Δεν αντέχω άλλο... Αλλά ούτε μπορώ να αυτοκτονήσω γιατί είμαι δειλή.

Quote:

---

Originally Posted by magenda

Αναλύοντας την συμπεριφορά μου αλλά και τα συναισθήματα μου μπορώ να πω ότι βασανιζομαι από το δημοτικό.. Έχω περάσει πολύ άσχημα παιδικά χρόνια κ έχω πολλά ψυχολογικά προβλήματα από πολύ νωρίς. Έχω βιώσει και ψυχολογική αλλά και σωματική βία.. Διαγνώστηκε στα 18,εχω νοσηλευτει και μια φορά 18 μέρες σε δημόσιο ψυχιατρικό ίδρυμα των Αθηνών.. Όχι δεν παίρνω την φαρμακευτική αγωγή μου επειδή η γιατρός μου αρνήθηκε πολλάκις να μου την αλλάξει και δεν πίστευε ότι έχω τόσο σοβαρές παρενέργειες.. Με παρακολουθουσε και μια ψυχολόγος αλλά δεν έκανε τίποτα.. Όσες φορές και να πω τι έχω περάσει κ τι νιώθω δεν βγαίνουν από μέσα μου. Είμαι σε πολύ άσχημη θέση.. Ειλικρινά νιώθω ενα τίποτα κ νεκρή μέσα μου..

---

Γειά σου κι από εμένα. Ψυχολόγοι μείνε μακρυά. Όσο πιο μακρυά γίνεται. Μετά από 15 χρόνια πεταμενων χρημάτων και σοβαρών τραυματισμών από ψυχολόγους σου λέω μείνε μακρυά. Μόνη σου. Δυστυχώς είσαι μόνη μόνη σου. Γράφεις σε κάποιο σημείο ότι όσες φορές και να τα πεις αυτά που σε βασανίζουν δεν βγαίνουν από μέσα σου. 1η ερώτηση? Μήπως αντί να τα βγάλεις από μέσα σου απλά να τα δεις να τα αναγνωρίσεις? Να δεις τι σου έχουν κάνει πως σε πληγωσαν πως σου φέρθηκαν? Αυτά που λες ότι δεν βγαίνουν από μέσα σου είναι δικά σου? Πολύ σημαντική ερώτηση. Την ώρα που θα διαβάζεις το μήνυμα κάτι θα νιώθεις. Αυτό που θα νιώθεις γραψτο σε ένα χαρτί. Πρόσεξε εσύ τι θα νιώθεις πολύ σημαντικό. Το αληθινό εσύ σου που είναι δύσκολο να το δούμε και να το εστιάσουμε. Αλλη ερώτηση. Αισθάνεσαι ότι έχεις όρια? Αισθάνεσαι ότι δεν ξέρεις που τελειώνεις εσύ και που αρχίζουν οι άλλοι? Δυσκολεύεσαι να προσδιορίσεις και να διαχωρίσει τις ανάγκες σου από τις ανάγκες των άλλων? Και τα συναισθήματα σου επίσης? Όταν σου κάνει κάποιος λεκτική επίθεση τι παθαίνεις?

Quote:

---

Originally Posted by magenda

Αναλύοντας την συμπεριφορά μου αλλά και τα συναισθήματα μου μπορώ να πω ότι βασανιζομαι από το δημοτικό.. Έχω περάσει πολύ άσχημα παιδικά χρόνια κ έχω πολλά ψυχολογικά προβλήματα από πολύ νωρίς. Έχω βιώσει και ψυχολογική αλλά και σωματική βία.. Διαγνώστηκε στα 18,εχω νοσηλευτει και μια φορά 18 μέρες σε δημόσιο ψυχιατρικό ίδρυμα των Αθηνών.. Όχι δεν παίρνω την φαρμακευτική αγωγή μου επειδή η γιατρός μου αρνήθηκε πολλάκις να μου την αλλάξει και δεν πίστευε ότι έχω τόσο σοβαρές παρενέργειες.. Με παρακολουθουσε και μια ψυχολόγος αλλά δεν έκανε τίποτα.. Όσες φορές και να πω τι έχω περάσει κ τι νιώθω δεν βγαίνουν από μέσα μου. Είμαι σε πολύ άσχημη θέση.. Ειλικρινά νιώθω ενα τίποτα κ νεκρή μέσα μου..

