Δεν αντέχω άλλο...

Παρέμεινε σταθερή , μίλησε τους με αγάπη και μην ξεχνάς να τους το πεις κάθε φορά που θα σου τηλεφωνήσουν.
Μην παρασυρθείς και μπεις σε μια κόντρα το ποιος θα πονέσει περισσότερο ποιον …
Ζήτησες τους να γυρίσουν Λάρισα και πες ότι μόλις γράψεις πρόοδο θα κατέβεις να τους δεις . Σταθερότητα στις απόφασης σου και κατανόηση . Είναι οι γονείς σου και όπως και να το κάνουμε θα παραμείνουν για πάντα γονείς σου. Μην κάνεις και συ τα λάθει που κάνουν αυτοί σε σένα , καιρός να τους διδάξεις με την συμπεριφορά σου .
Λοιπόν και δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα , είσαι μεγάλο κορίτσι και ουσιαστικά και πρακτικά μπορείς να αυτοσυντηρηθείς και νομικά … οπότε επικεντρώσου στο στόχο σου . Καλή συνέχεια

Quote:

---

Originally posted by helplease
Δυστυχώς ανοιχτόμυαλοι και λογικοί συγγενείς δεν υπάρχουν...
Και ο φίλος μου μένει Λάρισα, στην Αθήνα είναι επισκέπτης. Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι ίσως κάποια στιγμή ο χρόνος θα με κάνει να ξεχάσω όλα αυτα τα άσχημα συναισθήματα που με έκαναν να αγγίξω την τρέλα. Και τότε θα νιώσω τύψεις για τον πόνο που τους προκαλώ... Και για να το σκέφτομαι ήδη, ίσως νιώθω ήδη τύψεις.

---

Δεν μ αρεσουν προσωπικα οι αφορισμοι. Πιστεύω πώς υπάρχουν πραγματικα υποστηρικτικοι γονεις. Κ ειμαι σιγουρη πώς υπάρχουν.

Καποιοι- οι περισσοτεροι απο εμας- βλέπουμε ως \"σωστο\" τον δικο μας τροπο σκέψης. Ως καλυτερο, ως ορθο κ κοιτταμε υποτιμητικα τον απεναντι. Λιγο ομως μας απασχολει αν ο αλλος,ο διαφορετικος τροπος λειτουργιας κανει τον άλλο ανθρωπο, αυτον που επιλεγει να σκεφτεται κ να λειτουργει έτσι να νιωθει καλα. Ηρεμα, ομορφα.

Ετσι κ πολλοι γονεις θεωρουν σωστο ενα συγκεκριμενο τροπο ζωής που ΠΡΕΠΕΙ να ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ τα παιδια τους. Να σπουδάσουν αυτο που θέλουν οι γονεις, να παντρευτουν, να κανουν παιδια κλπ. Η επιλογή απο την πλευρά του παιδιου τους να μην σπουδάσει πχ, να μην παντρευτει, να μην κανει παιδια ακουγεται ως κατι \"αιρετικο\", \"ανωμαλο\", ανατριχιαστικο...Ποσοι ενηλικες, ομως οδηγουνται σε αναλογες πραξεις ασκολουθώντας ενα δρομο προαποφασισμενο απο τους γονεις, αποφεύγοντας να δουν τί πραγματικα θέλουν, τί πραγματικα ειναι δική τους επιθυμια, τί ειναι ονειρο δικο τους....Κανοντας κατι τέτοιο κινδυνευουν να ερθουν σε ρήξη με τους γονεις, με τον εαυτο τους βεβαια, διαπιστώνοντας πώς μεχρι τοτε πολλα πραγματα δεν ήταν \"δικά τους\"...

Ετσι κ εσυ, νιωθεις πως τωρα δεν ικανοποιεις τους γονεις σου μ αυτην σου την πράξη? Οφειλεις να τους ικανοποιεις με τις αποφάσεις σου κάθε φορά?

