ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Quote:

---

Originally posted by a_neu
για τους γονεις ειναι αλλιως, πιστευω πρεπει και εχουν το δικαιωμα να ξερουν περα και απο τις όποιες αντιληψεις τους, γιατι απο μονη της η χωρις κανενα ανταλλαγμα αγαπη των γονεων, αρκει.

---

διαφωνω: γιατι εχουν δικαιωμα να ξέρουν? οταν περασα το καταθλιπτικο επεισοδιο που με αλλαξε- ευτυχως- για τα καλα, εκανα το λάθος να το εκμυστηρευτω στους γονεις μου. Ο πατέρας μου δεν μπορεσε να το διαχειριστει ποτε. Η μητέρα μου αντιθετα το αντιμετώπισε πολυ ομορφα...ηρθαμε πιο κοντα. Εξελιχθηκε η σχέση μας....Δεν μπορω να πω το ιδιο για τον πατέρα μου. Κάθε άλλο.

Αν γυρνουσα πισω το χρονο λοιπον θα σκεφτομουν, ποιους ανθρωπους εμπιστεύομαι πραγματικα?Κ μονο τοτε θα το κανα....

Δεν πιστεύω οτι ειναι σωστο να βάζουμε τους ανθρωπους σε πλαισια-ρολους γιατι ισως χανουμε αυτο που πραγματικα ειναι. Δλδ ενας φιλος φαινεται πιο λίγος απο τον γονιο...ομως στην πραγματικοτητα μπορει αυτο να μην ισχυει κ να ναι πιο κατάλληλος κ πιο κοντα στον ανθρωπο που υποφερει κ εχει αναγκη στήριξη.

τί να πω δεν ξέρω... το αστείο είναι πως ο φίλος μου είναι ψυχολόγος... θα καταλάβει πολλά περισσότερα και από όσα καταλαβαίνω εγώ η ίδια για μένα... δε θέλω όμως να το πω, σε κανέναν... φοβάμαι το πως θα το αντιμετωπίσουν... και όχι με την έννοια πως δε θα με καταλάβουν. Στη μάνα μου αποκλείεται να το πω, είναι μια χαρά τώρα, δε θέλω να την ταράξω. Στον πατέρα μου θα μπορούσα, έχει πείρα εξάλλου σε τέτοια θέματα, αλλά ξέρω πως πραγματικά θα τον στεναχωρήσω πολύ και δε θέλω... αν και φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα θα μαθευτεί. Ο πατέρας μου είναι γάτος σε τέτοια θέματα, θα παίρνω φάρμακα για αρκετούς μήνες, δε νομίζω πως στο τέλος θα κρυφτώ. Αλλλά πραγματικά έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον δικό μου...

Τι έγινε τελικά Κέλυ με τη δουλειά σήμερα?

Quote:

---

Originally posted by kely28
τί να πω δεν ξέρω... το αστείο είναι πως ο φίλος μου είναι ψυχολόγος... θα καταλάβει πολλά περισσότερα και από όσα καταλαβαίνω εγώ η ίδια για μένα... δε θέλω όμως να το πω, σε κανέναν... φοβάμαι το πως θα το αντιμετωπίσουν... και όχι με την έννοια πως δε θα με καταλάβουν. Στη μάνα μου αποκλείεται να το πω, είναι μια χαρά τώρα, δε θέλω να την ταράξω. Στον πατέρα μου θα μπορούσα, έχει πείρα εξάλλου σε τέτοια θέματα, αλλά ξέρω πως πραγματικά θα τον στεναχωρήσω πολύ και δε θέλω... αν και φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα θα μαθευτεί. Ο πατέρας μου είναι γάτος σε τέτοια θέματα, θα παίρνω φάρμακα για αρκετούς μήνες, δε νομίζω πως στο τέλος θα κρυφτώ. Αλλλά πραγματικά έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον δικό μου...

