~ πρωι . 2 δαχτυλα παστα φλωρα με δικη μου μαρμελαδα φραουλα & μισο φρεντακι
~μεσημερι . 4κσ. μπριαμ με φετα
~απογευμα. 1 μπαλα παγωτο 0%
~βραδυ. 1 μπολακι ταυλανδεζικο -ρυζομακαρονο ψιλο με λαχανικα τσιλι λαιμ και κοτοπουλο-
Printable View
~ πρωι . 2 δαχτυλα παστα φλωρα με δικη μου μαρμελαδα φραουλα & μισο φρεντακι
~μεσημερι . 4κσ. μπριαμ με φετα
~απογευμα. 1 μπαλα παγωτο 0%
~βραδυ. 1 μπολακι ταυλανδεζικο -ρυζομακαρονο ψιλο με λαχανικα τσιλι λαιμ και κοτοπουλο-
Να κανω μια χαζη ίσως ερωτηση? ολοι εσεις που χειρουργηθηκατε με sleeve τρωτε πολυ λιγο γιατι τοσο χωραει το στομαχι σας. Οι θερμιδες που καταναλωνετε ειναι πολυ λιγες αλλα τα κιλα παλι δεν χανονται ευκολα. Δηλ βλεποντας π.χ. τι τρωει η mitsokolo που ειναι και εγκυος και 84 κιλα θα επρεπε να χανει συνεχεια κιλα. Διαβασα και για την πωλινα που και αυτη δεν χανει ευκολα και λιγο απελπιζομαι γιατι προσπαθω να χασω κιλα με διατροφη και αναρωτιεμαι ποσο ευκολο θα ειναι...
Πελαγία, φυσικό είναι να πελάγωσες λίγο με τις ποσότητες και τα αποτελέσματα που διαβάζεις. Οι επεμβάσεις δεν είναι η εύκολη λύση, που ως δια μαγείας λύνει το πρόβλημα. Οι επεμβάσεις είναι ένα εργαλείο, που αναλόγως βοηθάει την κατάσταση. Πχ η σληβ αφαιρεί από το στομάχι το θόλο, άρα το κέντρο της γκρελίνης (την όρεξη με λίγα λόγια) και μειώνει το μέγεθος του στομάχου, ώστε οι πηρουνιές που διαβάζεις να μεταφράζονται από το σώμα ως πλήρης κορεσμός - τουλάχιστον τους πρώτους μήνες μετά την επέμβαση. Στο γιατί δεν πέφτουν τα κιλά τόσο εύκολα, η απάντηση είναι στο ότι ο οργανισμός έχει υποστεί μια ραγδαία επίθεση ολιγοθερμική, έχει χάσει γρήγορα τα πρώτα κιλά (λίπους ευτυχώς) και στη συνέχεια αντιδρά γυρίζοντας στο πρόγραμμα "συντήρηση" - δηλαδή, κρατάει άμυνα και μάλιστα γερή! Εδώ αποτύγχαναν όλες οι δίαιτες, και εδώ ελπίζει ο κάθε χειρούργος ότι η μία ή η άλλη επέμβαση μπορεί να "ξεγελάσει" τον οργανισμό και να ξεπεράσει αυτόν το σκόπελο...
αν χαναμε κιλα με το ρυθμο που χαναμε τους πρωτους μηνες θα ειμασταν ολοι ανορεκτικοι.
το οτι τρως λιγες θερμιδες , και με σληβ και ανευ δεν σημαινει απαρετητα απωλεια κιλων.
αμα τρεφεσαι πχ 17 μηνες( -εγω ας πουμε) με τοσο λιγες θερμιδες, ο οργανισμος συνηθιζει την τοσο λιγη ποσοτητα και την εκλαμβανει ως φυσιολογικη.
τωρα αυτο που λες με την εγκυμοσυνη μηπως μπερδευτηκες? φυσικα και ΔΕΝ θα επρεπε να χανω βαρος με τα λεγομενα του γιατρου μου, αλλα να παρω μεχρι 6-7 κιλα, και εχω χασει ηδη 4
Τι να πω? μαλλον κατι τετοιο συμβαινει αννα. Προς ωρας δεν σκεφτομαι για επεμβαση γιατι τα κιλα μπηκαν τα τελευταια 3 χρονια οποτε ελπιζω να τα καταφερω μονη μου. Η αληθεια ειναι οτι δεν αντεχω το αισθημα της πεινας οποτε δεν ακολουθω μια ιδιαιτερα στερητικη διαιτα. Απλα βλεποντας τι τρωτε εσεις αισθανομαι οτι τρωω το καταπετασμα....
