Printable View
Βασικά το θέμα είναι ότι ακόμα και αν είσαι σε αυτά τα κιλά δεν νιώθεις ευεξία.Μάλλον το σώμα σου διαμαρτύρεται γιατί δεν τρέφεται σωστά.Πρέπει να βρεις την χρυσή τομή που και το σώμα θα ειναι εντάξει και η ψυχολογία σου θα είναι καλή.Απλά μην κάνεις υπερβολές γιατί στο τέλος μεγαλύτερο πρόβλημα θα δημιουργήσεις και ενδεχομένως να μην είναι και αναστρέψιμη η κατάσταση μετά...
Σοφια, εχεις δικιο πως υποφερεις. οσοι εχουν βουλιμια και υποφερουν δεν μπορουν να καταλαβουν ποσο οδυνηρο ειναι να εχεις καταναγκαστικη υπερφαγια. Φυσικα και ειναι διαταραχη, ειναι η τριτη κατα σειρα νευρικη διατροφικη διαταραχη και ειναι το ιδιο επιπονη με τις αλλες 2. εγω ημουν παρα πολυ αδυνατη, καταλειξα να τρωω ασταματητα με αποτελεσμα να παρω 10 κιλα σε 2 μηνες (ειμαι 54 τωρα με 1,67), προσπαθουσα να κανω εμετους και μονο καποιες φορες τα καταφερνα, επαιρνα lasix διουρητικα, ολα τα καθαρτικα αλλα ποτε δεν χαρακτηριστικα βουλιμικη που το κυριο συμπτωμα ειναι ο εμετος. Σε καταλαβαινω απολυτα, ξερω τι ειναι να τρως μια ολοκληρη μερεντα και μετα 2 μερες να εισαι σε στερηση, μετα να λες ας φαω λιγο απο εκεινο και οταν το τρως να λες τωρα την χαλασα την διαιτα ας τα φαω ολα. Μετα παλι να εισαι χαλια και να κανεις διαδρομο 3 ωρες και να κλαις και να ζυγιζεσαι 50 φορες την ημερα. Ξερω τι ειναι να βγαινεις εξω να ριχνεις κλεφτες ματιες στα φαγητα και να λες οτι δεν τρως γιατι κανεις διαιτα ενω στο τελος τα σαβουριαζεις ολα και ολοι οι αλλοι να σε δουλευουν.... Απλα να ξερεις οτι η καταναγκαστικη υπερφαγια ειναι το συμπτωμα μιας αλλης διαταραχης, πχ υποβοσκουσα καταθλιξη η οποια εκφραζεται με αυτο τον τροπο, ακριβως γιατι εμεις δεν αγαπαμε τον εαυτο μας και καπωσ αυτο πρεπει να εκφραστει. αν ξεκινησεις ψυχοθεραπεια ολα αυτα θα αρχισουν να υποχωρουν. εγω σημερα μετα απο 7 μηνεσ θεραπειας συνεχιζω να ανησυχω για τα κιλα μου αλλα τελικα τρωω πολυ λιγοτερο απο τοτε που ελεγα οτι κανω διαιτα, δεν μετραω θερμιδες, δεν λιωνω στο γυμναστηριο και ειμαι περισσοτερο χαρουμενη. Μια μερα ξερω οτι θα αγαπησω το σωμα μου. οτι θελεις στειλε για να σε βοηθησω με τηλεφωνα γιατρων...
Μίκα είμαστε ομοιοπαθείς...