Δεν τους εχθρεύομαι. Δεν το κάνω για να τους εκδικηθώ. Δεν ζητάω τίποτα, όποιος θέλει γίνεται σύμμαχος μου! Κ αν κάποιος θέλει εχθρός μου.

Απλά ανησυχώ για το πως θα αντέξω. Πονάω και φοβάμαι...

Δεν τους εχθρεύομαι. Δεν το κάνω για να τους εκδικηθώ. Δεν ζητάω τίποτα, όποιος θέλει γίνεται σύμμαχος μου! Κ αν κάποιος θέλει εχθρός μου.

Απλά ανησυχώ για το πως θα αντέξω. Πονάω και φοβάμαι...

helplease, θα συμφωνησω με την Σοφία σε αυτό το τελευταίο…όλοι μας κάνουμε επιλογές που κάποια στιγμή δεν αρέσουν στους γονείς μας ( και όχι μόνο ), αλλά αν βαδίζαμε όπως ακριβώς ήθελαν και αντίθετα με δικές μας επιθυμίες, θα γινόμασταν βαθιά δυστυχισμένοι, και πιστεύω πως αυτό είναι κάτι που ούτε κείνοι θα ήθελαν…απλώς έχουν την εντύπωση ότι εκείνοι ξέρουν καλύτερα από εμάς…για εμάς, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι μεγαλώνουμε κι έχουμε την δική μας προσωπικότητα…κι όσο για τις δυσκολίες που λες, σίγουρα δεν θα ναι εύκολα τα πράγματα, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο 100%. Και θα αντέξεις…απλά φοβάσαι κι είναι απόλυτα φυσιολογικό, γιατί σου έχουν έρθει τα πάνω κάτω, οπότε δώσε λίγο χώρο και στον εαυτό σου και δείξε του εμπιστοσύνη…
εγώ πάντως το βρίσκω προς τιμήν σου που σε προβληματίζει η όλη κατάσταση και που δεν έχεις μπει σε μια διαδικασία ανοιχτού πολέμου και έντονης αντιπαράθεσης μαζί τους, και καταλαβαίνω πως δεν σου είναι ευχάριστο να τους βλέπεις έτσι, γιατί ναι μεν είναι λάθος, αλλά δεν παύουν να είναι γονείς σου. Πιστεύω πως όλο αυτό που ζεις είναι ένα μεταβατικό στάδιο στην σχέση σας, εκείνοι βρίσκονται σε πανικό και εσύ, κατά την γνώμη μου, πράττεις πολύ ορθώς που προσπαθείς να τους εξηγήσεις με ηρεμία…το αν θα καταλάβουν, ή ακόμα περισσότερο αν θα εξωτερικεύσουν αυτή την αποδοχή, είναι κάτι που μάλλον θα πάρει λίγο χρόνο…εγώ πάντως, αφού ηρεμούσα από τις εξετάσεις μου, θα έκανα μια ακόμα απόπειρα να τους μιλήσω, να τους πω ότι δεν χάνουν το παιδί τους κι ότι άλλο ένιωθα τελοσπάντων…μπορεί να μην έβγαινε και τίποτα, αλλά θα τα χα καλά με μένα, ότι προσπαθώ να φέρω τις ισορροπίες, γιατί το να χαράξεις τις επιλογές σου και την αυτονομία σου δεν σημαίνει ντε και καλά ότι θα μπεις σε λογική εχθροπραξιών…κι αφού ήδη στενοχωριέσαι, τότε ίσως θες ακόμα να παλέψεις κάτι καλύτερο μαζί τους…για μένα είναι πολύ λογικά και συνετά όλα αυτά…τώρα, αν εξακολουθήσουν να είναι αδιάλλακτοι, τους αφήνεις χώρο και χρόνο, χωρίς να υποταχθείς σε συμπεριφορές που δεν σε εκφράζουν πλέον, γιατί τότε πάλι θα χεις αναστείλει κάτι που θα γίνει ούτως ή άλλως…:)

