Ερωτικό ενδιαφέρον: Δεν είναι όπως παλιά ... Σας έχει συμβεί?

Quote:

---

Originally posted by Amarylis
Παιδιά κοντεύω να λολαθώ!!!

Τις τελευταίες μέρες νοιώθω σαν να μην υπάρχω σπίτι ...

Ενώ χάνω κιλά, ενώ είμαι πιο καλά ψυχολογικά σε σχέση με το πως ήμουν, ενώ έχω περισσότερη ενέργεια, ενώ προσπαθώ να του τα έχω όλα στα χέρια (φαγητό, σπίτι, προκλησούλες για ερωτικές συνευρέσεις) εκείνος μπαίνει σπίτι, τρώει, ασχολείται με ένα παιχνίδι στο ίντερνετ, διαβάζει βιβλία, βλέπει τηλεόραση ... Επαφή σχεδόν καμία ... μην σας πω ότι έχει και νεύρα απο πάνω ...

Τον συζήτησα όσο μπορούσα και μου λέει ότι δεν τρέχει τίποτα ... ότι όλα είναι καλά ...

Και σας ερωτώ? Τι να κάνω???

Παλιά - έως πρόσφατα - δεν ήταν έτσι ... μιλάγαμε, γελάγαμε, παίζαμε, κάναμε έρωτα, βγαίναμε ... Εδώ και μερικές μέρες τίποτα ...

Πείτε μου τι γνώμη σας γιατί κοντεύω να τρελλαθώ!

---

εγω ειμαι παντρεμενη 20 χρονια και λογω των πολλων διακιμανσεων μεταξυ 55 και 83 κιλα
μπορω να πω πως ειμαι σιγουρη πως δεν του κανει κουκου του δικου μου οταν ειμαι πανω απο 68
και εχω σοβαρο θεμα γιατι δενΑΥΤΟ τι να κανω η γυναικα να βρω αλλον στα γεραματα?
κατα τα αλλα αγαπιωμαστε σαν αδερφακια

Αμάν βρε Τζένη!Με τον καλό τον λόγο αμέσως...Μήπως έχει γκόμενα...
Αν είχε θα ερχόταν σπίτι για παιχνίδια και βιβλία;Θα της είχε κάνει τόσο θέμα το αδυνάτισμα;
Αν ήταν αλλού θα το αντιλαμβανόταν η κοπέλα...Μπορεί να είναι απλά η φθορά του χρόνου στη σχέση τους,
μπορεί κάτι άλλο δικό του,πολλά μπορεί...γιατί να πηγαίνει αμέσως το μυαλό μας στην απιστία;
Παντρεμένοι δεν είναι απ'όσο ξέρω...αν του είχε τελειώσει και ήταν αλλού γιατί να μένει;

ξρω γω?
εμεΝα μου φαινεται απο τμικρη μου πειρα οτι οι περιστεροι αντρες
ειναι πολυ Απλοι στη σκεψη
αν ειναι γιατι δεν χαιρετ τωρα που χανει
δν θελω να κανω την κακια αλλα την γνωρισε με κιλα
δεν ηταν αδυνατη και μετα παχηνε οπως εγω πχ
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΒΓΩ ΨΕΥΤΡΑ

Αν και καθυστερημένα θα θελα να σας πω κι εγώ δικές μου εμπειρίες.

Γνώρισα έναν που μου ειπε αυτή τη φράση που εχω διαβάσει τόσες φορές σε αυτό το topic. Εγκεφαλικά με φτιάχνεις αλλά οπτικά....

Αυτό το οπτικά...Αχ....Βεβαια κι εγώ δεν ξέρω τι θα έκανα στην ίδια θέση μιας και δεν με έχει προσεγγίσει κανένας άντρας, αδυνατός ή παχυς.Ενας μονο παντρεμένος, ενας 50άρης(εγώ ειμαι 30) και ο τύπος που λέω,ηταν φίλος, φίλου.
Με ήθελε μεν,εγκεφαλικά-ψυχικά αλλά δεν μπορούσε να με κοιτάει,να με βγάζει έξω,γενικά να με κοιτάει,διοτι εχω αφησει πολυ τον εαυτο μου και δυσκολο να στρωσει το σώμα μου ακομη και με πλαστικες.