Σοφία αρχικά πιστεύω ότι όταν το πρόβλημα προέρχεται απ' τον ίδιο μας τον χαρακτήρα, τις ιδέες μας και τις σκέψεις που έχουμε εμείς για τον εαυτόν μας τότε σίγουρα κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε και να βοηθήσουμε τον εαυτόν μας να ξεπεράσει το πρόβλημα που εμείς του έχουμε προσθέσει. 'Οταν το πρόβλημα προέρχεται απο παράγοντες πέρα απο τα παραπάνω τότε σίγουρα όπως είπες κι' εσύ δεν βοηθάει. Εσύ όμως λές ότι όλα στην ζωή σου είναι τέλεια. Έχεις την σχολή σου, το αγόρι σου, τους φίλους σου και όλα ωραία. Έτσι όμως όπως τα παρουσιάζεις τα πράγματα είναι σαν να μην σου αρέσει τίποτε απο όλα αυτά. ʼρα λοιπόν μήπως έχει δίκιο η Μίκα και ένας ειδικός όσο και να μην θες να το πιστέψεις θα σε βοηθήσει να βρείς τι είναι αυτό που σε έχει φτάσει σε αυτήν την κατάσταση;
Ω ρε παιδια... μια απ΄τα ίδια... Στο παρελθόν έμοιαζα πιο πολύ με τη sofia (για 3 χρόνια). Έπειτα με επισκέφθηκε η κατάθλιψη κατά τη διάρκεια της οποίας από φάση sofias έγινα καθαρά βουλιμική με, δυστυχώς, αύξηση βάρους.. Με ψυχοθεραπεία από γιατρό ξεπέρασα την κατάθλιψη, όχι όμως και τη βουλιμία. Σταμάτησα τη θεραπεία πριν την ολοκλήρωσή της γιατί πίστευα ότι το έλεγχα αλλά ξανακύλισα στη βουλιμία. Τώρα πρέπει ή να βρω κάποιον ειδικό στο πρόβλημά μου ή να επιστρέψω στο γιατρό μου... Ξέρω ότι είναι καλύτερο το δεύτερο αλλά νιώθω ντροπή απέναντί του, το βλέπω σαν προσωπική ήττα και όλο το αναβάλλω. Αφήστε που εξεφανίστηκα χωρίς ούτε ένα τηλ, νιώθω πολύ άσχημα απέναντί του.
Τέλος πάντων, sofia σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μια απ΄τα ίδια κυριολεκτικά. Όλα ήταν τέλεια στη ζωή μου (δε μπορείς να φανταστείς πόσο) με την ίδια μοναδική εξαίρεση. Τώρα έχουν αλλάξει πολλά. Δεν ξέρω αν μπορώ να σου δώσω συμβουλές και κυρίως δεν ξέρω αν εσύ θα βοηθηθείς από αυτές. Πάντως εδώ θα είμαστε να συζητάμε. Φιλιά σε όλους
ΥΓ.mika καλή συνέχεια στην προσπάθεια
ΥΓ2.kleanthi για σένα δεν ξέρω πολλά- πάντως μην ανησυχείς, αληθινή είμαι!
Τώρα είδα και το μνμ της kxristina και sofia μάλλον συμφώνω αν και ξέρω ότι είναι δύσκολο να το δεχτείς και να πας σε ειδικό στη φάση που είναι το δικό σου πρόβλημα - καθώς είσαι λειτουργική στο μεγαλύτερο βαθμό της καθημερινότητάς σου. Καλύτερα όμως τώρα παρά αργότερα. Γιατί είναι προφανές ότι κτ σε ενοχλεί...
Quote:
Originally posted by Myrto
ΥΓ2.kleanthi για σένα δεν ξέρω πολλά- πάντως μην ανησυχείς, αληθινή είμαι!
Μυρτώ εμένα η δική μου η περίπτωση είναι η ίδια ακριβώς με της Μίκα...
Και ναι είσαι αλήθινη!Αλλά εγώ μιλάω για εκείνη που έχω ονειρευτεί... χε χε χε
Δεν ξέρω ρε παιδία,δεν νομίζω να με βοηθήσει ο ψυχολόγος σίγουρα κάτι με ενοχλεί αλλά και να το βρώ δεν πρόκειται να αλλάξει πρέπει να προσαρμοστώ στην υπάρχουσα πραγματικότητα.Νίωθω ότι ξέρω απο τώρα τι θα μου πεί.Ήδη έχω ξεκινήσει την προσπάθεια να το ελέγχω δηλ, όταν με πίανει προσπάθώ να τρώω λιγότερο απο πρίν κ μέτα δεν ξεσκίζομαι στην γυμναστίκη κ τις άλλες μέρες προσπαθώ να τρώω κανονικά ε ας παχύνω κ λίγο το προτιμώ απ΄το να ζώ έτσι... τώρα θα δούμε αν θα τα καταφέρω...
