Printable View
Δεν αρκει να κανω μονο εγω click...Ασε μεγαλη κουβεντα.Quote:
Originally posted by click
ξερουμε ρε.
αυτο σου λεω. τι θα γινει? το χεις συνειδητοποιησει, το βλεπεις, το αναγνωριζεις αλλα κανεις τρελα υπερφαγικα επεισοδια συνειδητοτατα. και τα "απενοχοποιεις" κιολας. φιλος το φαι? ΦΙΛΟΣ???? το φαι??
κανε κατι ρε. τωρα οχι αυριο μεθαυριο καποτε
Constance γειά σου, διαβάζω πολλά μηνύματα στο forum αλλά αν μπορώ να ταυτιστώ απόλυτα με κάποια είναι εκείνα ανθρώπων που υποφέρουν από τα υπερφαγικά επεισόδια και τις συνέπειες τους στην ψυχολογία. Διαβάζοντας αυτό που έγραψες θυμήθηκα κάτι που έχω νιώσει τόσες και τόσες φορές.
Πριν από χρόνια η μικρή μου αδερφή ξεφύλλισε ένα βιβλίο αυτοβοήθειας που διάβαζα και έπεσε πάνω στην πρόταση "το τέρας που ζει μέσα μας και μας οδηγεί στην υπερφαγία..." Με ρώτησε λοιπόν με την παιδική της αφέλεια "Φαίδρα, έχεις τέρας?"...και χαμογελώντας της είπα αυτό που μόλις τότε συνειδητοποιούσα.."ναι ..'εχω τέρας".
Κάνω λοιπόν συχνά τη σκέψη ότι μέσα μου υπάρχουν δύο εαυτοί. Ο ένας χτίζει κι ο άλλος γκρεμίζει. Το άσπρο και το μαύρο. Το καλό και το κακό. Πότε παίρνει ο ένας το πηδάλιο, πότε ο άλλος. Με έχει βοηθήσει πολύ να αποδεχτώ την ύπαρξη του "κακού" ευατού. Δεν περιμένω να φύγει, δεν τον αποφεύγω. Θα είναι πάντα εδώ, δεν πειράζει.
Ίσως να είναι πάντα εκεί και για 'σενα. Γράφεις ότι σήμερα παλεύεις όλη μέρα και φοβάσαι, αλλά σου εγγυώμαι ότι αν δεν τα παρατήσεις η μάχη αυτή θα γίνεται όλο και πιο εύκολη. Μόνο μην πιστέψεις ποτέ ότι δεν θα τα καταφέρεις, ή ότι δεν αξίζει. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελε ο "κακός" ευατός να πιστέψεις για να συνεχίσει το έργο του ελεύθερα. Μην του το επιτρέψεις!
Το ξέρεις κατά βάθος ότι και μπορείς και αξίζει. Τα κακά νέα είναι ότι είναι δύσκολο. Τα καλά νέα είναι ότι τη μεγαλύτερη πρόοδο απέναντί του θα την κάνεις ΤΩΡΑ, εδώ και τώρα που είναι δύσκολο!
οκ αστο αυτο.Quote:
Originally posted by Constance
Δεν αρκει να κανω μονο εγω click...Ασε μεγαλη κουβεντα.Quote:
Originally posted by click
ξερουμε ρε.
αυτο σου λεω. τι θα γινει? το χεις συνειδητοποιησει, το βλεπεις, το αναγνωριζεις αλλα κανεις τρελα υπερφαγικα επεισοδια συνειδητοτατα. και τα "απενοχοποιεις" κιολας. φιλος το φαι? ΦΙΛΟΣ???? το φαι??
κανε κατι ρε. τωρα οχι αυριο μεθαυριο καποτε
μια ερωτηση τελευταια για να μη σε πρηζω.
