Οι απών γονείς

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Μα νομίζω λέει δουλεύει και η κοπέλα και παίρνει άλλα 400...
Remedy, εγώ ένας λόγος που δεν έκανα παιδιά είναι οτι θεωρούσα πως δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις και μάλιστα όχι οικονομικές αλλά η ψυχική ασθένεια του άντρα μου.
Θέλω να πω, δεν είμαι της άποψης να γεννάμε απλώς επειδή το σώμα μας έχει κι αυτή τη λειτουργία.
Αλλά, να μην φτάνουμε και στο άλλο άκρο. Όλα τα νέα ζευγάρια που ξεκινούν τη ζωή τους και τους προκύπτει παιδάκι, μια οικονομική στενότητα όσο να ναι την έχουν . Άμα περιμένεις σήμερα να μαζέψεις λεφτά και μετά να κάνεις παιδί, "φέξε μου και γλίστρησα",θα φτάσεις στην κλιμακτήριο. Χαχα!

---

ειπε οτι δουλεψε δυο μηνες, εκεινη.
το υπολοιπο διαστημα δουλευε ο ανδρας για 700 ευρω και εμεναν και σε ενοικιαζομενο...
δεν ξερω πως εχει στο μυαλο του ο καθενας την αξιοπρεπη επιβιωση, εγω με 700 ευρω οικογενειακο εισοδημα, παιδι δεν θα εκανα με τπτ. και ειδικα στα 23!!!
ε οταν ξεκινας μια οικογενεια με τετοιες συνθηκες, μετα σου φταιει μια αρρωστη μανα που την εχει γονατισει η ζωη της, δλδ?

σε 3-5 χρονια δεν θα ειχαν καλυτερες προοπτικες, αν δουλευαν και μαζευαν μερικα χρηματα? παλι ΝΕΟΤΑΤΟΙ θα ηταν.

δεν υπαρχουν μονο τα ακρα, κασσανδρα.
απο το γεννας παιδια στα 23 και μετα να μην ξερεις πως να τα ζησεις, μεχρι το να φτανεις στα 63 μην εχοντας βρει τις συνθηκες να κανεις παιδια, μεσολαβει το χαος.
λιγη λογικη και προγραμματισμος χρειαζονται, οχι μαγικα.
μετα αναρωτιομαστε πως αυξανονται τα διαζυγια. οταν ο αλλος παντρευεται στα 20, χωρις πορους και προυποθεσεις και μεχρι τα 30 εχει μισησει και την ζωη του και τον συζυγο με τις ταλαιπωριες που τραβαει....
οπου φτωχος κι η μοιρα του, εχω να πω. παντου αυτο βλεπουμε. τα περισσοτερα προβληματα λυνονται με μια καλη οικονομικη ακτασταση...
ας ειχε η κοπελα εισοδηματα και θα σας ελεγα πως θα ξεπερνουσε την κουραση με βοηθους, την υγεια του παιδιου με τους καλυτερους γιατρους, την υγεια της μανας της το ιδιο, τι να λεμε τωρα...

οσο για την δικη σου περιπτωση, τι να σου πω. κι εγω το ιδιο με σενα θα εκανα.
δεν εχεις καμια ενδειξη οτι πηρες λαθος αποφαση...

Σταμάτησα απτη δουλειά μου Ιανουάριο και μπήκα ταμείο ανεργίας. Στην άκρη υπήρχαν 3.000€.επαιρνε ο σύζυγος μου 700€ και εγώ 360€.πήρα κάποια χρήματα για τη γέννα και έπειτα χρειάστηκαν αρκετά λεφτά για τη γέννα για τις εξετάσεις για την αλλαγή σπιτιού και άλλα πολλά.. Καταλαβαίνεις ότι σαν 23 χρονών είμαι περήφανη για τον εαυτό μου και αυτό δεν μπορεί να μου το θιξει κανείς? Ναι όταν έτυχε το συμβάν με το παιδί το έτρεξα σε γιατρούς και στους καλύτερους μάλιστα και επίσης δεν ζήτησα ένα ευρώ από κανένα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 2.000€ (που με χίλια ζόρια και στερησεις έγιναν τόσα,) στην άκρη σε περίπτωση που το παιδί μου χρειαστεί χειρουργείο. Σε ακούω λοιπόν. Τι άλλο έχεις να πεις?

