Μόνο με το HIV όμως. Είναι πολλά τα χρόνια, γιαυτο σου λένε μην υποκύψεις. Δε τελειώνει όπως πάει. Θα το ξεπεράσεις όμως, ακόλουθα όσο μπορείς τις οδηγίες τους.
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
Printable View
Μόνο με το HIV όμως. Είναι πολλά τα χρόνια, γιαυτο σου λένε μην υποκύψεις. Δε τελειώνει όπως πάει. Θα το ξεπεράσεις όμως, ακόλουθα όσο μπορείς τις οδηγίες τους.
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
Είναι πολλά ναι.
Και τι θα βγει αν δεν υποκύψω; Θα μου περάσει έτσι;
Και τώρα που βασανίζομαι;;;;
Οι οδηγίες τους είναι να εστιάσω στο πραγματικό πρόβλημα, να κάνω κάποιες συμπεριφοριστικες ασκήσεις και να μην πάω για την εξέταση.
Και φυσικά να παίρνω τη φαρμακευτική αγωγή.
Έτσι θα γινω καλά;;;;;;;;;
Κάτι θα ξέρουν, τόσοι άνθρωποι πάνε σε αυτούς ;)
Πάντως τα πρώτα που ρωτάνε είναι:
Σχέση έχεις?
Γυμναστική κάνεις?
Διατροφή?
Αυτά πρέπει να τα έχεις στο τέρμα :)
Και ναι θεραπεία χρειάζεται, αφού μόνη σου το λες ότι δε παλεύεται το θέμα.
Γενικά να ξέρεις για όλους ισχύει, όσο ασχολούμαστε με το πρόβλημα και έχουμε το μυαλό μας εκεί τόσο μεγαλώνει.
Άλλοι το ρίχνουν στη δουλειά άλλοι στα παιδιά άλλοι σε hobby, να βρίσκεται σε δουλειά το μυαλό.
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
Κάτι φορές μοιάζουν όλα μάταια.
Και χόμπι έχω, κ δουλειά κ οικογένεια και χίλια δυο πράγματα που κάνω, αλλά εγώ βουλιάζω στις ιδεοληψίες μου και βασανίζομαι....
Και είναι δυνατόν να παίρνω μια χούφτα φάρμακα (1 αντικαταθλιπτικό,3 αντιψυχωσικα και 2 ηρεμιστικά) και να έχω συνέχεια σκέψεις αυτοκτονίας;;;
Μου λένε όλοι ότι φταιω εγώ και όχι τα φάρμακα.
Και αναρωτιέμαι: αφού τα φάρμακα τα παίρνω για να γινω καλύτερα από τα σκατα που σκέφτομαι, πως γίνεται πάλι εγώ να φταιω;
Τι προσφέρουν τελικά αυτά τα γαμοχαπια;;
Εκτός του ότι είμαι σαν ζόμπι, τρομερή κούραση σέρνομαι και υπνηλία όλη μέρα ;;;;;;
Νεφελη αν επιτρεπεται ποια ειναι τα τρια αντιψυχωσικα και με ποια διαγνωση στα εγραψαν;
Η διάγνωση είναι ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή και κατάθλιψη.
Παίρνω dumyrox και τα αντιψυχωσικα zyprexa.
Και ταβορ ηρεμιστικά
Ζόμπι κούραση κτλ είναι από τα χάπια οκ αναμενόμενο.
Τώρα το φταίς εσύ, μάλλον δεν εννοούν ότι φταις προσωπικά, μη το παίρνεις έτσι, λογικά κάποιες ορμόνες ή κάτι στο σώμα σου που φυσικά δε το διάλεξες εσύ, δεν είναι τόσο προχωρημένη η επιστήμη για να τα βρήσκει, μπορεί να είναι στο μέλλον κάτι απλό αλλά ναι σήμερα μια ορμόνη αρκεί να σε κάνει να αισθάνεσαι έτσι, μέσω της ψυχολογίας πρέπει να το παλέψεις,
Φυσικά δε θέλω να ακούω για αυτοκτονίας, η ζωή είναι δώρο ,
Θα πω μια ιδέα μήπως και βοηθήσει , δοκίμασε να ασχολησε συνέχεια με τις ανάγκες των αλλων , να γίνεις θυσία για τους αγαπημένους σου, ίσως αυτό σε γεμίσει , σου δώσει νόημα, όχι μόνο δικού σου αλλά και γενικά να βοηθάς όπου μπορείς, μήπως ξεφύγεις από τα δικά σου ;)
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk
Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις.