---

Έτσι όπως τα λες ΝΑΙ κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα το αντιληφθούν... Αλλά μου κάνει τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι παρόλο που έχει τις γνώσεις ο σύντροφός σου για να το αντιληφθεί πρώτος απ\'όλους ...πως δεν το έχει κάνει ακόμα!!!!?? Ξέρεις...το φαινόμενο \"κατάθλιψη\" δεν είναι μακρινό σ\'αυτούς και παρόλ\'αυτά, θέλουν να είναι στην κοσμάρα τους! Συμβαίνουν κι αυτά ...τι να πω!
Πάντως, τουλάχιστον στον σύντροφό σου, θα σου πρότεινα να το πεις....γιατί πραγματικά θα σε ανακουφίσει και παράλληλα ...θα σε βοηθήσει. Είναι κρίμα να τραβάς τέτοιο λούκι μόνη σου ..ενώ υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε καταλάβουν και να σε βοηθήσουν. Σκέψου το.

Κέλυ μου, συγνώμη, αλλά δεν είναι λίγο αδόκιμο να έχεις σχέση και μάλιστα με ψυχολόγο και να μην έχει καταλάβει τίποτα για την κατάσταση σου?
θέλω να πω, πως για μένα άυτό έχει δυο εξηγήσεις: ή είστε ελάχιστο καιρό μαζί, ή δεν έχετε σχέση....(με την έννοια της σχέσης)....
Είναι σα να κουτσαίνεις, ο φίλος σου να είναι ορθοπεδικός και να μη το βλέπει....

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Κέλυ μου, συγνώμη, αλλά δεν είναι λίγο αδόκιμο να έχεις σχέση και μάλιστα με ψυχολόγο και να μην έχει καταλάβει τίποτα για την κατάσταση σου?
θέλω να πω, πως για μένα άυτό έχει δυο εξηγήσεις: ή είστε ελάχιστο καιρό μαζί, ή δεν έχετε σχέση....(με την έννοια της σχέσης)....
Είναι σα να κουτσαίνεις, ο φίλος σου να είναι ορθοπεδικός και να μη το βλέπει....

---

Συμφωνώ...απόλυτα,αλλά μην βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα!

Εγώ βγάζω συμπέρασμα από αυτά που μας λέει η φίλη μας.
Όταν είσαι με έναν άνθρωπο δε μπορεί να μη προσέχεις κάτι τόσο σοβαρό, ακόμη και αν δεν είσαι ειδικός.
Προχτές έτυχε, μια φίλη μου, να φέρει σε μια παρέα μια κοπέλα που πάσχει από κατάθλιψη. Για μένα ήταν εμφανές, μάλιστα τη ρώτησα αν μπαίνει και στο φόρουμ.
Μπορει σε κάποιες περιπτώσεις να μην είναι, αλλά και πάλι, μου φαίνεται κάπως περίεργο...

στη δουλειά πήγα, αλλά ευτυχώς πήρα εντολή από τα κεντρικά να μην κάτσω πολύ ώρα και να γυρίσω στο γραφείο γιατί με περίμενε εκεί πολύ δουλειά...
ο φιλος μου δεν το έχει καταλάβει για πολλούς λόγους... δεν ασχολέιται με κλινική ψυχολογία, δε μένουμε μαζί, για λίγες ώρες που βλεπόμαστε κάποιες μέρες μέσα στην εβδομάδα προσποιούμαι... είμαστε 1 χρόνο μαζί, το επεισόδιο το έχω πάθει εδώ και 2 εβδομάδες, όλον τον προηγούμενο καιρό ήμουν αρκετά καλά, δεν φανταζόμουν καν ότι θα με έβρισκε κάτι τέτοιο... κσι ούτε ξέρω καλά καλά από που μου ήρθε... δεν συνέβει στη ζωή μου κάτι άσχημο αυτόν τον καιρό... προφανώς \'\'φούσκωνα\'\' τόσο καιρό και ήρθε τώρα και έσκασε...

χμμ! Έχεις δίκιο,δεν λέω, αλλά κι εμένα δεν έχουν καταλάβει τίποτα...και ούτε πρόκειται, γιατί μου φαίνεται δεν θέλουν ! Μπορεί να τους φαίνεται περίεργη η συμπεριφορά μου..αλλά δεν τους πάει καν το μυαλό!

