Sad, το όφελος, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι πάντα οικονομικό. Κάποτε, εκπαιδεύτηκα στις διαταραχές πρόσληψης τροφής και άρχισα να δουλεύω με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. Αναζήτησα στο ελληνικό ίντερνετ και δε βρήκα κάτι σχετικό, οπότε και θέλησα να καλύψω το -τότε- κενό. Δεν ήμουν όμως ποτέ υπέρμαχος μιας σελίδας γεμάτης μόνο με άρθρα, πληροφορίες και γνώσεις. Ολοι οι άνθρωποι, γνωρίζουμε πολύ συχνά, πολύ καλά τον εαυτό μας. Ξέρουμε πχ ότι έχουμε εγκλωβιστεί σε μια σχέση που δεν οδηγεί πουθενά, ότι έχουμε περιττά κιλά και πρέπει να προσέξουμε τη διατροφή μας κ.ο.κ.Quote:
Originally posted by sad
Πολλή φασαρία για το τίποτα... nido μόνο μια απορία που την είχα πάντα... Εφόσον λες πως το e.d. έχει μόνο έξοδα και όχι έσοδα... το δικό σου το όφελος ποιο είναι μέσα από ένα τέτοιο φόρουμ; Δεν διαφημίζεσαι όπως λες ή αν το κάνεις, το κάνεις διακριτικά... πάντα είχα την αίσθηση μέσα σε αυτό το φόρουμ πως κάποιος με παρακολουθεί, και αυτά που εγώ γράφω από την καρδιά μου, εκείνος τα κρατάει σε σημειώσεις για να του χρησιμέψουν στη δουλειά του... ελπίζω να βγω ψεύτρα... ελπίζω τόσο καιρό να μην είμασταν απλά τα πειραματόζωα που κατέθεταν τις ψυχές τους για να ωφεληθεί κάποιος άλλος, αν όντως το έκανες σου βγάζω το καπέλο, πολύ έξυπνο... αλλά... ούτε έγραφες σε αυτό το φόρουμ, ούτε συμμετείχες, ούτε διαφήμιζες τα group therapies (κάτι που θα θεωρούσα περισσότερο νορμάλ), οπότε κάποια στιγμή απλά μου γεννήθηκε η απορία αυτή...
Το e.d. μου έδωσε πολλά, απλά δεν έχετε καταλάβει πως το e.d. είμαστε εμείς...
Φιλικά Sad
Ξέρουμε πολύ καλά τι πρέπει να κάνουμε, έχουμε προσπαθήσει ένα σωρό φορές στο παρελθόν με διάφορους τρόπους, έχουμε διαβάσει 100 βιβλία, όμως, αν και κατανοούμε γνωστικά την κατάσταση, παραμένουμε τελματωμένοι και δεν προχωράμε παρακάτω.
Έχουμε άραγε αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό? Εχουμε άραγε αναρωτηθεί γιατί ενω γνωρίζουμε τόσο καλά τις ψυχικές και σωματικές αναγκες του εαυτού μας, συχνά δεν τις πραγματώνουμε?
Ο μοναδικός (ή ένας από τους λίγους) τρόπος για να προχωρήσουμε, είναι να βρούμε ένα "κλίμα" εμπιστοσύνης, μια ενέργεια, μια συναισθηματική κινίτρωση, μια σπίθα.
Αυτό είχα στο νου μου όταν αποφάσισα ότι δε θέλω μια σελίδα με δεκάδες στείρα πληροφοριακά άρθρα αλλά κάτι πιο ζωντανό, και αυτό το ζωντανό, εκφραζόταν -για μένα- μέσα από ένα φόρουμ αυτοβοήθειας. Οι ομάδες αυτοβοήθειας, στην προσωπική μου πορεία, στάθηκαν ιδιαίτερα βοηθητικές. Έτσι, προσπάθησα να δημιουργήσω κάτι ανάλογο, διαδικτυακά πλέον. Χωρίς αρχηγούς, συντονιστές, δικαστές, τιμωρούς, ειδικούς κτλ. Στο βαθμό που αυτό επιτυγχάνεται, και δεν αξιολογώ αν αυτός είναι μικρός ή μεγάλος, εγώ παίρνω ενέργεια, και αυτό είναι το δικό μου όφελος.
Τα παιδιά που έβαλαν δακτύλιο, παρόλο που βρέθηκαν σε αυτή την ιστοσελίδα που αφορούσε την ψυχολογική/ψυχοθεραπευτική ματιά στις διαταραχές πρόσληψης τροφής, σε πολύ σημαντικό βαθμό βρήκαν (ή καλύτερα) δημιούργησαν μια τέτοια σπίθα, ένα τέτοιο κλίμα εμπιστοσύνης που τους επέτρεψε να δημιουργήσουν μια (υπό)ομάδα αυτοβοήθειας μέσα στην ευρύτερη ομάδα των μελών με πολύ ισχυρή δυναμική.