υπαρχει περιπτωση να χεις βαλει ταμπελες
"αδυνατισα για τους αλλους"
"τρωω για μενα"
?
faidra ευχαριστω για την απαντηση σου.Οι binge eaters ειναι τρομερη διαταραχη και πιστευω θα επρεπε να υπαρχει και ξεχωριστο section εδω καθως και περισσοτερη ενημερωση.Τεσπα θα μπορουσα να πω πολλα να ανοιχτω περισσοτερο αλλα ουτε το θελω να το κανω εδω ουτε και εχει σημασια...Click ξερω οτι πρεπει να ζητησω βοηθεια απο ειδικο.Εχω κλεισει ηδη το πρωτο ραντεβου μου.
Οχι δεν αδυνατισα για κανεναν αλλον.Το τρωω για μενα, αν καταλαβαινω τι εννοεις, το κανω.Οταν τρωω για μενα το κανω, για να νιωσω καλυτερα.Διαβαζω εδω μεσα πολλες κοπελες που λενε οτι μετα το υπερφαγικο εχουν τυψεις.Εγω δεν εχω τυψεις.Βασανιζομαι μονο οταν προσπαθω να μη φαω...
δεν ξερω αν τη συναισθηματικη πεινα μπορουμε ποτε να τη μηδενισουμε.
εγω δεν εχω φτασει εκει. και δεν ξερω αν θα μπορεσω ποτε.
δε βγαζω την ουρα μου απεξω.
χτες ειχα προβλημα μεγαλο με το σκυλο μου. ειχε ενα συμπτωμα ασθενειας που με εκανε και πεθανα απτην τρομαρα μου. μεσα στη φαση που εψαχνα μανιωδως τι μπορει να σημαινει το συμπτωμα, σηκωθηκα 2 φορες για να φαω, ετσι! απο την πιεση! γιατι αυτο θα μου εφερνε μια καποια ηρεμια.
2 μπαρες δημητριακων. και ηταν αρκετες.
δεν ξερω αν πιανετε το ποιντ μου, ισως αυτη μας η αναγκη να μη μηδενιζεται.
δεν ξερω ακομα.
αλλα να την ελεγξουμε, να βρουμε εναν τροπο να την ελεγχουμε, να μη φτανουμε σε κατασταση μανιας και οταν ειμαστε σε φαση που τρωμε μονο για ευχαριστηση (οχι σε στυλ παρεας, αλλα σε μοναχικη φαση) να μη βγαινουμε τελειως εκτος οριων, νομιζω οτι μπορουμε.
τουλαχιστον απο οσα εχω δει και βιωσει ως τωρα, νομιζω οτι μπορουμε.
αλλα με την υπερπροσπαθεια "μη φας εαυτε μου μη φας μη φας μη φας μη φας!!!!!!!!!!!!!!" στα 10 επιτυχημενα "μη φας" θα εχουμε 1 "τωρα ΦΑΑΑΑΑΑΑΑΕΕΕΕΕΕ" τοσο αρρωστημενο που θα γκρεμιζεται το συμπαν.
καπως ετσι μου φαινεται.
δεν ξερω ποιος, η φαιδρα?
ειχε γραψει για τη "φυλακη" ?
ενα πολυ ομορφο ποστ
να ψαξω
Α και για να εξηγησω κιολας γιατι αδυνατισα.Αδυνάτισα γιατι ειχα αρχισει να εχω ταχυπαλμιες,να λαχανιαζω στις σκαλες,να εχω 0 αντοχη και επειδη ειμαι τρελα αρρωστοφοβικη εβαζα ιδεες οτι εχω καρδια.Ετσι ξεκινησα αγωνα το περασμενο Πασχα.Απλα την τελευταια βδομαδα νομιζω επεστρεψα στα παλια.Λες οτι διαβαζεις καιρο κ θες να μου μιλησεις.Τα υπερφαγικα που εκανα την τελευταια βδομαδα δεν μοιαζουν ουτε στο τοσο με αυτα που εκανα παλια.Τεσπα...
Δε διαφωνω στα οσα λες.
