ΔΥΣΚΟΛΑ

Δεν διαφωνώ σε κάτι από αυτά που λετε Αλίκη και M1994.
Αλλά μην κρίνετε εξ´ιδίων τα αλλότρια.
Και εγώ στην ηλικία σας είχα τα σωματικά και ψυχικά αποθέματα να προσπαθώ για κάτι καλύτερο,αλλά πόσο θέλει για να καταλάβεις ότι είναι ατελέσφορο όλο αυτό.
Απ´τα 22 δεν έχω συνέλθει ακόμα,και είμαι 33 τώρα.
Αισθάνομαι σαν να προσπαθώ να ανανήψω ένα πτώμα που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.Ξέρω ότι δεν πρόκειται να επανέλθει,αλλά εξακολουθώ να πιέζω τον θώρακα και να του δίνω ανάσα.Πόσο ψυχοφθόρο είναι όλο αυτό?
Κάθομαι στον ήλιο αυτή την στιγμή...το φώς είναι εκτυφλωτικό,αλλά δεν αισθάνομαι την παραμικρή ζωντάνια...Σαν να είναι ένα κουφάρι ειναι ο ήλιος...Ξέρω ότι είναι πλάνη όλο αυτό και οτι θα μπορούσε ο ήλιος να είναι πηγή ζωντάνιας και προοπτικής,αλλά το ότι το καταλαβαίνω αυτό,δεν αλλάζει στο ελάχιστο το πως νιώθω.
Νομίζετε πως ηθελημένα βρίσκεται κάποιος σ´αυτήν κατάσταση?
Νομίζετε πως δεν το έχει παλέψει αρκετά?
Τα ευχολόγια και οι θετικές ενέργειες δεν κάνουν τίποτα...Αν λειτουργούν για εσάς,χαιρομαι...πραγματικά.
Συνεχίστε να παλεύετε!...και εγω θα συνεχίσω την ανάνηψη.

Εισαι πολύ φωτεινο παραδειγμα και μπραβο σου ειλικρινα! Για σενα ηταν κομβικό το σημειο του θεου. Εγω ομως που δεν πιστευω και που νιωθω οτι θα ειναι κοροιδια να πω οτι πιστευω για να καθησυχαστω, φοβαμαι οτι αυτα τα ερωτηματα δεν θα βρουν πουε απαντηση! Ειναι αυτο το «τι ειμαι γιατι μιλαω απο που ειμαι» που ειναι πολυ βασανιστικο και φοβαμαι μην παγιωθει. Πες μ τη γνωμη σου

Λοιπόν κοίτα να δείς,αυτό που συνέβη σε'μένα δεν ήταν ότι με απασχολούσαν και με βασάνιζαν υπαρξιακά ερωτήματα. Το πρόβλημα ήταν ότι μετά από πολύ έντονο άγχος άρχισα να νιώθω περίεργα με τον εαυτό μου. Ενιωθα σχεδόν τρομοκρατημένος με την ίδια μου την ύπαρξη. Θέλω να πώ ότι το βάσανό μου δεν ήταν ένα ερώτημα φιλοσοφικού χαρακτήρα,αλλά ένα βίωμα φόβου και περίεργης αίσθησης του εαυτού μου. Οσον αφορά το κεφάλαιο πίστη,αυτή δεν προηγήθηκε αλλά ακολούθησε τα γεγονότα. Ηταν δλδ σαν κάτι να γύρισε μέσα μου και ένοιωσα ΄ότι η θεραπεία μου δεν θα έρθει από ανθρώπους αλλά από κάπου αλλού!Εσύ ενοχλείσαι από καθαρά φιλοσοφικού χαρακτήρα ερωτήματα ή υπάρχει και κάτι βαθύτερο;

Να συμπληρώσω ότι δεν είμαι κατά της ιατρικής επιστήμης και των φαρμάκων,σε καμιά περίπτωση. Να σου πώ ότι έχω φίλο ψυχίατρο και μιλάμε τακτικά και για τέτοια θέματα.Οτι θέλεις στην διάθεσή σου πάντως. Ηθελα να σου στείλω και προσωπικό μνμ αλλά δεν γίνεται!!

