Χωρισμός η συμβιβασμός;;

Κ η σύμβουλος γάμου μου είχε πει το ίδιο δεν εβαλα όρια στη στη σχέση σου από την αρχή κ τωρα δεν μπορώ να βαλω γιατί δεν τον έμαθα έτσι.
Παιδιά όταν λέω δεν με αφήνει να προσφέρω στου δικούς μου δεν εννοώ λεφτά. Ούτε που το σκέφτομαι θα γίνει χαμός. Το προτω χρόνο είχα δώσει λεφτά ποσά;;; Να ναι σύνολο πεντακόσια , πολλα μου φαίνονται.
Κ μου ξεφούρνισε ότι η μάνα του έχει μαζέψει 4 χιλιάρικα από τα παιδιά στη τράπεζα κ τα γράφει κ θα μας τα δώσει όταν ξεχρεώσει. Οι γονείς μου δε χρωστάνε; Γιατί για εκείνους να είμαι αρνητικός το ίδιο είναι.
Θα τα έδινα όλα για να τους βοηθησω αλλα να είχα κ εγώ την ίδια αντιμετώπιση. Όταν έδειξα 100 της μάνας μου δεν περνούσε μια μέρα κ έλεγα να τις τα ζητήσω πίσω.
Κ τέλος πάντων δεν έχει τόσο σημασία το χρήμα πάω να κόψω φρούτα να πάω στου παππού μου κ μου λέει γιατί δεν το λένε στο πατέρα σου , να πάω κάτι πράγματα της αδερφής μου να έρθει να τα πάρει λέει.
Με ενοχλεί όταν μου συνορίζεται γιατι εγώ κ όχι αυτός. Δεν είμαι έτσι εκείνος είναι έτσι σπάνια θα θέλει από μόνος του να βοηθήσει .
Όσο για το τσιγκούνης του το έχω πει γιατί αυτό μου έβγαζε ,δεν του ταιριάζει πιο πολυ πάει στο φυλοχρηματοσ. Του αρέσει το ακριβώς. ποτε δεν έφερνε όμως πράγματα σπίτι του έπρεπε να τα ζητάω ένα ένα. 9μηνες όταν γέννησα δεν άφηνε δέκα ευρώ στο σπίτι αν τύχη κάτι το κέρατο μου. Έπρεπε να ζητάω κ να λέω θέλω 5 να πάρω τσιαγαρα..

Quote:

---

Originally Posted by Danai

Κ η σύμβουλος γάμου μου είχε πει το ίδιο δεν εβαλα όρια στη στη σχέση σου από την αρχή κ τωρα δεν μπορώ να βαλω γιατί δεν τον έμαθα έτσι.
Παιδιά όταν λέω δεν με αφήνει να προσφέρω στου δικούς μου δεν εννοώ λεφτά. Ούτε που το σκέφτομαι θα γίνει χαμός. Το προτω χρόνο είχα δώσει λεφτά ποσά;;; Να ναι σύνολο πεντακόσια , πολλα μου φαίνονται.
Κ μου ξεφούρνισε ότι η μάνα του έχει μαζέψει 4 χιλιάρικα από τα παιδιά στη τράπεζα κ τα γράφει κ θα μας τα δώσει όταν ξεχρεώσει. Οι γονείς μου δε χρωστάνε; Γιατί για εκείνους να είμαι αρνητικός το ίδιο είναι.
Θα τα έδινα όλα για να τους βοηθησω αλλα να είχα κ εγώ την ίδια αντιμετώπιση. Όταν έδειξα 100 της μάνας μου δεν περνούσε μια μέρα κ έλεγα να τις τα ζητήσω πίσω.
Κ τέλος πάντων δεν έχει τόσο σημασία το χρήμα πάω να κόψω φρούτα να πάω στου παππού μου κ μου λέει γιατί δεν το λένε στο πατέρα σου , να πάω κάτι πράγματα της αδερφής μου να έρθει να τα πάρει λέει.
Με ενοχλεί όταν μου συνορίζεται γιατι εγώ κ όχι αυτός. Δεν είμαι έτσι εκείνος είναι έτσι σπάνια θα θέλει από μόνος του να βοηθήσει .
Όσο για το τσιγκούνης του το έχω πει γιατί αυτό μου έβγαζε ,δεν του ταιριάζει πιο πολυ πάει στο φυλοχρηματοσ. Του αρέσει το ακριβώς. ποτε δεν έφερνε όμως πράγματα σπίτι του έπρεπε να τα ζητάω ένα ένα. 9μηνες όταν γέννησα δεν άφηνε δέκα ευρώ στο σπίτι αν τύχη κάτι το κέρατο μου. Έπρεπε να ζητάω κ να λέω θέλω 5 να πάρω τσιαγαρα..