Quote:
Originally posted by mitsokolo
αν χαναμε κιλα με το ρυθμο που χαναμε τους πρωτους μηνες θα ειμασταν ολοι ανορεκτικοι.
το οτι τρως λιγες θερμιδες , και με σληβ και ανευ δεν σημαινει απαρετητα απωλεια κιλων.
αμα τρεφεσαι πχ 17 μηνες( -εγω ας πουμε) με τοσο λιγες θερμιδες, ο οργανισμος συνηθιζει την τοσο λιγη ποσοτητα και την εκλαμβανει ως φυσιολογικη.
τωρα αυτο που λες με την εγκυμοσυνη μηπως μπερδευτηκες? φυσικα και ΔΕΝ θα επρεπε να χανω βαρος με τα λεγομενα του γιατρου μου, αλλα να παρω μεχρι 6-7 κιλα, και εχω χασει ηδη 4
Εννοω mitsokolo οτι τρως πολυ λιγο αλλα εισαι και εγκυος και εχεις μεγαλυτερες ενεργειακες αναγκες.οποτε πως να βαλεις κιλα?λογικο ειναι που εχασες 4.
προσπαθω να τρωω λιγο παραπανω πολλες φορες αλλα μου ειναι σχεδον αδυνατο παω για 17 μηνες χειρουργειου και η ορεξη μου ειναι σχεδον 0 ακομα, αλλα και απο τη μερια μου εκανα μεγαλο αγωνα για να τηρησω τις οδηγιες και αυτο βοηθησε πολυ απ την αρχη.
οι εξετασεις μου ευτηχως ηταν αψογες και τον γιατρο δεν τον απασχολει καθολου που τρωω τοσο λιγο, το μωρο ουτος η αλλως οτι ειναι να ''παρει'' θα το παρει απο μενα και οχι απο αυτα που τρωω.
καλε μη συγκρινεις την δικη μας διατροφη με τη δικη σου υπαρτον :P :P :P
ειναι σαν να συγκρινεις σφηνακι με 1.5 λιτρο ;)
υπομονη με τα κιλα και ευχομαι να τα καταφερεις :D
Δεν σκεφτηκα να τρωω τοσο λιγο. Δεν νομιζω οτι μπορω αλλωστε... Απλα μου εκανε εντυπωση. Ευτυχως που δεν πεινατε. Γιατι αλλιως ειναι σκετη απογοητευση να τρως τοσο λιγο και τα κιλα να μην χανονται οσο ευκολα...
απογοητευση θα ηταν να μην βλεπεις αποτελεσμα ;) εξαλου η πεινα και η ''ζηλεια'' δεν υπαρχει -τουλαχιστον για μενα- και πραγματικα ειναι τεραστια ευχαριστηση..
δεν ξερω στις αλλες τις επεμβασεις πως ακριβως λειτουργει το συστημα με την ορεξη αλλα τουλαχιστον στην σληβ ετσι ειναι, συν του οτι χορταινεις με γελοιες ποσοτητες
Οι δίαιτες που δίνουν οι διατροφολόγοι στηρίζονται συνήθως σε ολιγοθερμιδική διατροφή. Όταν οι θερμίδες κατέβουν κάτω από ένα όριο, ας πούμε είναι κάτω από 1000 θερμίδες, στην αρχή ο οργανισμός χάνει κιλά αλλά γρήγορα μπαίνει στη συντήρηση - είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αυτό, μόνο έτσι ξέρει να επιβιώνει. Για΄αυτό και οι σωστοί διατροφολόγοι επιμένουν στα 2 κιλά απώλειας το μήνα, γιατί ξέρουν αυτό το μηχανισμό και δεν θέλουν να φανεί ως "επίθεση" η απόπειρα σωστής διατροφής.