Βλέπεις πως τόσοι άνθρωποι εδώ μέσα, άγνωστοί σοι και άγνωστοι μεταξύ τους σου δίνουν όλο το δίκιο.
Όλοι χαρήκαμε που βρήκες το φως στο βάθος του τούνελ που σε έβαλαν ακόμα και τώρα στα 22 σου χρόνια. Επίσης όλοι εδώ μέσα καθένας με τον τρόπο του (άλλος με πιο σκληρό και άλλος με πιο μαλακό) συμφωνήσαμε ότι οι γονείς σου φέρονται πολύ παρεμβατικά.
Αυτό πρέπει να σε βοηθάει να μη λυγίσεις και το κυριότερο, να μη νοιώθεις ενοχές. Έκανες το αυτονοητο, αυτό που δικαιούσαι. συνεχίζεις τις σπουδές και τη δουλειά σου.
Να είσαι σίγουρη πως αν είχες κάνει βλακείες επίσης θα σου το λέγαμε, μιας και εδώ λέμε όλοι ελεύθερα τη γνώμη μας.

Και συνεχίζουμε... η μητέρα μου εξακολουθεί να ενοχλεί τα ξένα σπίτια. Αυτή τη φορά ξαναπήρε τους γονείς της κολλητής μου που με φιλοξενεί και τους οποίους δεν γνωρίζει για να τους πει με κάθε λεπτομέρεια \"τα κατορθώματα μου\". Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό που γίνεται... Υποθέτω ότι προσπαθεί να χαλάσει τις σχέσεις μου με τους φίλους μου ώστε να μην έχω που αλλού πλέον να στηριχτώ παρά στους γονείς μου. Η αλλιώς είναι απλά για τον Μικρούτσικο γιατι οι κινήσεις της - όσο κι αν ανησυχεί - αγγίζουν το ξεκατίνιασμα.

Και ενα συγκυριακό γεγονός, ψάχνοντας σήμερα για σπίτια στη Χρυσή Ευκαρία ανακάλυψα μια γκαρσονιερα σχεδόν δίπλα στο φοιτητικό μου σπίτι!

το σπιτι αυτο κατα την γνωμη μου μην το νοικιασεις γιατι γνωριζεις και εσυ η ιδια τις επιπτωσεις εφοσον μενουν οι γονεις σου εκει.κουραγιο ξερω πως ο δρομος που διαλεξες ειναι δυσκολος αλλα στο τελος με την επιμονη σου θα τα καταφερεις.πιστευω οτι οι φιλοι σου δεν θα σε προδωσουν οποτε αστοχα επιδιωκει η μητερα σου τον σκοπο της.

αυτο που καταλαβαινω ειναι πως βρηκαν ναρκωτικα και φοβουνται πως θα παρεις τον κακο δρομο,πως πλεον δεν μπορεις να αποφασισεις για σενα,πως εισαι εθισμενη με αυτα και θα κανουν το παν για να σε ξεκολλησουν απο αυτα.κατα τη γνωμη μου παντα νομιζουν πως αμα μεινεις αθηνα θα ξαναπεσεις σε αυτα και θα σε χασουν εντελως.οποτε κανουν εναν αγωνα χωρις να τους ενδιαφερει το κοστος αρκει να μη σε χασουν απο τα ναρκωτικα.αυτο καταλαβαινω εγω.δεν ξερω πως θα καταφερεις να τους πεισεις για κατι τετοιο,ειμαι σιγουρος πως παντα θα εχουνε την υποψια και παντα θα σε ψαχνουν για να βεβαιωνονται πως δεν εχεις πεσει σε αυτα.ουσιαστικα πληρωνεις τα λαθη του παρελθοντος ....πιστευω πως ενας λογος που επικοινωνουν με τους φιλους σου ειναι για να ενημερωσουν και τους αλλους γονεις πως μπορει τα παιδια τους να ειναι μπλεγμενα με ναρκωτικα και βεβαια να σας χωρισουν μεχρι να βρουν τον φταιχτη.αυτο κατα τη γνωμη μου ειναι το πλαισιο που λειτουργουν οι γονεις σου και δεν ξερω αν σου εχουν εμπιστοσυνη να σε αφησουν μονη σου ωστε να μην \"παραστρατησεις \" ξανα.δεν σε βλεπουν σαν ισσοτιμο μελος αλλα σαν εξαρτημενη.αν εβρισκες εσυ μαυρο στο σπιτι του δικου σου παιδιου τι θα σκεφτοσουν;τωρα για να τους αποδειξεις πως μπορεις να τα καταφερεις θελει πολυ δουλεια και κοπο.τον τροπο θα τον βρεις,εξαρταται απο την δικη σου ψυχοσυνθεση και των γονιων σου και ειναι διαφορετικη για καθε περιπτωση.καλη συνεχεια στην προσπαθεια σου ... :)