και βεβαια πρεπει να εισαι περηφανη για τον εαυτο σου.
αυτο δεν εχει να κανει με αυτο που συζηταμε.
αυτο που δεν μπορεις να καταλαβεις ειναι οτι η μανα σου ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ.τοσο αντεξε.
και βεβαια. δεν τα καταφερε πολυ καλα, αφου αναγκαστηκες να δουλευεις στα 15.. αυτο μπορεσε.
αν βρεις χρονο και κουραγιο, βοηθησε την. αν δεν βρεις, με τοσα που εχεις να φροντισεις, αστην. αλλα μην εχεις απαιτηση να ασχοληθει.
δεν ειναι καλα..

Μ' αρέσει που προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα.

Πω πω τι κρίμα η μανούλα και δεν είναι καλά και βοήθησέ την ρε κορίτσι μου αν μπορέσεις. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το λύκειο, να δουλέψει από τα 15, το κοριτσάκι με όλα αυτά που πέρασε και περνάει δηλαδή ΑΥΤΗ είναι που πρέπει να την ξαναβοηθήσει ε; Κοριτσάκι μου χρειάζεσαι ψυχολογική στήριξη από ειδικό. Αφού οι γονείς σου δεν μπορούν να στην δώσουν και δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τι έκανες για εκείνους, σε σημείο που σου στέρησαν όνειρα και σπουδές, άστους και προχώρα. Δες την ζωή σου από δω και πέρα ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεν είσαι πια "υποχρεωμένη" (ποτέ δεν ήσουν αλλά ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ εις βάρος του εαυτού σου) να μεγαλώνεις γονείς και αδέρφια. Ας αναγνωρίσουμε κάποια πραγματάκια. Η ψυχολογική στήριξη που "απαιτούσες" (περίμενες είναι η πιο σωστή λέξη, μιας και παρεξηγήθηκες πολύ άδικα με αυτή την λέξη) ειναι απόλυτα φυσιολογική, πόσο μάλλον μετά απ' ότι πέρασες και έδωσες ΕΣΥ σε εκείνη. Που είμαι σίγουρη πως η σκέψη σου δεν ήτανε "σου έδωσα τόσα, σειρά σου" αλλά σαν γονέας περίμενες τουλάχιστον να ενδιαφερθεί για εσένα και να σταθεί δίπλα σου.

Προχώρα. Πήγαινε σε ένα κέντρο, μίλα, ξέσπασε, φρόντισε το παιδάκι σου και τον εαυτό σου και προσπάθησε να τα αφήσεις πίσω σου. Είναι δύσκολο αλλά είσαι μόνη σου πια. Ίισως είναι καλύτερα έτσι, αφού η οικογένειά σου σου δημιουργούσε προβλήματα και επιπλέον ψυχολογική φόρτιση.

Κουράγιο και εύχομαι από 'δω και πέρα όλα να σου πάνε κατ' ευχήν. Αξίζεις τα καλύτερα :)

Υ.Γ: Νυχτερινό σχολείο. Όταν μεγαλώσει λίγο το παιδάκι. Είσαι πάααρα πολύ μικρή ακόμη. Μπορείς να σπουδάσεις ό,τι θελήσεις.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Μ' αρέσει που προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα.

Πω πω τι κρίμα η μανούλα και δεν είναι καλά και βοήθησέ την ρε κορίτσι μου αν μπορέσεις. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το λύκειο, να δουλέψει από τα 15, το κοριτσάκι με όλα αυτά που πέρασε και περνάει δηλαδή ΑΥΤΗ είναι που πρέπει να την ξαναβοηθήσει ε;....

Υ.Γ: Νυχτερινό σχολείο. Όταν μεγαλώσει λίγο το παιδάκι. Είσαι πάααρα πολύ μικρή ακόμη. Μπορείς να σπουδάσεις ό,τι θελήσεις.

---

χρειαζεται κι αλλη δικαιολογια καποιος ψυχικα ασθενης που εχει μεινει χωρις συντροφο να μεγαλωνει δυο παιδια?
διαβασες οτι οταν η κοπελα ηταν 14, η μανα επαιρνε ψυχοφαρμακα?

η κοπελα ΠΟΛΥ ατυχως, εγκατελειψε το λυκειο για να βοηθησει. μεγαλο κριμα αυτο.
ωστοσο σταθηκε γρηγορα στα ποδια της με την τοση δουλεια και μπορουσε να συνεχισει και λυκειο και σπουδες με τις δικες της δυναμεις, αλλα επελεξε να κανει παιδακι στα 23 αντι να σπουδασει.. και γι αυτο φταιει η μανα?