Ευχαριστω πολυ που ασχολεισαι καταρχην! Λοιπον αλου πως εχει : εγω με την ψυχουεραπεία εχω βρει οτι για να αποφυγω πραγματ κανω εκδραμΤιση. Για παραδειγμα ο φοβος με τη σχιζοφρενεια ειναι ενας τροπος να σταματησω να ζω για τους αλλους και να μην προσπαθω μονιμα να ανταποκριθω στις προσδοκιες των αλλων! Απλα καθε φορα ο φοβος μου ειναι Παρα μα παρα πολυ ρεαλιστικος. Ο Ψ μ λεει οτι βαζω κατι στο μυαλο μου για να αποφυγω και αναλωνομαι σε αυτο! Απλα ο φοβος μου τωρα ειναι οντως πολυ ρεαλιστικος αφου ξεκινησα με ιατρικες ασθενειες που μπορουσε να αποδειχθει οτι δεν εχω, το πηγα στη σχιζο που ηταν πολυ πιο δυσκολο να αποδειχθει αλλα ειδα καποια στιγμη οτι δεν παθαινω και τωρα κανω αυτο με τα υπαρξιακα αφου οντως καποιος δεν μπορει να μου απαντησει στο τι ειμαι αν ζω και τι ειναι η ζωη. Αυτα μ λεει ο Ψ και τον πιστευω αλλα συνεχιζω να βομβαρδιζομαι με σκεψεις τετοιες π μ προκαλουν τρομο και ουσιαστικα με απορροφουν απο το να ζηω. Ουτως η αλλως τι ειναι ζωη για να τη ζησεις κιολας;

Quote:

---

Originally Posted by Μ1994

Ευχαριστω πολυ που ασχολεισαι καταρχην! Λοιπον αλου πως εχει : εγω με την ψυχουεραπεία εχω βρει οτι για να αποφυγω πραγματ κανω εκδραμΤιση. Για παραδειγμα ο φοβος με τη σχιζοφρενεια ειναι ενας τροπος να σταματησω να ζω για τους αλλους και να μην προσπαθω μονιμα να ανταποκριθω στις προσδοκιες των αλλων! Απλα καθε φορα ο φοβος μου ειναι Παρα μα παρα πολυ ρεαλιστικος. Ο Ψ μ λεει οτι βαζω κατι στο μυαλο μου για να αποφυγω και αναλωνομαι σε αυτο! Απλα ο φοβος μου τωρα ειναι οντως πολυ ρεαλιστικος αφου ξεκινησα με ιατρικες ασθενειες που μπορουσε να αποδειχθει οτι δεν εχω, το πηγα στη σχιζο που ηταν πολυ πιο δυσκολο να αποδειχθει αλλα ειδα καποια στιγμη οτι δεν παθαινω και τωρα κανω αυτο με τα υπαρξιακα αφου οντως καποιος δεν μπορει να μου απαντησει στο τι ειμαι αν ζω και τι ειναι η ζωη. Αυτα μ λεει ο Ψ και τον πιστευω αλλα συνεχιζω να βομβαρδιζομαι με σκεψεις τετοιες π μ προκαλουν τρομο και ουσιαστικα με απορροφουν απο το να ζηω. Ουτως η αλλως τι ειναι ζωη για να τη ζησεις κιολας;