---

Αν όντως είναι έτσι όλα αυτά...τοτες δεν νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει ούτε να καταλάβει από συζητήσεις..και ναι να σου πει εκείνη τη στιγμή..μετά θα κάνει πάλι τα ίδια...δεν απάντησες όμως ερχετε στο μαγαζί και περνει όλο το τζίρο??απτά δικά σου του ζητάς η απτά δικά του????μάλλον είναι φιλάργυρος....τι να πω καλή τύχη...

Quote:

---

Originally Posted by giorgos35

Αν όντως είναι έτσι όλα αυτά...τοτες δεν νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει ούτε να καταλάβει από συζητήσεις..και ναι να σου πει εκείνη τη στιγμή..μετά θα κάνει πάλι τα ίδια...δεν απάντησες όμως ερχετε στο μαγαζί και περνει όλο το τζίρο??απτά δικά σου του ζητάς η απτά δικά του????μάλλον είναι φιλάργυρος....τι να πω καλή τύχη...

---

Ναι κρατάει κ τον δυο τα ταμεία
Εκείνος πέρνει μαζεμένα όποτε πάνε σε λογαριασμούς κ εγώ καθημερινά
Βασικά δεν έχει δικά σου δικά μου από τη στιγμή που είναι ένα ταμείο είναι όλα ένα.
Όλα τα κάνουμε μαζί αυτό πρέπει να λέγετε κ νιώθουμε.
Σε εμάς πάλι αν συμβεί κάτι όλα αυτός τα έκανε. Ελεος.
Μπορώ να ζήσω μόνη μου τα παιδιά μου
Δεν χρειάζεται να μου δίνει τίποτα..
αν είχε να πέρνει κάτι από τους δικούς μου τότε θα τους εκτιμούσε . Γιατί γι αυτόν η καθημερινή βοηθεια (παιδιά φαγητό χέρια βοήθειας) δεν τα βλέπει δεν τα εκτιμάει ,δεν έχουν αξία·για εμένα όμως αυτά έχουν.
Χωρίς να θέλω να πω ότι δεν τα κάνουν οι δικοί του. Μια χαρά άνθρωποι είναι έχουν κ αυτοί τα δικά τους προβλήματα.

Είναι πεπεισμένη ότι πάω για διαζύγιο .
Απλά φοβάμαι.. μήπως το κάνω εγώ όλο αυτό.
Μήπως η συμπεριφορά μου το επίτηδες για να καταλήξω εκεί;;

Στην αρχή τον είχα Πασσά..
Δεν είχα όρια..
Δεν έλεγα τίποτα..
μετά ξεκινησε να μου λέει μη..
γιατί να πας στη φίλη σου,να έρθει αυτή,να μη κάνω δωρο της μάνας μου στο γεννεθλεια της· ούτε στην αδερφή του που πρόσεχε κ τα δυο παιδιά μας 1 ολόκληρο μήνα στις διακοπές τους (δώρα αξίας 50€το ένα..) , να μη πάρουμε σήμερα ξύλα (να ζεσταθούμε με τα χέρια!)
Κ τα επερνα στη Κράνα...πείτε μου αν είμαι υπερβολική σε κάτι
Μέχρι που εφτασα στο σημείο να δείχνω τη δυσαρέσκεια μου στις απόψεις μας κ πλέον όποτε μιλάμε.
Η συμπεριφορά μου με τους δικούς του είναι όπως η δικιά του αντίστοιχα..

Να ξανά αναφέρω ότι στο σεξ τα βρίσκαμε πλήρως αυτό μας έκανε κ ερωτευόμασταν (η δεν έβλεπα...)
Ξεκινάω κ δεν θέλω ούτε αυτό..

