Καλημέρα με υγεία και σε σενα! Καλή επιτυχία με τον ψυχολόγο. Ίσως η συγκεκριμένη θεραπεία δεν κάνει για σένα. Δεν κάνουν όλα για όλους. Εύχομαι να τα ξεπεράσεις όλα γρήγορα!Quote:
Originally Posted by kz1975
Printable View
Καλημέρα με υγεία και σε σενα! Καλή επιτυχία με τον ψυχολόγο. Ίσως η συγκεκριμένη θεραπεία δεν κάνει για σένα. Δεν κάνουν όλα για όλους. Εύχομαι να τα ξεπεράσεις όλα γρήγορα!Quote:
Originally Posted by kz1975
μια απο τα ιδια....πριν 2 χροναι επαθα κρισης πανικου και απο τοτε μου το γυρισε σε αρρωστοφοβια...εδω και 2 χρονια εχω ασταθεια κοπωση μυικους σπασμους θολουρα στο μυαλο ατονια απο τα γονατα και κατω πονους στα γονατα 0 ορεξη κλπ κλπ....ολα ειναι στο μυαλο!! οτα νβγαινω εξω και περναω καλα μια χαρα ειμαι!!! το αγχος προκαλει ινομυαλαλγιες σε ολο το σωμα πονο στις αρθρώσεις κλπ για αυτο πονας...οταν η ψυχολογια ειναι σκατα τοτε και το σωμα θα ειναι το ιδιο!!!!Quote:
Originally Posted by kspat
Είναι ένα περίεργο συναίσθημα πραγματικά. Νιώθεις πως δεν είσαι ο εαυτός σου και προσπαθείς να τον βρεις...εσύ πως το αντιμετωπίζεις? Σε βοηθάει κάτι?Quote:
Originally Posted by grgagno
2 ολόκληρα χρόνια τα έχεις ολα αυτά?? Εγώ στους 4 μήνες κ τα χω παιξει :/Quote:
Originally Posted by grgagno
Εστάλη από WAS-LX1 στο E-Psychology.gr Mobile App
Είμαστε πολλοί τελικά! Εσύ πως το αντιμετωπίζεις?Quote:
Originally Posted by Vasomp
Ρε παιδιά τελικά θεραπεύονται όλα αυτά? Γιατί δεν έχω διαβάσει από κανέναν εδώ μέσα που το ξεπέρασε
Το 25% είναι τα φάρμακα το 50% να το θέλεις και να προσπαθείς εσύ και 25% το οικογενειακό περιβάλλον και ένας καλό ψυχίατρος...... αλλά ρόδα είναι η ζωή και γυρίζει επόμενος και να γίνεις καλά πάλι θα ξαναγυρίσεις είναι ένας φαύλος κύκλος.σας μας πει κάποιος το αντίθετο περιμένω .... και ο θεός σας τον έχει καλά και όλους εμάς που υποφέρουν τέτοιες μέρες
Ναι θεραπεύονται απλά οποιαδήποτε στιγμή στην ζωή σου γίνει κάτι πολύ σοβαρό μπορεί να τα ξαναεμφανισεις...σίγουρα όμως μπορείς να τα μετριάσεις όλα αυτά και να ζεις φυσιολογικά. Αν δεν πιστέψουμε και σε αυτό δεν υπάρχει ελπίδα. Πρέπει να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας...Quote:
Originally Posted by Vaper
Εγώ δεν παίρνω φάρμακα και προσπαθώ να καλύψω αυτό το ποσοστό με την προσπάθεια μου...το οποίο είναι πολύ δυσκολότερο...πρεπει να ζεις σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που σε έχουν αποδεχτεί για αυτό που έχεις ..και να σε στηρίζουν στον αγώνα σου με κατανόηση και σεβασμό! Αν έχεις και μια σχέση που είναι κομπλέ και δεν σου δημιουργεί θέματα θα νιώθεις ακόμα καλύτερα! Καλή διατροφή μετά...βιταμίνες πολλές κυρίως Β και ω3. Και τέλος ο καλός ψυχολόγος ή ψυχίατρος που θα σε καθοδηγεί.Quote:
Originally Posted by kz1975
Kspat ευχαριστώ την ίδια θεραπεία την έκανα 1.5χρονο με επιτυχία ήμουν ράκος έτοιμος να πεθάνω (είχα και μια πνευματική εμβολή) αλλά όλα έστρωσαν και έκανα το λάθος να τα σταματήσω για έξι μήνες γιατί ειμουν μια χαρά , αλλά μια ακόμη εγχείριση στην μέση ο θάνατος του πατέρα μου και τα πράγματα έγιναν χειρότερα ....τώρα ελπίζω να μου πιάσει πάλι η θεραπεία
Πόσο σε νιώθω! Και γω έχασα τον μπαμπά μου. Πόσο καιρό σου πήρε να νιώσεις καλά όταν την είχες ξεκινήσει? Είναι πάρα πολύ δύσκολο να προσπαθείς να είσαι καλά με όλα αυτά τα συμπτώματα..Quote:
Originally Posted by kz1975
Kspat αν επιτρέπεται ποιο πρόβλημα αντιμετωπίζεις πως το πολεμάς και αν τα έχεις καταφέρει Ευχαριστώ
Ήπια αγχωδη διαταραχή με καταθλιπτικά επεισόδια. Εσύ? Το πολεμάω όπως προανέφερα πιο πάνω μόνο με ψυχοθεραπεία, διατροφή και πολύ πολύ προσπαθεία.Quote:
Originally Posted by kz1975
Την πρώτη φορά με πηρε κανένα δυμηνο με φάρμακα και ψυχανάλυση που κάνω μεχρι και σήμερα δύο χρόνια το κακό είναι ότι έκοψα τα φάρμακα έχασα τον πατέρα πριν 1.5 μήνα ενώ στην αρχή το πήρα καλά μετά με έριξε .μου στοίχισε πάρα πολλή τελικα
Παιδια προφανως και θεραπευονται μη το βλεπετε απαισιοδοξα το θεμα να βλεπετε τη θετικη πλευρα των πραγματων ,φανταστειτε το ενδεχομενο ολοι εμεις με τα ψυχοσωματικα να ανακαλυπταμε τελικα μετα τις δεκαδες εξετασεις μας οτι οντως πασχουμε απο κατι...τοτε τι θα καναμε? Με μια πιο αισιοδοξη προσεγγιση και καθημερινο αγωνα με τις ιδεοληψιες μας και τον εαυτο μας ξεπερνιεται το θεμα...και σας μιλαω ως παθων που απο τις κρισεις πανικου πριν 2 μηνες ετρεχα στα επειγοντα γιατι νομιζα οτι πεθαινω...δουλεια δουλεια και αισιοδοξια!