Αυτο ουτε κι εγω το καταλαβα , Κιουμπ ,παρα την εξηγηση σου στην #45 .........Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Printable View
Αυτο ουτε κι εγω το καταλαβα , Κιουμπ ,παρα την εξηγηση σου στην #45 .........Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Τι να σας πω;; Εγώ πάντως πιστεύω και στο μάτι και στη γλωσσοφαγιά όχι επειδή το πιστεύει η εκκλησιά αλλά επειδη το πιστεύω εγω. Επειδή το 'χω δει να (μου) συμβαίνει. Ενώ παλαιότερα καμία σχέση. Ούτε καν το είχα στο μυαλό μου αυτό. Τώρα είναι μια πεποίθηση βαθιά εδραιωμένη μέσα μου. Πιστεύω στο ότι όλα είναι ενέργεια, εμείς οι ίδιοι είμαστε ενέργεια. Στην μελέτη της ανθρώπινης αύρας έχουν καταγραφεί οι ενεργειακές αλλαγές βάσει των συναισθημάτων του ανθρώπου. Αν και επιστημονικά δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτό. Όσοι ασχολούνται με τις εναλλακτικές θεραπείες πιστεύουν πολύ σ' αυτό. Δεν έχει τύχει φορές να συναντήσουμε ανθρώπους που μας βγάζουν κάτι όμορφο και μας κάνουν να νιώθουμε ωραία; και το αντίθετο βέβαια.
Μπορεί λοιπόν να είναι κάτι που εσυ το προκαλείς, μπορεί να είναι όμως και μια ενέργεια που έρχεται εξωθεν. Μπορεί να είναι παιχνίδια του μυαλού. Μπορεί κάπου να θέλεις ν' αποδώσεις το συγκυριακό επειδή δεν μπορείς να το εξηγήσεις ή και να το δεχτείς ακόμα. Όλα αυτά μπορεί. Ένα μόνο θα πω εγώ. Τη δεκαετία του '80 η οικογένεια μου ήταν πολύ καλά οικονομικά, ο πατέρας μου εργαζόταν σε μια ΔΕΚΟ (απλός υπάλληλος αορίστου χρόνου, μη φανταστείτε) και η μητέρα μου στον ιδιωτικό τομέα. Ήμασταν όμως καλά οικονομικά. Οι δε συγγενείς μου εκείνη την εποχή που ζούσαν στην επαρχία -αγρότες- και ζούσαν πιο κλειστά, αδέλφια της μητέρας μου, επειδή μας έβλεπαν τα καλοκαίρια που πηγαίναμε και ήμασταν καλά με τα ρούχα μας, με τις διακοπές μας κάθε τόσο έλεγαν: «θα έχετε κερδίζει κανένα λαχείο και δεν το λέτε», «πόσα λεφτά έχετε στην τράπεζα», «πόσα βιβλιάρια έχετε» κτλ Ο πατέρας μου βέβαια έκανε την βλακεία να τα συζητάει τα οικονομικά του με αποτέλεσμα να παραχωρεί μεγάλα δικαιώματα στους άλλους. Έρχονταν όλοι και του ζητούσαν δανεικά τότε. Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι δεν μας λένε ούτε καλημέρα. Άνθρωποι που δεν δίνουν ούτε στον άγγελο νερό. Μάλιστα θυμάμαι περιστατικό να με έχουν στριμώξει, ξαδέλφια και θείοι, εγώ 16 χρονών τότε και να προσπαθούν να εκμαιεύσουν για την οικονομική μας κατάσταση, εγώ όμως έτσι κι αλλιώς δεν ήξερα γιατί οι δικοί μου ποτέ δεν μας έδιναν λογαριασμό γι' αυτά τα θέματα, είχαν λυσσάξει όμως για αρκετό καιρό. Κουτσομπολιά, κακίες, λόγια....
