Originally Posted by
Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
O έρωτας είναι από μόνος του ρηχός. Πόσοι άνθρωποι που ήταν ερωτευμένοι, έβαλαν τέλος στην ζωή τους, εξαιτίας του έρωτα. Θέλω να πω με αυτό, ότι ναι ο θαυμασμός για έναν άλλον άνθρωπο, είναι θετικός, αλλά να είναι λογικός θαυμασμός. Στα χρόνια του λυκείου, πίστευα ότι ο έρωτας, είναι κάτι θεϊκό, είχα στο νου μου τις ρομαντικές ταινίες. Έτσι ερωτεύτηκα με μια κοπέλα, μέχρι που εκείνη έπαιζε μαζί μου, έτσι μίσησα την έννοια έρωτας. Ήμουν τόσο ερωτευμένος μαζί της, που όποτε την έβλεπα είχα ταχυπαλμία και "πεταλούδες" στο στομάχι. Ηλίθιες καταστάσεις, ήμουν ένας ηλίθιος τότε, πραγματικός ηλίθιος. Εκείνη έπαιζε μαζί μου και με πλήγωσε βαθιά, πολύ βαθιά. Δεν ήταν η πολύ ουάου κοπέλα, ήταν μια φυσιολογική κοπέλα όπως όλες, αλλά εγώ είχα ερωτευτεί τα μάτια της και γενικότερα το γλυκό της πρόσωπο. Όμως από τότε κατάλαβα, ότι ο έρωτας είναι μια παρεξηγημένη έννοια, δεν είναι η τέλεια κατάσταση και δεύτερον για εμένα ο έρωτας είναι μια εθιστική αρρώστια. Αυτό είναι ο έρωτας, ας έρθει τώρα κάποιος με επιχειρήματα να μου πει το αντίθετο...