ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ

Christine, γεια σου και σένα! Είσαι τυχερή, γιατί έχεις κάτι σε μόνιμη βάση. Κανονικά πιστεύω πως μας χρειάζεται λοβοτομή, αλλά αφού δε μπορούμε να την έχουμε, πρέπει να παλεύουμε με τον εαυτό μας. Ειδικά οι φέροντες δακτύλιο έχουν λίγα χρόνια μόνο για να τροποποιήσουν τη διατροφική τους συμπεριφορά. Σε αντίθεση με εσάς τους τυχερούς, που ότι και να κάνετε, δεν πρόκειται να ξαναπαχύνετε ποτέ! Δεν έχω κλείσει ακόμη χρόνο και διαπιστώνω μεν βελτίωση, αλλά... Κάποιες μέρες νιώθω όλο ενέργεια και απορώ πως παλιότερα ζούσα για το φαγητό, ντύνομαι όμορφα, βάφομαι, περιποιούμαι τον εαυτό μου. Κάποιες άλλες, πάλι, κάνω τα χθεσινά. Ξυπνάει ο άλλος μου εαυτός, εκεί που νόμιζα πως τον είχα κοιμίσει για πάντα.
Είμαι σίγουρη ότι έχασες όλα σου τα κιλά και είσαι κορμάρα. Συγχαρητήρια!! Σου εύχομαι να ρουφάς τη ζωή καθημερινά, χωρίς τα κόμπλεξ του παρελθόντος και να απολαμβάνεις το νέο σου εαυτό όσο δεν πάει!

ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!ΕΙΜΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ.ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ.ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ?:puzzled: ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΠΕΙΡΕΣ ΔΙΑΙΤΕΣ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΚΙΛΑ ΑΛΛΑ ΠΕΦΤΩ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ ΠΙΣΩ ΑΦΟΥ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ.ΣΕ ΤΙ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Ο ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ? ΕΙΜΑΙ 96 ΚΙΛΑ ΚΑΙ 1.67, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ?

Quote:

---

Originally posted by Ava
Christine, γεια σου και σένα! Είσαι τυχερή, γιατί έχεις κάτι σε μόνιμη βάση. Κανονικά πιστεύω πως μας χρειάζεται λοβοτομή, αλλά αφού δε μπορούμε να την έχουμε, πρέπει να παλεύουμε με τον εαυτό μας. Ειδικά οι φέροντες δακτύλιο έχουν λίγα χρόνια μόνο για να τροποποιήσουν τη διατροφική τους συμπεριφορά. Σε αντίθεση με εσάς τους τυχερούς, που ότι και να κάνετε, δεν πρόκειται να ξαναπαχύνετε ποτέ! Δεν έχω κλείσει ακόμη χρόνο και διαπιστώνω μεν βελτίωση, αλλά... Κάποιες μέρες νιώθω όλο ενέργεια και απορώ πως παλιότερα ζούσα για το φαγητό, ντύνομαι όμορφα, βάφομαι, περιποιούμαι τον εαυτό μου. Κάποιες άλλες, πάλι, κάνω τα χθεσινά. Ξυπνάει ο άλλος μου εαυτός, εκεί που νόμιζα πως τον είχα κοιμίσει για πάντα.
Είμαι σίγουρη ότι έχασες όλα σου τα κιλά και είσαι κορμάρα. Συγχαρητήρια!! Σου εύχομαι να ρουφάς τη ζωή καθημερινά, χωρίς τα κόμπλεξ του παρελθόντος και να απολαμβάνεις το νέο σου εαυτό όσο δεν πάει!

