Όπως θα έγραφες και εσύ...... γκουντ φορ γιου
Printable View
Όπως θα έγραφες και εσύ...... γκουντ φορ γιου
Ραψωδέ εγώ δεν το προσπάθησα ποτέ.Αλλά μου έχουν έρθει πολλές φορές τέτοιες σκέψεις.Θεωρώ όμως ότι είμαι πολύ δειλή για να το κάνω.Και κάποιες φορές νιώθω σαν να ζηλεύω αυτούς που βρίκαν τη δύναμη και το έκαναν.Σκέφτομαι αυτό που είπες κι εσύ \"μα ούτε αυτό δεν είμαι ικανή να κάνω?\".
@justme το \'χεις.
@Dalia μην το προσπαθήσεις. σπάσε όλο το σπίτι, χοροπήδα στο κρεβάτι, ξεπουπούλιασε τα μαξιλάρια, κάνε ό, τι άλλο αλλά την απόπειρα έχε την όπως ο διάολος το λιβάνι.
Άλλο η δειλία και άλλο η αυτοσυντήρηση.
Και αυτό που πραγματικά ζηλεύεις είναι η ζωή που θέλεις να ζήσεις ακόμα.
EDIT: Χαοτικές σκέψεις μπορεί να περνάνε. Αν τις ξεδιαλύνεις όμως η αλήθεια είναι σε λίγες απλές σκέψεις και όχι σε περίπλοκους διαδρόμους.
ακριβώς. η ζωή είναι γλυκειά αλλά ρε γαμώτο πως το εξηγείς αυτό σε έναν κρεβατωμένο; δεν γίνεται.
Θέλει πολλλλλλλλλλλλλλλά (ευτυχώς) για να βγεί η ελπίδα μέσα από την ψυχή του ανθρώπου.
ή όπως μου είπε μια φίλη μου \"η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά να μην πεθάνουμε κι εμείς μαζί.ε;\"
Ακριβώς.Να μην πεθάνουμε εμείς πριν από την ελπίδα...Quote:
Originally posted by raphsssodos
\"η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά να μην πεθάνουμε κι εμείς μαζί.ε;\"
Εν γνώση μου παρεκτρέπομαι αρκετά γράφοντας ότι η ελπίδα θα πεθάνει προτελευταία. Τελευταίος θα πεθάνει ο Μήτσος-Τάκης
δεν το έχουμε σκοπό όμως ε; στο λούκι μας βάζει η ασθένεια και τα όσα περνάμε. δική μας δουλειά είναι να ξεχωρίζουμε του τι πραγματικά θέλουμε.
Το ξέρεις πολύ καλά ότι \"τομάρια\" είναι κάποιοι άλλοι. Μη φέρνεις τις τύψεις σε εσένα. Ασε τις να πάνε εκεί που πρέπει.Quote:
Originally posted by Marilena3agapes
Καλημέρα....
σιγουρα οσον αφορα το τομαρι μου... θα λεω καμια φορα οτι δεν επρεπε... οτι θα ηθελα να ηταν εδω και πολλα αλλα εγωιστικα... μολις ομως σκεφτομαι... οτι δεν της αξιζε αυτη η ζωη εδω,,, τοτε θα χαιρομαι που πηγε καπου αλλου.... και θα ελπιζω παντα εκει να βρηκε αυτα που της αξιζουν.... γιατι της αξιζουν πολλα!!!
Να σαι καλα Ραψωδε...
Παιδιά...
Διάβασα μερικά μνμ της Λίλη, όχι μόνο εδώ αλλά και σε άλλα φόρουμ.
Δεν ξέρω πως θα σας φανεί αυτό που θα σας πω, αλλά νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης η στενή οικογένεια.
Αυτό το παιδί ήταν ιδιαίτερο, είχε θέματα που μπορούσαν να της τα λύσουν αλλά δεν ήθελαν.
Δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αυτό κατάλαβα, αυτό καταθέτω για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά σήμερα.
Τώρα διάβασα τα μηνύματά της.Δεν τα είχα διαβάσει όλα.Ψαχνόταν πολύ η κοπέλα.Για τη ζωή,το θάνατο,τα μεταφυσικά.
Και όχι μόνο αυτό...σε κάποια έλεγε πως ήθελε να βρει κάποιες αλήθειες για το παρελθόν της και δεν της έδιναν την ευκαιρία...
Ναι το διάβασα κι αυτό.Φαντάζομαι όμως ότι θα ήταν δύσκολη και η θέση αυτών των γονιών.Οπως συμβαίνει και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις.Το είχε γράψει και η ίδια,ότι φοβούνται μήπως τη χάσουν γι\'αυτό δεν ήθελαν να της πουν.Που να ήξεραν...