Τα ελεγε ολα αυτα λεει(και πολλα περισσότερα που δεν εχει νοημα να πω μιας και τα ξεπερασα πλεον) για να με ταρακουνήσει.Αλλα σε στιγμές ειλικρίνειας αποκάλυψε ότι είχε και καιρό να μπιπππ και ειχε και περιέργεια να πάει με μία γεμάτη.
Αποτέλεσμα μετά απο 2+ χρόνια, είναι να συνεχίζει να μου μιλάει διότι μόνο εγώ ξέρω να τον φτιάχνω εγκεφαλικά.
Φυσικά, ετσι οπως ειμαι δεν θελω να τον ξαναδώ-να με ξαναδεί κ οταν χάσω, αν δεν εχω αλλαξει σκεπτικό και δεν εχω σχεση, θα θελα να τον συναντησω,απλα να με δει και να σκασει.Διοτι με ρουχα δεν θα ξερει ποσο χειροτερα θα ειμαι απο μεσα.Αλλα εμενα θα με νοιαζει να με δει και να μην με γνωριζει.

Τελος να πω οτι απορώ που μερικοι,σεξουαλικα ειναι μια χαρά μαζι μου(ειμαι 130 να πω και 1.60 υψος) αλλα μεχρι εκει.Δεν θελουν κατι αλλο.Βγαινουν με ωραιες ή θυμουνται οτι τελικα εχουν κοπελα, κλασικο ψεμα και δεν μπορουν να με δουν εκτος.Ή οι ελευθεροι λενε χιλιες δυο δικαιολογιες για να μην βρεθουμε εξω σαν φυσιολογικοι ανθρωποι.

Γιατι τοση ντροπη δηλαδη;

Για να ειναι σεξουαλικα μια χαρά μαζί μου σημαινει οτι οπτικα δεν αηδιαζουν τοσο πολυ.Γιατι να θελουν δηλ τις παχιες μια κατηγορια ανδρων για να μην πω ενας σημαντικος αριθμος, μονο για το σεξ και να ντρεπονται να τις κυκλοφορησουν;

Ισως το θεμα μου να μην ειναι αντιστοιχο του αρχικου που τεθηκε εδώ σε αυτο το topic.

Αν θελετε μου λετε τη γνωμη σας

Ευχαριστω εκ των προτερων

ουαου
αυτο δεν το χα σκεφτει
σωστο ερωτημα
πραγμα που σημαινει οτι πολλοι αντρες αρεσκονται σεξουαλικα
αλλα εχουν κοινωνικο προβλημα
μια αλλη παραμετρος
εκει πεφτει το ρατσιστικο που μας διακατεχει

αγαπητη sweet and obese,μου εκανε τρονερη εντυπωση αυτο που γραφεις...
αστους κοπελα μου ολους αυτους και μην ασχολεισαι μαζι τους...αν δεν μπορει καποιος να υποστηριξει την επιλογη του και να σε ''παρουσιασει'' στον εξω κοσμο σαν κοπελα του ή απλα να σε συνοδευσει καπου,δεν αξιζει ουτε δευτερη ματια!ειμαι απολυτη αλλα ετσι υποβιβαζεις τον ευαυτο σου ανεπανορθωτα..μην συμβιβαζεσαι με τα ψιχουλα των αλλων!