Quote:
Originally posted by faidra7
Σου γράφω μόνο επειδή μια φράση που έργαψες "..αποφάσισα να πειθαρχήσω" ,με χτύπησε σαν κεραυνός μεσημεριάτικα! Δε νομίζεις πως με το να αναγκάζεις τον ευατό σου να "πειθαρχήσει" σε ένα διατροφικό πλάνο, που και η ίδια κρίνεις πολύ αυστηρό, βάζεις σε κίνδυνο την επιτυχημένη σου προσπάθεια να σταματήσεις τα υπερφαγικά? Αν βάλεις κάποιον σε ένα κλουβί και τον τα΄ί΄ζεις με τρόπο που του φαίνεται πολυ αυστηρός μόλις βγει από το κλουβί τι θα κάνει? Δεν είναι πολύ φυσικό μια περίοδος υποταγής σε κάτι να συνοδεύεται από τη φάση της επανάστασης?
Σαν υπερφάγος που έχει "πειθαρχήσει" στα prevent, στα herbalife και σε άλλες αναρίθμητες δίαιτες τέτοιου τύπου σε διαβεβαιώ ότι δουλεύουν, ναι χάνεις βάρος, και μάλιστα όσο πιο πολύ πειθαρχείς τόσο πιο γρήγορα χάνεις και τόσο πιο πολύ...και αυτό ίσως να είναι ο.κ για κάποιον που δεν έχει γενικά ιστορικό διαταραγμένης σχέσης με το φαγητό. Στη δική σου όμως περίπτωση, όπως άλλωστε και στη δική μου, μάλλον το καλύτερο θα ήταν ένα διατρόφικό πλάνο το οποίο να απολαμβάνεις, ώστε να μη διακυνδυνέυεις νέα μελλοντικά ξεσπάματα.
Ξέρω ότι δεν είναι αυτό ακριβώς που ρώτησες και sorry αν σου φαίνεται ότι σε κούρασα για το τίποτα, απλώς αυτό που είπες και συγεκριμένα ο τρόπος που το είπες με έκανε να θέλω να σου πω, πολύ φιλικά ότι είναι πολύ σημαντικό αυτό που πέτυχες, προστάτεψέ το!
Ναι καλο το ποστ με τη διαφορα οτι η διατροφη που εκανα δεν ηταν εξαντλητικη,ουτε στερητικη.Εκανα πολυ σωστη διαιτα κατα κοινη ομολογια.Το να λεω οτι πρεπει να πειθαρχήσω δεν ειναι αυτο που με κανει να κανω το υπερφαγικο.Ειναι τα οσα προβληματα εχω, τα οσα μου λειπουν απο τη ζωη μου...Για αυτο το λογο σου ειπα πριν οτι δεν εξαρταται μονο απο μενα και ειναι μεγαλη κουβεντα.Θα μου πεις ολοι εχουν προβληματα δεν καθονται να κανουν υπερφαγικα.Ναι ολοι εχουν προβληματα και ολοι τελικα εχουν και μια τουλαχιστον κακη συνηθεια διοτι απλα κανεις δεν ειναι τελειος και παντα ο ανθρωπος θελει να ξεσπαει...Ενιγουεη μακρυγορησα και παλι.Ξαναλεω δε διαφωνω στα οσα μου λες, ξερω το προβλημα μου, εχω συναισθηση τι μου συμβαινει απλα δεν ειναι παντα ευκολο να το παλεψω.Δεν ειναι τυχαιο που μερες που περναω πραγματικα καλα, τοτε και μονο τοτε ξεχνω το φαγητο και φερομαι σα κανονικος ανθρωπος.
συμφωνω.Quote:
Originally posted by Constance
Θα μου πεις ολοι εχουν προβληματα δεν καθονται να κανουν υπερφαγικα.Ναι ολοι εχουν προβληματα και ολοι τελικα εχουν και μια τουλαχιστον κακη συνηθεια διοτι απλα κανεις δεν ειναι τελειος και παντα ο ανθρωπος θελει να ξεσπαει...
αλλα να μην το δεχομαστε ετσι σα ναναι της "μοιρας" να το παλευουμε. οχι με τροπο που να τα κανουμε χειροτερα, με καποιον τροπο που να δουλευει, να κανει τη ζωη καλυτερη.