Quote:

---

Originally Posted by Danai

Όσο για τα παιδιά ποτε δεν έχω πει κάτι κακό για τον πατέρα τους σε αυτά. Δεν θα το ήθελα. Ποτε δεν έχω βάλει στη μέση να διαλέξουν.
Έχω ρωτήσω όμως την κόρη μου αν θα την πείραζε να μέναμε χωριστά ο μπαμπάς με την μαμά χωρίς να έχω ανάπτυξη αυτή τη συζητήσει παραπάνω.
Δεν ξέρω αν πραγματικά η λύσει είναι το διαζύγιο η αν εγώ το θεωρώ πιο ευκολο αφού δεν γινεται κάτι με τη συζήτηση. Δεν είναι αυτό που θέλω . Τον αγαπώ είναι καλός στο σπίτι κ στα παιδιά του .
Είναι αυτό που μου απάντησε πιο πριν ένας ότι θέλει να έχει τον έλεγχο έτσι νιώθει σιγουριά· έτσι όμως δεν νιώθω εγώ σιγουριά για τον εαυτό μου.

---

μπορει να σου πει οτι δε τη πειραζει αλλα μεγαλονοντας μπορει να διαπιστωσεις οτι ισως σχηματισε κακη γνωμη για τους αντρες η απλα δε νιωθει ανετα οταν τη πλησιαζουν ενταξει και εγω μεγαλωσα μονο με τη μανα μου και για χρονια ο πατερας μου μου φαινοταν σαν αγνωστος η σαν ενα προσωπο που δε μου ηταν γνωστο και το αποτελεσμα αυτου ηταν να νιωθω πιο ανετα με γυναικες.

Καλημέρα κ καλή χρόνια!
Μετά από πολλές συζητήσεις με το σύζυγο μου κ εφόσον δεν ήθελε να με καταλάβει
Συμφωνίσε να χωρίσουμε με συ ενετικό.
Έτσι λοιπόν έκανα το πρώτο βήμα έκλεισα ραντεβού στο δικηγόρο για να μου πει τι χρειάζεται.
Μισή ώρα πριν άλλαξε στάση , μου πήρε πίσω όλη τη δύναμη κ τη σιγουριά που είχα απόκτηση γιατί μου έδειξε τη θλίψη του.
Το έκανα όμως πήγα, για μια πρωτη κουβεντα(στο δικηγόρο).
Τις επόμενες μέρες κάναμε διάφορες συζητήσεις με το σύζυγο ήμουν πολυ ειλικρινείς μαζί του για τα συναισθήματα μου κ για το πάγωμα που πλέον νιώθω.
Πήγε για τα Χριστούγεννα με τα παιδιά στους δικούς του κ μείναμε λίγες μέρες χωριστά...
Όταν γύρισε μου έδειχνε ποσο με ποθούσε αλλα εγώ όχι (να πω ότι τα άκουσα για αυτό κ ότι εγώ φταίω απλά του ξαναθυμησα το πάγωμα που πλέον νιώθω γιατί το είχε ξεχάσει.)
Τωρα έχει γίνει άλλος! Δεν τον αναγνωρίζω! Σε όλους τους τομείς!
Μου πέρνει δώρα , δεν δίνει διαταγές, δεν είναι επιθετικός , με ανεβάζει κ δεν μου μετράει το ευρώ που έχω! Νιώθω ότι είναι ψεύτικος ότι δεν είναι αυτός που ήταν τωρα 6 χρόνια! Του το είπα κ μου λέει ότι σκέφτηκε ότι η ζωή είναι μικρή μου λέει ποοοοσο καλή είμαι σε όλα κ δεν γινεται να είναι ο νταής ..
Γινεται;;;; Γινεται να αλλάξει έτσι κάποιος;;
Μου είπε επισεις ότι δεν καταπιέζεται που είναι έτσι ίσα ίσα που του αρέσει!!
Νιώθω ότι μου το κάνει πιο δύσκολο.
Έχω αλλάξει κ εγώ, δεν μου αρεσουν αυτά που κάνει. Δεν με συγκινούν
Είμαι εδώ απλά ζω την καθημερινότητα μου κ μου την κάνει πιο εύκολη.
Τα συναισθήματα μου όμως...η φλόγα η ανυπομονησία να έρθει πάνε , έχουν φυγει...
Συγνωμη που το λέω αλλα
Έχω σκεφτεί ότι μόνο κάτι άλλο θα με έκανε να ξανά νιώσω έτσι..
Κ αναρωτιέμαι αυτό είναι ο γάμος ;
Έτσι τον κρατας;

