Τί μας άγχωσε/στεναχώρησε σήμερα...

Quote:

---

Originally posted by Μαντζουράνα
Μαρουλένια μου περαστικά σου με το κάψιμο!

Μάλλον χθες ήταν ανάδρομος ο Ερμής γιατί και μια φίλη κάηκε στα δάχτυλα επειδή πήγε να πιάσει ένα ταψί που έκαιγε...

Και εγώ "συνεκρούσθην" χθες με μια κολώνα της ΔΕΗ με το αυτοκίνητο... (ΜΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΒΑΖΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΟΛΩΝΕΣ ΒΡΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ!!!) :smilegrin:
Ευτυχώς όμως δεν έπαθα τίπουτις, μόνο λύγισε λίγο ο προφυλακτήρας... πφ! άλλα έξοδα από εκεί!

---

αχ τώρα είδα το ποστ σου.κεγώ την πάτησα κάπως έτσι τις προάλλες από δικιά μου χαζομάρα, ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές ,αλλά δν είχα τρακάρει ποτέ εδώ κ 10 χρόνια που είμαι οδηγός κ ήταν ένα σοκ. πρώτον τα πήρα με την αφηρημάδα μου,δεύτερον έμεινα ασάλιωτη, τρίτον, έπρεπε να αποχωριστώ το αμάξι μου έστω κ λίγες μέρες. αλλά όπως τα λες, εκεί καταλαβαίνεις τι μετράει παραπάνω(πάντως όχι οι υλικές ζημιές)

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου
αχ τώρα είδα το ποστ σου.κεγώ την πάτησα κάπως έτσι τις προάλλες από δικιά μου χαζομάρα, ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές ,αλλά δν είχα τρακάρει ποτέ εδώ κ 10 χρόνια που είμαι οδηγός κ ήταν ένα σοκ. πρώτον τα πήρα με την αφηρημάδα μου,δεύτερον έμεινα ασάλιωτη, τρίτον, έπρεπε να αποχωριστώ το αμάξι μου έστω κ λίγες μέρες. αλλά όπως τα λες, εκεί καταλαβαίνεις τι μετράει παραπάνω(πάντως όχι οι υλικές ζημιές)

---

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Οδηγώ μόνο 6-7 μήνες (πριν 9 μήνες πήρα το δίπλωμα), και δεν είχα τρακάρει ούτε εγώ. Και για μένα ήταν λίγο σοκ.
Τυχαίνει να είμαστε αφηρημένοι κάποιες φορές.
Σημασία έχει που είμαστε ζωντανοί και που δεν χτυπήσαμε άλλον άνθρωπο!!

Έχω βγάλει ενα Σπύρο εσωτερικό στην μύτη μου.με τσουζει κιόλας αλλα οποτε πάω να το πηραξω μοιάζει σαν να σκαλιζω την μύτη μου. Ξέρω δεν είναι κ προς θάνατο αλλά βαριεμαι τόσο πολυ τώρα που είναι σχεδόν στεναχωρο.

Αχ και να χες λίγο windex
http://cdn.androidpolice.com/wp-cont...k708o1_500.gif

:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol: :lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol: :lol::lol::lol::lol::lol::lol:

Έχω τις τελευταίες μέρες που τρώω αψυχολόγητα.. Όχι απαραιτήτως πολύ, αλλά αψυχολόγητα..

Χθες κατα τη διάρκεια εξόδου, ενώ ήμουν με παρέα και χωρίς να το περιμένω από τον εαυτό μου μετά από διάφορα ατοπήματα της μέρας ένιωσα πολύ μεγάλη κι άσχημη δυσφορία.. Έφυγα άρον άρον λέγοντας ότι θέλω να πάρω λίγο αέρα ενώ στην πραγματικότητα έψαχνα τουαλέτα...

Ντράπηκα πολύ.. Νομίζω η μία από την παρέα με κατάλαβε κιολας.. Είχα πολύ καιρό να έχω παρόμοιο επεισόδιο και πρώτη φορά έξω από το σπίτι μου. Σήμερα νιώθω σαν άρρωστη... Έχω φάει σχετικά κανονικά. Νομίζω πιο πολύ στεναχωρημένη είμαι και αναστατωμένη από το κατόρθωμα μου...

Πολύ φοβάμαι ότι κατάλαβα και το λόγο της χθεσινής μου κατάληξης κι αυτό με αρρωσταίνει ακόμα περισσότερο. Γιατί δεν μπορεί όταν αγαπώ και θαυμάζω πολύ κάποια άτομα να καταλήγω να νιώθω λίγη για τον εαυτό μου... Και δεν μπορώ να αποκλειστώ στο σπίτι μου επειδή τα παντελόνια μου είναι τσίτα και να κλαίω τη μοίρα μου. Ούτε να κρύβομαι μπορώ άλλο από τις φωτογραφίες και γενικά δε γίνεται άλλο αυτό που κάνω στον εαυτό μου...

Ζουζούνα μου, ό,τι έγινε έγινε. Τέλος.
Μην το σκέφτεσαι με ενοχές. Μην το σκέφτεσαι γενικά.
Έχεις δίκιο σ' αυτά που γράφεις. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να μας νικήσει!
Σημασία έχει που σήμερα έφαγες κανονικά! :thumbup:
Πάρε αυτό σαν αφετηρία και προχώρα!
Και μην αυτο-απορρίπτεσαι!

Σκέψου ότι είσαι μόνο 85 κιλάκια! Τί να πω κι εγώ;!
Χαμογέλα κι αγάπησε τον εαυτό σου!!

