Ρατσισμός από άτομα της οικογένειας

Quote:

---

Originally posted by le.ka
Καλημέρα και πάλι.

Δεν πιστεύω πως αυτό που κάνουν οι γονείς μου το κάνουν από ρατσισμό, το κάνουν επειδή έχουν λάθος τρόπο να εκφράσουν αυτό που θέλουν να πουν. Αντί να πουν κάτι ανθρώπινα, πιστεύουν πως όσο περισσότερο με προσβάλλουν τόσο πιο γρήγορα θα κόψω το φαϊ και θα αδυνατίσω. Ο στόχος τους είναι αυτός και τίποτα άλλο. Γι'αυτούς όλα γυρνάνε γύρω από αυτό. Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο πρώτα θα με ρωτησουν τι έφαγα κι έπειτα θα ρωτήσουν τι κάνει το εγγόνι τους χαχαχα. Σκέφτονται το βάρος μου πιο πολύ από'μένα!

Καταλαβαίνω πως ούτε 15 χρονών είμαι, ούτε στην εφηβεία είμαι για να με επηρεάζουν αυτά που λένε τόσο πολύ. Είμαι 35 χρονών, έχω τη δική μου οικογένεια, ζούμε σε διαφορετικές πόλεις. Νιώθω όμως τρομερή πίεση. Τρέμω και φοβάμαι για την ώρα που θα τους συναντήσω και θα με κοιτάξουν με αυτό το βλέμμα οίκτου-αγανάκτησης-θυμού και θα ξεκινήσουν τις προσβολές. Μάλιστα, περιμένουν πότε θα γυρίσει ο άντρας μου την πλάτη για να μου τα χώσουν. Με το που φεύγει, το χαμόγελο που είχαν εξαφανίζεται και η έτοιμη ατάκα πετιέται σε χρόνο dt. Κάθε μα κάθε φορά εγώ γίνομαι ΚΟΥΡΕΛΙ. Κι επειδή το κρατάω μέσα μου, ούτε τους απαντώ και ούτε το συζητάω με κανέναν, καταλήγω πάλι να τρώω ανεξέλεγκτα.

Ο ψυχολόγος θα ήταν μια λύση, αν τα οικονομικά μου ήταν κάπως καλύτερα, τώρα δεν είναι δυνατόν. Γι'αυτό είπα να μιλήσω σ'εσάς ρε παιδιά, για να τα πω κάπου. Φίλη pm60, δεν άνοιξα το θέμα για να μου μιλήσει κανείς σκληρά κι ας μη μου αρέσει, το άνοιξα για να βρω κατανόηση και συμπαράσταση. Βέβαια δεκτές όλες οι γνώμες, αλλά μην είσαι τόσο απόλυτη γιατί όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και δεν θα μπορούσα να περιγράψω όλη μου τη ζωή με το νι και με το σίγμα για να έχεις πιο σφαιρική άποψη. Αν ήταν τόσο απλό το θέμα μου, να με ταρακουνήσει δηλαδή ένας άγνωστος στο ίντερνετ και να αλλάξει η θεώρηση που έχω για τη ζωή μου θα το είχα κάνει εδώ και χρόνια, πίστεψέ με.

---

τελικα λαθος εκανα να μιλησω χιλια συγνωμη απλα οπως και καποια φιλη ειπε πιο πανω για να ειμαστε 100 κιλα κατι θα συμβαινει αρα καλο ειναι να κανουμε κατι γι αυτο
σορι που με αγγιξε τοσο η ιστορια σου που το πειρα προσωπικα και αναγκαστηξα να γινω σκληρη
εχεις δικιο λυπαμαι που δεν συμπαρασταθηκα απλα θεωρω οτι καλο θα ηταν να ψαχνουμε λιγο παρα πανω τι μας φταιει μεσω καποιου ειδικου
και οσον αφορα στα οικονομικα κανεις δεν ειναι καλα αυτη την εποχη οπωσ σου ειπα υπαρχουν τροποι χωρις να πληρωσεις καθολου

και παλι χιλια συγνωμη η προθεση μου σιγουρα δεν ηταν να σε κανω να αισθανθεις ασχημα και φυσικα δεν εισαι υποχρεωμενη να ακους τις μπουρδες που λεω!!!!!!!!!
εσυ ξερεις καλυτερα απ ολους τις αναγκες σου και ειμαι σιγουρη οτι θα κανεις αυτο που νιωθεις πιο σωστο

Quote:

---

Originally posted by pm60

Quote:

---

Originally posted by le.ka
Καλημέρα και πάλι.

