Printable View
Ετσι οπως το θετεις, δεν ακουγεται τοσο κακο. Το να πεταξεις τα λεφτα για κατι που θα μπορουσε και να σε βοηθουσε ειναι καλυτερο απο την αποχετευση.Quote:
Originally Posted by admforall
Καταλαβαινω οτι εχεις θεμα με τις προσδοκιες γι'αυτο το βλεπεις ετσι.
Δεν εχεις αδικο. Συνηθως οι προσδοκιες μενουν προσδοκιες. Δες το ετσι λοιπον κι ο,τι γινει.
Εγω οντως πιστεψα οτι θα με σωσεικι εφαγα πατατα. Και αγγούρι μαζι.
το αγγουρι ηταν δροσερο τουλαχιστον?χαχααχαχχα πλακιτσα δεν αντεξαQuote:
Originally Posted by Nefeli28
Οχι.Quote:
Originally Posted by nick190813
Ηταν μεγαλο.
α σ αρεσουν τα μικρα δλδ? χαχααχQuote:
Originally Posted by Nefeli28
Για ψυχοτετοιο θα προτιμουσα το μικρο, ναι!Quote:
Originally Posted by nick190813
νταξει πλακιτσα ελπιζω να μην παρεξηγηθηκες....Quote:
Originally Posted by Nefeli28
σε αλλον γιατρο πηγες τελικα?
Οχι ρε nick γιατι να σε παρεξηγησω; Αν δεν κανουμε και την πλακιτσα να ελαφρυνει λιγο, δεν παλευεται.Quote:
Originally Posted by nick190813
Δεν ειμαι απο τις παρεξηγιαρες!
Ξεκινησα πριν δυο μηνες σε καινουριο ψυχολογο, ναι.
και πως τον κοβεις?σε βοηθαει καθολου?Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Αν το πιστευεις οτι δεν προκειται να σε βοηθησει, ΔΕΝ θα σε βοηθησει σε καμια περιπτωση. Ειναι αυτοεκπληρουμενη προφητεια αυτο που λες...Και να μπορει ο ψυχολογος να βοηθησει, αν εσυ εισαι αρνητικος, δεν θα πιασει τοπο τιποτα. Θελει συνεργασια αυτη η διαδικασια και αλληλεπιδραση.Quote:
Originally Posted by admforall
Φιλους γιατι δεν εχεις??
ααα ξεκινησες? δεν το ηξερα...Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Πες μας πως πανε οι συνεδριες, τι σου λεει, παιρνεις φαρμακα?
Ειναι της γνωσιακης-συμπεριφοριστικης προσεγγισης. Εχω κανει περιπου 10-11 συνεδριες.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Ασχοληθηκαμε ουσιαστικα με το θεμα του πρωην ψυχοτετοιου και της ζημιας που εγινε μεσα μου. Επειδη ημουν σε αθλια κατασταση οταν ξεκινησα, βλεπω τωρα οτι μεσα απο καποιες τεχνικες και αακησεις που με εβαλε να κανω οτι βοηθηθηκα πολυ. Κυριως στο να τον απομυθοποιησω, να καταλαβω πραγματα για μενα, να παψω να κατηγορω τον εαυτο μου και να μπορεσω να το αφησω πισω μου.
Εκανε καποια ψυχομετρικα τεστ σχετικα με ιδψ και καταθλιψη και σιγα σιγα μπαίνουμε στο κυριως κομματι της διαταραχης μου.
Αυτο που εχω να πω μεχρι στιγμής ειναι οτι διαπιστωνω χαοτικες διαφορες με τον αλλον. Νιωθω οτι υπαρχει επαγγελματισμος, συνέπεια και σοβαροτητα. Εστιαζει σε μενα, με ακουει και δεν υπαρχει τιποτα αλλο παραξενο να αιωρειται μεταξυ μας.
Οταν βγαινω απο τη συνεδρία δεν νιώθω χαμένη και βουτηγμενη στα ταρταρα της κολασεως, αλλα νιώθω μια δυναμη μεσα μου οτι θα βρω την ακρη και θα τα καταφερω.
Δεν εχω αλλη εμπειρία....ετσι αραγε πρεπει να ειναι;
Σε ψυχιατρο δεν πηγες?? γιατι??
Νεφελη αν και δεν το χω δει εγω με μενα ναι ετσι πρεπει να ναι να βγαινεις εξω ξελαφρωμένη οχι πιο μπερδεμενη, ενοχη και απογοητευμενη! Εισαι σε καλό δρόμο ! Οσο για τον ψυχοτετοιο σου θα ακουστει καποια στιγμη ειναι προσωπικοτητα και ο δικος σου και του black row οποτε θα γινει η στραβη και με αλλους! Δεν υπαρχει περιπτωση δηλ.
Δεν είναι τόσο τι πιστεύω και τι όχι αλλά τι μπορεί να γίνει δεδομένων των συνθηκών.Εχω 2 φίλους 500χλμ μακριά που τους βλέπω μια φορά το χρόνο.Αυτό όμως παρά το ότι με τιμάει ιδιαίτερα που με κάνουν παρέα και προσπαθώ να είμαι καλός φίλος και για εκείνους,δεν με καλύπτει σε καθημερινή βάση εδώ που βρίσκομαι.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Γιαυτό πάω στην ψυχολόγο.Να μου βρει αυτόν τον τρόπο.Να μου πει κάτι που θα μπορώ να κάνω και θα μου φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.Και επιθυμητό αποτέλεσμα-επιτυχία της ψυχοθεραπείας θα είναι να βρω άτομα εδώ να κάνω παρέα και μια σύντροφο.Τότε και μόνο τότε θα θεωρηθεί επιτυχημένη η ψυχοθεραπεία μου.Και αυτό το γνωρίζει η ψυχολόγος μου.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Και να σου πω κάτι ακόμη?
Αυτό είναι το μόνο που με ενοχλεί στην ζωή μου.Οτι μετά το κλασικό 8ωρο της δουλειάς,δεν έχω κανέναν και τίποτε στο 99% του χρόνου μου να ασχοληθώ και να ασχοληθεί μαζί μου.Την ΔΕΠ-Υ μου έχω μάθει να την διαχειρίζομαι σε σημείο που να μην με εμποδίζει στην καθημερινή μου επιβίωση.Και αντικειμενικά αν το δει κάποιος,έχω καταφέρει ιδίοις δυνάμεις να είμαι καλύτερα από αρκετό κόσμο.Οταν βλέπω άτομα να είναι 35+ δηλαδή στην ηλικία μου και ακόμη να μην έχουν απογαλακτιστεί απο το πατρικό τους,να περιμένουν το χαρτζιλίκι απο τους γονείς,ε εκεί εγώ νιώθω "θεός" που έχω καταφέρει να ανεξαρτητοποιηθώ.Αλλά σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συνομίληκους μου που έχουν τις προσωπικές σχέσεις που σε εμένα λείπουν,νιώθω κατώτερος.
Αυτό το επιπλέον επιθυμώ να αποκτήσω μέσω της ψυχοθεραπείας.Γιαυτό και λέω ότι είναι δύσκολο.
Ειπα αυτη τη φορα να παω σε καποιον δοκιμασμενο στα σιγουρα. Ειναι πρωην ψυχολογος της αδερφης μου η οποια πηγε για το ιδιο προβλημα με το δικο μου. (Το κληρονομικο που λεγαμε...)Quote:
Originally Posted by Mara.Z