Μέχρι που, λόγω κάποιων πολιτικοοικονομικών παραγόντων μένουν και οι δύο γονείς μου χωρίς δουλειά, ό,τι χρήματα είχαν μαζεμένα τα έχασαν, αρρωσταίνω τότε κι εγώ, τότε ξεκίνησαν τα ψυχολογικά και έκτοτε δεν έχει συνέλθει η οικογένεια μου. Η μια ατυχία μετα την άλλη, αρρώστιες, ατυχίες επαγγελματικές. Σε δουλειές όλο γκαντεμιές.
Εκείνη την εποχή η μητέρα μου με κάποια λίγα χρήματα που είχαν περισσέψει ανοίγει ένα μαγαζί για να μην χάσει τα ένσημα της και έχει πρόβλημα με την σύνταξη της. Εκεί να δεις κριτική, να έρχονται στο μαγαζί και να σχολιάζουν που βρήκαν αυτοί και οι δύο άνεργοι λεφτά ν' ανοίξουν μαγαζί κτλ κτλ μέχρι που βγάζει η μητέρα μου έναν όγκο -καλοήθεια βέβαια- στο μάτι αλλά κόντεψε να το χάσει.
Μετα απο κάποιο καιρό μπαίνουμε στο ΕΑΠ και εγώ και ο αδελφός μου και ταυτόχρονα με συμβάσεις σε μια υπηρεσία του δημοσίου μέσω ιδιωτικής εταιρίας που είχε αναλάβει το έργο απο το δημόσιο ως άνεργοι μέσω ΟΑΕΔ. Άρχισαν πάλι και πως μπήκατε και βάλανε μέσο για να μπούν κτλ κτλ. Ποιά ήταν η κατάληξη; Μετα απο 4 χρόνια με συμβάσεις για 3 μέρες δεν μας έπιανε ένα διάταγμα και χάσαμε τον διορισμό, ακόμη το κράτος μας χρωστάει χρήματα δεδουλευμένα απο τότε, ενώ άλλοι αντιστοίχως μ΄εμας διορίστηκαν. Αναγκάστηκα να πάρω αναβολή σπουδών απο το πανεπιστήμιο γιατί δεν είχα να πληρώνω, είχα κάνει και αίτηση για υποτροφία λόγω κοινωνικών κριτηρίων η οποία δεν έγινε αποδεκτή. Επανεγγράφει όταν ξαναβρήκα δουλειά. Ξαναπολύθηκα. Στο τέλος διέκοψα έχοντας ολοκληρώσει πάνω απο το μισό της σχολής. Προσπάθησα να το διαπραγματευτώ αλλά λογω της αυστηρότητας των κανονισμών δεν υπήρχε περιθώριο. Και άλλα πολλά. Εδώ και μια 20ετία δεν πάει τίποτα καλά κι αν ανοίξει μια κατάσταση σε όποιο επίπεδο οικονομικό, προσωπικό ή ό,τι αμέσως στραβώνει.
Εντάξει, θα μου πείτε συγκυρίες δεν αντιλέγω όμως πως είναι δυνατόν η οικογένεια μου να πέφτει πάντα σ' αυτές τις κακές συγκυρίες απο εκείνο το διάστημα και μετά;; και να μην πέφτει στις καλές;; γιατί υπάρχουν κι εκείνες. Μέχρι που ως και μάγια έχω αρχίσει να πιστέυω πως μας έχουν κάνει.