Δεν πιστεύω πως αυτό που κάνουν οι γονείς μου το κάνουν από ρατσισμό, το κάνουν επειδή έχουν λάθος τρόπο να εκφράσουν αυτό που θέλουν να πουν. Αντί να πουν κάτι ανθρώπινα, πιστεύουν πως όσο περισσότερο με προσβάλλουν τόσο πιο γρήγορα θα κόψω το φαϊ και θα αδυνατίσω. Ο στόχος τους είναι αυτός και τίποτα άλλο. Γι'αυτούς όλα γυρνάνε γύρω από αυτό. Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο πρώτα θα με ρωτησουν τι έφαγα κι έπειτα θα ρωτήσουν τι κάνει το εγγόνι τους χαχαχα. Σκέφτονται το βάρος μου πιο πολύ από'μένα!

Καταλαβαίνω πως ούτε 15 χρονών είμαι, ούτε στην εφηβεία είμαι για να με επηρεάζουν αυτά που λένε τόσο πολύ. Είμαι 35 χρονών, έχω τη δική μου οικογένεια, ζούμε σε διαφορετικές πόλεις. Νιώθω όμως τρομερή πίεση. Τρέμω και φοβάμαι για την ώρα που θα τους συναντήσω και θα με κοιτάξουν με αυτό το βλέμμα οίκτου-αγανάκτησης-θυμού και θα ξεκινήσουν τις προσβολές. Μάλιστα, περιμένουν πότε θα γυρίσει ο άντρας μου την πλάτη για να μου τα χώσουν. Με το που φεύγει, το χαμόγελο που είχαν εξαφανίζεται και η έτοιμη ατάκα πετιέται σε χρόνο dt. Κάθε μα κάθε φορά εγώ γίνομαι ΚΟΥΡΕΛΙ. Κι επειδή το κρατάω μέσα μου, ούτε τους απαντώ και ούτε το συζητάω με κανέναν, καταλήγω πάλι να τρώω ανεξέλεγκτα.

Ο ψυχολόγος θα ήταν μια λύση, αν τα οικονομικά μου ήταν κάπως καλύτερα, τώρα δεν είναι δυνατόν. Γι'αυτό είπα να μιλήσω σ'εσάς ρε παιδιά, για να τα πω κάπου. Φίλη pm60, δεν άνοιξα το θέμα για να μου μιλήσει κανείς σκληρά κι ας μη μου αρέσει, το άνοιξα για να βρω κατανόηση και συμπαράσταση. Βέβαια δεκτές όλες οι γνώμες, αλλά μην είσαι τόσο απόλυτη γιατί όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και δεν θα μπορούσα να περιγράψω όλη μου τη ζωή με το νι και με το σίγμα για να έχεις πιο σφαιρική άποψη. Αν ήταν τόσο απλό το θέμα μου, να με ταρακουνήσει δηλαδή ένας άγνωστος στο ίντερνετ και να αλλάξει η θεώρηση που έχω για τη ζωή μου θα το είχα κάνει εδώ και χρόνια, πίστεψέ με.

---

τελικα λαθος εκανα να μιλησω χιλια συγνωμη απλα οπως και καποια φιλη ειπε πιο πανω για να ειμαστε 100 κιλα κατι θα συμβαινει αρα καλο ειναι να κανουμε κατι γι αυτο
σορι που με αγγιξε τοσο η ιστορια σου που το πειρα προσωπικα και αναγκαστηξα να γινω σκληρη
εχεις δικιο λυπαμαι που δεν συμπαρασταθηκα απλα θεωρω οτι καλο θα ηταν να ψαχνουμε λιγο παρα πανω τι μας φταιει μεσω καποιου ειδικου
και οσον αφορα στα οικονομικα κανεις δεν ειναι καλα αυτη την εποχη οπωσ σου ειπα υπαρχουν τροποι χωρις να πληρωσεις καθολου