Καταλαβα το θεμα σου τελικα Σοφια, και οντως ειναι σοβαρο...Quote:
Originally posted by sofia
Δεν ξέρω ρε παιδία,δεν νομίζω να με βοηθήσει ο ψυχολόγος σίγουρα κάτι με ενοχλεί αλλά και να το βρώ δεν πρόκειται να αλλάξει πρέπει να προσαρμοστώ στην υπάρχουσα πραγματικότητα.Νίωθω ότι ξέρω απο τώρα τι θα μου πεί.Ήδη έχω ξεκινήσει την προσπάθεια να το ελέγχω δηλ, όταν με πίανει προσπάθώ να τρώω λιγότερο απο πρίν κ μέτα δεν ξεσκίζομαι στην γυμναστίκη κ τις άλλες μέρες προσπαθώ να τρώω κανονικά ε ας παχύνω κ λίγο το προτιμώ απ΄το να ζώ έτσι... τώρα θα δούμε αν θα τα καταφέρω...
Μονο που, οταν προεξοφλεις οτι δεν μπορει κανεις να σε βοηθησει, οταν δεν θελεις να παρεις βοηθεια απ εξω κι οταν θεωρεις οτι κι εσυ δεν μπορεις να κανεις τπτ παρα να προσαρμοστεις στο προβλημα, νοιωθω οτι δεν μπορει κανεις να κανει κατι για σενα , γιατι μια βοηθεια πρεπει να δινεται οταν ζητιεται,κι εσυ προς το παρον δεν πιστευεις στην βοηθεια αυτη...
ευχομαι πραγματικα να καταφερεις να βρεις μονη σου την ακρη, αλλα δεν σου κρυβω οτι ειμαι της γνωμης οτι χρειαζεσαι απ εξω βοηθεια....
Θα συμφωνήσω απόλυτα με μαζί σου2sweet2b4go10.Σοφία έχεις προδικάζεις και βάζεις τον εαυτόν σου σε μια κατάσταση που με βάσει την ζωή σου (όπως λές) δεν σου αξίζει. Κι' εγώ πίστευα ότι ένας ειδικός δεν θα με βοηθήσει αλλά είχα όμως δοκιμάσει αρκετούς άσχετα αν είχα πέσει σε λάθος ανθρώπους. Και έτσι ξεκίνησα μόνη μου την θεραπεία μου και πραγματικά τα πήγαινα πολύ καλά. Είχα μόνη μου σταματήσει τους εμετούς για 2,5 μήνες τρώγοντας λίγο και χάνοντας βέβαια 2,3 κιλά αλλά τουλάχιστον κρατούσα μέσα μου φαγητό. Πρίν δύο εβδομάδες όμως ένιωσα πολύ πιεσμένη με την δουλειά και γενικότερα την καθημερινότητα και στο τσάκ ήμουν να κυλήσω ξανά. Τυχαία απο κάποιο δικό μου άτομο έμαθα για έναν καλό γιατρό και το δοκίμασα ξανά άν και ήμουν απογοητευμένη απ' τους προηγούμενους. Έχω κάνει όμως δύο επισκέψεις μέχρι στιγμής και είμαι ενθουσιασμένη μπορώ να πώ γιατί πραγματικά μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κατάλαβα ότι είναι ο κατάλληλος για μένα και ότι οι κόποι μου δεν πάνε χαμένοι.
Σίγουρα οι καταστάσεις διαφέρουν απο άτομο σε άτομο και όποιος είναι έξω απ' τον χορό πολλά τραγούδια λέει. Δεν προσπαθώ να σου δώσω συμβουλές γιατί σίγουρα δεν είμαι σε θέση να το κάνω, αλλά σου δίνω ένα παράδειγμα δικό μου, γιατί μερικές φορές τα παραδείγματα είναι η βάση για πολλά πράγματα στην ζωή μας. Σου εύχομαι ότι καλύτερο και να βρείς σύντομα την άκρη στο πρόβλημά σου.
