Printable View
Πάντως ξέρω με σιγουριά ότι ένα, δύο ποτηράκια κρασάκι με λίγη καλή μουσικούλα, κατα προτίμηση κλασσική, jazz ή rock ballads
χαλαρώνει και διώχνει τέτοιου είδους σκέψεις που μόνο ένταση, άγχος και τρόμο προκαλούν. Δεν ξέρω για σένα αλλα εγώ πάω να βάλω ένα..
( η jazz άκουσα ότι διώχνει και τα ποντίκια!!! ) Φιλικά πάντα φίλε μου, καλό βραδάκι :)
το θεμα ειναι τι θες να πετυχεις με την αυτοκτονια η αλλιος για ποιο λογο θες να το κανεις. κ γω παλια ειχα καποιες τασεις για 2-3 χρονια. αλλα τελικα δεν χριεαζεται να πεθανεις για να ηρεμησεις κ να ξεφυγεις απο ολλων το ειδων τα προβληματα... κ πιστευω πως κ να αυτοκτονησεις παλι δεν θα ηρεμησεις. κ πλεον σαν πνευμα σκετο θα δεις οτι δεν καταφερες κ πολλα με την αυτοκτονια κ θα λες γτ δεν προσπαθησα να το αντιμετοπισω οσο ζουσα... αλλα μετα θαναι αργα... προσοπικα απο τοτε εχω αποδεσμευτει απ τον κοσμο κ απο τα πρεπει που μας επιβαλει η κοινονια να κυνηγαμε κ με λιγο δουλεια εχω βρει τον εαυτο μου κ την ηρεμια που συνωδευεται απαυτον. κ δεν θελω να μου την χαλασει κανεις αλλα κ οταν μου την χαλουσαν παλι τη ξαναβρισκα
Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App
Πιστεύω οτι αυτοκτονεί κάποιος γιατί έχει έρθει σε κάποιο τεράστιο αδιέξοδο στη ζωή του, ή απο δυσβάσταχτη στεναχώρια.
Το άσχημο είναι οτι πάντα υπάρχει λύση, απλά δεν τη βλέπει ο άνθρωπος προς στιγμήν και καταφεύγεισε ότι πιο τραγικό μπορεί να πράξει.
Προσωπικά, να μη σας ξανα κουράζω, αλλά όταν ήρθα σε αδιέξοδο και δεν έβρισκα λύση - και έκανα ομολογώ και τέτοιες άσχημες σκέψεις για να "γλυτώσω"-
κατέφυγα στην εκκλησία και εκεί γλύτωσα , έχω κάνει και ένα αναλυτικό πόστ, όσο μου επιτρεπόταν για ένα forum βέβαια. Δεν είμαι ο κατάλληλος για
να κατηχήσω κανέναν αλλά ( επίσης ) βρήκα "σανίδα σωτηρίας" στο δικό μου αδιέξοδο, στην πρώτη μου επίσκεψη στο Άγιον Όρος σαν προσκυνητής ( αν δεν πήγαινα εκεί δεν ξέρω τι θα΄χα απογίνει τώρα με όλη την ειλικρίνεια ). Οπότε υπάρχουν επιλογές για τον καθένα μας.
για να υπαρξει λυση πρεπει να καταλαβει καπιος οτι αξιζει σαν ανθρωπος
αυτο που χρειαζεται δηλ ειναι να υποστηριζει τον εαυτο του και οχι το τι θα πουν οι αλλοι αφου και να θες να υποστηριξεις τους αλλους πρεπει πρωτα να σαι καλα εσυ αν οχι δε γινεται.
θα ακουστει υπερβολικο κ βλακοδες. αλλα αν το καλο σκευτειτε ετσι νομιζω ειναι. οτι οι ανθρωποι νομιζουν οτι ειναι κ οι ιδιοι μερος των προβληματων τους επειδη τα προβληματα πεασαν πανω τους... για παραδειγμα αν σε πλακωσει ενα κυμα κ κοντβεις να πνηγεις δεν σημενει οτι εσυ εισαι αυτο το κυμα. αυτο το κυμα κ τα αλλα κυμματα σελιγο θα φυγουν απο πανω σου. απλα εκεινη την στιγμη δεν μπορεις να το δεις καλα ολλο αυτο. δεν ξερω αν με καταλαβατε....
Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App
πολυ ωραιο αυτο που λες.... το θεμα ειναι σε τι κατασταση θα βρισκεσαι, οταν το κυμα παρελθει...Quote:
Originally Posted by giannis000
σγρ θα εισαι ασχημα αλλα πιθανον θα εισαι κ πιο ορημος...μετα την μπορα. αλλα για να ορημασεις πρεπει να αφησεις την το βελος της δυστιχιας να σε πετυχει κατακαρδα. κ να το δεχτεις κ οχι να προσπαθεις να την αποφυγεις.Quote:
Originally Posted by Anares
τα δυσαρεστα συνεσθηματα πρεπει να τα βιωνουμε εξολοκληρου αφηνωντας τα να βγουν στη επιφανεια κ να εκδηλοθουν. κ οχι να τα καταπιεζουμε προς τα μεσα με μαλακιες και εξαρτισεις. αλλιος κ βασανιζωμαστε περισωτερο κ δεν κερδιζουμε τπτ.
για να ωρημασει πραγματικα καποιος πρεπει να περασει μεσα απο ολλα εκεινα που απεφευγε μια ζωη. στο κατω κατω γιαυτο θελουν να αυτοκτονισουν οι περισωτεροι (ΟΧΙ ΟΛΛΟΙ). γτ θελουν να αποφυγουν την υπερβοληκη δυστιχια. αλλα για να την αποφυγουν ( χωρις να πεθανουν) θα πρεπει να περασουν μεσα απο αυτην κ μετα θα την ξεπερασουν. αλλα αν δεν το κανεις αυτο η δυστιχια θα παραμηνει εκει μονιμα μεχρι να σφηξεις τη θυλια σου.
εξαλου γιαυτο πιστευω ειμαστε στη ζωη. για να ορημασουμε κ προοδευσουμε πευματικα. αυτο λεγαν ολλοι οι μεγαλοι διδασκαλοι ανα την ιστορια. κ αυτο διδασκαν ολλα τα απεσταλμενα (συμφωνα με αυτους) προσοπα απο τον θεο. σαν να θελει να μας πει ο θεος οτι γιαυτο τον λογο ειμαστε στον κοσμο αυτον. κ οτι μονο αυτο θα μεινει μεταθανατον... ουτε τα πολλα φραγκα ουτε τα διθεν πολλα ατομα που τα κάναμε συλλογή.
Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App
στο κατω κατω τι ζηταμε ολλοι? μια καλη ζωη τουλαχιστον...
Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App
Χαίρεται αγαπητά μέλη. Αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα εδώ στην κοινότητα. Είχα δυσκολία απόψε έντονη και έπρεπε κάπου να μιλήσω κάτι να κάνω να μετριαστεί έστω αυτός ο ψυχικός πόνος. Βρήκα μέσω google αυτήν εδώ την κοινότητα και εδώ και μία ώρα διαβάζω διάφορα μηνύματα.
Ήδη νιώθω καλύτερα. Πιθανόν επειδή διαβάζοντας τα μηνύματα των μελών κανείς βλέπει πως δεν είναι ο μόνος με δυσκολίες και βέβαια κάτι άλλο που συνήθως βοηθά στο να νιώσουμε καλύτερα είναι ο χρόνος. Την πρώτη στιγμή νιώθουμε άσχημα, αλλά όσο περνά η ώρα συνήθως μειώνεται αυτό το άσχημο αίσθημα.
Λοιπόν έλεγα να γράψω την ιστορία μου αλλά εν συντομία θα τα συνδυάσω και τα δύο. Και την ιστορία μου και τη γνώμη μου σχετικά με το θέμα.
Έχω περάσει φρικτό παρελθόν και δυστυχώς όχι από ένα άτομο ή από ένα χώρο ή έστω στιγμιαία, αλλά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα από διαφορετικούς ανθρώπους και διαφορετικούς χώρους.
Και ναι κάποια στιγμή ήρθε το σημείο μηδέν. Δε ξέρω αν είναι θαύμα ή έχω δυνατό οργανισμό ή κάτι άλλο, πάντως δεν κατέρρευσα. Ωστόσο ήταν και η πρώτη φορά που σκέφτηκα τόσο σοβαρά να βάλω τέλος στη ζωή μου.
Οι σκέψεις που με κράτησαν και δεν έβαλα τέλος στη ζωή μου ήταν σχετικά με το ότι δε μπορώ να γκρεμίσω κάτι που ίσως ποτέ να μη μπορέσω να ξαναχτίσω και επίσης η άγνοια για το τι πραγματικά συμβαίνει μετά το θάνατο. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το αν εξακολουθούμε να υπάρχουμε ή όχι. Έτσι αφού δεν γνωρίζω αν μπορώ να ξαναγίνω άνθρωπος πως θα σταματήσω κάτι που πιθανό να μην μπορώ να αναπληρώσω; Στο κάτω κάτω αφού κάποια στιγμή θα πεθάνω, ας περιμένω να έρθει εκείνη η ώρα και μέχρι τότε ας είμαι ένας απλός παρατηρητής της ζωής να δώ πράγματα που αν είχα αυτοκτονήσει δε θα τα έβλεπα.