και παλι χιλια συγνωμη η προθεση μου σιγουρα δεν ηταν να σε κανω να αισθανθεις ασχημα και φυσικα δεν εισαι υποχρεωμενη να ακους τις μπουρδες που λεω!!!!!!!!!
εσυ ξερεις καλυτερα απ ολους τις αναγκες σου και ειμαι σιγουρη οτι θα κανεις αυτο που νιωθεις πιο σωστο

---

Βρε μη ζητάς συγγνωμη! Αν είναι δυνατόν! Από τη στιγμή που μπήκα σε ένα δημόσιο φόρουμ να πω τον πόνο μου, είναι δεκτές όλες οι απαντήσεις που θα πάρω! Μην το σκέφτεσαι καν ;)

Και να σου πω την αλήθεια δεν λες μπούρδες, το αντίθετο μάλιστα. Τέλος πάντων, εγώ ξεκίνησα από χτες ένα διαιτολόγιο. Έφαγα πρώτα μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ήττα όταν ανέβηκα στη ζυγαριά και είδα ότι δεν είμαι πια 110 αλλά 116 κιλά. Εκεί κάπου (θέλω να πιστεύω) ατσαλώθηκα. Ξεκίνησα λοιπόν. Για να δούμε πώς θα πάει!:smilegrin:

Le.ka μου δοκίμασε κούκλα μου την δίαιτα που σου έστειλα. ο γιατρός που μου την έδωσε την edeine και σε παιδιά γιατί δεν δεν σου στερεί τίποτα. τα 30 κιλά που έχασα τότε δεν τα πήρα ποτε μα ποτε ξανά πίσω...

Καλη αρχη λε.κα!!!!
Μην ανησυχεις για τα 6 παραπανω κιλακια, θα χαθουν και αυτα αμζι με τα αλλα!!! :)

Quote:

---

Originally posted by le.ka
Βρε μη ζητάς συγγνωμη! Αν είναι δυνατόν! Από τη στιγμή που μπήκα σε ένα δημόσιο φόρουμ να πω τον πόνο μου, είναι δεκτές όλες οι απαντήσεις που θα πάρω! Μην το σκέφτεσαι καν ;)

Και να σου πω την αλήθεια δεν λες μπούρδες, το αντίθετο μάλιστα. Τέλος πάντων, εγώ ξεκίνησα από χτες ένα διαιτολόγιο. Έφαγα πρώτα μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ήττα όταν ανέβηκα στη ζυγαριά και είδα ότι δεν είμαι πια 110 αλλά 116 κιλά. Εκεί κάπου (θέλω να πιστεύω) ατσαλώθηκα. Ξεκίνησα λοιπόν. Για να δούμε πώς θα πάει!:smilegrin:

---

το ίδιο είχα πάθει κι εγώ... νόμιζα ότι ήμουν γύρω στα 110, ήμουν 117, ξεκίνησα ελαφριά γυμναστική στο σπίτι Arabic belly dancing part1/4 3-4 φορές την εβδομάδα, έτρωγα τα πάντα και πολύ, ξαναζυγίστηκα μετά από 2 μήνες, ήμουν 112! Μετά από αυτό ξεκίνησα να προσέχω και το τι τρώω, όχι γλυκό κάθε μέρα αλλά 1-2 φορές την εβδομάδα :)
είχα δει ένα motivational quote στο ίντερνετ που με κινητοποίησε, σε ελεύθερη μετάφραση έλεγε ότι εάν δεν προσπαθήσεις να αλλάξεις κάτι, δεν ξέρεις εξ αρχής τι θα γίνει μετά (κάτι καλύτερο ίσως???), εάν συνεχίσεις αυτό που κάνεις ξέρεις τι θα γίνει (ήδη γίνεται)