Και μια παρένθεση: τον πρώτο καιρό που άρχισε να δημιουργείται αυτή η ομάδα του "δακτυλίου", αναρωτήθηκα τι πρέπει να κάνω μιας και το φόρουμ της παχυσαρκίας αφορούσε την ψυχολογική διάσταση του προβλήματος, κάτι που ούτως ή άλλως όλη η ιστοσελίδα πραγματεύεται. Έβλεπα, ότι η σελίδα πηγαίνει αλλού, αποκτά μια διαφορετική θεματολογία.
Θυμίζω, ότι κανένα άρθρο στη σελίδα δεν αφορά τις χειρουργικές επεμβάσεις.
http://www.eatingdisorders.gr/index....id=1&Itemid=35
Οι προσωπικές μαρτυρίες, επίσης.
http://www.eatingdisorders.gr/index....d=16&Itemid=53
Το ίδιο και το online eatingdisorders screening test αλλά και τα προτεινόμενα βιβλία.
Κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν ότι δεν παρενέβησα γιατί νοιαζόμουν για την επισκεψιμότητα.
Η δική μου ματιά -και αν θέλεις τη συμμερίζεσαι- ήταν ότι έστω και με αυτή την "παρεκτροπή", το φόρουμ μετουσιωνόταν σε αυτό που αρχικά ορματιζόμουν: τις ομάδες αυτοβοήθειας με την ισχυρή δυναμική τους. Πολλά παιδιά της ομάδας του δακτυλίου έδειχναν να αποστρέφονται την επιστήμη της ψυχολογίας και τη βοήθεια που μπορεί να δώσει και έμοιαζε να αρνούνται ή και να ειρωνεύονται τους ειδικούς αυτής της επιστήμης, τους ψυχολόγους. Ωστόσο, μέσα από μια τέτοια μέθοδολογία, έστω και εν αγνοία τους (και αυτό δε μειώνει την αξία της μεθοδολογίας) μπόρεσαν να δημιουργήσουν αυτή τη σπίθα που φέρνει το συνολικό αποτέλεσμα της "λίστας της τιμής".
2good2btrue,Quote:
Originally posted by 2good2btrue
Δυστυχώς όταν μόλις προ ολίγων ημερών διαπίστωσα και εγώ την ύπαρξη της σύνδεσης με τον εν λόγω γιατρό ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ nido!!!!!!!!!
Εκείνη την ώρα αισθάνθηκα πως εσύ δεν είχες ιδέα για το τι είχε καταγραφεί στο ίδιο σου το "σπίτι" !!!! υπήρχαν οι μαρτυρίες τόσων ανθρώπων που είχαν εμπειρία μαζί του και το 99% είχε εκφραστεί με τα χειρότερα λόγια. Περίμενα λοιπον, απο επαγγελματική ευσυνειδησία και σεβασμό (αν μη τι άλλο!) να έχεις αφαιρέσει το link που αφορά στον συγκεκριμένο "γιατρό"!!!
Ο ενδεχόμενος ισχυρισμός σου για το συγκεκριμένο θέμα περι ελευθερίας λόγου και έκφρασης θα ειναι απορριπτέος από εμένα προσωπικά, γιατί νομίζω πως σαφώς οι καλεσμένοι μας στο σπίτι μας έχουν κάθε δικαίωμα για την ελευθερία του λόγου τους, όμως ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για την συμπεριφορά τους στο σπίτι μας και τα όρια που τους έχουμε θέσει . Επισκέφθηκα και έγινα μέλος του φορουμ σου, γιατί στην αρχή νόμιζα πως μου άρεσες ως οικοδεσπότης καθώς μου άρεσε η ποιότητα των καλεσμένων σου, το επίπεδο των γνώσεων τους στο θέμα που με αφορούσε. Στην πορεία όμως κατάλαβα πως δεν ήσουν τόσο σωστός οικοδεσπότης όσο θα έπρεπε. Το μόνο που ένιωσα να κάνεις ειναι να ανοιξεις ένα σπίτι και μετά...................."μπάτε σκύλοι αλέστε" που λένε!!!!
Το να ανοίξει κανείς ένα σπίτι, και μετά να το ξεχάσει στην τύχη του είναι περισσότερο εγκληματικό παρά ανιδιοτελές!! Είναι παγίδα αυτό που κάνεις! Και αν το κάνουν και άλλοι στον διαδυκτιακό κυβερνοχώρο αυτό δεν σε απαλλάσει από την ευθύνη σου!!! Δεν είμαι όμως εγώ αυτή που θα σε φέρει ενώπιον των ευθυνών σου.
λυπάμαι που ο τρόπος μου να διαχειριστώ αυτή τη σελίδα, σε έκανε να αισθανθείς απροστάτευτη.
Είμαι οπαδός της θεωρίας του summerhill (όνομα σχολείου στο οποίο πρωτοδοκιμάστηκε αυτή η μέθοδος).