Εγω θα σας πω το εξης
ειμαι 20 χρονια με τον ιδιο ανθρωπο οταν γνωριστηκαμε ημουν 16 και 65 κιλα με υψος 1'69 ειμαι και ομορφουλα :ρ :ρ ημουν θεα εν ολιγης.και εκεινος ηταν και ειναι κουκλος (οχι μονο στα δικα μου ματια) με κυνηγησε πολυ για να με αποκτησει και παντα του εδινα και του δινω ν α εχει την αισθηση οτι δεν ειμαι δεδομενη υπο οποιεσδηποτε συνθηκες!!!
και αυτο πιστευω ειναι το κλειδι.
στα 27 με 28 μου μεσα σε ενα χειμωνα πηρα 35 κιλα (απεκτησα θυρεοειδη ξαφνικα)
μετα εμεινα εγγυος και μπηκαν μερικα ακομα
τωρα ειμαι στην φαση που ειμαι
ολο αυτον τον καιρο ποτε μα ποτε δεν ειδα καμμια αλλαγη στο σεξουαλικο ενδιαφερον του απεναντι μου παντα ειναι το ιδιο εντονο ,εχω αναρωτηθει πολλες φορες μα πως ειναι δυνατον να ειναι ετσι μετα απο τοσο καιρο και το εχω συζητησει μαζι του ξερετε τι μου απανταει :ΜΕ ΞΕΝΕΡΩΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΣΕ ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ και τοτε μενω αναυδη.
εγω κρυβομαι γενικα και δεν ειμαι πια και τοσο κοινωνικη εκεινος φωναζει και θελει να βγαινουμε εξω και να εχουμε περισσοτερους φιλους δεν εχει ντραπει ποτε μα ποτε για μενα ακομα και στα κιλα που ειμαι αμα χτενιστω βαφτω και ντυθω κανει σαν μωρο παιδι που θελει να περιφερει το τροπαιο του και γελαω απιστευτα λεω δεν ειναι δυνατον θελει γυαλια χαχαχααχα αλλα το κανει γιατι απλα με αγαπαει οπως ειμαι!!! και εγω θα τον αγαπουσα και καρφλος και χοντρος και χωρις δοντια αν γινοταν.ετσι ειναι η αγαπη δεν βλεπει το περιτυλιγμα αλλα το περιεχομενο .
στο σεξ θα υπαρξει διαφορα που θα εχει να κανει αποκλειστικα με την δικη μου διαθεση και ανασφαλεια οχι απο εκεινον .
αν ποτε μου ελεγε κατι τετοιο με προθεσμιες κτλ θα τον εστελνα απο κει που ρθε στο δευτερολεπτο και ας ειμαστε 20 χρονια.αυτα .

lola εισαι φοβερη!παιρνω θαρρος απο αυτα που γραφεις!εισαι ακομα εδω?

Lola, μακάρι να σε είχα φίλη! Να μου έδινες τέτοια αισιοδοξία αλλά να γνώριζα και τον φίλο σου για να εχω ελπίδες ότι θα γνωρίσω κι εγώ ένα τόσο καλό παιδί.
Εχεις σκεφτεί ποτέ εάν γινόταν το αντίθετο;
Δηλ να σε ερωτευόταν στα κιλά που είσαι τώρα;
Πιστεύεις ότι θα γινόταν;Με τον ίδιο ή κάποιον άλλο;
Ακόμη δεν έχω καταλάβει έαν βγάζω προς τα έξω αυτή την ανασφάλεια που ξενερώνει, όπως χαρακτηριστικά σου λέει.Ουτε την έχω δει και σε άλλους για να πάρω μυρωδιά, πως μπορεί να είμαι.
Μόνο το κόμπλεξ έχω δει σε ανθρώπους, κυρίως κοπέλες που είναι μια χαρά και νιώθουν άβολα για χαζά πράγματα, πχ γιατί πήραν ένα κιλό, ή γιατί τα μπούτια δεν είναι σαν τα μπράτσα αλλά ελαφρώς πιο παχουλά.Γρρρρ

Από τότε που άρχισα να έχω σχέσεις-γνωριμίες με άντρες, άρχισα και να φλερτάρω και όσο παίρνω κιλά τόσο πιο παιχνιδιάρα είμαι.Σίγουρα βλέπω μεγάλη αλλαγή στο ότι μου πιάνουν κουβέντα άντρες στη δουλειά και στις παρέες και δείχνουν να απολαμβάνουν κάποιοι την παρέα μου αλλά μέχρι εκεί.
Τι άλλο να κάνω; Να την πέσω εγώ; Δηλ μπορεί καποιος να με θελει και να μην το δειχνει;Δεν νομίζω.

Ετσι οπως ειμαι, αποκλειεται πιστεύω να με θελησει καποιος για κάτι οσβαρό.

Δειχνω απαισιόδοξη, αλλά εχω προσπαθήσει πολλές φορές να δω το ποτήρι μισογεμάτο κι όμως τρώω πόρτα.Εχω ζαλιστεί απ τα χτυπήματα.....