και με παιδακι και με υποχρεωσεςι, μπορει ακομα και τωρα να τελειωσει ενα νυχτερινο, το οποιο ειναι πολυ βοηθητικο και ευκολοτερο απο το γενικο λυκειο, ακριβως για να βοηθαει ανθρωπους εργαζομενους και με υποχρεωσεις, να αποφοιτησουν.
νομιζω μαλιστα οτι εχουν και ευνοικες ρυθμισεις για εισαγωγη σε καποιες απο τις σχολες (οχι σε ολες. νομιζω σε τεχνικες σχολες. στις αλλες μπαινουν χωρις πλεονεκτημα αν τα θυμαμαι καλα)

Δεν την είδα πουθενά να γράφει ότι ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να κάνει παιδί, ούτε ότι φταίει η μαμά της γι' αυτό. Ίσα ίσα (για να μην ξαναψάχνω σε 4ις σελίδες) θυμάμαι πως ήθελε το παιδί και ήτανε επιλογή της καθαρά. Οπότε συμφωνούμε σ' αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί το αναφέρεις. Επίσης συμφωνούμε στο ότι λόγω του ότι αναγκάστηκε να δουλέψει από τα 15 (για οποιονδήποτε λόγο, "αμαρτίες γονέων" που λέμε...) της στέρησε την αποφοίτηση από το λύκειο. Όταν αντιμετωπίζεις τοξικές καταστάσεις στο οικογενειακό σου περιβάλλον (βλέπε αλκοολικό πατέρα, μάνα με ψυχοφάρμακα όταν είσαι ήδη 14 όπως λες) ακόμη κι' αν σταθείς ΣΩΜΑΤΙΚΑ στα πόδια σου και δουλέψεις, νομίζεις είναι εύκολο να είσαι οκ ψυχικά και να μπορέσεις μετά να τελειώσεις το λύκειο και να προχωρήσεις σε σπουδές; Δεν είναι ακατόρθωτο και το παιδάκι το έκανε γιατί το ήθελε, αλλά το βρίσκω άδικο η συμβουλή σε τέτοιου είδους περίπτωση να επικεντρώνεται κυρίως στους γονείς της, παρά σε εκείνη. Αντί να της πούμε πώς να βοηθήσει τον εαυτό της από 'δω και πέρα, δίνουμε ελαφρυντικά στους γονείς και της λέμε να συνεχίσει να τους βοηθάει ακόμα; Και να την κάνουμε να νιώσει και τύψεις γιατί είχε την παράλογη "απαίτηση" (???) να νιώθει πως χρειάζεται λίγη στήριξη και ενδιαφέρον από τα άτομα που την έφεραν στον κόσμο; Δεν μπορούν, οκ. Αλλά ανθρώπινο είναι να το νιώθεις και η κοπέλα μέχρι και σήμερα πονάει την μαμά της.