Στα πλαίσια αυτής της προσέγγισης, υπάρχει απόλυτη ελευθερία έκφρασης όλων των συναισθημάτων και δεν υπάρχουν δικαστές, κριτές και συντονιστές. Ολα τα συναισθήματα, έχουν χώρο. Ο θυμός, είναι αποδεκτός (διαχωρίζω εδώ πως άλλο πράγμα θυμός και άλλο επιθετικότητα. Το ένα είναι συναίσθημα και το άλλο μια ακραία και με πολλές άμυνες έκφραση του συναισθήματος).
Είναι ένα πράγμα να πω ότι "θυμώνω με αυτό που λες" και είναι εντελώς άλλο πράγμα να κάνω τον θυμό μου "εμετό στα μούτρα σου".
Σύμφωνα με τη θεωρία του summerhill, ο κάθε ένας έχει την ευθύνη του εαυτού του και αγωνίζεται για την αυτορύθμιση, τον αυτοσεβασμό και τον σεβασμό. Η ευθύνη της σχέσης (πχ μέλος του φόρουμ προς μέλος του φόρουμ) δεν μετατίθεται σε τρίτους (πχ administrator) αλλά παραμένει στο ίδιο το άτομο. Ολοι είναι ισότιμοι και προσπαθούν να βρουν τον χώρο τους μέσα στην ομάδα.
Επιδιωξη μου λοιπόν σε αυτό το φόρουμ που νομίζω ότι την έχω καταφέρει σε κάποιο βαθμό, είναι να είμαι ισότιμο μέλος αυτή της ομάδας και να μην έχω ηγετικό ή συντονιστικό ρόλο, παρά μόνο όταν και εάν δημιουργούνται επικίνδυνες καταστάσεις. Οταν αναφέρομαι σε επικίνδυνες καταστάσεις, σε καμία περίπτωση δεν εννοώ τυχόν συγκρούσεις. Αναφέρομαι σε περιπτώσεις επικίνδυνες για το ίδιο το άτομο (πχ πρόθεση αυτοκτονίας, κίνδυνος θανάτου πχ λόγω ανορεξίας κτλ).
Γι αυτή τη στάση μου λοιπόν, είναι που με "κατηγορείς" και πίστεψε με, σέβομαι απόλυτα τη θέση σου.
Δεν θεωρώ το summerhill πανάκεια, έχει κι αυτό τα προβλήματα του, όπως κάθε άλλη προσέγγιση. Ποτέ δεν μπορούν να είναι όλοι καλυμένοι κα
ι ευχαριστημένοι. Αν υποθέσουμε ότι εφάρμοζα μια διαφορετική προσέγγιση, με ενεργό συντονιστικό δικό μου ρόλο, με παρεμβάσεις στις συγκρούσεις, με διαγραφές μελών και ban, τότε ίσως εσύ να ένοιωθες προστατευμένη, είμαι όμως βέβαιος πως κάποιοι άλλοι θα αισθανονταν πως εδώ κάποιος τους στερεί την ελευθερία έκφρασης συναισθημάτων, όπως του θυμού ή άλλων.
Αυτή ήταν και είναι η επιλογή μου. Η σελίδα έχει ελεύθερη πρόσβαση και όποιος αισθάνεται ότι έχει χώρο εδώ, μπαίνει, όποιος αισθάνεται ότι έχει ανάγκη από κάτι διαφορετικό, δε μπαίνει.
DaCtylios,
θα σε παρακαλούσα να εκφράσεις ότι θέλεις με τον δικό σου τρόπο αλλά με έναν τρόπο που, όταν κάποτε γυρίσουμε να διαβάσουμε τα παλιά μας μηνύματα, να μην νιώθουμε άβολα να τα κοιτάμε.
Bionic, δε θα μπω στον κόπο να σου απαντήσω, θεωρώ ότι αρκετά έχει πολωθεί η κατάσταση και αυτή η αντιπαράθεση, μοιάζει να είναι σχεδόν εφηβική.
Δε υποτιμώ την καθοριστική σου συμβολή σε αυτό το φόρουμ, όμως δεν μπορώ και να αγνοήσω το συναίσθημα του θυμού που ένιωσα, όταν, χωρίς -όπως και εσύ έγραψες παραπάνω- να έχουμε μιλήσει όλο αυτόν τον καιρό σχεδόν για τίποτα, έστειλες με το που άνοιξες το φόρουμ σου μηνύματα τόσο σε αυτό όσο και εδώ αλλά και σε ένα πριβέ μήνυμα στα οποία προβαίνεις σε ένα σωρό χαρακτηρισμούς για μένα ως άνθρωπο, ως επαγγελματία, με γενικεύσεις, ερμηνείες για τα κίνητρα μου και χαρακτηρισμούς που κι αν ακόμη είχες όλου του κόσμου το δίκιο, το έχασες.
Υπογραφή: (σύμφωνα με σένα)
Ο ανεπαρκής κουκουρούκου ψυχολόγος που ψάχνει πελατάκια για τα γκρουπάκια
(σύμφωνα με μένα): Νίκος Δοϊρανλής