Και έτσι με αυτές τις σκέψεις κρατήθηκα και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε και δεν το έχω μετανιώσει που ζω ακόμα. Δεν είμαι φαν της ζωής και πολλές φορές μόλις σκέφτομαι το θάνατο ηρεμώ, αλλά θεωρώ μεγάλο λάθος να δώσει κανείς τέλος στη ζωή του όταν δεν μπορεί να την φέρει πίσω και πόσο μάλλον όταν τα χρόνια μας έτσι κι αλλιώς είναι μετρημένα.
Να είστε καλά
Οι σκέψεις που σε κράτησαν όπως λες ήταν η συνείδηση σου, επίσης λένε πως η συνείδηση μας προστατεύει και μας καθοδηγεί για κάποιο λόγο.
Πολλοί λένε οτι δεν υπάρχει άλλη ζωή, δεν υπάρχει Κρίση, δεν υπάρχει παράδεισος, ότι επιστημονικά δεν στέκει κλπ. κλπ., προσωπικά τα σέβομαι όλα αυτά και τα ακούω αδιαμαρτύρητα. Η ερώτηση μου απλά είναι, και τι γίνεται αν υπάρχει;; Και μάλιστα, τι γίνεται αν υπάρχει Κρίση και κριθείς ώς αυτόχειρας;;; Συγχωρέστε με πάλι που το πήγα στο Θρησκευτικό, απλά ήθελα να σχολιάσω στο περι θανάτου και άγνοιας, αλλά έχει βάση μεγάλη πιστεύω σε ένα θέμα περι αφαίρεσης ζωής, αν συμφωνείτε.
χαλια μαυρα που εισαι?
απο που εισαι ακριβως;Quote:
Originally Posted by Χάλια Μαύρα
Μετα απο τοσα χρονια ξαναγραφω στο νημα που εγω ανοιξα το 2017, την πιο θλιβερη περιοδο της ζωης μου. Θλιβερη γιατι δεν ειχα λογο υπαρξης.
Ακομη δεν πηγαινω στην σχολη μου. Δεν μπορω να διαβασω. Δυο χρονιες (2018, 2019) προσαθησα να ξαναπαω και τα παρατησα απο την δευτερη μερα, πηγαινα με το λαπτοπ μου στην βιβλιοθηκη και καθομουν εκει για να περασει η ωρα. Ειχα σκεφτει να δωσω πανελληνιες φετος αλλα δεν μπορω για πολλους λογους. Ξερετε γιατι; Γιατι ζω απο τους παππουδες μου -οι οποιοι ειναι κοντα στα ενενηντα- και οχι απο τους γονεις μου (ο πατερας μου ζει Γερμανια, η μητερα μου ζει μαζι μου πλεον αλλα μου ξεκαθαρισε με εγωπαθεστατο τροπο οτι δεν το κουναει απο εκει γιατι εχει βρει φιλες και γκομενο... Που σημαινει οτι δεν εχω καν το δικαιωμα να αλλαξω σχολη οπως κανουν τοσα ελληνοπουλα καθε χρονο... Πιστευω οτι αν ξαναεδινα πανελληνιες θα περναγα ανετα σε καποια καλη σχολη οπως και την προηγουμενη φορα (ειχα γραψει 18.700 μορια). Αλλα μετα στην σχολη που θα περνουσα δεν θα περναγα ξανα ουτε το πρωτο εξαμηνο οπως και τωρα. Γενικα δεν μου αρεσει καθολου ο κλιμα του πανεπιστημιου, δεν μπορω να προσαρμοστω.
Εχω να κανω αποπειρα 2,5 χρονια αν και πριν 1,2 μηνες ανεβηκα στην ταρατσα μιας πολυκατοικιας και ετοιμαζομουν να πηδηξω. Και εχω αγορασει ξανα χλωροφορμιο. Τρια μπουκαλια σε διαστημα ενος ετους. Αλλα δεν τα χρησιμοποιησα γιατι εναι η μανα μου σπιτι, οι τιποτα αλλο.
Για οσους με ρωτησαν ειμαι απο Αλεξανδρουπολη.
Χαίρομαι που είσαι ακόμα "μαζί μας"