Στην αντίστροτη περίπτωση θα λέγαμε στη μαμά "εντάξει, αφού είσαι άρρωστη, άσε το παιδί σου να τα βγάλει πέρα αφού στάθηκε στα πόδια της από τα 15, επιλογή της ήτανε να κάνει παιδί, δεν χρειάζεται την στήριξή σου, μεγάλο παιδί είναι πια και εξάλλου δεν μπορείς να της την δώσεις, επικεντρώσου στην υγεία σου και θα ήτανε σίγουρα καλό να σε βοηθήσει πάλι και η κόρη σου"; Οκ. Καλώς. Εγώ πάντως θα της έγραφα πως πρέπει σίγουρα να φροντίσει την υγεία της, πως έχει ένα αξιόλογο παιδί που ωρίμασε πολύ νωρίς και ταλαιπωρήθηκε χωρίς να φταίει, και πως είτε πρέπει να αναρρώσει για να την βοηθήσει, είτε τουλάχιστον να μην την φορτώνει έξτρα ενοχές (βλέπε "είσαι αχάριστη") και ψυχολογική φόρτιση.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Δεν την είδα πουθενά να γράφει ότι ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να κάνει παιδί, ούτε ότι φταίει η μαμά της γι' αυτό. Ίσα ίσα (για να μην ξαναψάχνω σε 4ις σελίδες) θυμάμαι πως ήθελε το παιδί και ήτανε επιλογή της καθαρά. Οπότε συμφωνούμε σ' αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί το αναφέρεις. Επίσης συμφωνούμε στο ότι λόγω του ότι αναγκάστηκε να δουλέψει από τα 15 (για οποιονδήποτε λόγο, "αμαρτίες γονέων" που λέμε...) της στέρησε την αποφοίτηση από το λύκειο. Όταν αντιμετωπίζεις τοξικές καταστάσεις στο οικογενειακό σου περιβάλλον (βλέπε αλκοολικό πατέρα, μάνα με ψυχοφάρμακα όταν είσαι ήδη 14 όπως λες) ακόμη κι' αν σταθείς ΣΩΜΑΤΙΚΑ στα πόδια σου και δουλέψεις, νομίζεις είναι εύκολο να είσαι οκ ψυχικά και να μπορέσεις μετά να τελειώσεις το λύκειο και να προχωρήσεις σε σπουδές; Δεν είναι ακατόρθωτο και το παιδάκι το έκανε γιατί το ήθελε, αλλά το βρίσκω άδικο η συμβουλή σε τέτοιου είδους περίπτωση να επικεντρώνεται κυρίως στους γονείς της, παρά σε εκείνη. Αντί να της πούμε πώς να βοηθήσει τον εαυτό της από 'δω και πέρα, δίνουμε ελαφρυντικά στους γονείς και της λέμε να συνεχίσει να τους βοηθάει ακόμα; Και να την κάνουμε να νιώσει και τύψεις γιατί είχε την παράλογη "απαίτηση" (???) να νιώθει πως χρειάζεται λίγη στήριξη και ενδιαφέρον από τα άτομα που την έφεραν στον κόσμο; Δεν μπορούν, οκ. Αλλά ανθρώπινο είναι να το νιώθεις και η κοπέλα μέχρι και σήμερα πονάει την μαμά της.

Στην αντίστροτη περίπτωση θα λέγαμε στη μαμά "εντάξει, αφού είσαι άρρωστη, άσε το παιδί σου να τα βγάλει πέρα αφού στάθηκε στα πόδια της από τα 15, επιλογή της ήτανε να κάνει παιδί, δεν χρειάζεται την στήριξή σου, μεγάλο παιδί είναι πια και εξάλλου δεν μπορείς να της την δώσεις, επικεντρώσου στην υγεία σου και θα ήτανε σίγουρα καλό να σε βοηθήσει πάλι και η κόρη σου"; Οκ. Καλώς. Εγώ πάντως θα της έγραφα πως πρέπει σίγουρα να φροντίσει την υγεία της, πως έχει ένα αξιόλογο παιδί που ωρίμασε πολύ νωρίς και ταλαιπωρήθηκε χωρίς να φταίει, και πως είτε πρέπει να αναρρώσει για να την βοηθήσει, είτε τουλάχιστον να μην την φορτώνει έξτρα ενοχές (βλέπε "είσαι αχάριστη") και ψυχολογική φόρτιση.

---

Και είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν όντως δεν βλέπω τα πράγματα απτη σωστή οπτική γωνία τους.. Ευχαριστώ πολύ.. [emoji846]

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
για την μανα σου, δεν το βλεπω οπως εσυ.
εσυ δεν ε χεις επιγνωση των υποχεωσεων σας, οχι η μανα σου.
οπως λες και η ιδια, εκανε τα παντα για να σας μεγαλωσει, με εναν ανδρα αποντα και ουσιαστικα και τυπικα.
το εκανε το χρεος της αγαπητη μου, εφοσον ειστε ενηλικοι.
να με συγχωρεις, αλλα δεν ε χει καμια υποχρεωση να τρεχει απο πισω σας να σας βοηθαει στις δουλειες σας, ουτε καν στην φυλαξη του παιδιου,.
να παρετε κοπελα.
η γυναικα τοσο αντεξε, τοσο εκανε. σας μεγαλωσε.
εχεις σκεφτει τι ζωη εχει ζησει/ τι χαρηκε χωρις ανδρα και με 2 μικρα παιδια?
ειμαι βεβαιη οτι ολη της η ζωη ηταν τρεχαματα , υποχρεωσεις και προσφορα προς εσας.
και τωρα , εσυ το παιδι της δεν της αναγνωριζεις το δικαιωμα να περναει ξεκουραστα???
να με συγχωρεις, δικο σου θεμα που θα βρεις να σου κρατανε το παιδι. δενε χει καμια υποχρεωση η μανα σου, περα απ οταν το θελει η ιδια να το δ

