν σου άφησα περιθώρια.
Και άλλα του ίδιου περιεχομένου.

του είπα ότι θέλω να σκεφτείς γι αυτήν την απόφαση γιατί σ\' αγαπώ και μ\'αγαπάς. και κλείσαμε μετά.

Και το ερώτημα: Πρέπει να χαρώ ή όχι..............?????????????????????????????? ????????????????? Να επιδιώξω συνάντηση ή να περιμένω από αυτόν?

Quote:

---

Originally posted by Woman
Δεν θέλω να μιλάμε σαν δύο ξένοι, ούτε να χαθούμε. Δεν ξέρω αν είμαι καλύτερα ή χειρότερα.. Αποφεύγω να σκεφτώ αν μετάνιωσα για την απόφασή μου ή όχι..

---

\"ήξεις - αφίξεις\" η απάντησή του ..
ότι χρειάζεται για να τον κάνει απ΄τη μιά να υποστηρίξει την απόφασή του κι από την άλλη να αφήνει (εκ του ασφαλούς) περιθώρια να εννοηθεί το αντίθετο, χωρίς καμία δέσμευση απέναντί σου άν τελικά επιλέξεις οτι ισχύει το δεύτερο και αρχίσεις να ελπίζεις ...

Quote:

---

Originally posted by Woman....Δεν απαιτώ να περιμένεις μέχρι πότε θα σκεφτώ εγώ. Μου απάντησες πολύ αξιοπρεπώς τις προάλλες, δεδομένου ότι δεν σου άφησα περιθώρια....

---

.. μήπως εδώ μοιάζει να λέει καθαρά \"μήν \"υπολογίζεις\" σε μένα λέγοντας έμεσα οτι \"τελείωσε\", σκέψου για \"κάτι\" άλλο μη φτάσει κάποια στιγμή στο μέλλον και με θεωρήσεις αιτία για το \"χαμένο χρόνο αναμονής\" σου , ...

Νομίζω πρέπει να αποφασίσεις ΕΣΥ για το πως θα διαχειριστείς τη ζωή και το χρόνο σου από δω και πέρα , ανεξάρτητα από το ΑΝ και μετά από ΠΟΣΟ καιρό εκείνος αποφασίσει να ήσαστε πάλι μαζί ...

Μπορεί και να κάνω λάθος όμως , απλά μιά σκέψη λέω ...

Quote:

---

Originally posted by Woman

Και το ερώτημα: Πρέπει να χαρώ ή όχι..............?????????????????????????????? ????????????????? Να επιδιώξω συνάντηση ή να περιμένω από αυτόν?

---

Φυσικά και πρέπει να χαρείς. Το να ξεκαθαρίζουν (έστω και λίγο) κάποια πράγματα είναι καλό.
Αλλά τώρα που τα γράφω αυτά μου έρχεται η σκέψη ότι \"ΤΟ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ\", το \"ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ\", το \"ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΛΑ\", είναι μερικά από τα πράγματα που θα είναι καλό κάποια στιγμή σύντομα να τα βάλεις μπροστά.
Το αντιλαμβάνομαι ότι νιώθεις ότι η γή έφυγε από κάτω σου αλλά αλήθεια σου λέω η γή είναι ακόμα εκεί. Από την ζωή σου (ίσως προσωρινά, ίσως μόνιμα) έχει φύγει αυτός ο άνδρας. Και μαζί με την γή (που είναι ακόμα εκεί) ακόμα εκεί είναι και όλη η υπόλοιπη ζωή σου.
Εξάλλου δεν έχεις πει από μέσα σου έστω και μία φορά \"για αυτόν θα έκανα τα πάντα\"? Ε ώρα να τα κάνεις. Και όσο και αν φαίνεται ανέφικτο τώρα αυτό το \"να είσαι καλά\" μπορείς να προσπαθήσεις να εκπληρώσεις την υπόσχεσή σου.

Έχετε δίκιο... , αλλά έχω μία ερώτηση...

Είναι δυνατόν κάποιος να χρειάζεται τόσο καιρό για να σκεφτεί αν σε θέλει ή όχι?? Ή απλώς είμαι ηλίθια που επιμένω?
:(

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξή σας..

... το θέμα δεν είναι πόσο καιρό χρειάζεται ΕΚΕΙΝΟΣ για να σκεφτεί
αλλά το πόσο καιρό αντέχεις ΕΣΥ να περιμενεις (και να επιμένεις ... !).

Quote:

---

Ή απλώς είμαι ηλίθια που επιμένω

---

απλώς θα \"κακομεταχειριστείς\" (*) τον εαυτό σου αν προσπαθήσεις να του επιβάλλεις να επιμένει
περισσότερο από όσο μπορεί να αντέξει .. !