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
..............;τωρα για να τους αποδειξεις πως μπορεις να τα καταφερεις θελει πολυ δουλεια και κοπο.τον τροπο θα τον βρεις,.....

---

Empneysth, εσύ τα λές από καλωσύνη αλλά θα διαφωνήσω μαζί σου.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να δίνουμε εξετάσεις στους γονείς μας για να αποδείξουμε ότι είμαστε όπως αυτοί ονειρεύτηκαν και πολύ παραπάνω όταν είμαστε 22 χρονων είτε δουλεύουμε είτε σπουδάζουμε. Στα 22 η ζωή μας μας ανήκει. Δεν λογοδοτούμε στους γονείς σ\'αυτή την ηλικία. Τα όνειρά τους ας τα εκπληρώσουν μόνοι τους και κυρίως να μην περνούν μέσα από εμάς. Τους γονείς οκ να τους αγαπάμε και να μας αγαπούν αλλά μέσα στα πλαίσια του αμοιβαίου σεβασμού. Οι ενήλικοι δεν χρειάζονται κηδεμόνα.
Η helpease στα 22 της έχει δικαίωμα, λέω τώρα, αν θέλει να τα φτιάξει με κάποιον από άλλη ήπειρο και να πάει να ζήσει μαζί του στη χώρα του. αν τους ενημερώσει και ξέρουν ότι είναι με τη θέλησή της δεν έχουν δικαίωμα να την κυνηγήσουν.

Και τώρα μία μικρή ιστορία για να μάθει η helplease τα δικαιώματα της.
Μία φίλη μου έχει ένα γιο που σπουδάζει στην Αγγλία.
Κάποια στιγμή η φίλη μου δεν θυμόταν αν είχε πληρώσει τα δίδακτρα του τριμήνου του γιου της στο Πανεπιστήμιο. Βρέθηκε λοιπόν στην Αγγλία σε μία επίσκεψη στον γιο της και πήγε στη Γραμματεία να ρωτήσει αν έχει πληρωθεί η δόση. Της απάντησαν: -Δεν μπορούμε να σας απαντήσουμε γιατι ο γιος σας είναι άνω των 18 χρονών άρα ενήλικος και η πληρωμή είναι προσωπικό του δεδομένο. Η μαμά τότε, Ελληνίδα γαρ, έβγαλε το διαβατήριο για να τους αποδείξει τη συγγένεια.
Η Γραμματεία επέμεινε. Ο γιος σας είναι ενήλικος κυρία μου, δεν μπορούμε να σας ενημερώσουμε.
Η μαμα τότε έπαιξε και άλλο χαρτί: -μα ο γιος μου δεν εργάζεται ήρθε στην Αγγλία για να σπουδάσει και τα δίδακτρα όπως καταλαβαίνετε τα πληρώνω εγώ. Πώς θα ξέρω αν σας χρωστάω τη δόση? Η Γραμματεία ακλόνητη και προστατεύοντας τα προσωπικά δεδομένα του 19 φοιτητή απάντησε: -να έρθει ο ίδιος ο γιος σας κυρία μου και θα τον ενημερώσουμε για τις πληρωμές των διδάκτρων....
Ουδεν παραπάνω σχόλιο....