θα μου πεις, καλα κρασια μια κουβεντα ειναι αυτο.
σωστα
Οπως λες σωστα και στην υπογραφη σου, στοχος ειναι τα μυαλα.
Κορίτσια, σκέφτομαι με ιλιγγιώδεις ρυθμούς αλλά δυστυχώς δεν πληκτρολογώ με την ίδια ταχύτητα και δεν σας προλαβαίνω!
Νομίζω πως όσο ίσορροπημένη διατροφή και να κάνει κάποιος είναι πολύ λογικό στην αρχή να πηγαίνουν όλα καλά και σε κάποιο σημείο να έρθουν τα ζόρια. Σε εμένα τουλάχιστον έτσι έγινε. Στην αρχή από τον ενθουσιασμό μου όλα κυλούσαν ρολόι και ανακοίνωνα περιχαρής στην ψυχολόγο μου ότι γιατρεύτηκα αλλά μου είπε ότι τα δύσκολα δεν είχαν έρθει ακόμα και είχε δίκιο. Σε κάποια φάση λιμοκτόνησε το gollum (!) και βγήκε πάλι στην επιφάνεια να με τρελάνει. Ε λοιπόν μόνο τότε μπόρεσα επιτέλους και πέτυχα καποια νίκη της προκοπής απέναντι του.
Μόνο τότε στην επανεμφάνιση του κατάφερα να παλέψω μαζί του χωρίς να νιώθω αβοήθητη.
Θα προσπαθήσω να περιγράψω πως το δουλεύω εγώ.
'Ερχεται η επιθυμία για υπερφαγικό (και ναι ακόμα έρχεται, έστω και μετά από τόσα χρόνια, τόση δουλειά, τόση προσπάθεια, δεν έχει σημασία, έχω εκτεθεί τόσα χρόνια σε αυτό που σίγουρα θα με συντροφεύει σε όλη μου τη ζωή):
Πρώτο βήμα: Αναγνωρίζω ότι η εθιστική μου επιθυμία για φαγητό θέλει να ικανοποιηθεί. Μπορεί να έχει μασκαρευτεί πίσω από οποιοδήποτε πρόβλημα (άγχος, ζόρικα οικονομικά, κτλ)
Δεύτερο βήμα: Δίνω στον ευατό μου την ελευθερία να φάει. Δε λέω ποτέ "όχι μη φας, μη φας, μη φας, δεν είναι σωστό, δεν πρέπει, μη τολμήσεις και το κάνεις!" Αντιθέτως λέω " Φαίδρα, θέλεις να φας εθιστικά. Είσαι ελεύθερη να το κάνεις. Μπορείς να επιλέξεις να φας ότι βρεις μπροστά σου, άσχετα από το αν είναι καλό ή κακό η επιλογή είναι δική μου."
Τρίτο βήμα: Ας κοιτάξω τις επιλογές μου λοιπόν. Επιλογή νούμερο 1: να ικανοποιήσω την εθιστική μου επιθυμία για να σταματήσει να με ενοχλεί η σκέψη του φαγητού, η έντονη προσταγή να φάω θα πάψει, θα "ξεδώσω", θα διοχετευτεί το άγχος που νιώθω, θα νιώσω καλύτερα. Βέβαια, μπορώ να την ικανοποιήσω μόνο προσωρινά γιατί σύντομα θα θέλει κι άλλο και το ξέρω. Επιλογή νούμερο 2: δεν θα την ικανοποιήσω, θα επιλέξω να τη βιώσω, να ακούω την προσταγή αυτή μέσα στο κεφάλι μου, θα με ενοχλεί για λίγη ώρα, θα είναι σα γκρίνια, για λίγη ώρα θα νιώθω άβολα...αλλά όταν περάσει θα μπορώ να απολαύσω όλα τα πλεονεκτήματα στην αυτο-εκτίμησή μου.