----------------------
(*)
(κάτι που δυστυχώς θα φανεί πολύ αργότερα και δε θα μπορείς
να γυρίσεις το χρόνο πίσω για να πράξεις διαφορετικά ...)

Woman,
Δοκιμάζω μια διαφορετική προσέγγιση, με μια πιο ψυχρή ματιά. Δεν θέλω όμως να σε παρασύρω. Όσα λέω τα λέω βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση σου.

Ας υποθέσουμε ότι κάνεις την καρδιά σου πέτρα και περιμένεις. Και κάμποσο καιρό μετά (πόσο άραγε?), ο κύριος επιστρέφει μετά βαϊων και κλάδων.

Το σκέφτηκε (του πήρε καιρό...)
Το αποφάσισε (μόνος του...)
Σε θέλει (για πόσο πάλι?)

Δεν αναφέρομαι στα βραχυπρόθεσμα συναισθήματα που θα νιώσεις: ανακούφιση, χαρά, επιθυμία(?) κλπ...
Θα έχεις εμπιστοσύνη ότι δεν θα την ξανακάνει κάθε τόσο? Ήδη κατάλαβες πόσο ευάλωτη είσαι σε παρόμοιες καταστάσεις. Θα μπορέσεις στο μέλλον να αφεθείς στον συγκεκριμένο άνθρωπο? Η θα φτιάξεις σιγά-σιγά τις άμυνές σου που θα σε απομακρύνουν τελικά από αυτόν?

Ίσως σήμερα είναι η τελευταία μέρα που έκλαψα για αυτόν τον άνθρωπο.

Έφθασα την αξιοπρέπειά μου στο κατώτερο σημείο και δεν μετανιώνω για αυτό, γιατί έτσι κατάλαβα πολλά.

\"Απαίτησα\" με πολύ όμορφο τρόπο, να μάθω αν υπάρχει περίπτωση να είμαστε μαζί ή όχι. Και το αποτέλεσμα ήταν να μου πει: \"Σ\'αγαπώ πολύ (κλασσικά πια), αλλά κάποιες φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ελπίδα να είμαστε μαζί. Δεν αντέχω πια πολλά πράγματα. Ίσως μετανιώσω κλπ. Δεν φταις σε τίποτα (ξανά κλασσικά). Ίσως μπορέσουμε να τα πούμε στο μέλλον σαν φίλοι..\"

Δεν μου αρέσει η μοιρολατρεία και πιστεύω ότι την ζωή μας την φτιάχνουμε μόνοι μας. Αυτό που δεν περίμενα ήταν να τα παρατήσει.. και δη να δώσει μία κλοτσιά και να τα διαλύσει όλα. Είχα φτιάξει --- εσφαλμένα, όπως αποδεικνύεται --- μία εικόνα για αυτόν τον άνθρωπο.. που τελικά ήταν πολύ ανώτερη από αυτήν που ήταν πραγματικά. Πιστεύω πια, ότι επένδυσα σε κάτι που δεν άξιζε. Όπως και του τα είπα όλα αυτά.. φυσικά. Ναι, πολύ καλό παιδί.. Ναι, έντιμο παιδί.. Ναι, ηθικό παιδί... αλλά...

Μπορεί να μην ήταν σωστή η έκφραση \"δεν άξιζε\" --- γιατί όντως είναι μία βαριά λέξη. Μπορεί και να έκανα λάθος που απάντησα έτσι. Μπορεί και να μην αισθάνομαι έτσι πραγματικά, αλλά ΤΩΡΑ έτσι νομίζω. Μπορεί πράγματι να φρίκαρε. Πολλοί άνθρωποι αντιδρούν περίεργα όταν τα βλέπουν όλα μαύρα, (αν όντως έτσι τα έβλεπε). Μπορεί και όντως να μην ξέρει πραγματικά τι ακριβώς έφταιγε. Αλλά άξιζα μία καλύτερη συμπεριφορά. Τουλάχιστον ένα όχι τόσο απότομο\"τέρμα\". Απογοητεύτηκα πολύ και αυτό ειναι το χειρότερο που μπορεί να αισθανθεί κάποιος για αυτόν που θεωρούσε \"άνθρωπό του\"

Τώρα, αυτό που με φοβίζει είναι ότι δεν μπορώ να με φανταστώ διαφορετικά, από αυτό που μέχρι πρότινος φανταζόμουν. Αυτή η εικόνα.. Αυτή η εικόνα.. που πάντα με επηρέαζε... αυτή η σταθερότητα στις σχέσεις μου, που πάντα έψαχνα και αναζητούσα. Έχασα αυτήν την μαγική εικόνα, που έλεγε η ΦΟΙΒΗ.

