Printable View
ειρωνια....πως αυτη η αναζητηση και αυτο το ταξιδι για την αληθεια κατεληξε σε ενα ναυαγιο....ισως εχεις δικιο kely ισως να μην ημουν ετοιμη για αυτα που προκειται να συναντησω αλλα ειναι στα αληθεια ποτε καποιος ετοιμος,με ολη την εννοια της λεξης,για κατι τετοιο?
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΩΝ ΣΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ
ΜΑΝΤΗΕS πες με ξεροκεφαλη,πες με οτι θες,αλλα δε μπορω βρε παιδι μου να προχωρησω...αν δε μαθω πρωτα...ξερεις πως αισθανομαι εγω τωρα?λες και ειμαι σε μποτιλιαρισμα και δε μπορω να παω ουτε μπρος,ουτε και πισω...ουτε μπορω να αφησω το αμαξι μου στην μεση του δρομου και να προχωρησω...αδυνατο...ξερω οτι ολο αυτο μπορει να σου ακουγεται χαζο αλλα ετσι νιωθω..
ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΘΕΙΣ.
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΣΥΝΔΙΑΣΕΙΣ; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ. ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΑΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΝΑ ΖΕΙΣ; ΑΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΠΟΛΛΑ
Γλυκεια μου Θεοφανεια...ποσο λιγο γνωριζομαστε και ποσο πολυ αισθανομαι οτι με ξερεις...μονο αυτο θα σου πω..σε ευχαριστω..
Ίσως όμως χρειάζεται μια παύση για ανασυγκρότηση. Δεν συμφωνώ ότι θα νιώσεις ελεύθερη να προχωρήσεις όταν μάθεις...η ελευθερία σημαίνει να μην έχεις ανάγκη την αλήθεια, είτε την έχεις είτε όχι.
Ας πούμε ότι μαθαίνεις...τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό θα σε κάνει να προχωρήσεις; Φαντάσου ότι στο μποτιλιάρισμα σου δίνονται κάθε τόσο μικρές ευκαιρίες απόδρασης, αλλά εσύ δεν τις αξιοποιείς γιατί θέλεις να φτάσεις στον προορισμό σου. Σε λίγο όμως μένεις από καύσιμα....
Έχεις ήδη πάρει αρκετές πληροφορίες και ίσως μπορέσεις να πάρεις στο μέλλον περισσότερες αν το θελήσεις. Επειδή όμως το \'ναυάγιο\' δεν προκλήθηκε από τις πληροφορίες, αλλά από το \'φορτίο\' που εσύ πρόσθεσες στο καράβι, τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου, αυτά χρειάζεται να επεξεργαστείς.
Έμαθες ήδη ποια είναι η βιολογική μητέρα σου και έμαθες επίσης ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη σου για επικοινωνία, συνέπεια, ειλικρίνεια. Τους λόγους μπορεί να μην τους ξέρει ούτε η ίδια. Τι θα κάνεις εάν και ο φερόμενος ως βιολογικός σου πατέρας φανεί εξίσου ασυνεπής παρά τις υποσχέσεις του;
Να \'ξερες πόσο χαρούμενη είμαι που το έβγαλες από μέσα σου.....Quote:
Originally posted by Xαος
Γλυκεια μου Θεοφανεια...ποσο λιγο γνωριζομαστε και ποσο πολυ αισθανομαι οτι με ξερεις...μονο αυτο θα σου πω..σε ευχαριστω..
Να \'ξερες πόσους από εδώ κάνεις χαρούμενους που το παλεύεις.
Όσο και αν σου φαίνεται απίστευτο......
μαρινα..δεν με νοιαζει να φανει ασυνεπης..με νοιαζει να μη μαθω ποτε ποιος ειναι..
Θεοφανεια:):):):):):):)
Συμφωνω, καλο ειναι να ξεκαθαρισει η φιλη μας τους ανοιχτους λογαριασμους που εχει με το παρελθον για να μπορεσει να παει μπροστα. Φαινεται να ειναι απο τους ανθρωπους που δεν μπορουν να κλεισουν τα ματια στην αληθεια....Quote:
Originally posted by Θεοφανία
weird...είσαι πάντα τόσο....μελωδική.Quote:
Originally posted by weird
Αν λοιπον, δεν μπορεις να \"τρεξεις\", να \"ρωτησεις\" να \"περιπλανηθεις\" γιατι \"αρρωστησες\" ή \"πεινας\", τοτε πως θα παει μπροστα η ερευνα που τοσο ποολυ εχεις αναγκη?
(όφ τόπικ, αλλά ελπίζω να γράφεις γενικότερα)
Στο θέμα μας.
Αυτό πιστεύω πως πρέπει να δει η φίλη μας. Είναι στη μέση του δρόμου και ...λαχάνιασε, σκόνταψε, πόνεσε.
Είναι λογικό, απ την άποψη ότι δεν θα έψαχνε εκείνη, αλλά οι άλλοι.
Θεοφανια, με αυτό τι ακριβώς εννοείς? Θεωρω οτι σε μια τετοια ερευνα, δεν θα ειναι χρησιμο το να βασιστει στους αλλους, οι οποιοι μπορει να αποδειχτουν αναξιοπιστοι ή ασυντονιστοι με την δικη της διψα για αληθεια, χωρις να μπαινω καν στο συναισθηματικο κομματι...
Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να σταματήσει.
Όσο δύσκολο και επίπονο αν είναι το ταξίδι, στο τέλος περιμένει η απενοχοποίηση.
Όσο και αν δεν το θέλει, κάπου βαθιά μέσα της-ασυνείδητα-νιώθει υπέυθυνη, λίγη.