Να σκεφτείτε μετά απο 4 χρόνια ανεργίας και 3 φορές που είχα αιτηθεί να μπω σε 5μηνο του ΟΑΕΔ, μπαίνω τελικά, έχω τεράστιο οικονομικό πρόβλημα εν τω μεταξύ κι επειδή στο ενδιάμεσο έχω μπει σε ένα ΙΕΚ και κάνω επιμόρφωση, τρείς φορές αιτηθείσα κι εκει για να μπω, ανασύρουν ένα μήνα μόλις που έχω αρχίσει τη δουλειά ένα νόμο απο το '85 και μας κόβουν σε όλους τους εκπαιδευόμενους σε ΙΕΚ την ανεργία με αποτέλεσμα να μας πετάνε και απο το πρόγραμμα. Ο υπάλληλος του ΟΑΕΔ μου είπε «πέσατε στην περίπτωση αν σαν είχαν καλέσει 2-3 μήνες πριν θα είχατε ολοκληρώσει το πρόγραμμα χωρίς κανένα πρόβλημα». Πάλι εγώ στην περίπτωση;; Εντάξει και σε άλλους συνέβη αλλά πάλι κι εγώ σ' αυτούς τους άλλους;; Βέβαια στη συνέχεια αποκαταστάθηκε το πρόβλημα αφού όμως είχα δουλέψει για 3,5 μήνες ολόκληρους αμισθί με 4 χρόνια στην ανεργία να προσπαθώ να πάρω 5 ψωροδεκάρες που όμως τις έχω ανάγκη κι αυτές κι αντ' αυτού να πληρώνω κι απ' τη τσ'επη μου με αποτέλεσμα να σπάσουν τα νεύρα μου και ν' ανεβάζω νευροπίεση, βα χαλάσει κα η υγεία μου δηλαδή. και χωρίς να γνωρίζω αν τελικά θα τα πάρω τα χρήματα αυτά συν του ότι 1 βδομάδα αφού έχω μπει στο ΙΕΚ αρρωσταίνει η μητέρα μου που είναι διαβητική και μένει 2,5 μήνες στο κρεββάτι όπου έπρεπε να είμαι εγώ δίπλα της γιατί δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί κινδυνεύοντας να χάσω τη σχολή απο απουσίες. Για να μην μιλήσω για τα δικά μου θέματα υγείας που λίγο έως πολύ τα έχω γράψει κατα καιρούς εδώ.
Αυτοί οι άνθρωποι ακόμη και τώρα που ξέρουν σε πόσο δύσκολη κατάσταση είναι η οικογένεια μου ενώ εκείνοι τώρα έχουν -κατα μια εννοια- τακτοποιηθεί γύρισαν και είπαν στην μητέρα μου πως «δεν πειράζει για όσα σας συμβαίνουν τώρα γιατί κάποτε περνούσατε καλά ενω εμείς δεν είχαμε». Το θεωρούν ως μια απόδοση δικαιοσύνης. Ακόμη και τώρα έχουν κακία και φθόνο. Λες και τους τα χάρισαν ή τα έκλεψαν οι γονείς μου που ήταν οι μόνοι που και απο τις δύο πλεύρες δεν πήραν καθόλου κληρονομικά. Απ' την πλευρά του πατέρα μου, ο αδελφός του πήρε όλη την περιουσία και τους έφαγε και δικά τους λεφτά κι απ' τη μεριά της μητέρας μου, οι παππούδες τα άφησαν όλα στον θείο μου που ήταν ο μοναδικός γιός. Οι κόρες δεν πήραν τίποτα. Μυαλά 800 χρόνια πίσω. Κι η μητέρα μου ήταν η πλέον αδικημένη απο τις άλλες 2 αδελφές που βρήκαν μια κάποια περιουσία απ' τους συζύγους τους. Αυτούς τους ανθρώπους τους μισώ στην κυριολεξιά και δεν ντρέπομαι να πω πως θα χαιρόμουν να τους δω να την τρώνε κάποια στιγμή.
Λοιπόν, τι λέτε;; Κι αν δεν βλέπετε εσείς γκαντεμιά εδώ τότε τι;; Κι αν δεν είναι αυτό αποτέλεσμα διαρκούς γλωσσοφαγιάς τότε τι;; Λες κι έχει πέσει κατάρα στο σπίτι μου. Πέραν του ότι απο εκεί που ήταν ένα σπίτι όλο χαρά έχει γίνει ένα σπίτι μέσα στη θλίψη απ' όλες αυτές τις καταστάσεις για τόσα πολλά χρόνια. Δηλαδή το να σου συμβεί ένα κάποιο κακό το καταλαβαίνω, όταν σου συμβαίνουν διαδοχικά όμως αρχίζει και σπας σιγα σιγα μέχρι που καταρρέεις.