στη ζωη καλο ειναι να κραταμε καποιες ισσοροπιες nature.συμφωνω μαζι σου πως δεν πρεπει να δινουμε εξετασεις στοους γονεις μας.αλλα να μη ξεχναμε πως θα ειναι οι μονοι σε μια δυσκολοι στιγμη που θα συμπαρασταθουν,κανενας αλλος,εκτος αν εισαι τυχερη και εχει 1-2 πολυ καλους φιλους η κανενα καλο παιδι για αγορι.και καλο ειναι να μην δρουμε τοσο εγωιστικα σε αυτο το θεμα και η αποξενωση να ειναι η τελευταια λυση.οσο για τα αγγλακια,οταν θα ζητησουν μετα απο τα 18 τους χαρτζηλικι απο το μπαμπα ο μπαμπας τους θα τους πει να παει να δουλεψουν,και αμα μενει στο σπιτι πληρωνει ενοικιο.για τις σπουδες παιρνουν δανειο και το ξεχρεωνουν στην υπολοιπη ζωη τους.κατα τα αλλα ουδεν σχολιο...

Εγώ πάντως -και πιστεύω- και συ θα προτιμούσα να μην είχα το χαρτζηλίκι όύτε το δωρεάν σπίτι αν το αντίτιμο ήταν η στέρηση των δημοκρατικών ελευθεριών μου ως πολίτης και πιστεύω πως ήταν χρήσιμη η ιστορία μου για τη φίλη μας την helplease που υφίσταται αυτούς τους εξευτελισμούς και τις απειλές.

Όταν διάβασα το μήνυμα της nature σκέφτηκα ότι συμφωνώ απόλυτα πως οι ενήλικοι δεν χρειάζονται κηδεμόνα, ούτε βεβαίως να λογοδοτούν στους γονείς, αλλά διαβάζοντας και το παράδειγμα με την Αγγλία σκέφτηκα αυτό ακριβώς που γράφει ο Εμπνευστής για τα \'αγγλάκια\'.

Πού να καταλάβουν τόσο οι έλληνες γονείς όσο και οι ελληνόπαιδες τα περί \'ενηλίκων\'; Τη στιγμή που σε πάρα πολλές οικογένειες η οικονομική συναλλαγή εξυπηρετεί απ\' τη μια την ανάγκη των γονέων για έλεγχο, αφού αδυνατούν να ενθαρρύνουν την αυτονομία και την ισοτιμία καθώς το παιδί μεγαλώνει και να έχουν μια σχέση που βασίζεται στην αγάπη, το σεβασμό και το ενδιαφέρον. Και από την άλλη το \'παιδί\' βολεύεται μια χαρά με τις παροχές, μέσω των οποίων εξουσιάζει κι εξουσιάζεται και θυμάται ότι είναι \'ενήλικος\' μόνο σε περιπτώσεις διαφωνίας με τους γονείς για αυτονόητα προσωπικές επιλογές. Αν το θυμηθεί κι αυτό δηλαδή....