---

Καλησπέρα! Θα σου λύσω εγώ την απορία σου σχετικά με τα υπαρξιακά ερωτήματα που σε απασχολούν. Όποιος πάσχει απο αποπραγματοποίηση πάνε πακέτο και αυτά μαζί. Ποιος είμαι,που είμαι, που πάω,γιατί ζω, τι είναι η ζωή,ο άνθρωπος, γιατί δεν νιώθω τίποτα,γιατί νιώθω σαν να έχω πεθάνει ενώ ζω; όλα μα όλα αυτά είναι "φυσιολογικά" σε αυτό που μας συμβαίνει. Εγώ τα είχα όλη μέρα κάθε μέρα τον 1ο μήνα σε τεράστιο βαθμό. Όλη μέρα σκέψεις ότι θα τρελαθώ, θα χάσω το μυαλό μου,θα χάσω επαφή με το περιβάλλον,θα πεθάνω. Όμως, με πολύ συζήτηση με τον ψυχίατρο και μια μικρή βοήθεια με φάρμακα έκαναν θαύματα. Τώρα είμαι εδώ σε πολύ καλό επίπεδο πλέον, έχω απαλλαγεί από όλες αυτές τις σκέψεις. Δεν σου λέω ότι είμαι εντελώς καλά. Αλλά έχει ηρεμήσει λίγο το κεφάλι μου. Συνήθως, η αποπραγματοποίηση δεν οφείλεται σε ένα πράγμα συγκεκριμένο ή γεγονός. Ειδικά εάν την έχεις καιρό. Πρέπει με την βοήθεια του γιατρού σου να ψάξεις βαθιά μέσα σου για να ανακαλύψεις τι την προκαλεί και να μην την πάθεις ξανά εννοείται. Θέλει χρόνο και πολύ υπομονή. Όμως, γεννηθήκαμε για να παλεύουμε σωστά; μια ακίνδυνη αίσθηση είναι στο κάτω κάτω. Τα όσα μας πληγώνουν και είναι μέσα μας είναι πολύ πιο σημαντικά από την ίδια την αποπραγματοποίηση αυτό να θυμάσαι.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Δεν διαφωνώ σε κάτι από αυτά που λετε Αλίκη και M1994.
Αλλά μην κρίνετε εξ´ιδίων τα αλλότρια.
Και εγώ στην ηλικία σας είχα τα σωματικά και ψυχικά αποθέματα να προσπαθώ για κάτι καλύτερο,αλλά πόσο θέλει για να καταλάβεις ότι είναι ατελέσφορο όλο αυτό.
Απ´τα 22 δεν έχω συνέλθει ακόμα,και είμαι 33 τώρα.
Αισθάνομαι σαν να προσπαθώ να ανανήψω ένα πτώμα που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.Ξέρω ότι δεν πρόκειται να επανέλθει,αλλά εξακολουθώ να πιέζω τον θώρακα και να του δίνω ανάσα.Πόσο ψυχοφθόρο είναι όλο αυτό?
Κάθομαι στον ήλιο αυτή την στιγμή...το φώς είναι εκτυφλωτικό,αλλά δεν αισθάνομαι την παραμικρή ζωντάνια...Σαν να είναι ένα κουφάρι ειναι ο ήλιος...Ξέρω ότι είναι πλάνη όλο αυτό και οτι θα μπορούσε ο ήλιος να είναι πηγή ζωντάνιας και προοπτικής,αλλά το ότι το καταλαβαίνω αυτό,δεν αλλάζει στο ελάχιστο το πως νιώθω.
Νομίζετε πως ηθελημένα βρίσκεται κάποιος σ´αυτήν κατάσταση?
Νομίζετε πως δεν το έχει παλέψει αρκετά?
Τα ευχολόγια και οι θετικές ενέργειες δεν κάνουν τίποτα...Αν λειτουργούν για εσάς,χαιρομαι...πραγματικά.
Συνεχίστε να παλεύετε!...και εγω θα συνεχίσω την ανάνηψη.

---

Καλησπέρα αγαπητέ/η. Τα "ευχόλογα" όπως λες και οι "θετικές ενέργειες" βοηθούν πολύ και δίνουν κουράγιο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Καταλαβαίνω το πόσο υποφέρεις, καταλαβαίνω πόσα έχεις στερηθεί στην ζωή σου λόγω της αίσθησης αυτής και όλοι μπορούμε να σε καταλάβουμε είτε αυτό κρατάει για μέρες, για μήνες, για χρόνια..η αίσθηση είναι η ίδια σε όλους και είναι φρικτή. Επίσης, καταλαβαίνω και σέβομαι την κούραση του να παλεύεις τόσα χρόνια. Όμως, η αρνητική σου σκέψη πίστεψε με δεν σε βοηθούν καθόλου. Όπως, όταν υπέφερα έψαχνα απεγνωσμένα απαντήσεις και κάποιον να μιλήσω ο οποίος αισθάνεται το ίδιο με εμένα, έτσι και άλλα τόσα παιδιά έχουν την ίδια ανάγκη μέσα σε αυτό το μπλογκ να βρουν τις απαντήσεις σε αυτά που τους απασχολούν, και επειδή κάποιοι άνθρωποι με βοήθησαν πολύ το ίδιο έχω σκοπό να κάνω και εγώ για να βοηθάω έστω και μέσω μηνυμάτων και θετικών ενεργειών τα άτομα που το έχουν ανάγκη,και οφείλεις να το σεβαστείς αυτό φίλτατε/η. Από την γραφή σου καταλαβαίνω πόσο έχεις κουραστεί να μην "ζεις" , όμως έχω και μια αίσθηση ότι έχεις παραιτηθεί. Έχεις προσπαθήσει να ψάξεις βαθιά μέσα σου τους λόγους που βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση? Η αποπραγματοποίηση δεν είναι αρρώστια. Ούτε μένει για πάντα. Απλώς, όταν της δίνουμε πολλή σημασία επιμένει, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά με τον εαυτό μας επιμένει. Η λύση είναι μέσα σου. Μην ασχολήσε με τα συμπτώματα και μην της δίνεις άλλη αξία. Το μυαλό σου ζητά απεγνωσμένα ξεκούραση. Δώσε του λίγη. Με αγάπη πάντα.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by στελιος66

Μπράβο ρε Αλίκη!!Αν και δεν σε γνωρίζω έχεις απόλυτο δίκιο.Δεν το βάζουμε κάτω έτσι απλά,ούτε παραδίδουμε τα όπλα αμαχητί! Μπόρα είναι και θα περάσει κι'αυτή όπως πέρασαν κι'άλλες τόσες φορές.Θα φύγουν τα βαριά σύννεφα και θα λάμψει και πάλι ο ήλιος!!