---

Πρώτ΄απ΄όλα, ποιό χρέος της έκανε η μητέρα της; Ποιά επίγνωση των υποχρεώσεών της είχε, όπως λες; Οτι έστελνε το ανήλικο για δουλειά να της τα "ακουμπάει"; Αυτό το πράγμα είναι απαράδεκτο και παράνομο και έπρεπε κανονικά να της πάρουν την επιμέλεια των παιδιών.
Αν δεν μπορούσε να τα συντηρήσει και είχε και ψυχιατρικά θέματα θα έπρεπε να απευθυνθεί σε κάποιον κοινωνικό λειτουργό να φιλοξενηθούν τα παιδιά σε ειδικές δομές φιλοξενίας που υπάρχουν αρκετές, π.χ. το χαμόγελο του παιδιού, τα παιδικά χωριά SOS, η κιβωτός του κόσμου, η Αγία Φιλοθέη, και ένα σωρό άλλες όπου τα παιδιά εκεί έχουν την ευκαιρία να διατρέφονται κανονικά, να πηγαίνουν στο σχολείο τους και φροντιστήρια ξένων γλωσσών, να διαβάζουν ήρεμα και ανέμελα, να έχουν τις ευκαιρίες τους να σπουδάσουν. Και μάλιστα μπορούν να βλέπουν τους γονείς τους και να τα παίρνουν σπίτι τα Σαββατοκύριακα και όποτε άλλοτε το επιθυμούν. Πολλοί γονείς που αδυνατούν να συντηρήσουν τα παιδιά τους το κάνουν αυτό. Αλλά η κυρία βλέπεις, ήθελε και το μαλλί το βαμμένο και το νύχι στην εντέλεια και κάποιον να συντηρεί και την ίδια!
Δεύτερον, η μητέρα της Έμμυ ευθύνεται γιατί διάλεξε για πατέρα των παιδιών της έναν άνθρωπο μέθυσο, ανεύθυνο και ανάλγητο, ο οποίος απ΄ό,τι κατάλαβα το μόνο που κάνει είναι να σπέρνει ευθύνες στους άλλους, δυστυχίες και συνέπειες. Πόσο διέλυσε άραγε την ζωή των παιδιών της μ αυτή την επιλογή;
Τρίτον, λες οτι δεν έχει καμμία υποχρέωση η μητέρα της να βοηθάει με το παιδί. Να σου θυμίσω οτι η Έμμυ, η οποία έκανε και 2 δουλειές στα 19 της για να συντηρεί την άνεργη μάνα της, ακόμη και όταν έφυγε από το σπίτι να ζήσει με τον σύντροφό της συνέχισε να στέλνει χρήματα και να βοηθάει την μητέρα της από το υστέρημά της, ενώ δεν είχε καμία υποχρέωση εφόσον έκανε δική της πλέον οικογένεια. Και μάλιστα αυτό το έκανε εις βάρος της σχέσης της με τον άντρα της ο οποίος δυσανασχετούσε και δικαιολογημένα αφού τα λεφτά δεν έφταναν για να στέλνει και στην μητέρα της. Όμως η Έμμυ έκανε την υπέρβαση να εξοικονομεί και γι αυτήν. Πώς δεν έχει τώρα καμία υποχρέωση στην Έμμυ να την βοηθήσει όταν την χρειάζεται;
Και ούτε στην μετακόμιση που έκανε 5 μηνών έγκυος δεν πήγε να την βοηθήσει (ούτε να φοβηθεί μήπως πάθει καμιά αιμορραγία και κινδυνεύσει η κόρη της και το μωρό) για να μην χάσει τη θάλασσα.
Απαράδεκτα πράγματα!