Το έχω γράψει και αλλού εδώ μέσα, όταν ήμουν 25 και 60 κιλά,μία θεά γενικώς, ένοιωθα μονίμως χοντρή και τρελλαινόμουν με μισό κιλό παραπάνω. Τώρα που είμαι πραγματικά χοντρή, 93 κιλά και 23 χρόνια μετά, θα ένοιωθα μια χαρά με τον εαυτό μου αν μπορούσα να φορέσω ότι ήθελα και αν μπορούσα να κινηθώ άνετα. ΑΥΤΟ με ενοχλεί και γι αυτό θέλω να αδυνατίσω. Η αγάπη δεν έχει καμμία σχέση. ΄Οπως δεν έχει σχέση με τα αισθήματά μου το ότι ο καλός μου έκανε ρυτίδες, κοιλίτσα και του έπεσαν τα μαλλιά...μια χαρά τον βλέπω όπως και όταν τον γνώρισα, μη σας πω καλύτερα γιατί δοκιμάστηκε η σχέση στα χρόνια που πέρασαν και άντεξε. Ούτε ο έρωτας έχει σχέση...δικαιολογίες είναι όλα τα υπόλοιπα. Είμαστε αυτοί που είμαστε, με τις ανασφάλειες, τις κορυφές και τις χαράδρες μας και σ΄όποιον αρέσουμε. Κι αυτό ισχύει για όλους, συντρόφους, συζύγους,φίλους,συνεργάτες , για όλους ανεξαιρέτως!

Όσο ήμουν 85 κιλά ποτέ δεν ανησύχησα ότι τα κιλά μου θα ήταν πρόβλημα για να με προσέξει κάποιος.Τώρα που έχω 115 κιλά υπάρχουν κάποιες στιγμές που αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι να με προσέξει καποιος ενδιαφέρον τύπος. Όταν χώρισα ήταν για άσχετους λόγους από το πάχος (ημουν και πιο αδύνατη) και κάποιοι θαυμστές που είχα εξακολουθούν να υπάρχουν. Τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο δεν τράβηξε κανείς την προσοχή μου, έτσι δεν ξέρω αν θα έτρωγα πόρτα. Ελπιζω όταν θα μου αρέσει κάποιος να μη μείνει στα κιλά.Πιστεύω πως το "παιχνίδι" της γοητείας είναι ανοιχτό για όλες μας, ίσως να πλησιάσουν λιγότεροι, αλλά αυτοί που θα το κάνουν θα είναι και οι καλύτεροι!!:)

Το κακό με τη γοητεία και τα κιλά είναι ότι το πρόβλημα το έχουμε εμείς.... και όχι τόσο οι άλλοι. Δηλαδή εγώ στα 95 δεν ένοιωθα γοητευτική και το έδειχνα, δεν έκανα καμία προσπάθεια να γοητεύσω, το ίδιο και στα 84 που είμαι τώρα.... δεν γοητεύω γιατί δεν προσπαθώ όχι γιατί δεν μπορώ. Το Σάββατο όμως που πήγα σε ένα γάμο, και είχα αγοράσει κάτι ρούχα που με έδειχναν 10 κιλά λιγότερο και φόραγα και τακούνια ένοιωθα πολύ όμορφα και το έδειχνα με αποτέλεσμα να μου λένε όλοι πόσο γοητευτική ήμουν...... Τι θέλω να πω ότι το παιχνίδι της γοητείας δεν έχει να κάνει με τα κιλά και την ομορφιά αλλά με τη δική μας αυτοπεποίθηση και αυτό που βγάζουμε από μέσα μας.... αν μπορούμε να είμαστε καλά στα 180 κιλά τότε ναι ήμαστε γοητευτικοί. Ξέρω άντρα 160 κιλά που είναι ο πιο γλυκός και γοητευτικός άντρας που έχω δει, και αν δεν ήμουν παντρεμένη δεν θα με σταμάταγαν τα κιλά του να του την πέσω......

Ωραία όλα αυτά περί αληθινής αγάπης,αυτοπεποίθησης,γοητ είας και της αλληλεπίδρασης τους,δε λέω...συμφωνώ κι εγώ...
αλλά η κάπως διαφορετική πραγματικότητα είναι αυτή που μας κάνει όλες να θέλουμε να δώσουμε μια ζεστή αγκαλιά
στον άντρα της Λόλας,καθότι δε συναντάμε και συχνά παρόμοια-φυσιολογικά αναμενόμενη κατά τα άλλα-στάση!
Φοβάμαι πως,όσο καλά κι αν έχεις οχυρωθεί στη φιλοσοφία σου,η απόρριψη από εκείνον,που αγαπάς,τα γκρεμίζει όλα στη στιγμή!
Δε θέλω να ακούγομαι απαισιόδοξη...είναι που ακόμα αιμοραγούν τα σημάδια της δικής μου ιστορίας "αγάπης"...Θα κλείσουν,πού θα πάει...

Φταίει το βάρος για αυτά τα σημάδια, ή αυτό που έβγαινε προς τα έξω λόγω του βάρους ?