Το πρόβλημα είναι ότι γενικότερα έχετε διαφορετική θεώρηση σε σημαντικά πράγματα σε αυτή τη ζωή και αυτό φάνηκε με τα χρόνια. Ο άνθρωπος φαίνεται ότι θέλει να σε κρατήσει κοντά του, ωστόσο να αλλάξει ολοκληρωτικά δεν γίνεται. Μετά από λίγο καιρό μπορεί τα ίδια να κάνει ασυναίσθητα, απλά γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας του κι έτσι έχει μάθει. Άντε να ξαναέχετε την ίδια συζήτηση κι ΑΝ θέλει και τότε να σε κρατήσει και σε αγαπάει ακόμα, για λίγο καιρό να γίνει πάλι περιποιητικός κι όλα καλά και μετά από κάποιο διάστημα τα ίδια και πάει λέγοντας. Αυτό θα κουράσει και τον ίδιο κάποια στιγμή. Αλλά ακόμα κι αν εξακολουθήσει στο ίδιο μοτίβο και δεν έχει πισωγυρίσματα στην συμπεριφορά του, μερικά πράγματα είναι και θέμα timing. Δηλαδή τι να το κάνεις τώρα που έχεις ήδη ξενερώσει εντελώς; Είναι πλέον αργά. Κάποιες γυναίκες σε αντίστοιχη θέση θα συμβιβαζόντουσαν με αυτό. Άλλες θα θέλαν περισσότερα στη ζωή τους και θα την κάναν με ελαφρά. Το τι θα κάνεις, εσύ το ξέρεις. Σίγουρα μετά από κάποια χρόνια γάμου ή σχέσης, το συναίσθημα δεν γίνεται να είναι όπως τις πρώτες μέρες της γνωριμίας. Από την άλλη αν μέσα σε μόλις 6 χρόνια γάμου έχεις πλέον ψυχρανθεί εντελώς, δεν νομίζω ότι μπορεί κάτι να αλλάξει. Ο έρωτας, τα συναισθήματα έρχονται φυσικά, δεν μπορείς να τα εκβιάσεις. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι μελλοντικά θα βρεις αυτό το κάτι άλλο που φαντάζεσαι. Το σίγουρο είναι ότι τώρα δεν φαίνεσαι να είσαι ικανοποιημένη και χαρούμενη με αυτόν τον άνθρωπο.

Έχεις πολυ δικιο. Κ σε ευχαριστώ
Το βλέπω ότι προσπαθεί κ ποσο πολυ θέλει να το κρατήσει αυτό.
Δεν θέλω να καταπιέζεται για να μου αρέσει.
Αυτό που με μπερδεύει
είναι όπως πρέπει στο σπίτι κ στα παιδιά του.
Χαίρομαι που έιναι πατέρας τους.
Αρκεί αυτό για να μη χάλασες μια οικογένεια ;
Μπορει στο μέλλον να ξανά νιώσω όπως πριν ;

τα παιδια πως αντιμετωπιζουν το πατερα τους τα πανε καλα η δε φαινεται ακομα

αλέξανδρε, εγώ το έχω πει άπειρες φορές πως όσο καλοί να είναι σαν γονείς, όταν ένα ζευγάρι δεν μπορεί να βρει τις ισορροπίες του, αυτό επηρεάζει τα παιδιά. Δεν πάει να πει ότι θα βγουν μανιακοί δολοφόνοι ή καταθλιπτικοί ξέρω κι εγώ, αλλά σε πολλά πράγματα άμμεσα ή έμμεσα επηρεάζονται. Δηλαδή μεθαύριο είναι ωραίο να έχουν σαν παράδειγμα ότι πρέπει να καταπιέζουν τα θέλω τους με έναν σύντροφο που δεν τους καλύπτει απλά επειδή έτυχε να κάνουν παιδιά; Κι αν του ενός παιδιού ο αυριανός σύντροφος δεν είναι καν νοικοκύρης και αξιοπρεπής αλλά ξέρω κι εγώ βίαιος κι επικίνδυνος κι αυτό κολλήσει εκέι γιατί ασυναίσθητα έτσι το έχεις διδάξει με το παράδειγμά σου; Ή αν για παράδειγμα ο ένας γονιός θεωρεί φυσιολογικό να βγει με τις παρέες του σε μια ταβέρνα, να πάει μια στο τόσο σε ένα μπουζούκι κι ο άλλος γονιός αυτά τα επικρίνει έστω και σιωπηλά, το παιδί τι πρέπει να καταλάβει; Δεν μπερδεύεται; Δεν αισθάνεται είτε ότι ο μπαμπάς είτε η μαμά είναι λάθος και κατώτερη ο ένας του άλλου; Δεν καλείται να πάρει θέση χωρίς να το καταλαβαίνουν οι γονείς; Δεν μπερδεύεται; Απλά παραδείγματα λέω, υπάρχουν χιλιάδες παράμετροι που επηρεάζουν την ψυχοσύνθεση του παιδιού. Αν δεν συμφωνούν οι γονείς στα βασικά τι γίνεται;