Quote:

---

Originally Posted by Εμμυ26

Και είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν όντως δεν βλέπω τα πράγματα απτη σωστή οπτική γωνία τους.. Ευχαριστώ πολύ.. [emoji846]

---

Έμμυ, ειδικά εσύ πρέπει να απαιτείς από την μητέρα σου να σε βοηθάει. ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙΣ, όχι να παρακαλάς.
Για τον πατέρα σου δεν το συζητάω, μην ασχολείσαι καθόλου! Ξέρεις πότε θα σε αγαπήσει; Όταν θα είναι γέρος πια ή αν καταστεί ανήμπορος και θα τον έχει ξαποστείλει και η δεύτερη γυναίκα του και δεν θα έχει άλλον να τον φροντίσει.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Έμμυ, ειδικά εσύ πρέπει να απαιτείς από την μητέρα σου να σε βοηθάει. ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙΣ, όχι να παρακαλάς.
Για τον πατέρα σου δεν το συζητάω, μην ασχολείσαι καθόλου! Ξέρεις πότε θα σε αγαπήσει; Όταν θα είναι γέρος πια ή αν καταστεί ανήμπορος και θα τον έχει ξαποστείλει και η δεύτερη γυναίκα του και δεν θα έχει άλλον να τον φροντίσει.

---

βρε κασσανδρα.
ξερεις το "ουκ αν λαβεις παρα του μη εχοντος"?
και να "απαιτει" απο καποιον που δεν εχει και δεν μπορει, θα κερδισει κατι?

για τα αλλα που γραφεις παραπανω, να σου πω, οτι αρχικα δεν ειχα δει οτι δουλευε στα 15, ουτε οτι διεκοψε ΓΙ ΑΥΤΟ το σχολειο.
φυσικα και ειναι απαραδεκτη η μανα γι αυτο, αλλα πιστευω οτι ηταν ψυχικα αρρωστη, οπως την περιεγραψε.

φυσικα και η επιλογη της μανας την εφερε αντιμετωπη με τετοιον πατερα.

εγω λεω να μην απαιτει τπτ.
η απαιτηση ηταν να της φερθει οπως φερονται στα παιδια, οταν ηταν παιδι.
τωρα πλεον τι να απαιτησει?
μονο να μην της δημιουργει επιπλεον προβληματα μπορει να απαιτησει...

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Δεν την είδα πουθενά να γράφει ότι ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ να κάνει παιδί, ούτε ότι φταίει η μαμά της γι' αυτό. Ίσα ίσα (για να μην ξαναψάχνω σε 4ις σελίδες) θυμάμαι πως ήθελε το παιδί και ήτανε επιλογή της καθαρά. Οπότε συμφωνούμε σ' αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί το αναφέρεις. Επίσης συμφωνούμε στο ότι λόγω του ότι αναγκάστηκε να δουλέψει από τα 15 (για οποιονδήποτε λόγο, "αμαρτίες γονέων" που λέμε...) της στέρησε την αποφοίτηση από το λύκειο. Όταν αντιμετωπίζεις τοξικές καταστάσεις στο οικογενειακό σου περιβάλλον (βλέπε αλκοολικό πατέρα, μάνα με ψυχοφάρμακα όταν είσαι ήδη 14 όπως λες) ακόμη κι' αν σταθείς ΣΩΜΑΤΙΚΑ στα πόδια σου και δουλέψεις, νομίζεις είναι εύκολο να είσαι οκ ψυχικά και να μπορέσεις μετά να τελειώσεις το λύκειο και να προχωρήσεις σε σπουδές; Δεν είναι ακατόρθωτο και το παιδάκι το έκανε γιατί το ήθελε, αλλά το βρίσκω άδικο η συμβουλή σε τέτοιου είδους περίπτωση να επικεντρώνεται κυρίως στους γονείς της, παρά σε εκείνη. Αντί να της πούμε πώς να βοηθήσει τον εαυτό της από 'δω και πέρα, δίνουμε ελαφρυντικά στους γονείς και της λέμε να συνεχίσει να τους βοηθάει ακόμα; Και να την κάνουμε να νιώσει και τύψεις γιατί είχε την παράλογη "απαίτηση" (???) να νιώθει πως χρειάζεται λίγη στήριξη και ενδιαφέρον από τα άτομα που την έφεραν στον κόσμο; Δεν μπορούν, οκ. Αλλά ανθρώπινο είναι να το νιώθεις και η κοπέλα μέχρι και σήμερα πονάει την μαμά της.