---

Η λοβοτομή είναι η μόνη πραγματική λύση για εμάς, αλλά που να τρέχεις τώρα!!χαχαχαχα
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί υπάρχει χρονικός περιορισμός στην περίπτωση του δακτύλιου. Δεν τον κρατάτε για πάντα?
Πάντως μη νομίζεις ότι και η σλιβ τα κάνει όλα μόνη της! Όπως κάθε τέτοια επέμβαση θέλει και προσπάθεια από μέρους μας. Εγώ δεν κατάφερα να χάσω όλα τα κιλά που ήθελα. Ήμουν κανονική βέβαια, αλλά όσο περνάει ο καιρός το στομάχι μεγαλώνει σιγά σιγά (δεν είναι τόσο μικρό όσο στην αρχή) και μετά τα 1,5-2 χρόνια αν δεν προσέξεις μπορείς να βάλεις κιλά. Εγώ το έπαθα, αφέθηκα και κάποια στιγμή είχα βάλει γύρω στα 8 κιλά!!Δεν είναι και λίγο!!
Όπως κι εσύ κι εγώ...άλλες μέρες προσέχω τη διατροφή και τον εαυτό μου και λέω τι ωραία που έχω αλλάξει κλπ κι άλλες μέρες βγαίνει το γουρούνι από μέσα μου και το μόνο που σκέφτομαι όλη μέρα είναι το φαγητό και τι θα πρωτοφάω. Αν είναι δυνατόν!! Κι ας έχουμε πληρώσει τα μαλλιοκέφαλα μας κι ας έχουμε κάνει τόσες θυσίες για να φτάσουμε εδώ.

Καλημέρα σε όλους...παλιούς και καινούριους!!! Συμβαίνει λοιπόν και σε άλλους!!!! Εγώ έχω τρία χρόνια που έκανα τον δακτύλιο και ουσιαστικά τον τελευταίο χρόνο πάω μια πάνω και μια κάτω με αποτέλεσμα να είμαι τραγικά στάσιμη. Βέβαια μετά από ένα τελευταίο ταρακούνημα που είχα, φοβούμενη μήπως μετακινήθηκε ο δακτύλιος με αποτέλεσμα να ξανακάνω επέμβαση (που τελικά δεν ήταν κάτι τέτοιο), είπα ότι εφόσον δεν έχω κάποιο πρόβλημα να αποφασίσω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να κάνω και λίγη δίαιτα!!! 35 κιλά χωρίς ιδιαίτερη διατροφή και γυμναστική δεν είναι λίγα!!! Όσο για τη λοβοτομή κορίτσια...μμμμμμ να σας πω.....πράγματι που να τρέχεις τώρα!!! Πάντως η διάθεση για ζωή, για έρωτα, για ψώνια, για δραστηριότητες είναι μια απόλυτη πραγματικότητα!!! Γι'αυτό λοιπόν μην ξεχνιόμαστε....ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ!!

Τζινα, welcome σε πρώτη φάση!! Ο δακτύλιος θα σε βοηθήσει να περιορίσεις την ποσότητα της τροφής. Επίσης είναι ένα, τρόπον τινά, χαλινάρι στις "γουρουνιές". Θα αισθάνεσαι κορεσμό με πολύ μικρότερη ποσότητα. Είναι σα να λέμε ότι η απώλεια βάρους είναι μονόδρομος. Θα πρέπει όμως να το αποφασίσεις πολύ συνηδειτά για να μην ταλαιπωρήσεις τον εαυτό σου. Μας βοηθάει ο δακτύλιος αλλά πρέπει να βοηθήσουμε και εμείς. Το να κάνω δακτύλιο, να τρώω ενώ δε χωράει άλλο και να κάνω εμετούς δεν έχει κανένα νόημα. Ίσα ίσα θα καταπονήσεις το σώμα σου χωρίς αποτέλεσμα. Αν διαβάσεις πιο πάνω θα καταλάβεις γενικώς τι λέμε. Πάντως αν σε βασανίζουν τα κιλά σου είναι ο καλύτερος τρόπος για να τα ξεφορτωθείς μια για πάντα!! Καλή απόφαση λοιπόν και ό,τι άλλη απορεία έχεις πολύ ευχαρίστως να σου τη διελευκάνουμε!!!!