Χαίρομαι όταν βλέπω ανθρώπους που αποφασίζουν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους όπως προσπαθεί η helplease. Κατανοώ ότι υπάρχει βαθύς φόβος και στενοχώρια, λογικό είναι. Αλλά μπορεί να τα καταφέρει παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες και νομίζω ότι παρόλο που μπορεί να πάρει καιρό είναι πολύ πιθανό να αποκατασταθούν οι σχέσεις με τους γονείς. Helplease, πριν από πάρα πολλά χρόνια αποφάσισα να ζήσω μόνη για να σπουδάσω αυτό που ήθελα. Για να είμαι ακόμα εδώ, μάλλον δεν με έφαγε ο \'λύκος\' :)

nature δεν είχα ούτε τα χρήματα ούτε το σπίτι. Και δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν κι άλλοι εκτός από εμάς εδώ που θα το προτιμούσαν. Αλλά διαβάζοντας την ιστορία με τη μαμά που πήγε στην Αγγλία γέλασα, ξέρεις γιατί; Γιατί όσο ήμουν εκεί ήμουν η εξαίρεση στον κανόνα του έλληνα φοιτητή, που ερχόταν παρέα με τη μαμά, η μαμά αναλάμβανε να του νοικιάσει σπίτι, να του το εξοπλίσει, κατόπιν να έρχεται κάθε τόσο να του το καθαρίσει και βέβαια να μένει μαζί του κριτικάροντας τα πάντα, να ανανεώσει τις προμήθειες και βέβαια τα πακέτα με το ταχυδρομείο και τα εμβάσματα στις τράπεζες πήγαιναν και έρχονταν.....

Ξέρεις,

απο οσο γνωρίζω κ εδώ στην Ελλάδα (σε μεταπτυχιακο που εκανα) και έπρεπε να πληρώσω τα δίδακτρα μου, δεν εδιναν (απο οσο γνωρίζω) πληροφορίες οικονομικες ή προοδου μαθημάτων στους γονεις. Αλλο αν καποιοι πληρώναμε οι ιδιοι τα διδακτρα και σε άλλες περιπτώσεις οι γονεις των συμφοιτητων ενηλίκων.

Οταν ενηλικιωνόμαστε αποφασιζουμε (συνειδητά ή οχι), να ωριμάσουμε με οτι συνεπάγεται αυτο. Αλλοι όχι. Κάθε αποφαση εχει το τίμημα της.

Προσωπικα προτιμουσα να μενω σε ενα σπιτι με λιγοτερες ανεσεις, χειροτερη θέα αλλα να νιωθω καλα μεσα μου κ οχι δεσμια κανενος.

Κ μια που λέμε για Αγγλια, θυμαμαι οταν ειχα πρωτοπάει εμενα σε εστια με ελάχιστους Ελληνες (μαλλον γιατι δεν ηταν απο τις πιο λουξ..:)) και οι περισσοτεροι Ελληνες συμφοιτητες με ρωτουσαν: \"Μα καλα, ΠΩΣ μένεις εκεί?\"....χαχα....ε,δεν ειχα τα προνομια που ειχαν οι εστιες τους κ απορουσαν πώς αντεχα....Αντεξα όμως.....ΟΥΑΟΥ!Τί κατόρθωμα!!!!!!!!!

Καλη μου πραγματι πιστευω οτι προσπαθουν να σου σπασουν τους φιλικους δεσμους για να μεινεις μονη σου και να σε αναγκασουν να γυρισεις πισω....για να ειμαι ειλικρινης αν τα καταφερουν, τοτε και οι δεσμοι που εχεις δεν θα ειναι πραγματικοι...αλλα αν η φιλη σου και η οικογενεια της θελουν να σε στηριξουν, τοτε ειδικα η φιλη σου δεν θα υποκυψει ευκολα....η ελευθερια δεν αποκτιεται ευκολα και οι θυσιες που εκανες θα αποδωσουν σε λιγο καιρο....

το να τους πεισεις να σταματησουν να το κανουν ειναι πολυ δυσκολο...και συγνωμη που θα το πω αλλα αυτο που κανουν ειναι το λιγοτερο κατινια....σε βλεπουν και θα σε βλεπουν για πολυ καιρο ακομα σαν ενα παιδι, τη στιγμη που εχεις ηδη ολοκληρωμενη σχεση....μη λυπασαι για τπτ, μην εχεις τυψεις για τπτ γιατι εχεις την ελευθερια σου....