Στην αντίστροτη περίπτωση θα λέγαμε στη μαμά "εντάξει, αφού είσαι άρρωστη, άσε το παιδί σου να τα βγάλει πέρα αφού στάθηκε στα πόδια της από τα 15, επιλογή της ήτανε να κάνει παιδί, δεν χρειάζεται την στήριξή σου, μεγάλο παιδί είναι πια και εξάλλου δεν μπορείς να της την δώσεις, επικεντρώσου στην υγεία σου και θα ήτανε σίγουρα καλό να σε βοηθήσει πάλι και η κόρη σου"; Οκ. Καλώς. Εγώ πάντως θα της έγραφα πως πρέπει σίγουρα να φροντίσει την υγεία της, πως έχει ένα αξιόλογο παιδί που ωρίμασε πολύ νωρίς και ταλαιπωρήθηκε χωρίς να φταίει, και πως είτε πρέπει να αναρρώσει για να την βοηθήσει, είτε τουλάχιστον να μην την φορτώνει έξτρα ενοχές (βλέπε "είσαι αχάριστη") και ψυχολογική φόρτιση.

---

μα το ξερω οτι το παιδακι το καλοδεχτηκε, δεν ειπα οτι δεν το ηθελε.
το αναφερω γιατι το παραπονο της ηταν οτι δεν σπουδασε.
οταν στα 23 εχεις ονειρο τις σπουδες, βγαζεις ενα νυχτερινο και μπαινεις στο πανεπιστημιο με δοξα και τιμη, δεν ξεκινας την τεκνοποιηση λες και θα κλεισει το εργοστασιο!!!!
γι αυτο το αναφερω!!!
δεν ειχε χρονια να κανει παιδι? στα 23 επρεπε να το κανει αν ειχε καημο να μορφωθει??? γι αυτο το αναφερω!
εχει αλλες κοπελες που δεν τα πανε τα γραμματα ουτε θελουν να σπουδασουν. ας κανουν παιδια και στα 18!!! δικαιωμα τους! αλλα αν θες να κανεις σπουδες, ξεκινας το ονειρο σου κανοντας ενα παιδι??
και τωρα μπορει. αλλα θα κουραστει πολυ περισσοτερο.

δλδ, εσυ τι νομιζεις?
δεν εισαι ετοιμος ψυχικα να βγαλεις ενα λυκειο, αλλα εισαι ετοιμος ψυχικα να μεγαλωσεις παιδι?
ξανασκεψου το...

και μην ξαναναφερεις για "γονεις". συζηταω παντα για την μανα της. ο πατερας ειναι απαραδεκτος σε ολο το μηκος και το πλατος. καλυτερα να ειχε εξαφανιστει εντελως οταν εφυγε.

δεν δινουμε εμεις "ελαφρυντικα" στην μανα της. ο νομος τα δινει. και φονο να κανεις εχεις ελαφρυντικα αν εισαι ψυχασθενης. το δικο της εγκλημα ηταν που αφησε το παιδι να διακοψει το λυκειο και δεν καταφερε να το μεγαλωσει μονη της σκοτωστε την..

επιμενω οτι δεν αξιολογειτε σωστα το οτι η μανα ειναι ψυχικα ασθενης. οποτε, απο που προκυπτει το να εχει και απαιτησεις απο εκεινη?

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

τωρα πλεον τι να απαιτησει?
μονο να μην της δημιουργει επιπλεον προβληματα μπορει να απαιτησει...

---

Πικρή διαπίστωση...

Πρώτον δεν είπα ότι τώρα έχω όνειρα να σπουδασω. Σε παρακαλώ μην διαστρευλωνεις τα λόγια μου. Είπα πως όταν ήθελα να το κάνω δεν θα είχα καμία στήριξη. Δεύτερον και παιδί να μην είχα κάνει θα μπορούσα να σπουδασω? Αυτά τα πράγματα θέλουν οικονομική στήριξη. Ή μήπως θεωρείς πως θα μπορούσα να δουλεύω και να ανταπεξελθω σε μία άλλη πόλη με ενοίκια και χίλια δυο?εδώ δεν τα έβγαζα πέρα καλά καλά στο πατρικό μου, πόσο μάλλον να έφευγα κιόλας. Τρίτον το λύκειο μου θα το βγάλω έτσι κι αλλιώς, δε θα με εμποδίσει το παιδί, αλλά ακόμη και να μην είχα το παιδί πάλι δεν θα μπορούσα να κάνω σπουδές.. ΛΥΣΕ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΜΊΑ ΑΠΟΡΊΑ REMEDY. ΈΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΆ?

Επ , τι κανεις Εμυ τετοια ωρα ξυπνια ?

Αϋπνία.....!!!!!!