Εμένα ο τρόπος μου είναι μπακαλίστικος.......αλλά εγώ αυτόν βρήκα ,αυτόν ξέρω αυτόν εμπιστεύομαι.............Quote:
Originally Posted by Macgyver
Πάω κάτω από το ποστ της μάρας πατάω το reply with quote και μου βγαίνει ένα '' [QUOTE=mara5465] ..........[QUOTE] '' Πατάω να το αντιγράψω .......πατάω cancel και φεύγω....... έρχομαι κάτω από το δικό σου ποστ , πατάω το reply with quote και επικολλώ το '' [QUOTE=mara5465] ..........[QUOTE]'' ...το δικό σου υπάρχει ήδη ως ''[QUOTE=μακ] ..........[QUOTE]'' ......... μετά γράφω τα δικά μ ή πριν ή μετά...
Quote:
Originally Posted by Macgyver
Σωστό αυτό που λες! Η αρνητική ενέργεια που μας εκπέμπει κάποιος, με το ύφος, το βλέμμα και τα λόγια του, εύκολα την εντάσσουμε στη σκέψη μας, αφού γενικά ο άνθρωπος αφομοιώνει πιο εύκολα τα αρνητικά παρα τα θετικά ερεθίσματα. Έτσι, της επιτρέπουμε (της αρνητικής αυτης ενεργειας) να μολύνει τη σκεψη και τα συναισθήματα μας. Έτσι κάνουμε λάθη κι έχουμε αποτυχίες όταν θα ασχοληθουμε με αυτο στο οποίο αφορά η αρνητική ενέργεια. Και το αποδίδουμε στο μάτι!Quote:
Originally Posted by willowfairy
Είναι η ζήλια αγαπητή μου! Ξέκοψε απ αυτούς, έστω κι αν ειναι συγγενεις σου! Βρες άλλους καταλληλους ανθρωπους. Απ αυτους πήρες ουκ ολίγα δείγματα γραφής! Έπεσες σε λάθος ανθρώπους, που χαίρονται με την αποτυχία κάποιου και τρώγονται όταν η ζωη του πάει καλά. Τουλάχιστον, το θετικό για σενα δλδ, αυτό που βγαίνει μέσα από όλη την ιστορία σου, σαν δικό μου συμπέρασμα, είναι πως δεν τα βαζεις ποτε κάτω, δεν σε παίρνει από κάτω, είσαι αγωνιστής! Σε εκνεύρισαν αλλά δεν τους επέτρεψες με τον αρνητισμο τους να σε κάνουν να τα παρατήσεις.Quote:
Originally Posted by novia35
-----------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------
προσπαθουσα να μην πιστευω στο ματι.αλλα με εχω δει να ερχομαι σε επαφη με ατομα και μετα να μου πηγαινουν ολα στραβα.με μια πρωην φιλη συγκεκριμενα.μα πραγματικα για οτι σχεδιο κι αν της μιλαγα μετα καταστρεφοταν.αλλες φορες θυμαμαι που εβγαινα εξω και μετα αισθανομουν χαλια, γκρινια, πονοκεφαλος, κακοδιαθεσια και οι δικοι μου κρυφα τοτε γιατι νευριαζα με ξεματιαζαν και ως δια μαγειας αισθανομουν καλυτερα μετα
Μην πιστευετε σε δεισιδαιμονιες ρε.
Ατομα που δε συμπαθουμε ειναι λογικο να μας προκαλουν αρνητικα συναισθηματα.Αυτο ειναι ολο.
Ουτε ενεργειες,ουτε ματια,ουτε τιποτα.
