Εγω γιατι νομιζω οτι εισαι μια χαρα και οτι οι φιλοι σου ειναι για τα μπαζα;
Εγω γιατι νομιζω οτι εισαι μια χαρα και οτι οι φιλοι σου ειναι για τα μπαζα;
Το διαφορετικο ο
ανθρωπος το στηλιτευει.ειναι ομως αυτος λογος για να
να ενταχθουμε στη μαζα και να λυγισουμε? Και πως ξερουμε οτι αυτη ειναι η σωστη?
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
λουλούδι
Ξέρω ότι είναι για τα μπάζα... μάντεψε όμως ποιός έχει απομονωθεί, υποφέρει, και όπως πρόσφατα έχουν παρατήσει!
iwannaaa
Δεν θέλω να ενταχθώ στη μάζα! Σε καμία περίπτωση! Αλλά ο πόνος της διαφορετικότητας, δεν δημιουργεί μόνο μια ευγενική φιλοσοφία ζωής! Αφαιρεί και ζωή!
Δεν είναι μόνο η απώλεια της σχέσης που με έχει κάνει κομμάτια! Είναι η επιστροφή στο 0 και στο τίποτα! Πριν από αυτή τη σχέση δεν ήξερα τι μου έλειπε, αλλά ζούσα! Έκανα τα ταξίδια μου, πήγαινα στις συναυλίες μου, έκανα τις εξερευνήσεις μου, διάβαζα, έγραφα κλπ Υπέφερα από τη φαντασία μου! Τώρα όμως ξέρω τι ακριβώς μου λείπει, και αυτό με εξουθενώνει! Μου λείπει η γυναίκα που κοιμόμουν μαζι της τα βράδια αγκαλιά, και την ξυπνούσα ή με ξυπνούσε με χάδια και φιλιά! Μου λείπει το όμορφο χαμόγελο της, και η ευδιάθετη καλημέρα της! Αν και από τη φύση μου μελαγχολικός, πρώτη φορά στη ζωή μου χαμογέλασα τόσο πολύ!
Αρα τι κανουμε? Εχω αρρωστησει.Εχω μαραθει .Ειμαι οπως τον κορμο ενος δεντρου που τον διαβρωνουν ο αερας , το κυμα της θαλασσας , οι καταιγιδες..αφηνω ολους τους εξωτερικους πααγοντες να με κατευθυνουν οπου θελουν.Τα λογια τους ειναι σειρηνες στο κεφαλι και την ψυχη μου.Μερικες φορες νομιζβ οτι ειμαι μαγνητης του πονου.Νοιωθω τοσο εντονα που ευχομαι να μπορουσα να κλεισω τα συναιαθηματα μου.Η ζωη που εχω δε μου ταιριαζει .Με βλεπουν ολοι στεναχωρημενη και μου λενε πχ οι καθηγητες μην αγχωνεσαι για τις πανελληνιες ενω δε με ενδιαφερουν καν .Δεν μου αρεσει ετσι οπως ειναι κι οσο πιεζω τον εαυτο μου αρρωσταινω.
