Σαν να ξεχαστήκαμε λιγάκι εδώ. :D
Léon Boëllmann: Τοκκάτα σε ντο ελάσσονα.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για αυτόνομη σύνθεση αλλά για το τελευταίο μέρος της Γοτθικής Σουίτας του ίδιου συνθέτη. Είναι έργο υψηλών δεξιοτεχνικών απαιτήσεων γραμμένο έχοντας κατά νου την ακουστική των μεγάλων οργάνων Cavaillé-Coll της Γαλλίας προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που τα όργανα αυτά αναδεικνύουν πλήρως το χαρακτήρα του έργου, που είναι πολύ δυναμικό, σκοτεινό και μεγαλοπρεπές. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει στο ρεπερτόριο του οργάνου κάτι παρόμοιο με τέτοια ένταση «γοτθικού ρυθμού».
Προφανώς όλα αυτά απαιτούν και την ανάλογη ερμηνεία. Ευτυχώς που έχουμε στην εκκλησία της Παναγίας στο Παρίσι τον Olivier Latry, έναν από τους σπουδαιότερους οργανίστες στον κόσμο:
https://www.youtube.com/watch?v=G0Fj3UD8gBI
Στο βίντεο ακούμε ίσως την καλύτερη ερμηνεία της τοκκκάτας του Boëllmann που υπάρχει ως σήμερα. Ο Latry, ως μεγάλος γνώστης της δυναμικής του συγκεκριμένου οργάνου και της ακουστικής του χώρου, αξιοποιεί στο έπακρο τις εκφραστικές δυνατότητες των συστοιχιών για να αποδώσει σωστά το χαρακτήρα του έργου, ανεβάζοντας πολύ ψηλά τον πήχη της ερμηνείας.
Για να εκτιμήσει κανείς πλήρως τον ήχο χρειάζεται ακουστικά με καλή απόκριση σε όλες τις συχνότητες γιατί ακούγονται σχεδόν τα πάντα, από τις γυαλιστερές τρομπέτες και μίξεις ως το αβυσσαλέο Contre Bombarde 32'.