επικινδυνοι ειναι αυτοι που δε μιλανε κατα κανονα και δινουν την εντυπωση οτι ειναι παντου και πουθενα η οταν μιλανε δεν ειναι ποτε θυμωμενοι ποτε εκνευρισμενοι και ποτε δυσαρεστημενοι και υποτιθετε τα εχουν καλα με ολους και οχι οι φημες ραδιο αρβυλα απλα οι πολες ικανοτητες και γνωσεις σε κανουν αλαζονα

μπορω να απαντησω γιατι το εχω ζησει το παιδι απλως θα βγει αντικοινωνικο

Καλησπέρα κ πάλι.
Τα παιδιά δόξα το θεό είναι κοινωνικά κ ευγενικά! Αγαπάνε πολυ τον πατέρα τους κ εμένα.
Η αλήθεια είναι το τελευταίο καιρό που έχει αλλάξει ο σύζυγος μου προς το καλό το κορίτσι μας που είναι 4,5 χρόνων εκδηλώνει περισσότερο την αγάπη της προς εκείνων σε σύγκριση με πριν.
Επειδή έχω δει κάποια συμπεριφορά της, είναι επιβλητική κ θέλει να γίνει ότι πει εκείνη , προσπαθώ με ωραίο τρόπο να της το ελάττωσω. Κ βέβαια έχει ως αποτέλεσμα να βγαίνω κακιά κάποιες φορές.
Ο μικρός πάλι που είναι 2,5 χρόνων νόμιζα ότι ήταν πιο πολυ προς το μπαμπά . Τωρα μου δείχνει περισσότερα συναισθήματα αγάπης !!!

Όταν σκέφτομαι τι θα γίνει ξέρω πολυ καλά ότι τα παιδιά θα αναζητούν το πατέρα τους κ το σπίτι που μέναμε όλοι μαζί.
Ξέρω ότι δε θα είναι ευκολο .
Δε θα ήθελα να ακούσουν από εμένα κακό λόγο για αυτόν κ θα ήθελα να βλέπουν ότι υπάρχει αγάπη μεταξύ μας ακομα κ αν έχουμε χωρίσει.
Είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου.
Θα προσπαθήσω για το καλύτερο.
Ξέρω εκείνος θα με μισήσει.
Θα μου βγάζει πολυ αρνητικότητα.
Κ θα μου το κάνει δύσκολο.

Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο
Είναι ότι εκείνος τωρα άλλαξε κ εγώ δεν είμαι θετική σε αυτό . Δεν μπορώ να το δω σαν πραγματικότητα , ενώ πραγματικά προσπαθεί.
Είναι τρυφερός που δεν ήταν ποτε!
Δεν αφήνω τον εαυτό μου να νιώσει κάτι.
Απλά περιμένω..
Δεν ξέρω τι
Δεν ξέρω για ποσο
Δεν ξέρω αν μπορώ να ξεχάσω όλα τα λόγια που με πληγών αν τόσα χρόνια κ να ξαναζήσω από την αρχή.

θα πηρε τιποτα ηρεμιστικα μαλον γι αυτο σταματησε να γαβγιζει

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

επικινδυνοι ειναι αυτοι που δε μιλανε κατα κανονα και δινουν την εντυπωση οτι ειναι παντου και πουθενα

---

Σωστός. Και τα παιδιά μετά θεωρούν πως έτσι είναι όλος ο κόσμος και κλείνονται στον εαυτό τους. Και έχουν μετέπειτα προβλήματα στην επικοινωνία.