---

Ακριβώς αυτό βρε Στέλιο μου...
Πρέπει να χτίσουμε μέσα μας την δική μας δύναμη ψυχής και να ανταπεξέλθουμε [emoji4]

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Καλημέρα σε όλους! Χαίρομαι κατ'αρχήν για την Αλίκη που όπως φαίνεται πηγαίνει απ'τό καλό στό καλύτερο! Είμαι σίγουρος ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί κ με τον/την Μ1994. Ολα έχουν την θέση τους στην μάχη για την ανάκτηση,και οι γιατροί κ τα φάρμακα αλλά κατά την γνώμη μου πάνω απ'όλα ο Θεός,που υποστηρίζει όλα τα προηγούμενα. Αλίκη συνεχίζεις την θεραπεία;Εννοώ την φαρμακευτική.

Quote:

---

Originally Posted by Alice_1990

Το μυαλό σου ζητά απεγνωσμένα ξεκούραση. Δώσε του λίγη.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Φοβάμαι πως χρειάζεται πολύύύύ ξεκούραση...απ'αυτήν που είναι αμετάκλητη.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την διάθεση να βοηθήσεις πάντως...ειλικρινά.
Συνέχισε να βοηθάς τους άλλους.

Πρωτον να εμπιστευεσαι τον γιατρο τι σου λεει, αλλιως τζαμπα τον πληρωνεις.
Κατα τη γνωμη μου κανε αποχη για καμποσο καιρο απο καθε ειδους ψυχολογικες μελετες - ασχολίες κτλ.
Φορτωσε το προγραμμα σου με ωραιες καθημερινες ασχολιες - δραστηριοτητες κι ας το κανεις με το ζορι στην αρχη.

Quote:

---

Originally Posted by στελιος66

Καλημέρα σε όλους! Χαίρομαι κατ'αρχήν για την Αλίκη που όπως φαίνεται πηγαίνει απ'τό καλό στό καλύτερο! Είμαι σίγουρος ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί κ με τον/την Μ1994. Ολα έχουν την θέση τους στην μάχη για την ανάκτηση,και οι γιατροί κ τα φάρμακα αλλά κατά την γνώμη μου πάνω απ'όλα ο Θεός,που υποστηρίζει όλα τα προηγούμενα. Αλίκη συνεχίζεις την θεραπεία;Εννοώ την φαρμακευτική.

---

Στέλιο μου και εγώ πιστεύω πολύ στον Θεό και όταν βρίσκω χρόνο επισκέπτομαι κάποια εκκλησία να ανάψω ένα κερί. Επίσης, έπινα και αγιασμό κάποια περίοδο και με έκανε να νιώθω καλά. Συνεχίζω ναι. 2 μήνες κάνω θεραπεία με φάρμακα οπότε θα συνεχίσω σίγουρα 4 μήνες ακόμα και μετά ο γιατρός θα κρίνει εάν πρέπει να σταματήσω ή όχι. Εσύ πως είσαι;

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Φοβάμαι πως χρειάζεται πολύύύύ ξεκούραση...απ'αυτήν που είναι αμετάκλητη.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την διάθεση να βοηθήσεις πάντως...ειλικρινά.
Συνέχισε να βοηθάς τους άλλους.

---

Μακάρι να μπορούσα να κάνω παραπάνω για να σε κάνω να νιώσεις έστω λίγο καλύτερα. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Αυτή η πικρία που νιώθουμε είναι ακόμα χειρότερο αίσθημα από την ίδια την αποπραγματοποίηση..όμως, θα το λέω πάντα. Δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να παραδώσουμε τα όπλα και να εγκαταλείψουμε. Πρέπει να βρίσκουμε το κουράγιο και να παλεύουμε έστω και για να βγει η επόμενη μέρα. Να είσαι πάντα καλά.[emoji4]

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Εχω αρχισει ναβπαιρνω αποφαση να κανω αυτο που λες

Απλα σπουδαζω ψυχολογια και αναγκαστηκα πρεπει να διαβασω τα συο μαθηματα που χρωσταω και με φορτωνει το οτι σπουδασα κατι που μαλλον δε μκα ει καλο