Quote:
Originally posted by Myrto
Ω ρε παιδια... μια απ΄τα ίδια... Στο παρελθόν έμοιαζα πιο πολύ με τη sofia (για 3 χρόνια). Έπειτα με επισκέφθηκε η κατάθλιψη κατά τη διάρκεια της οποίας από φάση sofias έγινα καθαρά βουλιμική με, δυστυχώς, αύξηση βάρους.. Με ψυχοθεραπεία από γιατρό ξεπέρασα την κατάθλιψη, όχι όμως και τη βουλιμία. Σταμάτησα τη θεραπεία πριν την ολοκλήρωσή της γιατί πίστευα ότι το έλεγχα αλλά ξανακύλισα στη βουλιμία. Τώρα πρέπει ή να βρω κάποιον ειδικό στο πρόβλημά μου ή να επιστρέψω στο γιατρό μου... Ξέρω ότι είναι καλύτερο το δεύτερο αλλά νιώθω ντροπή απέναντί του, το βλέπω σαν προσωπική ήττα και όλο το αναβάλλω. Αφήστε που εξεφανίστηκα χωρίς ούτε ένα τηλ, νιώθω πολύ άσχημα απέναντί του.
Τέλος πάντων, sofia σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μια απ΄τα ίδια κυριολεκτικά. Όλα ήταν τέλεια στη ζωή μου (δε μπορείς να φανταστείς πόσο) με την ίδια μοναδική εξαίρεση. Τώρα έχουν αλλάξει πολλά. Δεν ξέρω αν μπορώ να σου δώσω συμβουλές και κυρίως δεν ξέρω αν εσύ θα βοηθηθείς από αυτές. Πάντως εδώ θα είμαστε να συζητάμε. Φιλιά σε όλους
ΥΓ.mika καλή συνέχεια στην προσπάθεια
ΥΓ2.kleanthi για σένα δεν ξέρω πολλά- πάντως μην ανησυχείς, αληθινή είμαι!
mika θα ήθελα να σου πω ότι βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια θέση με σένα. έχς σταματήσει και εγ΄ώ τον ψυχολόγο και και τη θεραπεία και έχω ξανακυλήσει. εξαγανίστηκα τελείως, θέλω να ξανα πάω αλλά ντρέπομαι.
εχς ψιλοφρικάρει γιατι , νιώθω ότι απλά αναπνέω, δεν ζω. και ότι είναι τόσα αυτα που θέλω να κάνω και μπορώ αλλα δεν τα κάνω και δεν ξέρω το λόγο.
σαν να υπάρχει ένα χέρι που να μην με αφήνει.
θέλω να ξεκολήσω αλλά , δεν θέλω να το πω? και δεν ξέρω γιατί.
θέλω να ξανα ζήσω, να μην έχω αυτό το ψεύτικο χαμόγελο και να είμαι αληθινά χαρούμενη , χωρίσ να σκέφτομαι χίλια-δύο πράγματα και να χαλιέμαι , χωρίσ λόγο.
δεν ξέρω αν κατάλαβε κανείσ, ακόμα και εγώ μπερδεύτηκα λίγο ,αλλα είναι αυτά που σκέφτομαι , αυτη τη στιγμή.
πιστεύετε ότι μπορεί καποιος να ξανα γεννηθεί ?