Quote:

---

Originally posted by kely28
τί να πω δεν ξέρω... το αστείο είναι πως ο φίλος μου είναι ψυχολόγος... θα καταλάβει πολλά περισσότερα και από όσα καταλαβαίνω εγώ η ίδια για μένα... δε θέλω όμως να το πω, σε κανέναν... φοβάμαι το πως θα το αντιμετωπίσουν... και όχι με την έννοια πως δε θα με καταλάβουν. Στη μάνα μου αποκλείεται να το πω, είναι μια χαρά τώρα, δε θέλω να την ταράξω. Στον πατέρα μου θα μπορούσα, έχει πείρα εξάλλου σε τέτοια θέματα, αλλά ξέρω πως πραγματικά θα τον στεναχωρήσω πολύ και δε θέλω... αν και φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα θα μαθευτεί. Ο πατέρας μου είναι γάτος σε τέτοια θέματα, θα παίρνω φάρμακα για αρκετούς μήνες, δε νομίζω πως στο τέλος θα κρυφτώ. Αλλλά πραγματικά έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον δικό μου...

---

Ακούω Κέλυ μου τη μια σου τη φωνή που λέει οτι δεν θέλεις να ταράξεις ή να στεναχωρήσεις τους δικούς σου. Ακούω όμως και την άλλη σου φωνή που λέει οτι έχεις ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον δικό σου. Οι δυο τους προς το παρόν κοντράρονται γιατί μου φαίνονται και οι δυο ίδιας έντασης μέσα τους. Ή μήπως μια απο τις δυο υπερέχει κάπως?

να δούμε ποιά θα υπερισχύσει στο τέλος... για την ώρα το καμουφλάρω, αλλά σκοπεύω να ρωτήσω τον φίλο μου αν έχει παρατηρήησει καμία αλλαγή πάνω μου... κι αν πάρω ως απάντηση \'\'ναι, αδυνάτισες\'\' θα πω οκ!!! ευτυχώς που δεν έγινες κλινικός ψυχολόγος!!! πουλιά στον αέρα πιάνεις!!!

Quote:

---

Originally posted by kely28
να δούμε ποιά θα υπερισχύσει στο τέλος... για την ώρα το καμουφλάρω, αλλά σκοπεύω να ρωτήσω τον φίλο μου αν έχει παρατηρήησει καμία αλλαγή πάνω μου... κι αν πάρω ως απάντηση \'\'ναι, αδυνάτισες\'\' θα πω οκ!!! ευτυχώς που δεν έγινες κλινικός ψυχολόγος!!! πουλιά στον αέρα πιάνεις!!!

---

Χι χι χι!!!Πλάκα πλάκα, λες γι\' αυτό να μην έγινε???:D

Quote:

---

Originally posted by kely28
να δούμε ποιά θα υπερισχύσει στο τέλος... για την ώρα το καμουφλάρω, αλλά σκοπεύω να ρωτήσω τον φίλο μου αν έχει παρατηρήησει καμία αλλαγή πάνω μου... κι αν πάρω ως απάντηση \'\'ναι, αδυνάτισες\'\' θα πω οκ!!! ευτυχώς που δεν έγινες κλινικός ψυχολόγος!!! πουλιά στον αέρα πιάνεις!!!

---

ΣΩΣΤΗ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ! Αν ο άνθρωπος που περνάς το περισσότερο χρόνο που σου απομένει απ\'την δουλειά ..μαζί του...και δεν σε βλέπει όπως θα πρέπε τότε... γμτα!

παίζει να έχει κι αυτός τίποτα ψυχολογικά...

δεν έχω και καμία διάθεση να περιποιηθώ τον εαυτό μου και φυσικά ούτε το σπίτι μου... αύριο πάλι δουλεύω εκτάκτως, πρέπει να είμαι στην τρίχα ντυμένη πρωΐ-πρωΐ και από σήμερα το σκέφτομαι σαν και τί... ούτε μπάνιο θέλω να κάνω, ούτε κομμωτήριο να πάω, ούτε τίποτα...