Στην αρχή δυσκολευόμουν να επιλέξω το δεύτερο. Με τρέλλαινε να νιώθω την επιθυμία μου να φάω το σύμπαν και να μην την ικανοποιώ. Φαντάζομαι και κάποιος εθισμένος στα ναρκωτικά κάπως έτσι νιώθει για τη δόση του, τρέμει τη στιγμή που αντιμετωπίζει τη στέρηση. Αλλά μετά από λίγη ώρα, όταν η επιθυμία καταλαγιάζει και συνειδητοποιείς τι πέτυχες....και πλυμμηρίζεις αυτο-εκτίμηση ....:) δεν θα το άλλαζα ούτε για 2 container nutella! Και φυσικά όσο περνάει΄ο καιρός και όσο επιλέγεις συνειδητά να μην ικανοποιείς αυτή την επιθυμία, τόσο ο εθισμός εξασθενεί και τόσο πιο εύκολο γίνεται να κάνεις την επόμενη επιλογή. Κάποιες φορές θα το ικανοποιείς, άνθρωπος είσαι, it's o.k, αν ήμασταν τέλειοι θα ήταν ένας βαρετός κόσμος.
(Πόση ώρα γράφω? Ξαναδιαβάζω τα παραπάνω και νομίζω πως έκανα μια άκυρη προσπάθεια να μοιραστώ μαζί σας το resume άπειρων ωρών ψυχανάλυσης και περισυλλογής. Δεν περιγράφονται αυτά τόσο απλά, όυτε ταιριάζει αυτός ο τρόπος σε όλους, αλλά θα το ποστάρω πάραυτα, έτσι απλά επειδή μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας και επειδή πιστεύω ειλικρινά ότι υπάρχει διέξοδος από αυτό για όλους, αρκεί να είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε το τίμημα. Αν το καλοσκεφτούμε, αυτό το τίμημα είναι απλά λίγη ώρα αγκαλιά με μια επιθυμία που δεν ικανοποιείται.. εγώ πιστεύω ότι αξίζει!)
Δε μπορω να μπαινω στη διαδικασια να με παιρνουν συνεχως ατομα τηλεφωνο και να με περνανε απο ανακριση τριτου βαθμου για το πως και γιατι πεθανε ο μπαμπας μου.Εχω κουραστει πια.Δεν καταλαβαινουν οτι ειναι ψυχοφθορο για ενα παιδι που εχασε το γονιο του να καθεται συνεχως να απανταει σε αυτα τα ερωτηματα;Τοση αναισθησια πια;Και να σκεφτεις οτι ειναι και συγγενεις.Σοι να σου πετυχει!Πριν λιγο παλι τα ιδια.Βγαζω εγω το φιδι απο την τρυπα που ειμαι 28 χρονων και αλλοι 50αριδες κοιτανε τη βολη τους.Ελεος πια απλα ελεος!Και φυσικα μετα το τηλεφωνημα πηγα κι εφαγα.Οχι υπερφαγικο, αλλα εφαγα.Και θα ετρωγα κι αλλο αλλα δεν εχει τπτ αλλο μαγειρεμενο το σπιτι...Κλικ μαλλον εχεις δικιο.Θα τα ξαναπαρω τα κιλα.Καλη συνεχεια σε ολους.
Ειμαι πραγματικα πολυ κακη στα λογια και δεν ειμαι η καταλληλη να πω κατι για ολα αυτα που μοιραστηκες μαζι μας.
Κι ας μην σε γνωριζω προσωπικα, νιωθω οτι μπορεις να καταφερεις πολλα.Ειμαι σχεδον σιγουρη.
Μην τα παρατας,σιγουρα εχεις περασει πολυ πολυ δυσκολα ομως ψαξε τη δυναμη που εχεις μεσα σου.
constance, να σκεφτεσαι πως τπτ δε διαρκει για παντα, ουτε τα ομορφα αλλα ευτυχως ( κ αυτο ειναι που μας ενδιαφεριε στην προκειμενη περιπτωση) ουτε κ τα ασχημα :)
σου ευχομαι να εχεις μεσα σου ελπιδα κ δυναμη :)
μην παραιτεισαι απο τη ζωη...
φιλια :)