Σας ευχαριστω για το καλωσορισμα!το εχω παρει αποφαση να κανω δακτυλιο απλα θελω να το ψαξω λιγο σε ιδιωτικα τι γινεται και ποιοσ ειναι ο καλυτερος.εχω κανει διαιτες με διατροφολογους εχω προσπαθησει με καθε τροπο μα και δυσκολα χανω και δεν τα διατηρω

Γειά σου,tzina!Φαντάζομαι πως γνωρίζεις και άλλες πέραν του δακτυλίου μεθόδους.
Υπάρχει κάποιος λόγος,που μιλάς αποκλειστικά για δακτύλιο;Πάντως ψάξε καλά πέρα από γιατρούς
να μάθεις και την αντίπερα όχθη,εκείνη των ήδη χειρουργημένων.Κάποιες φορές δεν είναι τα πράγματα
όσο ιδεατά μας τα παρουσιάζουν οι γιατροί...Δε θέλω να σε αποθαρρύνω από το να χειρουργθείς,
απλά θέλω να είσαι σίγουρη πως έχεις κάνει την καλύτερη δυνατή επιλογή για σένα!Καλή σου επιτυχία!

μιλας για το ποσο θα πρεπει να συμμορφωθω με τις διατροφικες συνηθειες μετα?προφανως κατι θα εχεις στο μυαλο σου και μου το λες. απλα επειδη αποβασει ειναι σαν ημιμετρο και επειδη ειμαι 96 κιλα και 1,67 δεν νομιζω οτι θα μου επετρεπαν κατι αλλο

Δεν πολυκατάλαβα το τελευταίο σου κομμάτι,μετά το "αποβασει".
Ασφαλώς και θέλει και δική σου συνεργασία η βαριατρική επέμβαση
για ν'αναπτύξει τα θετικά της αποτελέσματα και δη ισόβια,αλλά εγώ
αναφερόμουν στις πιθανές επιπλοκές,την άλλη όψη του νομίσματος,
το βίωμα κι όχι τις ιατρικές περιγραφές.Μερικές φορές τα πράγματα
είναι κάπως αλλιώς...Πάντως κατ'εμένα,τα κιλά σου δεν είναι τόσα πολλά.
Στη θέση σου θα το πάλευα,χωρίς επέμβαση,αλλά φυσικά εσύ ξέρεις καλύτερα!

Γειά σου Τζίνα! Στα 96 κιλά σου το τι θα σου επιτρέψουν και το τι όχι εξαρτάται καθαρά από το πού θα απευθυνθείς. Δεν είναι όλοι οι γιατροί υπεύθυνοι. Έχω την εντύπωση πως μερικοί από αυτούς θα χειρουργούσαν και άτομο 60 κιλών, αν δεν τους σταματούσε ο φόβος της έκθεσης και των media. Και για την ιστορία, να ξέρεις ότι θαυμάζω τους γιατρούς και ειδικά τον δικό μου. Περιμένω με αγωνία τη μέρα που θα έχω φτάσει στο στόχο μου, για να του φιλήσω τα χέρια. Θα έχει καταφέρει όσα δεν καταφέρανε τόσα χρόνια χάπια, καταπότια, μασάζ, προιόντα, ινστιτούτα, διαιτολόγοι και κυρίως όσα δεν κατάφερα εγώ προσωπικά από μόνη μου. Είμαι υπέρ του δακτυλίου και όχι επειδή τον έκανα. Επειδή βλέπω αποτέλεσμα. Αργά και σταθερά. Χωρίς δίαιτα με τη στενή έννοια του όρου. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, όταν κλείσω χρόνο από την επέμβαση, θα έχω χάσει είκοσι θαυμάσια κιλά, χωρίς κόπο. Δεν είναι κι άσχημα. Που και να προσπαθούσα πραγματικά.. Όσο για σένα, θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα αγαπητή και παλιά καραβάνα στο φόρουμ Nadine, ότι τα κιλά σου όντως δεν είναι πάρα πολλά. Αν μπορείς, πάλεψέ το μόνη σου, με διατροφή και άσκηση. Αν πάλι είσαι σαν εμένα και τα έχεις δοκιμάσει όλα, ξανά και ξανά, σκέψου το. Όπως και αν προσπαθήσεις πάντως, δεν θα χάσεις τίποτε άλλο, παρά μόνο κιλά.

ΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΑVΑ.ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΔΙΑΤΡΟΦΕΣ ΧΑΠΙΑ ΚΡΕΜΕΣ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΑ, ΜΑΤΖΟΥΝΙΑ ΜΑΣΑΖ ΟΖΟΝ ΟΤΙ ΘΕΣ. ΑΝΤΙ ΝΑ ΧΑΣΩ ΚΑΤΕΛΗΓΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ, ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΝΗΣΤΕΙΕΣ ΑΦΑΓΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΝΩ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΚΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΙΡΝΩ 4. ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΣΩΣΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.ΑΠΛΑ ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΠΟΛΥ.
ΝΑΝΤΙΝ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΣ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ, ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ?ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΛΙΠΑΙΤΖ ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑ ΝΟΥ?ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΠΡΙΝ ΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΟΠΩΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ ΕΙΝαι ημιμετρα.εσεισ σε ιδιωτικο χειρουργηθηκατε?κ με ποιον γιατρο αν επιτρεπεται?

Τζίνα έχεις u2u. Κι αυτό γιατί πληροφορίες για γιατρούς σε ονομαστικό επίπεδο δεν επιτρέπεται να δίνονται δημόσια.

Τζινάκι μου,η παλιά καραβάνα στο φόρουμ και στις βαριατρικές,δε θέλει να σε τρομάξει,
αλλά δε μπορεί και να μην πει αυτό που σκέφτεται μετά από όσα η ίδια πέρασε...
Η θέση μου είναι δύσκολη γιατί δε θέλω να σας επηρεάσω αρνητικά για κάτι που ετοιμάζεστε
όλο ενθουσιασμό να κάνετε,αλλά από την άλλη η δική μου εμπειρία έδειξε πως όσα αντιμετώπισα
ήταν τελείως διαφορετικά σε σχέση με όσα μου είχαν περιγράψει οι γιατροί μου.Βέβαια,βλέπω
πολύ κόσμο,που πάει μια χαρά κι ούτε προβλήματα έχει και κιλά πολλά χάνει,αλλά για μένα ήταν αλλιώς.
Ειδικά ο πρώτος δακτύλιος,που τον έκανα στα 180 κιλά!Για μένα είχε έντονους πόνους,καθημερινούς εμετούς
ακόμα και το σάλιο μου,πνευμομικές αναρροφήσεις τη νύχτα,απίστευτη δίψα για νερό(ήταν σα να κατάπινα μαχαίρια)
ενώ ο δεύτερος που δεν είχε τα παραπάνω είχε δυσκολία μεγάλη στις ρυθμίσεις και κάπου σαράντα κιλά επαναποκτημένα.
Τώρα εδώ και μισό χρόνο περίπου έχω κάνει sleeve,όπου όλα είναι ασύγκριτα καλύτερα(βέβαια δε χάνω όσο θα έπρεπε)
αλλά μιλάμε για καλύτερη ποιότητα ζωής όπως και να'χει.Η δική μου θέση μετά από 6,5 χρόνια,που σε πέντε σειρές σου παρουσίασα
είναι πως αν ήμουν κοντά στα 100 κιλά δε θα έκανα επέμβαση καμία,ενώ αν ήταν να κάνω θα προτιμούσα τη sleeve αντί δακτυλίου.
Βέβαια αυτή είναι η καθαρά προσωπική μου εκτίμηση,που εκπορεύεται από όσα εγώ πέρασα.Ούτε γιατρός είμαι ούτε στατιστικά μιλώ.
Θεωρώ πως είμαι μάλλον κι ευτυχώς η εξαίρεση και ασφαλώς δε σημαίνει πως θα συμβούν και σ'εσένα τα παραπάνω,αλλά καλό είναι
να τα έχεις υπόψιν σου κι αυτά!Λυπάμαι αν σε αναστατώνω κι εσένα κι όποιον με διαβάζει τώρα,αλλά νιώθω πως οφείλω να το πω.