σε τρομάζει γιατί σκέφτεσαι μία δίαιτα (αγγαρεία, κακά τα ψέμματα) για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με αβέβαια αποτελέσματα (πόσες φορές την έχω πατήσει...) αλλά σκέψου το σαν αλλαγή τρόπου ζωής, μικρά πραγματάκια για σένα, π.χ. μια ασχολία, κοινό χόμπι με το παιδί, οτιδήποτε, ακομα και κάτι που ήθελες να κάνεις μικρή και όταν ενηλικιώθηκες σκέφτηκες "τώρα μεγάλωσα δεν γίνεται", μια αλλαγή στον τρόπο διατροφή σου, μετά από λίγο μια ακόμα αλλαγή
επίσης μπορείς να ακολουθήσεις διαφορες συμβουλές μέσα από το φόρουμ που σίγουρα θα σε κάνουν πιο υγιή και θα νιώθεις καλύτερα με το σώμα σου (το χάσιμο βάρους είναι παρεπόμενο),
Δικό μου μάθημα: δραστική ελάττωση της ζάχαρης και των επεξεργασμένων υδατανθρακών (λευκό ρύζι, μακαρόνια, λευκό ψωμί), έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη και προκαλούν υπερέκκριση ινσουλίνης με αποτέλεσμα να αποθηκεύονται αμέσως ως λίπος και λόγω της υπερέκκρισης μετά μας κάνει υπογλυκαιμία και πεινάς σαν λύκος (θα φας περισσότερες θερμίδες στα επόμενα γεύματα, αναγκαστικά)
Σταμάτησα να νιώθω πείνα. Φυσικά τρώω κάθε 3 ώρες κάτι και όσες θερμίδες νιώθω ότι χρειάζομαι. Και φτιάχνω γλυκά με στέβια, τρώω κάθε μέρα. Αμέ.

Ξεκίνησα από τα 135, το φόκους μου ήταν πάντα στο να αλλάξω τρόπο ζωής και δεν γίνεται σε μία μέρα, με τίποτα!!! Σιγά σιγά, άρχισα να προσθέτω πράγματα στην καθημερινότητα μου που απολάμβανα (εγώ, όχι οι άλλοι, απολύτως εγωιστικά, ας κάνουμε και κάτι καλό για εμάς) και σιγά σιγά έχανα κιλά (δεν ζυγιαζόμουν, τα ρούχα μου μου τοπαν :smirk: )
Ναι υπήρχαν πισωγυρίσματα, βουλιμικά, σταματούσα τις ασχολίες μου, στεναχωριόμουν, σε ένα πισωγύρισμα γράφτηκα στο φόρουμ παρεπιπτόντως, έλεγα δεν πειράζει ξανά, άλλες ασχολίες, άλλαζα κάτι
Ξεκίνα με κάτι, και όταν νιώσεις έτοιμη να προσθέσεις ή να αλλάξεις κάτι ακόμα στη ζωή σου, το κάνεις, βηματάκι βηματάκι...
Και το νιώθω έτοιμη δεν σημαίνει απελπισμένη, "νιώθω ότι έχω πιάσει πάτο" αλλά νιώθω έτοιμη να κάνω π.χ. περίπατο για 15 λεπτά κάθε απόγευμα και εάν δεν τον κάνω δεν θα με τιμωρήσω (με στέρηση τροφής ή με αυτολύπηση)

Πάντα κάτι θα γίνεται, να κοιτάξεις τυχαία το σώμα σου στον καθρέφτη σε μη κολακευτική πόζα, να μην έχουν το νούμερο σου σε ρούχο που θα ήθελες να φορέσεις, να απογοητεύσεις τον εαυτό σου γιατί δεν ακολούθησες μια εσωτερική συμφωνία, μια κουβέντα από γονείς, μια στραβή ματιά από περαστικό... πέφτεις και ξανασηκώνεσαι ;)

testttt

Ωραιος ο ηλιος σου λε.κα! Να φωτιζει τις απωλειες των κιλων σου! Καλες κατηφορες!!! :bouncing:

Quote:

---

Originally posted by otiosa

Quote:

---

Originally posted by le.ka
Βρε μη ζητάς συγγνωμη! Αν είναι δυνατόν! Από τη στιγμή που μπήκα σε ένα δημόσιο φόρουμ να πω τον πόνο μου, είναι δεκτές όλες οι απαντήσεις που θα πάρω! Μην το σκέφτεσαι καν ;)