Έχω ξεκόψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια Γιάννη μου. Απο την εποχή που ενηλικιώθηκα δεν έχω ξαναπατήσει ούτε στη επαρχία απο όπου κατάγομαι, ούτε στα σπίτια τους. Ούτε παίρνω τηλέφωνο ή κρατάω κάποιου είδους επικοινωνία. Μας έχουν κάνει πολλά οι άνθρωποι αυτοί. Έχω πολλές ιστορίες να πω. Βέβαια ξέρω ότι οι άνθρωποι ακόμα ασχολούνται και ακόμα σχολιάζουν. Την τελευταία φορά που πήγα ήταν το 2007 για την κηδεία της γιαγιάς μου κι άλλη μια φορά το 2014 που είχα ανέβει πάνω για άλλες δουλειές, απο το Βορρά είμαστε, κι έτυχε να συναντηθούμε. Βασικά πέρασαν απο το σπίτι που ήταν οι γονείς μου και δεν μπορούσα να τους αποφύγω. Εκεί έγινε ένα επεισόδιο που τα 'χωσα σε κανα-δύο όμως δεν το ευχαριστήθηκα γιατί έχω πολλά μαζεμένα μέσα μου κι αυτό που θα ήθελα για να ηρεμήσω θα ήταν να μου δωθεί η ευκαιρία να τους τα 'πω μια φορά απο την καλή και να τους ξεφτυλίσω έναν προς ένα κι έπειτα να μην τους ξαναδώ και να μην με ξαναενοχλήσουν ποτέ. Να τους τα πω όμως. Να τα ξέρουν. Να τους τα ρίξω στα μούτρα για να μην νομίζουν πως είναι και κάποιοι. Γιατί όλοι αυτοί σε δύσκολους καιρούς πέρναγαν κι έτρωγαν, και έπιναν και φιλοξενούνταν και και και και... στο σπίτι μου κι απο τους γονείς μου και τώρα που πιάστηκαν -οικονομικά εννοώ- το παίζουν ιστορία, αριστοκρατία και σνομπαρία, πουλάνε μούρη και κάνουν τους Κινέζους ότι δεν ξέρουν αυτοί τίποτα για το έγκλημα. Κι ότι δεν θυμούνται το τότε αλλά ότι έχουν ξεγράψει απο τη μνήμη τους το παρελθόν κοιτάνε που βρίσκονται τώρα. Εμείς όμως δεν το ξεχνάμε και το παραμύθι τους να το πουλήσουν αλλού. Προσωπικά τους έχω τελείως γραμμένους. Βέβαια δεν μπορώ να πω ότι έχω ξεπεράσει κιόλας όλα αυτά που εισέπραξα όλα αυτά τα χρόνια που οι γονείς μου κυριώς διατηρούσαν επαφές κατα συνέπεια κι εμείς. Θα ήθελα με ένα τρόπο μαγικό, αν μπορούσα να τους βγάλω τελείως απο τη σκέψη, σαν να μην υπήρχαν ποτέ. Δυστυχώς όμως αυτό δεν γίνεται και πολλές φορές οι σκέψεις ανακυκλώνονται μέσα μου και με χαλάνε. Κι αυτός είναι ένας λόγος που τους μισώ επειδή αυτές είναι εγγραφές μέσα μας που κουβαλάμε μέχρι το τέλος και πολλές φορές καθορίζουν τις συμπεριφορές, τις αντιδράσεις, τα συναισθήματα και τη σκέψη μας. Τους μισώ γιατί με όλα αυτά δηλητηίασαν την ψυχή μου δια βίου. Είναι πως όταν μια γυναίκα υποστεί ένα βιασμό και επηρεάζεται ο ψυχισμος της μια για πάντα... ε, αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι βιάσαν την ψυχή μας. Με την συναίνεση των γονιών μου βέβαια που μόλις είδαν τα παρατράγουδα δεν κοίταξαν να τους στείλουν στο διάολο αλλά συνέχισαν να διατηρούν επαφές με αποτέλεσμα να κάνουν κακό στα παιδιά τους. Του αδελφού μου μέχρι και bullying του έκαναν τα έταιρα αρσενικά της οικογένειας. Οι μαγκίτες. Καμιά φορά σκέφτομαι γιατί τώρα εγώ να βασανίζομαι και να τρώω τα χρόνια μου και τη ζωή μου στους ψυχολόγους αντί να χαίρομαι. Κι εκείνοι που έφταιξαν να είναι μια χαρά. Κι αναρωτιέμαι αν υπάρχει Θεός να τους τιμωρήσει. Μου έχει μένει λοιπόν αυτό που λένε «το άχτι». Και θέλω με κάποιο τρόπο να πάρω τη ρεβανς. Εγώ ξέρω ποίοι είναι και πόσο λαμόγια κι ας προσπαθούν να το παίξουν ότι είναι καλές οικογένειες. Το μόνο ίσως που μ' ενοχλεί είναι ότι λόγο του ότι η ζωή μας δεν πάει καλά και το μαθαίνουν αυτό απο διάφορους γνωστούς, ότι τους δίνω το δικαίωμα να χαίρονται. Κάποια στιγμή μάλιστα γύρισε ένα απο τα καθίκια τα ξαδέλφια μου και είπε ότι δεν πηγαίνουμε πια πάνω απο ντροπή επειδή αποτύχαμε, ξέχασαν που ήταν ξεβράκωτοι και δεν έχουμε μούτρα γιατί θα μας κρίνει ο κόσμος επειδή δεν παντρευτήκαμε και δεν έχουμε κάνει οικογένειες κι επειδή είμαστε άνεργοι. Μάλιστα οι θείες μου παίρνουν και τα λένε στην μάνα μου. Να! ο ανηψιός ο τάδε είπε το ένα, ο δείνα είπε το άλλο και την στεναχωρούν. Μια φορά πριν κανα δύο χρόνια που είχε ανέβει ο πατέρας μου επάνω για κάτι δουλειές και είχε πάει σε ενός το σπίτι και μαζεύτηκαν κι οι άλλοι άρχισαν να του περηφανεύονται και να τον πικάρουν και σε μια στιγμή ο πατέρας μου άρχισε να ζαλίζεται και του μέτρησαν την πίεση και είχε 22 που 22 πιέση ο πατέρας μου δεν έχει ανεβάσει ποτέ, είναι διαβητικός βέβαια κι εκείνος και παίρνει χάπι για την πίεση αλλά ποτέ τόσο πολύ άντε το ανώτερο σε έντονο στρες να ανέβαζε ένα 18. Πήγαίνε για εγκεφαλικό ο ανθρωπος, φαντάσου σε τι στρές τον είχαν υποβάλλει, γιατί οι άνθρωποι έβγαζαν απωθημένα επειδή κάποτε ο πατέρας μου τους βοήθησε και του είχαν μίσος γι' αυτό επειδή έπεσαν στην ανάγκη του και έριξαν τον εγωισμό τους και τα μούτρα τους να ζητήσουν βοήθεια απο εμάς που είχαμε και εκτονώναν έτσι τα κόμπλεξ τους. Χέστηκαν απο το φόβο τους και τον παίρνουν λοιπόν και τον πάνε άρον άρον στο νοσοκομείο. Όταν το έμαθα τους πήρα και τους ξέχεσα και τους είπα πως άν πάθαινε τίποτα ο πατέρας μου θα ανέβαινα πάνω και θα τους έθαβα ζωντανούς. Εκ τότε τους έχω πει, επειδή οι ίδιοι έστω μια σχέση θέλουν να την έχουν μαζι τους, όταν τους αρχίζουν τις μαλακίες να τους κόβουν την κουβέντα ή να σηκώνονται και να φεύγουν. Να μην υπομένουν. Μάλιστα, όταν την εποχή που είχαν χάσει οι γονείς μου τη δουλειά τους κι εγώ είχα πάθει τα ψυχολογικά, γύρισαν και είπαν γελώντας και κοροϊδεύοντας ότι εγώ ήθελα άντρα, βασικά ότι ήθελα να γαμηθώ είπαν γι' αυτό και τα πάθαινα αυτά. Το ότι εγώ εκείνη την χρονιά είχα δύο γονείς άνεργους και έδινα για πανελλήνιες με το στρές να έχει χτυπήσει κόκκινο με αποτέλεσμα ν' απορρυθμιστεί ο θυροειδής μου τελειώς δεν το είπε κανένας. Τη μαλακία τους μόνο! και φυσικά πάλι έφτασε στ' αυτιά μας και φυσικά εγώ είχα στεναχωρηθεί και τότε πολύ γιατί ήταν μια απο τις πρώτες χρονιές που δεν είχαμε ανέβει πάνω 15άυγουστο κι εκείνοι ήταν μαζεμένοι και γλεντάγανε και μας κουτσομπολεύαν και οι οικογένεια μου περνούσε δύσκολα εκείνη την περίοδο. Δεν πειράζει όμως έχουν εγγόνια και η ζωή δεν συγχωρεί να μην τα βρούν μπροστά τους μόνο.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Θα ήθελα να μην τους είχα γνωρίσει ποτέ αυτούς τους ανθρώπους, να μην υπήρχαν, να μην είχαν μπει ποτέ στη ζωή μας.