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Αχ βρε παιδια ωραια τα λετε, αλλα συμφωνω κι εγω με τον Poet πως δεν πρεπει να πηγαινουμε εκει που πηγαινει η μαζα, ειναι λαθος! Στην ψυχοθεραπεια που εκανα, μου ελεγε ο γιατρος μου οτι ο ανθρωπος ειναι γεννημενος να ειναι καλος και στην πορεια αλλαζει, και μαλιστα το να ειναι καλος, επειδη ειναι το φυσικο του, τον κανει να αισθανεται καλα! Οσο πιο καλοι δηλαδη, τοσο πιο καλα αισθανομαστε! Οποτε ισως αυτοι οι φιλοι οπως και η μαζα, με το να βλεπουν την αλλη σαν ενα κομματι κρεας, ισως δεν νιωθουν και τοσο καλα οσο νομιζουμε, χανουνε ουσιαστικα πραγματα της ζωης, δεν νομιζετε; Εμεις, αυτο που μπορουμε να κανουμε οπως ειπα στην ιωαννα, ειναι να συνεχισουμε να ειμαστε ευαισθητοι, λογικοι και καλοι (η μαζα ειναι ακριβως τα αντιθετα σε ολα) και να δωσουμε δυναμη και αξια στον εαυτο μας, να μην αφηνουμε τους αλλους να μας ποδοπαταμε, μπορουμε να το κανουμε αυτο αμα θελουμε, δεν ειναι θεοι οι αλλοι, ανθρωποι ειναι σαν κι εμας, και ισως πιο δυστυχισμενοι απο εμας αν ισχυουν αυτα που ειπε ο γιατρος, αν και πολλες φορες τα αμφισβητω, δεν ξερω ποια ειναι η αληθεια! Και αμα ειναι ετσι Poet, οπως τα λεει ο γιατρος, δεν ειναι οτι χανουμε ζωη επειδη ειμαστε ευαισθητοι και λογικοι, απλα επειδη δινουμε αξια στους αλλους αντι στον εαυτο μας!!!!!!! Και το οτι αφηνουμε να μας ποδοπατανε, αρα δεν φταιει ο χαρακτηρας μας, φταινε οι αμυνες μας!
Το θεμα ειναι πως βελτιωνουμε τις αμυνες? Με πρακτικο τροπο.και πως πειθουμε τον εαυτο μας οτι δρουμε σωστα
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Έτσι ακριβώς ένιωθα όταν χώρισα... Όλα τα πράγματα στη ζωή είναι μικρά κι ο χρόνος τα μεγαλώνει, μόνο ο πόνος είναι μεγάλος κι ο χρόνος τον μικραίνει. Θα περάσει ο χρόνος, θα αλλάξει η καθημερινότητα σου, θα χτίσεις νέες σταθερές κι έπειτα όλα θα είναι μια γλυκόπικρη ανάμνηση....Quote:
Originally Posted by Poet
Όσον αφορά, τη διαφορετικότητα είναι κάτι σχετικό.... έχει να κάνει με το πλαίσιο και με τον τρόπο που την εκφράζουμε... Αν επιλέξω να τη χρησιμοποιώ και να "προκαλώ" με τη αυτή, το πιθανότερο είναι να χαρακτηριστώ γραφική... ίσως να με έχουν ήδη χαρακτηρίσει έτσι... Εάν, επιλέξω να την κάνω να φαίνεται ακόμη εντονότερη, ίσως να χαρακτηριστώ σνομπ... Εάν επιλέξω απλώς να δημιουργήσω μια ευγενικότερη φιλοσοφία ζωής με αυτή, όπως ειπώθηκε παραπάνω, τότε ίσως να μην νιώθω ότι περιθωριοποιούμαι....
Έρις
Συμφωνώ με τα όσα έγραψες! Δεν χρησιμοποιώ τη ''διαφορετικότητα'' μου αυτή για να προκαλέσω σε καμία περίπτωση. Θέλω όντως να δημιουργήσω μια ευγενικότερη φιλοσοφία ζωής, και να ζήσω με αυτή! Αλλά η συμπεριφορά των γύρω μου, με πείθει για τη δυσκολία αυτού του εγχειρήματος! Δεν θέλω να αλλάξω όμως! Θέλω να παραμείνω ρομαντικός καλλιτέχνης, παθιασμένος αναζητητής υπέροχων ανθρώπων! Και έναν τέτοιο υπέροχο άνθρωπο θέλω στη ζωή μου! Μου αξίζει μια γυναίκα η οποία θα εκτιμήσει την ιδιοσυγκρασία μου! Αλλά είναι τόσο μα τόσο σπάνιο να γνωρίσω κάποια που να μην είναι πρακτικό μυαλό! Νιώθω πλέον πολύ κουρασμένος! Φοβάμαι πως ξανά θα απομονωθώ! Αυτό τον φόβο είχε και εκείνη όταν πήρε την απόφαση με τη σειρά της να με αφήσει! Κατασκεύασα ένα φανταστικό κλουβί, και αυτή η σχέση με έβγαλε από αυτό το κλουβί! Και ήταν τόσο υπέροχα που βγήκα έξω στον κόσμο, και έζησα για λίγο το όνειρο μου! Μου το έλεγε συχνά πως επιτέλους ζούσα, και με συγκινούσε τόσο πολύ! Πίστεψα πως βρήκα τον άνθρωπο μου! Έστω και με αυτή την ιδιαίτερη διαταραχή. Αλλά φοβάμαι! Δεν είμαι μικρός πια! φοβάμαι πως η αναζήτηση μου δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα! Φοβάμαι πως θα πεθάνω μόνος! Αυτό σκέφτηκα αμέσως όταν χώρισα! Πως δεν υπάρχει πουθενά ο άνθρωπος που θέλω στη ζωή μου! Και μου είναι αδύνατο να συμβιβαστώ σε μια σχέση, που θα της λείπει η ουσιαστική επικοινωνία, και στιγμές όπως εκείνες που έχω περιγράψει σε αυτό αλλά και σε άλλα θέματα! Θα νιώθω άδειος!
Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο όρος διαφορετικότητα.... (νιώθω ότι σχολιάζουμε θέμα έκθεσης της γ' λυκείου). Θεωρώ ότι θα ήταν πιο δίκαιο και ίσως σωστότερο να το προσεγγίσουμε ως το μοναδικό στίγμα, την μοναδική ιδιοσυγκρασία του καθενός...Quote:
Originally Posted by Poet
Ασχέτως με τον ορισμό... είναι σίγουρο πως δεν χρειάζεται να αλλάξεις και δεν έχεις λόγους να το κάνεις. Είναι εξαιρετικά γοητευτικό να θες διατηρήσεις τον ρομαντισμό, το πάθος σου για την τέχνη και τις εξιδανικευμένες εικόνες του έρωτα και των ανθρώπων που αγαπάς στην εποχή του άκρατου υλισμού... Ωστόσο, η ύλη χρειάζεται ύλη για να υπάρξει... Είναι ο φόβος της μοναξιάς που φέρνει αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σου και γίνονται κι αυτές φοβίες. Δεν ξέρω αν υπάρχει το "τέλειο" ταίρι για τον καθένα μας, αλλά πιστεύω ότι η μοναξιά και η απομόνωση είναι επιλογή. Ίσως αυτή τη φορά να χρειαστεί να βγεις μόνος σου από το "κλουβί" σου, χωρίς παρέα για αρχή και να την βρεις κάπου στην πορεία. Κι επόμενη γυναίκα που θα ρθει στη ζωή σου, θα είναι ένα καινούργιο ταξίδι, μία καινούργια περιπέτεια με όμορφες στιγμές. Όσον αφορά την ηλικία, (δεν ξέρω ακριβώς πόσο είσαι) αλλά δεν είναι αναγκαίο η βιολογική μας ηλικία να συνάδει με την κοινωνική ή την ψυχολογική μας ηλικία... μέχρι να γλείψεις τις πληγές σου και να κλείσουν, μπορείς να επιλέξεις όποια θέλεις.. Μπορείς να σταματήσεις για λίγο το χρόνο.
Poet και εμενα μια ψυχολογος μου εχει πει οτι ειμαι απο τη φυση μου μελαγχολικη και καταθλιπτικη.γτ ομως?
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
iwannaaa
Τι να σου πω! Ίσως παίζει ρόλο η κατασκευή του εγκεφάλου σε αυτό, και ορισμένοι άνθρωποι είναι επιρρεπείς σε μια πολύ συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση!