Εννοείται πως πρέπει να κατατίθενται και να καταγράφονται όλες οι εμπειρίες, θετικές και αρνητικές. Μόνον έτσι σχηματίζουμε άρτια εικόνα σχετικά με κάτι τόσο σοβαρό, όπως είναι μία βαριατρική επέμβαση.
Ναταλία, λες ενθουσιασμό και μειδιώ.. Μόνον ενθουσιασμένη δεν ήμουν όταν ετοιμαζόμουν. Φοβισμένη όσο δεν έπαιρνε, λες και με έστελνες στα κάτεργα. Πριν και μετά χαιρόταν όλοι όσοι το ήξεραν, εκτός από εμένα. Τότε αγνοούσα την ύπαρξη του φόρουμ. Αν βρισκόταν κάποιος να μου μιλήσει ανοιχτά για την εμπειρία του πριν το χειρουργείο, θα ήμουν παραπάνω από ευγνώμων και ανακουφισμένη, βλέπεις, εγώ πήγαινα στο άγνωστο.
Προσπαθώ να φανταστώ τι ακριβώς σου συνέβη και δεν καταλαβαίνω. Λάθος τοποθέτηση, παραβίαση από μέρους σου, δεν ξέρω. Πάντως κάτι δεν πήγε καθόλου καλά. Χαίρομαι που τώρα είσαι καλά και ευχαριστημένη με την επιλογή σου. Το ότι δεν χάνεις τα αναμενόμενα δεν πειράζει. Φτάνει που χάνεις και είσαι υγιής. Φτάνει που δεν κατέθεσες τα όπλα. Όσο για μένα, μετά από άπειρες προσπάθειες και χρήματα πεταμένα, είπα ως εδώ, αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία, άρπαξέ την και έτσι πορεύομαι.

Αχ!ʼβα μου!Κι εγώ αν είχα την ευκαιρία να επικοινωνήσω με άτομα,που ήδη είχαν χειρουργηθεί,
θεωρώ πως θα ήμουν σε καλύτερη θέση...Πολλά θα είχα κάνει αλλιώς...Τέλος πάντων...
Όταν μιλώ για ενθουσιασμό,αναφέρομαι στη σκέψη που κάνουμε πως παίρνουμε μια απόφαση,
που θα μας αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο,αυτό που χρόνια ταλαιπωρούμαστε να πετύχουμε!
Από την άλλη,όσο πλησιάζει η μεγάλη μέρα και δη εκεί που σ'ετοιμάζουν για το χειρουργείο,
η αγωνία κορυφώνεται,κάτι ο φόβος της νάρκωσης(άμα είναι η πρώτη φορά),κάτι το άγνωστο
που σε περιμένει μετά,κάτι που επεμβαίνεις στο σώμα σου όπως πρωτοπλάστηκε,πολλά...
Στο πρώτο μου χειρουργείο ούτε που με ένοιαζε άμα θα ξυπνήσω,πώς θα πάει η επέμβαση...
Το άγχος μου ήταν που θα με έβλεπαν και θα με άγγιζαν γυμνή,αν θα με χωρά η ρόμπα,
πώς θα με μεταφέρουν στα φορεία...Πρακτικά πράγματα αναφορικά με τα πολλά μου κιλά.
Κι όσο προσπάθησα να προνοήσω και τους ρώτησα άμα έχουμ μεγάλη ρόμπα και μου είπαν
φυσικά(καθώς δεν ήμουν η πρώτη)και τελικά δεν είχαν και ήμουν κάπου 8-9 ώρες τυλιγμένη
με το σεντόνι,σαν αρχαία τραγωδία,εν αναμονή του χειρουργείου,που δεν έγελε να γίνει
και να πονάω στο φορείο,καθώς λόγω κιλών δε μπορούσα να ξαπλώνω ανάσκελα χωρίς μαξιλάρια
και μη λυγισμένα γόνατα...Και σα να μην έφταναν όλες αυτές οι ώρες ταλαιπωρίας κι ενώ είμαι θετική
για αυτήν καθ'εαυτήν την επέμβαση,έρχεται η αναισθησιολόγος να μου εξηγήσει γιατί περιμένω τόσο πολύ
και μου λέει πως έχουν έναν υπέρβαρο,που τους παιδεύει πάρα πολύ κι έχουν πρόβλημα και πως όπως με βλέπει
έτσι θα τους ταλαιπωρήσω κι εγώ!Καταλαβαίνεις πώς ήμουν μετά...Τέλος πάντων...Περασμένα κι ας πούμε ξεχασμένα...