Νovia,
σε τετοιους συγγενεις=φιδια,
απλά ΔΕΝ τους λες τι κανεις.... εγώ αυτο κανω και εχω σωθει.
Εχεις δουλεια? ναι δουλευω και ειμαι πολυυυυυυ ευχαριστημενη!
Εχεις συντροφο? ναι εχω και ειμαι πολυ ευτυχισμενη!
τα απολυτως απαραιτητα και αναγκαια μαζι τους, και τιποτα αλλο! αυστηρα και αποτομα!
γιατι αν μοιραστεις αληθειες μαζι τους, απο την κακια τους, δηλητηριαζεσαι εσυ, και εκτονωνονται αυτοι...
Τωρα σε σχεση με τις ματαιωσεις που εχεις βιωσει - και χωρις καμια διαθεση να το παιξω ξερόλας ή ξυπνια, απλα προσπαθω να βρω εναν τροπο να προχωρησω - εγώ προσπαθω να το δω πιο ρεαλιστικα/αγωνιστικά, ότι δηλαδη όλοι περναμε ματαιωσεις, πρεπει να προσεχουμε παρα πολυ προσεκτικά ΤΙ επιλεγουμε για να μπορούμε να το υποστηριξουμε και μετα ζουμε τις συνεπειες. Και αν τρωμε τη μια ματαιωση μετά την αλλη, σημαινει οτι καποιο λαθος κανουμε αρα καιρος για αλλαγες και αναπροσαρμογη.
Και εγω εχω παραπονα απο τη ζωη, βλεπω αλλους που προσπαθησαν πολυ λιγοτερο να εχουν κατακτησει και να χαιρονται μια δουλεια, μια σχεση, παιδια.... και εγω είμαι στο σημειο που ξεκινησα απο τα 18...
και οι προσπαθειες που εχω κανει απο το 2010 και μετα ολες στο κενο.
Με τα μαγια το ειχα ψαξει παλιοτερα, με ξορκια κλπ (μη γελατε!!! είμαστε και μορφωμενοι ανθρωποι, τρομαρα μας...) = μια βλακεια και μιση ειναι για να ξοδευεις λεφτα με ανουσιες ευχες...ενα κερι=10 ευρω ή ενα λαδι=20 ευρώ... υπήρχε λαδι που εφερνε τυχη και καλά = 80 ευρω, δηλαδη ειμαστε που ειμαστε, μην τρελαθουμε κιολας....
καλυτερα να κανεις μια ευχη θρησκευτικη, της εκκλησιας, του διαλογισμου, ό,τι θες, περισσοτερα οφελη θα αποκομισεις.
Κανε γιογκα να δεις ποσο θα βοηθηθεις και θα αποτοξινωθεις.