Έρις
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω ξανά με τα όσα έγραψες! Σε ευχαριστώ για την στήριξη σου στον πόνο που νιώθω! Η εποχή αυτή δεν είναι η κατάλληλη όμως για την αναζήτηση των ανθρώπων που έχω ανάγκη για να συνεχίσω να ζω! Και οι ελπίδες έχουν λιγοστέψει πάρα πολύ! Όλοι τους μα όλοι τους, έχουν μια παρόμοια αντίληψη για τις σχέσεις των ανθρώπων, είτε φιλικές είτε ερωτικές. Έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα πως επειδή είναι έτσι ο κόσμος, πρέπει να τον δεχτούν όπως είναι! Δεν μου ταιριάζει αυτή η πραγματικότητα, και αυτό είναι που με κάνει μελαγχολικό, και ακατάδεχτο στους γύρω μου! Θέλω να ζήσω μια νέα περιπέτεια! Έναν καινούριο Έρωτα, που θα μου επιτρέψει να αφεθώ περισσότερο ακόμα, επειδή η ιδιαίτερη κατάσταση της πρώην μου, δεν μου το επέτρεψε όσο θα ήθελα! Αλλά μου πήρε πάνω από 10 χρόνια για να μου συμβεί στη ζωή μου κάτι τόσο υπέροχο! Και έχω ξεπεράσει ήδη τα 35! Δεν θα αντέξω να μείνω ξανά τόσα πολλά χρόνια μόνος! Ο λόγος που έμεινα τόσα χρόνια είναι επειδή είμαι αντίθετος με τις εφήμερες σχέσεις! Ήξερα πως μια τέτοια σχέση δεν μου ταιριάζει καθόλου! Ήξερα πως δεν θα μπορούσα να νιώσω τίποτα! Πάντα είχα στο μυαλό μου να ζήσω αυτό που έζησα με εκείνη! Και το έζησα πραγματικά! Αλλά δυστυχώς όλες οι ιστορίες δεν έχουν καλό τέλος!
Ο πόνος θα περάσει αργά ή γρήγορα... τώρα είναι λογικό να χάνεις την πίστη και την ελπίδα σου.... αρκεί να είναι προσωρινό. Δεν αναφέρομαι σ αυτό υπό το πρίσμα της αισιοδιοξίας, νομίζω ότι δεν είναι το φόρτε μου, απλώς αφού περάσει το πρώτο σοκ του χωρισμού, θα αλλάξει ο εσωτερικός σου κόσμος κι αν έχεις τη διάθεση θα αντιμετωπίζεις και τον κόσμο γύρω σου αλλιώς. Δεν πιστεύω σε γενικεύσεις του τύπου "όλοι έχουν τις ίδιες αντιλήψεις" κλ... Υπάρχουν άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες που αναζητούν την επικοινωνία, τον έρωτα... Άνθρωποι που είναι μόνοι τους. Απλώς, χτίζουμε τα κάστρα μας πιο γερά όσο μεγαλώνουμε κι αφήνουμε όλο και λιγότερους να περάσουν τις πύλες. Κι έτσι οι σχέσεις γίνονται πιο επιφανειακές.... από ανασφάλεια και φόβο.Quote:
Originally Posted by Poet
Προφανώς υπάρχουν κι επιφανειακοί άνθρωποι χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις, που δεν νιώθουν την ανάγκη να φτάσουν στο βάθος των πραγμάτων και των ιδεών (ίσως να είναι και πιο ευτυχισμένοι γιατί δεν υπεραναλύουν τόσο...), αλλά δεν νομίζω ότι θα επέλεγες έναν άνθρωπο με αυτά τα χαρακτηριστικά ως σύντροφο. Κι από κάθε ιστορία της ζωής σου, είναι στο χέρι σου να χρωματίζεις το τέλος της με τα δικά σου χρώματα... είτε όμορφα, είτε άσχημα... είτε φωτεινά, είτε σκοτεινά...
Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι έχουν τις ίδιες αντιλήψεις, επειδή αυτό τους δημιουργεί μια κάποια κοινωνική ασφάλεια, να μην χάσουν δηλαδή το ''προτέρημα'' να ανήκουν κάπου! Σαφώς και υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν κάτι πιο ουσιαστικό, αλλά επειδή έχουν χτίσει γερά απόρθητα κάστρα, μοιάζουν σαν να μην υπάρχουν! Ποτέ δεν θα επέλεγα έναν επιφανειακό άνθρωπο για σύντροφο! Θέλω η ευτυχία μου να έχει τα δικά της χρώματα! Όχι επειδή είμαι κάποιος εξαιρετικός άνθρωπος! Αλλά επειδή δεν μου ταιριάζει η κοινή αντίληψη των πολλών, δεν νιώθω ευτυχισμένος αν υιοθετήσω κι εγώ αυτές τις απεχθείς σε εμένα αντιλήψεις!