Αν πάω σε τσεκποιντ να κάνω την εξέταση, πρέπει να πάω και σε διαγνωστικό κέντρο μετά η είμαι καλυμμένη με το αποτέλεσμα;
Έχουν περάσει 4 μήνες από την επικίνδυνη φάση.
Το καταλαβες οτι ξαναμπαινεις σε loop ε?
Οχι δε χρειαζεται να πας και σε διαγνωστικο (ωστοσο αφου το κανεις στο τσεκποιντ θα λες μετα,,, παιδια θελω να παω και σε διαγνωστικο για να ειμαι σιγουρη) αρκεί και που το εκανες τοτε, αλλα παλι δε σου κανει :) γιαυτο πας στον ψυχο.
αφου έχεις "οικογένεια " όπως λες, γιατι εκανες κατι με καποιον άλλο ("επικίνδυνη φάση."), αν καταλαβα καλα. Μήπως υπαρχει πρόβλημα στην οικογένεια και σου βγαινει η φοβια του HIV, εχεις μιλήσει με τον αντρα σου?
Ναι υπάρχει πρόβλημα στην οικογένεια.
Ημασταν σε χωρισμό όταν έγινε η φάση με τον αλλον. Μετά ξανά μπήκαμε στο τριπάκι να πάμε μαζί σε ψυχολογο μπες και βοηθηθούμε. Και τότε μου κόλλησε εμένα η ιδέα στο κεφάλι με το ειτζ.
Τα πράγματα με τον σύζυγο είναι πολύ χάλια χρόνια τώρα. Απλά τώρα έχουν φτάσει στο απροχώρητο.
Είμαστε σε μια περίοδο του να δούμε αν θα χωρίσουμε οριστικά.
Οι ειδικοί που πάω λένε ότι αυτά έχουν άνεση σχέση με την χάλια εξέλιξη μου ψυχολογικά.
Ότι μεταφέρω το πραγματικό πρόβλημα σε ένα φανταστικό που πιστεύω ότι έχω.
Εγώ πάλι δεν ξέρω τι πιστεύω πια.
Ότι υπάρχει θέμα μεγάλο στην οικογένεια υπάρχει.
Αλλά η φοβία μου για το ειτζ είναι κάτι που το έχω από παιδί. Και σαν τελευταία 10 χρόνια έχει εδραιωθεί για τα καλά.
Ηλικίες δικές μας 40.
Τα παιδιά δημοτικό κ γυμνασιο.
Οι στρεσογόνες καταστάσεις πάντα μας βγάζουν διαφορά στην επιφάνεια, φαντάσματα του παρελθόντος.
Φυσικά να ακούσεις τους ψυχο από κει και πέρα εμένα με βοήθησε η στροφή στην πίστη και στην εκκλησία, σου το προτείνω.
Όταν ήσουν μικρή το HIV ήταν hot topic και έπαιζε πολύ , ίσως έτσι να σου κόλλησε η ιδέα, άμα ήσουν και φαν του Φρέντυ Μέρκιουρι (Queens) ε δε θέλει και πολύ , σήμερα όμως δε παίζει τόσο αυτό σαν αρρώστια , Τουλ δεν είναι το κορυφαίο πρόβλημα, σίγουρα οι ψυχο θα το έχουν ήδη καταλάβει και θα στο είπαν , αλλά το λέω κι εγώ just in case.
Δε σου έρχεται κάπως το ότι σήμερα όλοι πεθαίνουν από καρκίνο κτλ κι εσύ έχεις σκέφτεσαι το HIV?( Που δεν είναι σήμερα τόσο θα θανατηφόρο) δεν απορεις ?
Sent from my Redmi Note 4 using Tapatalk