Εύχομαι επίσης, να μην βγάλω τα σπασμένα στην επόμενη σχέση μου, γιατί θα είναι άδικο.

Τουλάχιστον τώρα δεν ελπίζω και δεν μένω στάσιμη.. περιμένοντας κάτι. Αναρωτιέμαι όμως μήπως η αντίδρασή μου ήταν λάθος... Ακόμα και τώρα, βρε παιδιά, αναρωτιέμαι μήπως έπεσα κι εγώ στα μάτια ΤΟΥ (ίσως και ΜΟΥ), λέγοντάς του ότι πίστεψα σε κάτι που δεν άξιζε.. Ίσως...

Αγαπητή Woman
Διάβασα τα posts σου και έχω καταλήξει σε δυο συμπεράσματα:
1. Ο άνθρωπος έχει βρει κάτι άλλο και θέλει να χωρίσει χαλαρά χωρίς να τον κατηγορήσεις ποτέ ότι αυτός έφταιγε, αλλά δεν είναι και πολύ σίγουρος για την επιλογή του γι\' αυτό και πριν τον πιέσεις σου άφηνε λίιιιιιιγο την πόρτα ανοιχτή.
2. Πιέστηκε με το ενδεχόμενο του αρραβώνα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών τρέμουν το γάμο και τον βλέπουν σα την κακιά μάγισσα που έρχεται να τους ωριμάσει αναγκαστικά πριν την ώρα τους που είναι όταν φτάσουν 70-80.
Κατά τη γνώμη μου όλες οι κινήσεις σου ήταν λανθασμένες. Του έδωσες την ευχαρίστηση να απελπιστείς με το χωρισμό, να καταρρακωθείς και να τον πιέσεις ακόμη περισσότερο ζωτώντας του μια άπαντηση, την ώρα που αυτός ήθελε χώρο.
Σκέφτηκες πως θα αντιδρούσε αν εσύ δεχόσουν τον χωρισμό με ψυχραιμία και τον άφηνες αντιμέτωπο με την επιλογή του? Άλλωστε στο είπε ξεκάθαρα και ο ίδιος ότι του κακοφάνηκε η νέα κατάσταση και του έλλειψες. Επειδή δεν έχω σαφή εικόνα της κατάστασης, θέλω να σε ρωτήσω μερικά πράγματα, αν θες φυσικά απαντάς.
Έχετε κοινούς γνωστούς?
Σε περίπτωση που ο χωρισμός είναι οριστικός, αυτός θα μαθαίνει νέα σου από κάποιους ανθρώπους?
Τον αρραβώνα ποιος τον ήθελε?
Μαθαίνεις τι κάνει αυτό το διάστημα? (Βγαίνει, δισκεδάζει κλπ)
Τι σχέση είχες με τους γονείς του?
Αυτά προς το παρόν

Woman...

Η στάση σου ήταν εντάξει.
Δεν έχασες καμία αξιοπρέπεια.
Ξέρω, η απόρριψη πονάει.
Δεν θα κρατήσει πολύ.
Και θα πάρεις δύναμη.

Κοίτα μπροστά.
Σε περιμένουν όμορφα πράγματα.
Μην βιαστείς.
Φτιάξε σιγά-σιγά την εικόνα...
...μέσα στην οποία θέλεις να ζήσεις.

Καλή αρχή :-)

Το αν ήταν λάθος ή όχι οι κινήσεις μου, αυτή την στιγμή δεν με απασχολεί.. Θεωρώ ομως, ότι επειδή είμαι άνθρωπος που δεν μπορώ να ζώ με το ίσως ή το τυχόν ή το αν.. αν δεν τις έκανα αυτές.. δεν θα άντεχα άλλο αυτήν την κατάσταση. Χαλαρά ΔΕΝ μπορώ να πάρω έναν χωρισμό και δη όταν αυτός ο άνθρωπος ήταν τα πάντα για μένα. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Το \"χαλαρά\" θα σήμαινε να είχα εγωισμό.. Εγωισμό δεν έχω στις σχέσεις μου, εκτός κι αν γίνει κάτι πολύ τραγικό

Απαντήσεις στις ερωτήσεις σου
1. Έχουμε κοινούς γνωστούς, ελάχιστους.
2. Αν και λέω αν, έριχνε τον εγωισμό του να ρωτήσει για μένα, θα μπορούσε να μάθει νέα μου.
3. Τον αρραβώνα αυτός τον πρότεινε και έθεσε και ημερομηνία (μήνα εννοώ)
4. Δεν μαθαίνω τι κάνει αυτό το διάστημα.. απ\' ό,τι αυτός μου είπε, δουλεύει πολύ.
5. Με τους γονείς του πολύ καλή σχέση.. άριστη θα έλεγα, όπως και αυτός με τους δικούς μου.