-
Μου άρεσαν πολύ οι απαντήσεις σου darling...(βάλε το απόλυτο αγγλικό accent).Το ιδανικό-ιδανικό είναι όπως το καρέτα-καρέτα.Άργησα πολύ να καταλάβω ότι δεν θα το βρω και ότι πρέπει να ρίξω τον πήχη του εγωισμού μου...Ξέρεις κάποια στιγμή ο άνθρωπος φτάνει στο όριο των αναζητήσεών του.Ζούσα κυνηγώντας το ιδανικό...Τώρα απλά θέλω να ζήσω.Πάντως-χεχε-αλίμονο αν το ιδανικό είναι το αντίγραφο του εαυτού μου.Όπως έλεγε και η Λίλα στους Singles \"Δεν θα τα έφτιαχνα ποτέ με τον εαυτό μου\".Ξέρεις η αντίθεση έρχεται όταν είσαι η μόνη Borderline στην ομάδα και όλοι οι άλλοι είναι άνω των -άντα και ένας από αυτούς πραγματικά έχει την ιδανική σχέση....Εκεί απλά κομπλεξάρεσαι....Να βλέπεις άλλον να είναι κολλημένος χρόνια σε μια κολώνια και να προσπαθεί να ξεκολλήσει και εσύ να είσαι το ακριβώς αντίθετο....Η μοναξιά κατά καιρούς δεν είναι αφύσικη...Αφύσικο είναι να την επιλέγεις για χρόνια....Σημασία έχει πάντως που το έχω συνειδητοποιήσει και το επεξεργάζομαι....αν και πονάει να αντικρύζεις κάθε εβδομάδα το πρόβλημά σου....
-
Παντως σχετικα με το θεμα του ποστ εχω να πω οτι παρατηρησα το ιδιο και σε μενα.
Οχι μειωση εντασης ή διαρκειας οργασμου αλλα καθυστερηση μεχρι να ερθει.
Ενα διαστημα που μειωνα τα φαρμακα λειτουργουσα αψογα. Και τωρα δλδ μια χαρα απλα αργω λιγο.
Απο οτι εχω συζητησει συμβαινει σε καμποσο κοσμο που παιρνει φαρμακα.