Ωωωω γλυκούλα Μάντζι,

Ναι δε θέλω να φαίνομαι αχάριστη...
Κάθε φορά που γράφω κάτι γκρινιάρικο μαύρο κι άραχνο σκέφτομαι μετά τι αγώνα έχουν άλλοι...
Τι ταλαιπώριες πέρασαν όσοι κάναν εγχειρίσεις, ή όσοι προσπαθούν και είναι σε αναμονή
Τι μαρτύριο κουβαλούν όσοι βλέπουν την τροφή σαν εχθρό και λιμοκτονούν ή την απορρίπτουν τακτικά...
Όχι δε θέλω να είμαι αχάριστη.
Αλλά μερικές φορές η ηλιθιότητα των πράξεων μου με ξεπερνάει...

Το ξέρω πως το μόνο και βασικό πράγμα που πρέπει να κάνω είναι να συγκεντρωθώ και να μην το αφήνω να με καταβάλλει...
Μερικές μέρες όμως είναι πιο δύσκολες από κάποιες άλλες

Quote:

---

Originally posted by marulenia
Αλλά μερικές φορές η ηλιθιότητα των πράξεων μου με ξεπερνάει...

---

ΜΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ΙΙΙΙΙΙΠ!
ΙΟΥ ΙΟΥ ΙΟΥ ΙΟΥ ΙΟΥ (σειρήνα)
Αυτο-απόρριψη detected!!! :thumbdown:

Ζορίστηκα σήμερα,

μαύρες σκέψεις... Λίγο πριν τα 30 και δεν μπορώ να διαχειριστώ την εικόνα μου, τις σχέσεις μου, το σώμα μου, το σπίτι μου, την υγεία μου, τα δικαιώματά μου, την όποια δουλεία κι άλλα τόσα πολλά...
Δύσπνοια, δάκρυα, αυτο-λύπηση.. Αυτο-απορρίψη;

Δεν έχω όρεξη ούτε τα σημερινά μηνύματα του φόρουμ να διαβάσω... Στεναχωρέθηκα τόσο πολύ σήμερα...
Ήμουν νηστική από τις 11 έως και πριν λίγο εξαιτίας μιας εξέτασης που προσπαθώ να κανω εδω και 3 βδομάδες...
Σήμερα για ακόμα μια φορά αισχρά και χωρίς ντροπή με ταλαιπώρησε το διαγνωστικό κέντρο... και φυσικά η εξέταση δεν έγινε...

Γύρισα σπίτι κι έφαγα το φαί μου με σαλάτα... Μετά πήρα ένα μεγάλο κουτάλι αποφασισμένη να τσακίσω για παρηγοριά ένα ταψί σοκολατένια γλυκό που μου φερε η μάνα μου αλλά στην τέταρτη μπουκιά το παράτησα... Βρήκα παρηγοριά στους υδατάνθρακες, είχα ενα μισοτελειωμένο πακέτο με τορτίγιες στο ψυγείο... Εύχομαι να σταματήσω εκει

Έχω πολλά αρνητικά συναισθήματα μέσα μου αυτή τη στιγμή.. Κούραση απογοήτευση ταλαιπώρια θυμό, προς το διαγνωστικό κέντρο, τον άντρα μου, το γιατρό μου, τον εαυτό μου....

Μαρουλένια μου, σου στέλνω την αγάπη μου και μια μεγάλη (έστω και από απόσταση) αγκαλιά!
Μην νιώθεις θυμό προς τον εαυτό σου ποτέ. Προς όλους τους άλλους νιώθε, για σένα όμως ποτέ!
Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στραβές μέρες, το θέμα είναι να μην τις αφήνουμε να μας πηγαίνουν πίσω.
Όλα θα πάνε καλά στο τέλος, άκου με!

<3 ουφ

Μαρουλένια μου, διαβάζω αυτά που γράφεις και ειλικρινά στενοχωριέμαι. Είμαστε μόλις 28 χρονών. Στην ζωή υπάρχουν καλές και κακές περίοδοι, το ότι τώρα ίσως διανύσεις μια δύσκολη περίοδο δε σημαίνει ότι θα είναι πάντα έτσι. Γιατί δηλαδή να πάνε στραβά τα πράγματα και να μην πάνε καλά; Καλά θα πάνε, όλα καλά θα πάνε. Δεν πειράζει για το ότι έφαγες λίγο παραπάνω, δεν είμαστε ρομπότ, έχουμε αδυναμίες, είσαι ευγενική, αξιοπρεπέστατη από όσο σε έχω διαβάσει και αξίζεις να είσαι καλά. Αρκεί να δεχτείς το ότι δεν είναι τυχερές όλες οι μέρες και ότι από αύριο όλα θα είναι καλύτερα. Όσο για τους καλοθελητές που μας προσβάλλουν λες και είμαστε ακόμα παιδιά είναι θλιβερό. Επειδή και εγώ έχω περάσει αντίστοιχες καταστάσεις έχω καταλήξει στο ότι με αυτόν τον τρόπο βγάζουν τις ανασφάλειές τους θίγοντας εμάς, σε κανέναν δεν φορτωνόμαστε και δεν απαιτούμε να γίνουμε αρεστοί. Εκτίμησε τον εαυτό σου και δώσε την ευκαιρία στο μέλλον να σου δείξει την καλή του πλευρά.

αυτό που με στεναχώρησε, ήταν το τηλ μιας φίλης μου που χαμε χαθεί - και δεν γνώριζα γιατί, που μου ανακοίνωσε ότι ο άντρας της ετών 42 πάσχει από καρκίνο στο έντερο και στο συκώτι σε δύο εστίες....

πριν μερικές μέρες επίσης, θάψαμε και τον σύζυγο της κολλητής μου από παρόμοια αιτία.

τι διάλο βγήκε ο χάρος παγανιά?

έσπασα την αποχή από τον καφέ σήμερα, τον ζήτησα όσο τίποτα άλλο..... :(