Και να σου πω την αλήθεια δεν λες μπούρδες, το αντίθετο μάλιστα. Τέλος πάντων, εγώ ξεκίνησα από χτες ένα διαιτολόγιο. Έφαγα πρώτα μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ήττα όταν ανέβηκα στη ζυγαριά και είδα ότι δεν είμαι πια 110 αλλά 116 κιλά. Εκεί κάπου (θέλω να πιστεύω) ατσαλώθηκα. Ξεκίνησα λοιπόν. Για να δούμε πώς θα πάει!:smilegrin:

---

το ίδιο είχα πάθει κι εγώ... νόμιζα ότι ήμουν γύρω στα 110, ήμουν 117, ξεκίνησα ελαφριά γυμναστική στο σπίτι Arabic belly dancing part1/4 3-4 φορές την εβδομάδα, έτρωγα τα πάντα και πολύ, ξαναζυγίστηκα μετά από 2 μήνες, ήμουν 112! Μετά από αυτό ξεκίνησα να προσέχω και το τι τρώω, όχι γλυκό κάθε μέρα αλλά 1-2 φορές την εβδομάδα :)
είχα δει ένα motivational quote στο ίντερνετ που με κινητοποίησε, σε ελεύθερη μετάφραση έλεγε ότι εάν δεν προσπαθήσεις να αλλάξεις κάτι, δεν ξέρεις εξ αρχής τι θα γίνει μετά (κάτι καλύτερο ίσως???), εάν συνεχίσεις αυτό που κάνεις ξέρεις τι θα γίνει (ήδη γίνεται)

σε τρομάζει γιατί σκέφτεσαι μία δίαιτα (αγγαρεία, κακά τα ψέμματα) για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με αβέβαια αποτελέσματα (πόσες φορές την έχω πατήσει...) αλλά σκέψου το σαν αλλαγή τρόπου ζωής, μικρά πραγματάκια για σένα, π.χ. μια ασχολία, κοινό χόμπι με το παιδί, οτιδήποτε, ακομα και κάτι που ήθελες να κάνεις μικρή και όταν ενηλικιώθηκες σκέφτηκες "τώρα μεγάλωσα δεν γίνεται", μια αλλαγή στον τρόπο διατροφή σου, μετά από λίγο μια ακόμα αλλαγή
επίσης μπορείς να ακολουθήσεις διαφορες συμβουλές μέσα από το φόρουμ που σίγουρα θα σε κάνουν πιο υγιή και θα νιώθεις καλύτερα με το σώμα σου (το χάσιμο βάρους είναι παρεπόμενο),
Δικό μου μάθημα: δραστική ελάττωση της ζάχαρης και των επεξεργασμένων υδατανθρακών (λευκό ρύζι, μακαρόνια, λευκό ψωμί), έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη και προκαλούν υπερέκκριση ινσουλίνης με αποτέλεσμα να αποθηκεύονται αμέσως ως λίπος και λόγω της υπερέκκρισης μετά μας κάνει υπογλυκαιμία και πεινάς σαν λύκος (θα φας περισσότερες θερμίδες στα επόμενα γεύματα, αναγκαστικά)
Σταμάτησα να νιώθω πείνα. Φυσικά τρώω κάθε 3 ώρες κάτι και όσες θερμίδες νιώθω ότι χρειάζομαι. Και φτιάχνω γλυκά με στέβια, τρώω κάθε μέρα. Αμέ.