Δεν ξέρω αν γεννιέσαι ξανά όταν ξεφεύγεις απο αυτήν την κατάσταση need help! αλλά σίγουρα ζείς ξανά. Εγώ είμαι καθαρή απ' το πρόβλημα λίγο παραπάνω απο δύο μήνες τώρα και θέλω να πιστεύω ότι είμαι σε πολύ καλό δρόμο. Κι' εγώ έτσι ένιωθα ακριβώς όπως εσύ αλλά το πάλεψα, το παλεύω και θα συνεχίσω να το παλεύω γιατί η ζωή είναι μπροστά μου και θα την ζήσω, θέλω να την ζήσω. Νιώθω σαν να έδιωξα ένα μεγάλο βάρος απο μέσα μου. Σαν να πήρα μια πολύ βαθιά ανάσα και να έδιωξα το κακό απο μέσα μου. Χαμογελώ και το νιώθω. Είμαι χαρούμενη και δεν νιώθω μίζερη και σιχαμένη όπως ένιωθα. Κι' εσύ μπορείς αρκεί να το πιστέψεις βαθιά μέσα σου.
need help!!! αν ολοι δεν νιωθαμε τοσο ασχημα για το γεγονος οτι υπαρχουμε δεν θα αποβαλλαμε και καθε τι που υπαρχει μεσα μας. το φαγητο και οτι αλλο υπαρχει μεσα μας ειναι τα μονα πραγματα που μπορουμε πραγματικα να ξεριζωσουμε απο . τα καθαρτικα, τα διουρητικα, η γυμναστικη (υδρωτας), ο εμετος ειναι πραγματα που συμβολικα τα πεταμε αφου ειναι αδυνατο να πεταξουμε την ψυχη μας, το μυαλο μας, το σωμα μας. ολον αυτο τον καιρο που δουλευω τον εαυτο μου, ειχα κρισεις υπερφαγιας, κρισης πανικου και οτι αλλο ξερουμε αλλα τουλαχιστον εμαθα πως αυτο ειναι το δυσλειτουργικο κομματι μου και οχι ολοκληρη η μικα. παλευω να καταλαβω οτι και εγω αξιζω κατι και θα το βρω, οπως θα το βρουμε ολοι μας. το ζητημα δεν ειναι να ξαναγεννηθουμε απλα, αλλα μεσα απο τις σταχτες μας. γιατι αυτο που υπαρχει τελικα αξιζει!!!!
Γεια κ από μένα!
Needhelp περιττό να πω ότι σε καταλαβαίνω.Πάντως σίγουρα οφείλεις να προσπαθήσεις είτε με τον προηγούμενο είτε με καινούριο γιατρό.Κ κτ ακόμα,νομίζω ότι έχουν συνηθίσει τους ασθενείς που εξαφανίζονται,συμβαίνει συχνά.Να φανταστείς ότι μας το δίδαξαν κ στο μάθημα της ψυχιατρικής πρόσφατα!Βέβαια ξέρω ότι ακόμα κ έτσι να ναι εσύ συνεχίζεις να νιώθεις άβολα...Αλλά κάνε κτ!Ότι νομίζεις καλύτερο αλλά κτ!Μην αφήνεσαι!Δε σου φωνάζω,ή μάλλον σου φωνάζω για να τα ακούσω κ εγώ κ όλοι οι υπόλοιποι σ'αυτό το φόρουμ.Να το αφήσουμε πίσω μας όλο αυτό,πίσω οριστικά...Έχω κουραστεί.
Είπες τις σωστές λέξεις Μυρτώ,"να τα αφήσουμε όλα πίσω μας", και να ξέρεται όλοι ότι μπορούμε να το κάνουμε με την βοήθεια ή όχι ειδικού σίγουρα μπορούμε. Αφού κάποτε μπορούσαμε να ζούμε χωρίς τα προβλήματα αυτά τότε σίγουρα μπορούμε να ζήσουμε ξανά. Χρειάζεται θέληση πολύ και πιστεύω για τον εαυόν μας και μέσα απο αυτά βγαίνει και η δύναμη για να τα καταφέρουμε. Πραγματικά είναι μεγάλη κούραση να τα περνάμε αυτά και ακόμη μεγαλύτερη κούραση για να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά αλλά στην δεύτερη περίπτωση τουλάχιστον ακολουθούμε ένα στόχο, και όταν βλέπεις ότι πετυχαίνεις τον στόχο είναι πολύ μεγάλη ικανοποίηση για τον εαυτόν σου.