Άδικα, αλλά έτσι πιστεύω, πως έτσι νιώθει.
Γι\' αυτό πρέπει να πάρει όλες τις απαντήσεις. Να νιώσει ελεύθερη.
Πληγωμένη μεν, αλλά ελεύθερη.
Και οι πιο βαθιές πληγές κάποια στιγμή κλείνουν...(ή πονένε λιγότερο).
ΟΜΩΣ, μηπως ειναι απλα θεμα timing τελικα?
Ξεκινησες μια αναζητηση, ενα μακρυ οδοιπορικο σε ενα εδαφος αγνωστο.
Πηρες καποια εφοδια μαζι σου, αφου ειχες κρινει οτι ειχες τις αντοχες.
Στον δρομο ειδες οτι βαδιζεις σε εδαφος αγονο.
Η μητερα σου οχι μονο δε σε βοηθησε κρατωντας εστω τις αποστασεις της,αλλα σε εβλαψε με την σταση της.
Ο πατερας, καλυτερα το χειριστηκε μα φαινεται πιθανο κι αυτος να μην μπορει να διαχειριστει τα διαφορα ενδεχομενα.
Ερημος, αμμοθυελλα και... ληστες! Ερχονται απειλητικα καταπανω σου κι εσυ βλεπεις πως ουτε νερο δεν εχεις παρει αρκετο.
Λες και μονη οτι βλεπεις πια πως δεν ησουν ετοιμη.
Εχεις ανοιχτα τα δυο μετωπα, και τι κανεις?
Ρωτα τον εαυτο σου, τι κανω? Ανοιγω ενα τριτο μετωπο. Αυτο θα ειναι το μετωπο που ανοιξα μονη μου, εγω. Δεν θα χασω την μαχη απο τους \"ληστες\" αλλα θα ληστευψω μονη τον εαυτο μου!Και πολλοι πολλοι αλλοι λογοι..για τους οποιους βρηκες αυτη τη \"λυση\".
ΟΜΩΣ για κανε ενα ΣΤΟΠ. Η οαση υπαρχει, κι εσυ κλεινεις τα ματια. Εχεις τους θετους γονεις σου τους οποιους εχεις απομακρυνει. Δεν σου λεω απαραιτητα να τους ζητησεις να συνδραμουν στην αναζητηση σου, απλα να ζητησεις λιγο ποτισμα, μιας κι εμεινες απο νερακι:)Λιγη φροντιδα, λιγη αγκαλια.
Μπορεις αργοτερα να τους πεις για το προβλημα σου(του τριτου μετωπου).
ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ειναι η λεξη κλειδι.
Αντι να καθεσαι ακινητη εν τω μεσω τριων ανοιχτων μετωπων, κουνησου, κανε ενα βημα παρα κει και πανε στην οαση.
Ανεφοδιασου.
Ελα σε επαφη με το παρον, μην καταργεις νοητα το συμπαγες της τωρινης ζωης σου.
Πανε σε ειδικο.
Μαζεψε δυναμεις.
Κι ΑΡΓΟΤΕΡΑ, θα ξαναβαδισεις στην ερημο. Αφου θα ξερεις πως να βγεις, θα ξερεις και να ξαναμπεις.
Πως σου φαινεται λοιπν το αργοτερα?
Το οτι θα κανεις μια παυση, δεν σημαινει οτι θα παρατησεις το μονοπατι της αληθειας σου.
Αλλα μην ξεχνας, εσυ εισαι η πρωταγωνιστρια, η ερευνητρια, και πρεπει να ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ.
Θεοφανια, σ ευχαριστω που μου δειχνεις οτι με ΑΚΟΥΣ με καθε τροπο...σ ευχαριστω:)(οφ τοπικ, μου αρεσε το σχολιο σου για τη μουσικότητα)
weird mou καταρχην σε ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου....ειναι πολυτιμες...οντως τα ματια μου στην αληθεια δεν θα τα κλεισω ποτε οσο επωδυνο και αν ειναι το ταξιδι της αναζητησης..αλλα καταλαβε με δεν μπορω να σταματησω....ουτε να ξεκινησω αργοτερα οπως λες...ξερεις γιατι?γιατι θεωρω οτι οσο γρηγοροτερα τελειωσει ολο αυτο τοσο γρηγοροτερα θα ξαναγινω\'\'φυσιολογικη\'\'κα ι θα προσεξω τον εαυτο μου οπως λεσ και συ...δε λεω οτι εχεις αδικο απλα εγω δε μπορω να σταματησω..
Καλη μου, δεν τιθεται θεμα σωστου και λαθους, δικαιου και αδικου, μην σε απασχολει αυτο....
Ωστοσο, ποσο θα αντεξεις ακομα να μην εισαι στα φυσιολογικα σου? Εννοω το θεμα με τις ουσιες..
Δεν πρεπει να κανεις αμεσα κατε για αυτο?
Βρες εναν ΤΡΟΠΟ να σταματησεις. Αυτο, ειναι η δικη σου δουλεια. Τον τροπο τον ξερεις μονο εσυ για σενα. φυσικα προυποθεση για ολα αυτα ειναι το να το θελεις.
weird πειστεψε με αυτο προσπαθω να το σταματησω...δεν λεω βεβαια οτι εχω καταφερει και κατι μεχρι τωρα αλλα να εισαι σιγουρη οτι μετα απο τις συζητησεις που ειχα με εσενα και με καποια αλλα μελη απο εδω μεσα,εχω παρει δυναμη και κουραγιο ωστε να καταβαλλω ακομη μεγαλυτερη προσπαθεια...και ποιος ξερει?...ισως και με καλυτερα αποτελεσματα...