Ο καρδιολόγος με έστειλε στον ψυχίατρο...

Θεοφανία καταλαβαίνω το συναίσθημα : Θέλω να είμαι δυνατή ! Δεν θέλω να κλαψουρίζω !

Το εχω νοιώσει ! Και δημοσίως δείχνω ενα δυναμικότατο εαυτό . Ομως υπάρχουν στιγμές , οταν είμαι μόνη μου ή όταν είμαι με αγαπημένα πρόσωπα που αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο και γίνομαι ευάλωτη και μπορεί και να κλάψω .
(Ισως εκεί να είναι η διαφορά μας .)

Εχω χάσει και εγω το αγαπημένο μου μέλος της οικογένειας . Για εμένα ήταν ο πατέρας μου . Και δεν ήταν μόνο αγαπημένος , αλλα ήταν το μοναδικό μου στήριγμα . Ο δικός μου άνθρωπος .
Γιατί με την μητέρα μου είχα πολλά προβλήματα (εχει πρόβλημα διαχείρησης θυμού , με ξεσπάσματα σε εμένα πολύ συχνά ) .
Εχασα τον πατέρα μου στα 18 μου και ενιωθα οτι πλέον είμαι μόνη μου !!!! ( τώρα τελευταία κάποιες φορές προσπαθεί η μητέρα μου να είναι συναισθηματικά κοντά μου )
Παρόλαυτα στην κηδεία δεν έκλαψα μαζί με τις θείες που έκαναν οτι και καλά πεθαίνουν απο τον πόνο (για τα μάτια του κόσμου) . Εγω ξέρω ποσο τον αγάπησα και δεν χρειαζόταν να το αποδείξω . Εξάλλου αυτά τα θεωρούσα καραγκιοζιλίκια ............
Τον έκλαψα όμως . Πολλές φορές . Μόνη μου . Αυτός ο πόνος , που ήταν όλος δικός μου , είχε δικαίωμα να εκφραστεί . ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ! Και δεν νομίζω οτι ποτέ θα τον ξεχάσω , οτι ποτέ θα σταματήσει να μου λείπει . Απλά προχωράμε στη ζωή κουβαλώντας το παρελθόν μας , τις αναμνήσεις μας , την αγάπη μας .
Αυτό μου χάρισε : ΑΓΑΠΗ ! Και δεν εννοώ την αγάπη μόνο που μου προσέφερε , αλλα κυρίως την αγάπη που εγώ ένιωσα για εκείνον και είναι ένας απο τους θυσαυρούς μου ! Οπως , και οι αξίες που ο ίδιος υπηρετούσε και αποτέλεσαν για εμένα πρότυπο . Δεν χάνονται αυτά απο μέσα μας . Είναι πάντα μαζί μας !!

Τελοσπάντων .......

ο δρόμος του καθενός είναι διαφορετικός και θα βρεις τον δικό σου ωστε να τακτοποιήσεις τα συναισθήματα σου και να γευτείς τον πόνο σου για την απώλεια .........
Δεν είναι όμως μόνο η απώλεια που έχει σημασία , αυτό που έχει κυρίως σημασία είναι αυτά που ο άνθρωπος αυτός μας έδωσε εν ζωή και αυτά είναι ΟΛΟΔΙΚΑ ΜΑΣ , είναι η περιουσία μας .

Kleiw σε ευχαριστώ

Πραγματικά δεν έχω λόγια για όλους σας....

ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕΣ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΦΟΡΟΥΜ;

Γιατί οι φίλοι είναι πολύ προστατευτικοί απέναντι μου, ειδικά σε αυτό το θέμα.
Δε θα έμπαιναν ποτέ στη διαδικασία να μου που πράγματα που ενδεχομένως θα διάβαζα εδώ μέσα-από αγνώστους που δεν έχουν κανένα συναίσθημα απέναντι μου.
Τελικά έκανα λάθος....

και γιατι εδω θα βρει καποιος ατομα που ενδεχομενως να εχουν περασει πολυ παρομοιες ή και ιδιες καταστασεις! και εχουν ανιδιοτελη σκοπο στο να απαντησουν, δεν εχουν οφελος να πουν κακιες πανω σε ενα πραγματικο προβλημα

OI ΦΙΛΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΛΟΠΙΑΝΟΥΝ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ. ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΧΘΕΙΣ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΠΟΣΤΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙΣ;

για τη στιγμη αυτή ΜΠΟΡΕΙ να ναι οτι καλύτερο.

κ ΜΠΟΡΕΙ να ναι ενας πρώτος βοηθητικος τρόπος που θα οδηγησει σε ενα επομενο ανοιγμα.στον ανθρωπο που η Θεοφανια θα επιλεξει να δει στα ματια και να μιλησει....

Όταν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και αισθάνεσαι δυνατός, μπορείς να λειτουργήσεις παντού.
Σίγουρα θα απογοητευόμουν αν διάβαζα άσχετα ή κακίες, αλλά μέχρι αύριο θα το είχα ξεχάσει γιατί όλοι εδώ είναι άγνωστοι και δεν έχουν καμία σημασία για μένα.
Ευτυχώς τα περισσότερα άπό αυτά που διάβασα τα έκρυψα μέσα μου σαν κάτι πολύτιμο και είμαι πραγματικά πολύ ήρεμη και τολμώ να πω...χαρούμενη.
Ήδη νιώθω πιο κοντά με κάποιους από δω.