Ξεκίνησα από τα 135, το φόκους μου ήταν πάντα στο να αλλάξω τρόπο ζωής και δεν γίνεται σε μία μέρα, με τίποτα!!! Σιγά σιγά, άρχισα να προσθέτω πράγματα στην καθημερινότητα μου που απολάμβανα (εγώ, όχι οι άλλοι, απολύτως εγωιστικά, ας κάνουμε και κάτι καλό για εμάς) και σιγά σιγά έχανα κιλά (δεν ζυγιαζόμουν, τα ρούχα μου μου τοπαν :smirk: )
Ναι υπήρχαν πισωγυρίσματα, βουλιμικά, σταματούσα τις ασχολίες μου, στεναχωριόμουν, σε ένα πισωγύρισμα γράφτηκα στο φόρουμ παρεπιπτόντως, έλεγα δεν πειράζει ξανά, άλλες ασχολίες, άλλαζα κάτι
Ξεκίνα με κάτι, και όταν νιώσεις έτοιμη να προσθέσεις ή να αλλάξεις κάτι ακόμα στη ζωή σου, το κάνεις, βηματάκι βηματάκι...
Και το νιώθω έτοιμη δεν σημαίνει απελπισμένη, "νιώθω ότι έχω πιάσει πάτο" αλλά νιώθω έτοιμη να κάνω π.χ. περίπατο για 15 λεπτά κάθε απόγευμα και εάν δεν τον κάνω δεν θα με τιμωρήσω (με στέρηση τροφής ή με αυτολύπηση)

Πάντα κάτι θα γίνεται, να κοιτάξεις τυχαία το σώμα σου στον καθρέφτη σε μη κολακευτική πόζα, να μην έχουν το νούμερο σου σε ρούχο που θα ήθελες να φορέσεις, να απογοητεύσεις τον εαυτό σου γιατί δεν ακολούθησες μια εσωτερική συμφωνία, μια κουβέντα από γονείς, μια στραβή ματιά από περαστικό... πέφτεις και ξανασηκώνεσαι ;)

---

Πραγματικά σ'ευχαριστώ :starhit:

Quote:

---

Originally posted by -wow-
Ωραιος ο ηλιος σου λε.κα! Να φωτιζει τις απωλειες των κιλων σου! Καλες κατηφορες!!! :bouncing:

---

Είπα να το δω θετικά και όχι μοιρολατρικά και δεν διάλεξα επίτηδες το εικονίδιο με τη ζυγαριά :smilegrin:

Είμαι στην τρίτη μέρα και δεν ξέρω αν έχω χάσει κανένα γραμμάριο, αλλά τουλάχιστον δεν έχω τύψεις (εκείνες που έρχονται όταν μασαμπουκιάζω)!

Καλημέρες!!!!!

Ετσι να παιρνουμε τα πανω μας!! Ζυγισου οσο πιο μετα μπορεις! Θα εχεις μεγαλυτερη απωλεια=με μεγαλητερη αυτοπεποιθηση για να συνεχισεις!!! :D

Καλημέρα le.ka! Χαίρομαι που σε ακούω αισιόδοξη και απενοχοποιημένη!
Συνέχισε έτσι, με βοηθό μόνο τον άντρα σου. Τσιμουδιά στους γονείς! Αν κάνουν κανένα τραπέζι με φαγητά που δε θέλεις, πες τους είμαι φαγωμένη, ας φάω πχ λίγο ψητό με σαλάτα. Το σχόλιο το φαντάζομαι, αλλά εσύ θα τους αγνοήσεις και θα κάνεις το πρόγραμμά σου. Αν τους ανακοινώσεις τα περί ειδικής διατροφής, θα πέσεις σε μια παγίδα, από την οποία δε θα βγεις ποτέ. Στο λέω, γιατί είμαι ήδη μέσα σε αυτή. Σε περίπτωση, πάλι, που κουραστείς και θέλεις να φας αυτό που τραβάει η όρεξή σου, πάλι μην το κάνεις μπροστά τους. Θα τους προκαλέσεις. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη!

Λε.κα καλη αρχή και να ξέρεις ΟΛΑ γίνονται!

leka μου λες και την ιστορια μου διαβαζα!!!
και μενα καπως ετσι με μιλουσαν οι γονεις μου,και ακομα...
τα ιδια πραγματα...
ε και γω φυσικα το ξερω οτι για το καλο μου τα λενε,αλλα επειδη ενιωσα οτι δε παει αλλο αποφασισα να χασω ολα τα κιλα μου-αυτη τη φορα ολα γιατι ολο πισωγυρισματα κανω-πριν γινω 30-τον φλεβαρη που μας ερχεται γινομαι...
δε ξερω αν προλαβαινω,αλλα παντως 120 κιλα δε θα μαι

καλη δυναμη και καλο κουραγιο και παρτο χαλαρα,μη το χεις στο μυαλο σου συνεχεια και αν νιωσεις καποια στιγμη πως θες να φας,φαε,την επομενη μερα,μη πω ωρα,συνεχισε κανονικα!!!
:))

Πάλι στα ίδια......
Δεν θα τα καταφέρω ποτέ, έχω απελπιστεί...