Αυτό κάνω πλέον! Μονολεκτικές, ανόρεκτες, τυπικές και κοφτές απαντήσεις. Σπάνια σηκώνω τα τηλέφωνα και ευτυχώς που μας χωρίζουν 500 χλμ. Έναν μαλάκα ξάδελφο τον έχω εδώ αλλά η τελευταία φορά που ήρθε σπίτι ήταν το 2012 όταν είχα χάσει το ζωάκι μου και μας ειρωνευόταν του τύπου πως κάνετε έτσι για ένα γατί κτλ ότι και καλά αυτός είναι οικογενειάρχης και έχει παιδιά και είναι σοβαρός άνθρωπος και εμείς ασχολούμαστε με τα γατιά και κάνουμε έτσι για ένα ζώο, σε κάθε τους φράση πάντα υπήρχε το κρυμμένο υπονοούμενο δηλαδή εμμέσως πλήν σαφώς να σας την πω και να σας υποτιμήσω. Επαναλάμβανε συνέχεια «μα δεν καταλαβαίνω τη λογική σας... δεν καταλαβαίνω... δεν καταλαβαίνω» και γυρνάω και λέω στη μάνα μου «ρε μάνα» της λέω «τι κουράζεσαι;; αφού το λέει ο άνθρωπος απο μόνος του πως δεν καταλαβαίνει» κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση ότι είναι γκάου και έχει πρόβλημα νοητικό. Παρέξηγήθηκε και δεν ξαναπάτησε. Στο καλό και με την νίκη γλυτώσαμε κι απο τις μαλάκίες τους. Το έπαιζε πολύ μάγκας, ένα τεμπελόσκυλο του κερατά που συγκυριακά διορίστηκε στο δημόσιο, πλήρωσε για να του δώσουν ECDL για να πάει σε θέση διοικητού και να παίρνει παραπάνω λεφτά, ήθελε να γίνει εισοδηματιάς έλεγε και έπαιρνε δάνεια τότε που δίνανε οι τράπεζες για ν' αγοράζει σπίτια να παίρνει ενοίκια αργοτερα. Σαν φοιτητή τον έπλαινε, τον ταϊζε και τον χαρτζηλίκωνε η μάνα μου γιατί ο πατέρας τους τους είχε παρατήσει και είχε πάει στο χωριό. Τώρα τον έχει ξεσκίσει ο ΕΝΦΙΑ και ήθελα να γυρίσουμε και σε δραχμή γιατί μάλλον είχε χρήμα σε τράπεζες του εξωτερικού. Καλά να πάθει το σίχαμα. Η απεχθέστερη μορφή νεοπλουτισμού. Νοικοκύραίος!! το 'παιζε κι αριστερός. Όταν αρρώστησε η μητέρα μου φέτος δεν πήρε ούτε ένα τηλέφωνο να ρωτήσει τι κάνει κι αν είναι καλά. Κι έπαιρνε η θεια μου, γιατί η μητέρα μου το είχε τρομερή αδυναμία αυτό το ζώο επειδή της έκανε παρέα και έπαιρνε και ζωή φροντιζοντάς το και της έλεγε «έχασες παιδί;; έχασες παιδί;» μέτα απο καμιά 20αριά φορές που της το είπε της παίρνω το τηλέφωνο και της λέω «σε παρακαλώ θεία τέτοιες γρουσουζιές δεν θέλουμε». Ακούς εκεί έχασες παιδί. Τι κουβέντα είναι αυτή;;Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δυστυχώς Μάρα μου άργησα πολύ να το κάνω γιατί προηγουμένως ήμουν στην δικαιοδοσία των γονιών μου που έπρεπε εκείνοι να το είχαν κάνει, να είχαν βάλει τα όρια και να μας είχαν προστατέψει και έτσι είχε ήδη προλάβει να γίνει το κακό. Τώρα αυτά παλέυουμε για να καθαρίσουμε.
στην καθημιλουμενη ''ματι'', ''ματιασμα'', στην θρησκευτικη γλωσσα βασκανια...Ναι υπαρχει εφοσον το αποδεχεται και η εκκλησια οτι υπαρχει και γινεται...
Εγώ και στους γονεις όσο μπορουσα το ειχα κοψει. Οχι απλα αυστηρα, φασιστικά! Γιατι αμα μπουν οι συγγενεις στη μεση αστα βραστα...Quote:
Originally Posted by novia35
σαν το σκυλο με τη γατα χωρις τελειωμο....
Νομιζω καποιοι συγγενεις ειναι το χειροτερο ειδος υπανθρωπου...