Οι φίλοι μου σέβονται την επιλογή μου και δεν με πιέζουν να καταρακωθώ με το ζόρι.
Επίσης έχει δίκιο ο susperia, γιατί εκτός από δυο φίλες μου που έχουν περάσει κάτι παρόμοιο, είναι πολύ δύσκολο να με καταλάβουν κάποιοι που δεν το έχουν περάσει.
Εδώ, απ όσο ξέρω έχω πολλούς συνοδοιπόρους....

εγω παντως παρολο που εχω παρα πολλους φιλους και συζηταω σχεδον τα παντα μαζι τους, απο δω μεσα βοηθηθηκα πραγματικα, απο ατομα αγνωστα, που ομως περασαν τα ιδια με μενα και γι αυτο εξεφρασαν πραγματικη συμπαρασταση τη στιγμη που ειμουν πολυ ευαλωτος. Οι φιλοι μπορουν να σου συμπαρασταθουν σε πολλα, οχι ομως παντα να σε καταλαβουν. Αλλο το συμπαραστεκομαι επειδη εισαι φιλος, κι αλλο το εχω περασει τα ιδια με σενα και σε συμπονω επομενως σε καταλαβαινω πιο πολυ και σε συμβουλευω καλυτερα.

susperia ...συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Αυτό που πήρα από ανθρώπους που ζουν το ίδιο με μένα δεν μπορω να το πάρω από καμία κολλητή μου που μπορεί να την ξέρω δέκα χρόνια γιατί δεν το έχει ζήσει.
Θα σας πω και κάτι άλλο: μετά το γιατρό εχτές με έπαιρναν οι φίλοι μου, ο αδελφός μου ο πατέρας μου να με ρωτήσουν τι έγινε.
Σε όλους έλεγα: \"ο καρδιολόγος με έστειλε στον ψυχίατρο, θα το γράψω σήμερα στο φόρουμ\"
Εγώ εδώ μέσα νιώθω καλά και από σήμερα νιώθω ακόμη καλύτερα

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Εγώ εδώ μέσα νιώθω καλά και από σήμερα νιώθω ακόμη καλύτερα

---

Είμαστε μια παρέα . :)

(εχουμε και τα παρατράγουδα μας , αλλα δεν πειράζει)

ναι Θεοφανια, και το καλο με το φορουμ ειναι οτι μπορεις να εξωτερικευσεις πολυ τα αισθηματα σου και να πεις ακριβως τι νιωθεις χωρις να σε παρεξηγησει καποιος, σε αντιθεση με το περιβαλλον γυρω μας που οπως και να το κανουμε, οσο και να τα χουμε καλα μαζι τους και οσο και να μας καταλαβαινουνε παντα προσπαθουμε να διατηρουμε ενα προφιλ δυνατου χαρακτηρα οσο αδυναμοι κι αν νιωθουμε καποιες φορες. Αυτο ειναι και ενα καλο με την ανωνυμια στο φορουμ, οτι μπορεις να εξωτερικευτεις χωρις το φοβο του τι θα πουν οι αλλοι για σενα, και για το αν θα σε νομισουν για αδυναμο χαρακτηρα.

Quote:

---

Originally posted by Kleiw

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Εγώ εδώ μέσα νιώθω καλά και από σήμερα νιώθω ακόμη καλύτερα

---

Είμαστε μια παρέα . :)

(εχουμε και τα παρατράγουδα μας , αλλα δεν πειράζει)

---

Παντού....υπάρχουν τα καλά και τα κακά.
Εγώ δούλεψα πολύ για να έχω καλά στη ζωή μου και εννοώ ανθρώπους.
Πιστεύω ότι εδώ μέσα θα αποκτήσω και άλλα....

μπορω να πω οτι πραγματικα σ αυτο το φορουμ οσον αφορα θεματα ψυχολογικης φυσεως υπαρχει μεγαλη και τολμω να πω αληθινη κατανοηση και συμπαρασταση οταν υπαρχει προβλημα. Κι αυτο ειναι κατι που δεν το περιμενεις στην αρχη απο ανθρωπους τελειως αγνωστους και ποσο μαλλον απο ενα φορουμ

Quote:

---

Originally posted by susperia
ναι Θεοφανια, και το καλο με το φορουμ ειναι οτι μπορεις να εξωτερικευσεις πολυ τα αισθηματα σου και να πεις ακριβως τι νιωθεις χωρις να σε παρεξηγησει καποιος, σε αντιθεση με το περιβαλλον γυρω μας που οπως και να το κανουμε, οσο και να τα χουμε καλα μαζι τους και οσο και να μας καταλαβαινουνε παντα προσπαθουμε να διατηρουμε ενα προφιλ δυνατου χαρακτηρα οσο αδυναμοι κι αν νιωθουμε καποιες φορες. Αυτο ειναι και ενα καλο με την ανωνυμια στο φορουμ, οτι μπορεις να εξωτερικευτεις χωρις το φοβο του τι θα πουν οι αλλοι για σενα, και για το αν θα σε νομισουν για αδυναμο χαρακτηρα.

---

Η μια μου φίλη που σας έλεγα, είχε χάσει τη μαμά της πολύ πριν από μένα. Την έπιαναν φρίκες τρελές και εγώ την έπρηζα με φράσεις του στυλ: \"αν σε βλέπει από κάπου η μαμά σου θα θέλει να είσαι καλά, κάνε αυτά που εκείνη θα ήθελε για να είναι ήρεμη\" και άλλα περισπούδαστα.
Ακόμη της λέω τα ίδια και για τη δική μου περίπτωση.
Πεστε μου;
Έχω τα μούτρα, ειδικά μπροστά της, να καταρεύσω;