Με τις επεμβάσεις, στην ουσία υποχρεώνουμε βίαια τον οργανισμό να ανεχθεί τις ολιγοθερμιδικές δίαιτες. Ακόμη και η δυσαπορροφητική, που έχω κάνει εγώ, στην ουσία επιτρέπει στον οργανισμό να κρατήσει ελάχιστες θερμίδες, πολύ πιο κάτω από τις 1000. Είναι μια ανατρεπτική τακτική, για αυτό και δεν μπορείς με τίποτα να "αντιγράψεις" το διαιτολόγιο των χειρουργημένων - δεν έχεις το εργαλείο για να το πετύχεις. Δεν σημαίνει, πως επειδή υπάρχει το εργαλείο, φτάνουμε πάντα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Θέλει κόπο και χρόνο - απλά η επέμβαση λειτουργεί ως βοηθητικό εργαλείο, το οποίο επιτρέπει αυτές τις τόσο δραστικές διατροφές "λιμοκτονίας". Και για αυτό οι διατροφολόγοι είναι εναντίον των επεμβάσεων - ανατρέπουν κάθε θεωρία τους!
ακριβως αννα :thumbup:
Απλα καταλαβα οτι ακομη και αν κανω χειρουργειο και χασω τα κιλα, αν λογω συναισθηματικης υπερφαγιας αρχισω να ζοριζω το στομαχι να τρωει περισσοτερο για να νιωσω την χαρα που μου δινει το φαγητο οχι μονο θα τα ξαναβαλω αλλα θα βαλω ακομη πιο πολλα γιατι ακομη και οι 1600-1800 θερμιδες για εναν χειρουργημενο ειναι πολλες....οποτε μαλλον το χειρουργειο δεν μου ταιριαζει..Γιατι και τωρα που ακολουθω ενα κανονικο διαιτολογιο και δεν πειναω ιδιαιτερα, οταν με πιανουν τα ..ψυχολογικα μου... ζοριζω το στομαχι μου για φαει και μετα πινω σοδες και γκαβισκον γαι να χωνεψω. Δηλ ενω το στομαχι μου ειναι χορτατο το μυαλο μου ειναι στην κοσμαρα του!
Η επέμβαση που έχω κάνει εγώ, η χολοπαγκρεατική, υποτίθεται ότι είναι για εντελώς απείθαρχους. Ο καθηγητής συνηθίζει να λέει πως η σληβ είναι για τους έξυπνους, η χολοπαγκρεατική για τους απείθαρχους. Ευτυχώς η δική μου βαριατρική βέρσιον μου επιτρέπει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τις υπόλοιπες μεθόδους και έτσι ξεπερνώ το σκόπελο της συναισθηματικής υπερφαγίας - που δεν σταματά με όσα χειρουργεία κι αν κάνεις! Βέβαια, έχω ακούσει ότι και με τη δική μου την επέμβαση κατάφεραν κάποιοι και πήρανε πίσω το βάρος - τι άραγε να κάνανε; Πάντως, σωστά το θέτεις: προηγείται η ψυχολογική στήριξη, στο μυαλό είναι το πρόβλημα και εκεί δεν ακουμπά κανένα χειρουργείο!
Ξερεις αννα οταν υποφερεις απο συναισθηματικη υπερφαγια το να κοψεις το φαγητο ειναι ευκολο. Και κανεις την διατροφη που ξερουμε ολοι και δεν πεινας. Οταν ομως ερχεται η διαολεμενη ωρα που νιωθεις κουρασμενη και δεν μπορεις να ξεκουραστεις. που νιωθεις απογοητευμενη , μονη, οταν ερχονται αγχωτικες σκεψεις, οταν σε κατακλιζουν οι φοβοι και οι ανασφαλειες τοτε το φαγητο γινεται μονοδρομος. οποτε η λυση δεν ειναι μονο να κοψουμε το πολυ φαγητο αλλα να βρουμε αλλα ανακουφιστικα μεσα. Και δυστυχως η παροδικη εστω χαρα που δινει το φαγητο ειναι σχεδον αναντικαταστατη, τουλαχιστον σε μενα. Οι βολτες, τα τηλεφωνα σε μια φιλη, και ολα τα αλλα που λενε να κανουμε την ωρα που μας πιανει η λυσσα δεν ειναι παντα απολυτα επιτυχη ουτε προσφερουν την ιδια ανακουφιση που νιωθεις με την σοκολατα ή τα πατατακια. Μαλλον ειναι και θεμα συνηθειας. Οταν μαθεις να αντιμετωπιζεις τα προβληματα τρωγοντας και το κανεις πολλα χρονια τοτε τα πραγματα γινονται πολυ δυσκολα....