Quote:
Originally posted by marg
Καλημερα Νασια και σ'ευχαριστω για τα καλα σου λογια.Ξερεις φτανεις σε μια ηλικια αλλα ποτε δεν σου περναει το συνδρομο -μηπως εχω κανει κατι λαθος-δυστυχως.Περαστικα για τον μικρο,προσπαθησε να μην αγχωνεσαι πολυ οσο αυτο ειναι εφικτο βεβαια.Ποιος μιλαει βεβαια,που εγω ακομα και τωρα που ειναι μεγαλοι και οι δυο αν ανεβασουν κανενα πυρετο μενω διπλα τους στο δωματιο και κοιμαμαι στην ακρη του κρεββατιου.Τελως παντων.
Οσο για την ηλικια που λες θελω να σου πω οτι εγω επειδη παντρευτηκα και μικρη -21-και με καποιες οικονομικες δυσκολιες, τα πρωτα χρονια απλα περνουσαν μεγαλωνοντας τα παιδια και δουλευοντας καπου εποχιακα γιατι ειχα προβλημα.Δεν υπηρχε κανενας να τα προσεξει.Ετσι για 10 χρονια περιπου δουλευα τα καλοκαιρια και το χειμωνα ημουν σπιτι.Παντα ειχα βεβαια μια ανησυχια γενικοτερα με σκεψεις του τυπου ποια ειμαι που παω και αλλα τετοια.Αλλα δεν ηξερα τι να κανω η απο που να ξεκινησω.Ειμαι και χαμηλων τονων ανθρωπος δεν ηξερα τι ηθελα αλλα ηξερα πολυ καλα οτι ηθελα να αλλαξω.Ηξερα οτι αυτο που εβλεπα στον καθρεφτη δεν ημουν εγω.Που ημουν ομως;Με τα χρονια ειχα μεταβληθει σε μια γυναικα που ο ρολος της στο σπιτι ηταν διακοσμητικος,σαν τα επιπλα ενα πραγμα.Ημουν εκει για να ειμαι.Χωρις απαιτησεις χωρις ενδιαφεροντα χωρις να ακουγομαι και να φαινομαι.Και επειδη κλεινομαι και πολυ στον εαυτο μου απο μικρη το ειχα ,περνουσαν οι μερες χωρις να ενοχλω κανεναν.Ημουν εκει σαν αορατη πηγη καθαρων ρουχων ,τακτοποιημενου σπιτιου και φαγητου.Μεσα μου ομως ηξερα οτι δεν ειμαι καλα γιατι αν ημουν 1 θα το ηξερα γιατι θα ενιωθα καλα ενω εγω δεν ενιωθα ,και 2 δεν θα ειχα αυτα τα απιστευτα επεισοδια βουλιμιας που ειχα και που προφανως κατι θελανε να μου πουνε.
Τελικα καποια σειρα γεγονοτων,που θεωρω οτι δεν ηταν τυχαια,γιατι ολα για καποιο λογο συμβαινουν με εφερε αντιμετωπη με τον ιδιο μου τον εαυτο.Αν ηθελα κατι τωρα θα εβγαινα να το διεκδικησω.Ξαφνικα ταραξα τα νερα ,το εβλεπα στα ματια τους την απορια αλλα δεν με ενοιαζε πια.Εγω επρεπε να βρω την Μαρια που ειχα χασει.Εξυπηρετουσα πολυ κοσμο σαν καημενουλα Μαρια ,που δεν διεκδικουσε ποτε τιποτα ουτε καν καλυτερη συμπεριφορα.Το αυτονοητο δηλαδη.
Ετσι μεσα σε αυτον τον ανεμο τον επαναστατικο που φυσουσε,εβγαλα διπλωμα οδηγησης στα 34,και αυτο για μενα ειναι θαυμα αν σκεφτεις οτι μια <<φιλη >> μου παλιοτερα οταν συζητησουσα για διπλωμα μου ελεγε -σιγα μη βγαλεις εσυ ποτε διπλωμα,εσυ φοβασαι και τη σκια σου.-και το θλιβερο δεν ειναι αυτη που το ελεγε ,ειναι εγω ,που συμφωνουσα.