Το "ευχάριστο" (οξύμωρο είναι αυτό) είναι ότι από πέρυσι το καλοκαίρι που έγραψα σ'αυτό το θέμα τελευταία φορά έχω μείνει στα 116 kg, με διάφορα σκαμπανεβάσματα στη διάρκεια. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή.

Το δυσάρεστο όσο αφορά στους γονείς μου είναι ότι έχουν μείνει στα ίδια, όπως εδώ και μια ζωή άλλωστε. Οι προσβολές δίνουν και παίρνουν. Εγώ συνεχίζω να τα δέχομαι πότε στωικά, πότε μιλάω, πότε φωνάζω, πότε απελπίζομαι. Συνεχίζω να μην τα λέω όλα αυτά στον άντρα μου γιατί δεν πρόκειται να τους ξαναμιλήσει ποτέ.

Αυτές τις μέρες ήρθε η μάνα μου για επίσκεψη και ενώ της ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή ότι με την πρώτη μ@λ@κί@ που θα πει θα την πετάξω έξω, αυτή ναι μεν δεν έχει πει κάτι πολύ extreme, αλλά αντί να με κοιτάει στα μάτια με κοιτάει στην κοιλιά. Κωμικοτραγικό.

Στη διάρκεια αυτή λοιπόν από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ πέθανε η γιαγιά μου. Μισοαστεία μισοσοβαρά μου είπαν να μην εμφανιστώ γιατί θα πάθουν τα γερόντια του χωριού καρδιακή προσβολή και δεν θα προλαβαίνει ο παπάς να θάβει. Και το βρήκαν πολύ αστείο.

Με έχει κουράσει αυτή η κατάσταση. Δεν με πληγώνει πια γιατί προφανώς έχω όντως γίνει παχύδερμο όπως μου λέει ο μπαμπάκας μου. Από τη μία θέλω να χάσω τα κιλά μου και το θέλω για'μένα, από την άλλη δεν θέλω να τους κάνω τη χάρη και να ακούσω (ξανά) "να, είδες που στο λέγαμε? δεν είσαι καλύτερα τώρα? δεν νιώθεις καλύτερα τώρα?".

Είχα ξεκινήσει να κάνω μισή ώρα τη μέρα διάδρομο. Από τη στιγμή που ήρθε η μάνα μου εδώ ούτε τον έχω κοιτάξει, δεν θέλω να με δει να τρέχω και να χαίρεται γιατί θεωρεί ότι έτσι "βασανίζομαι".

Ένας απλός ψυχίατρος θα με κάνει καλά ή θέλω ζουρλομανδύα? :spin::spin:

ούτε ψυχίατρο ούτε ζουρλομανδία χρειάζεσαι ή χρειαζόμαστε
κατά τη γνώμη μου θέλει λίγο δουλείτσα με τον ευατό μας...και εγώ έχω χάσει τα κιλά μου 6-7 φορές ...αλλά είμαι πάλι εδώ απο την αρχή και πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα κάνω την αλλαγή για μένα για να γίνω καλύτερη σε όλα σαν μάνα, σαν σύζυγος, σαν εργαζόμενη..ΌΧΙ επειδή θα είμαι αδύνατη αλλά γιατί στην πορεία θα χω βρει τι με οδηγεί στα καθημερινά υπερφαγικά που έκανα και δεν θα καταστρέφω το σώμα μου αντι πχ να μαλώσω με την κολλήτη μου το ανδρα μου τι μάνα μου...δεν θα τρώω απο δω και πέρα τα συνασθήματα μου..ΤΕΛΟΣ..μόνο υγιεινές θρεπτικές τροφές!(σου χω στείλει και UZU)