---

Γειά σου κι από εμένα. Ψυχολόγοι μείνε μακρυά. Όσο πιο μακρυά γίνεται. Μετά από 15 χρόνια πεταμενων χρημάτων και σοβαρών τραυματισμών από ψυχολόγους σου λέω μείνε μακρυά. Μόνη σου. Δυστυχώς είσαι μόνη μόνη σου. Γράφεις σε κάποιο σημείο ότι όσες φορές και να τα πεις αυτά που σε βασανίζουν δεν βγαίνουν από μέσα σου. 1η ερώτηση? Μήπως αντί να τα βγάλεις από μέσα σου απλά να τα δεις να τα αναγνωρίσεις? Να δεις τι σου έχουν κάνει πως σε πληγωσαν πως σου φέρθηκαν? Αυτά που λες ότι δεν βγαίνουν από μέσα σου είναι δικά σου? Πολύ σημαντική ερώτηση. Την ώρα που θα διαβάζεις το μήνυμα κάτι θα νιώθεις. Αυτό που θα νιώθεις γραψτο σε ένα χαρτί. Πρόσεξε εσύ τι θα νιώθεις πολύ σημαντικό. Το αληθινό εσύ σου που είναι δύσκολο να το δούμε και να το εστιάσουμε. Αλλη ερώτηση. Αισθάνεσαι ότι έχεις όρια? Αισθάνεσαι ότι δεν ξέρεις που τελειώνεις εσύ και που αρχίζουν οι άλλοι? Δυσκολεύεσαι να προσδιορίσεις και να διαχωρίσει τις ανάγκες σου από τις ανάγκες των άλλων? Και τα συναισθήματα σου επίσης? Όταν σου κάνει κάποιος λεκτική επίθεση τι παθαίνεις?

magenda αγαπιτη μου. Θα σου καταθσω την αποψη μου ειδικα στο θεμα της μοναχικοτητας αλλα και της αδειας ζωης που λες οτι ζεις.
Λογο ηλικας μου -ειμαι 40 - οπως καταλαβαινεις εχω καποιες εμπειριες στην ζωη μου, τα εφερε ετσι η τυχη αλλα και η δικη μου ισως επιμονη οπου πριν χρονια ειχα μια καλουτσικη δουλεια, δικη μου, και για καποια χρονακια πηγαινε αρκετα καλα ,οχι κανενας πλουσιος αλλα για τα δικα μου δεδομενα ειμουν πολυ καλα, καταφερα στα 25 μου και αμαξι αξιοπρεπες να παρω, κι διαμερισμα δικο μου, και ταξιδακια αλλα και μπορουσα να ξοδευω λεφτα καθε σεζον σε νεα ρουχα .Επισης μπορουσα να προσφαιρνω και στην εκαστος συντροφο μου τα κομοτιρια της τα ρουχα της και ταυτοχρωνα να μπορουμε να βγαινομε εξω χωρις να αγχονομαστς σε ποιο μαγαζι θα παμε ,κι μην δε φτασουν τα λεφτα .
Ολα αυτα, και παρα το οτι ειχα και αρκετους φιλου -μαλον γνωστους - δεν μπορεσαν να με σωσουν απο την καταθλιψη! μπορει να τη καθηστερησαν λιγακι, μπορει να ηταν μι μικρη παρηγορια αλλα οταν αρχησα να τα συνηιζω η καταθλιψη εμφανηστηκε πολυ δυναμικα! και πιο εντονα! αφου πλεον δεν ειχα την ελπιδα οτι αν κανω καλη ζωη δεν θα νιωθω ετσι! Η μαυριλα μεσα μου εγινε κυριορχο συναισθημα! Οι γυρο μου, οπου ηταν πραγματικα πλουσιοι κι οχι σαν εμενα ηταν χειροτερα απο εμενα, διοτις νομιζαν οτι οποια γυναικα κι οποιος φιλος τους πλησιαζει δεν το κανει γιατι αξιχουν οι ιδιοι ως ανθρωποι αλλα λογο των χρηματων τους, λογο της πισηνας στο σαλονι, η επειδη θα μπορουσαν να κυκλοφορουν τις κοπελες σε μεροι οπου δεν τα φανταζοντουσταν, αυτοι οι ανδρε λοιπον ηταν ισως οι πιο δυστυχησμενοι που εχω δει στην ζωη μου! η ανασφαλεια που ειχαν μεσα τους ηταν τρομερη! Δεν μπορουσαν να βρουν ανθρωπινα συναισθηματα σε αλλους ανθρωπους, τα παντα τα εβλεπαν πονηρα! Βεβαια τεραστι ρολο επαιζαν και οι μαναδες τους, που συνεχως τους ελεγαν "προσεχε με αυτην που βγαινεις, ειναι μεσα στην φτωχια και σε βλεπει γιεμου ως λυτρωση!! τους ποτιζαν το μυαλο συνεχως με αυτο το δηλιτιριο.Αποτελεσμα να παθουν τεραστιες ψυχικες ασθενειες!
Εμεις τουλαχιστον που δεν ειμαστε πολουσιοι δεν εχουμε τετοια προβληματα! ξερουμε οτι δεν μας θελουν για να κερδησουν κατις υλικο απο εμας, οτι μας πλησιαζουν για τον εαυτο μας!