Αναφορικά με τι δεν πήγε καλά,ο δεύτερος γιατρός μου το απέδωσε σε παλιό υλικό δακτυλίου,που μου έκανε παλινδρομήσεις,
το οποίο ήταν τοποθετημένο σε λάθος θέση(όταν δε με άνοιξαν είχε βρεθεί κάπου στο συκώτι,αν θυμάμαι καλά)
κι ελλειπή μετά παρακολούθηση.Στο δεύτερο δακτύλιο,όπου κατάλαβα τι εννοούσε αναφορικά με την παρακολούθηση
(ανάμεσα στα άλλα,μετά από κάθε ρύθμιση περνούσα μία εβδομάδα με υγρά και μία με αλεσμένα)είχαμε την ατυχία
(μάλλον λάθος του συνεργάτη-βοηθού του ήταν)να πάθουμε κροκίδωση από τα πολλά τρυπήματα στην προσπάθεια
να βρούμε τη βαλβίδα...Οπότε ήταν άχρηστος κι έπρεπε να βγει...Τώρα με το μανίκι,είναι όλα ευκολότερα(καμία σχέση!)
αλλά μάλλον επειδή προηγήθηκαν οι προηγούμενες επεμβάσεις στο στομάχι κι η περιοχή δεν ήταν πλέον παρθένα
(κάτι οι συμφύσεις από τις τέσσερις φορές που με άνοιξαν,κάτι τα τοιχώματα του στομάχου που πάχυναν,δεν ξέρω τι)
δεν έχω ίδια πορεία με αυτή των άλλων παιδιών.Νομίζω τα πονάκια κι οι δυσφορία που έχω ανάγονται στα των δακτυλίων
ενώ τα κιλά τα πολλά που δε χάνω στο ότι δεν υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά στην πρόσληψη τροφής,καθώς ήδη εδώ
και 6,5 χρόνια τρώω κανονικά προς λίγο.Ευχαριστημένη λοιπόν,δεν είμαι(καθόλου μάλιστα)αλλά δεδομένων των συνθηκών
αυτό έχω,με αυτό θα πορευτώ!Σε λίγο θ'αρχίσω διάδρομο κι ελπίζω να κουνηθεί κάτι...Πάντως παράκαμψη δεν κάνω!

πωπω....
διαβαζω κατι τετοιες ιστοριες κ μου ρχεται να καθομαι κ να κλαιω με τις ωρες :(
nadine, ευχομαι να πανε ΟΟΟΛΑ καλα απο δω κ περα για σενα :)