τους εχω συγχωρησει φυσικα.. με την μητερα μου εχω πολυ απιθανη σχεση, την αγαπω πολυ κ την φροντιζω πολυ..
ο πατερας εφυγε, δυστυχως, παρ αυτα τον αγαπουσα..
ομως δεν ηρθαμε ποτε κοντα, με πληγωσε αυτο, δεν γνωρισα πατρικη αγαπη κ στοργη κλπ..
οταν πεθανε εκλαιγα 6 μηνες!! που ποτε δεν καταφεραμε να γνωριστουμε καλυτερα, που ποτε δεν ειπαμε μια καλη κουβεντα.. που δεν του ειπα οτι τελικα τον αγαπουσα κ ας ηταν ετσι.. τεσπα..
παρελθον ειναι ολα αυτα..
οχι κ γω θεωρω οτι δεν υπαρχουν κακοι ανθρωποι παρα μονο ανθρωποι πληγωμενοι..αυτη ειναι η πεποιθηση μου χρονια τωρα..