Οκ κι εγω αυτο σκεφτηκα, οτι μπορει να ηταν αντιδραση ολο αυτο για να αποδειξεις τη διαφορετικοτητα σου ή φοβος οτι αφου δεν προκειται να τη "φτασεις" ας κανεις "Επαναστατικα" το ακρο αντιθετο. Σου εβαλες τρικλοποδια κανονικη δηλαδη και τωρα σου βγαινει ολη αυτη η ζηλεια και η εκδικητικοτητα απεναντι της, ενω στην ουσια δε σου φταιει για τις δικες σου αποφασεις.
Τελοσπαντων, αφου εισαι αρκετα εξυπνη για να συνειδητοποιεις και να παραδεχεσαι οτι δε φταιει εκεινη και τζαμπα την κραζεις, εισαι απολυτα ικανη να κανεις ειρηνη και μαζι της και μεσα σου.
Υπηρχε εδω ενα μελος, μια γυναικα πανω απο 40 χρονων που ακομα φθονει την αδελφη της για ολους τους τομεις στους οποιους θεωρει οτι εκεινη τα πηγε καλυτερα. Φανταζεσαι να φτασεις 40+ και ακομα να σε τρωει αυτο το πραγμα? Να μεινεις πισω και να ψαχνεις τροπους να την κατηγορεις απο φθονο ενώ στην πραγματικοτητα θα τα εχεις με τον εαυτο σου που αντι να χαραξει δικη του πορεια κολλησε στο να αποδεικνυει μια καποια διαφορετικοτητα. Και σε ποιον να την αποδεικνυει τελικα? Ποιου η γνωμη μετραει τοσο??
Γιαυτο σου λεω, εσυ τουλαχιστον εισαι εξυπνη και παραδεχεσαι οτι δε σου φταιει. Παρατα τη ζηλεια και μεινε στο στοχο σου που ειναι και βατος!