Παρεπιπτοντως εγω οδηγαω εδω και τεσσερα χρονια και αυτη δεν εβγαλε ποτε διπλωμα.Ασχετο βεβαια γιατι εγω δεν θα εμπαινα σ'αυτη τη διαδικασια να της πω κατι φαρμακερο.Ουτε θεωρω το διπλωμα κατι καταπληκτικο απλως για τον χαρακτηρα μου ηταν εξωπραγματικο.Ας πουμε οτι κανεις δεν το περιμενε απο μενα.
Το επομενο βημα ηταν να σπουδασω που ηταν για μενα ονειρο ζωης.Παντα το ειχα στο νου μου και τελικα μου προεκυψε με μια σχολη που ηταν κοντα στο αντικειμενο αυτης της εποχιακης δουλειας που εκανα και μου αρεσε και παρα πολυ.
Ετσι στα 35 με παιδι στην τριτη γυμνασιου και ενα αλλο στην δευτερα δημοτικου καθησα ξανα στα θρανια.Ξετρελλαθηκα ευχαριστως το ξαναεκανα χωρις δευτερη σκεψη.Αναβαθμισα την δουλεια μου παιρνω καλυτερα λεφτα,δεν εχω μαθει βεβαια να διεκδικω καποια πραγματα που μου αξιζουν λογω χαρακτηρα ,αλλα μαθαινω.Νομιζω οτι εχω πολυ δρομο μπροστα μου παρολο που μπορει να σου φαινεται τρελλο λογω της ηλικιας μου,αλλα εγω πιστευω οτι η ηλικια ειναι μεσα μας τελικα και λιγο εχει να κανει με αυτο που γραφει στην ταυτοτητα.
Βεβαια μεσα σ'αυτο τον δρομο εχασα καποια ατομα.Αλλοι με θεωρησαν γραφικη.Βλεπεις δεν μενω και σε καμμια μεγαλουπολη.Εδω ειναι σχεδον χωριο.
ομως εκανα καινουριους φιλους ,διεκδικησα καλυτερη συμπεριφορα.Αλλαξα εμφανιση.Εμεις αλλαζουμε και αλλαζουν και οι αλλοι.Ποτε δεν ειναι αργα για τιποτα.Επρεπε να πλησιασω τα 40 για να μαθω τι εναι υπολογιστης για να προσπαθησω να παρω το Lower-δεν το πηρα-θελω να δωσω για το zertifikat αυτο ισως το παρω.Δεν με νοιαζει τι μπορει να λενε,Εμενα με νοιαζει τι λεω εγω.Και εγω λεω οτι οφειλω στον εαυτο μου,να μη σταματαω ποτε να θελω να βελτιωνομαι σαν ανθρωπος ,να δινω το καλο παραδειγμα στα παιδια μου ,και να προσπαθησω να μην μπαινω σε κλισε οπως ηλικια κ.α.που θα ειναι τροχοπεδη για τα σχεδια μου.
Βεβαια εχω πολυ δρομο ακομα συναισθηματικα γιατι χρονια μιζεριας δεν σβηνουν ευκολα απο το dna σου.Αλλα το παλευω με διαφορους τροπους και οπως μπορω.Να ξερεις οτι με βοηθησαν πολυ οι συνεδριες αυτογνωσιας που εκανα σε κατι προγραμματα που βρηκα.
Δεν ξερω αν σε βοηθησε καθολου το παραδειγμα μου,ελπιζω να εισαι καλα και να ξερεις οτι ολα ειναι στο μυαλο μας και οτι ολα αλλαζουν.Να κανεις θετικες σκεψεις οσο μπορεις και ν'αγαπας τον εαυτο σου.Ελπιζω να τα ξαναπουμε συντομα.
