Ερωτική απόρριψη μεσα στον γάμο

δεν στην ειπα... μαλλον και εσυ καταβαθος διακρινεις μια προβληματικη σε αυτο π εγραψες εν τελει για αυτο παρεξηγηθηκες..
αληθεια απο ολη την κουβεντα εσυ καταλαβες οτι αμα κανουνε παρτουζα θα φτιαξει η σχεση τους?

φιλικα Shakti

σιγα μην καθομουν να διαβασω ολη την κουβεντα, διαβασα απλα το αρχικο ποστ και πιστευω πως οι συμβουλες ειναι προς τον σωστο δρομο.

Μεγαλες στιγμες.

επισης ,αλισαχνη δεν μας ειπες εμφανισιακα πως εισαι, γιατι παιζει μεγαλο ρολο και αυτο. προσεχεις τον εαυτο σου?

μας ειπε Xfactor αλλα διαβασες μονο το αρχικο Post!

Quote:

---

Originally Posted by Shakti

μας ειπε Xfactor αλλα διαβασες μονο το αρχικο Post!

---

Αυτο που εμπεριεχει συναμα ολες τις προς τον σωστο δρομο απαντησεις δε λες; Ε λογικα, κατι θα λεει και για το θεμα εμφανιση, δε μπορει.

Ωραία όλα αυτά αλλά η ελληνική νοοτροπία δεν τα σηκώνει αυτά...είμαστε μαθημένοι σε αλλά πρότυπα και το διαφορετικό δύσκολα μπορούμε να το διαχειριστούμε και να το αποδεχτούμε ειδικά σε τόσο μπερδεμένες καταστάσεις...θεωρώ ότι κάτι τέτοιο θα εκφυλίσει την οποια σχέση υπάρχει

Χαιρομαι κι εγω πραγματικα που αντιμετωπιζονται ολες οι τοποθετησεις με αναζωογονητικη διαυγεια και ευστροφια, αλλα και τον προσηκοντα σεβασμο.

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

αχ x factor ! τι ειναι η μπρουταλ ειρωνια?
επειδη δεν θελω να χαλασω το thread τηςς Αλισαχνης δεν θα επιθυμουσα να συνεχισω αυτη την κουβεντα μαζι σου. Ειχα μια ελπιδα οτι θα καταλαβαινες ποσο προβληματικες ειναι οι συμβουλες και ποσο ατοπες αλλα δυστυχως παει αυτη η τελευταια ελπιδα μου.
Το να πιστευεις οτι οι παρτουζες και τα αλλα που προτεινες αποτελουν σωστη συμβουλη και να θεωρεις πως οποιος διαφωνει ειναι λουζερ προβαλοντας ως τον μονο τροπο να ειναι καποιος χαρουμενος αυτη την υποτιθεμενη αρρενοποτητα που πρεπει να εκφραζεται μονο μεσα απο σεξουαλικες πραξεις και ματσο συμπεριφορες( λες και ξερεις τι κανεις ο καθενας) με στεναχωρησε λιγο ομολογω και ελαφρως με προβληματισε . Εσύ μπορείς να τις κανεις αφου σε κανουν χαρουμενο και πιο αντρακλα επετρεψε και σε εμας τους υπολοιπους να εχουμε αλλη αποψη . Και για να μιλησω και στην γλωσσα σου GET A LIFE καλες παρτουζς και ασε εμας τους φλωρους να αραζουμε στο φορουμ
Καλημερα!

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.

καλε μου χ-φακτορ απλα ειπα την γνωμη μου οπως την λες και εσυ οπως με παροτρυνεις να μαθω να ακουω κανε και εσυ το ιδιο

Quote:

---

Originally Posted by Shakti

καλε μου χ-φακτορ απλα ειπα την γνωμη μου οπως την λες και εσυ οπως με παροτρυνεις να μαθω να ακουω κανε και εσυ το ιδιο

---

ενταξει καλη μου θα κανω το ιδιο :P

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Αλισαχνη για εμενα αυτο σου το ποστ συγκεντρωνει περισσοτερο αυτο που κατα τη γνωμη μου δεν δειχνεις να εχεις αντιληφθει ακομα και που οι υπολοιποι σχολιαστες επισης φαινεται οτι υποτιμουν: αλλο να μη θελει κανεις να βγαλει φταιχτες, αλλο να μην υπαρχουν ευθυνες μεσα σε μια σχεση και στο τελος αυτης. Και το πιο βασικο κατ' εμε: αλλο να μην αντιλαμβανεται κανεις τις δικες του αναγκες, αλλο το να ειναι καποιος μη διαθεσιμος συναισθηματικα. Η διαφορα κατα τη γνωμη μου αλλα και αλλων ειναι αγεφυρωτη, ειδικα οταν δεν υπαρχει διαθεση για αλλαγη απο την δευτερη πλευρα, και αυτο πιστευω οτι και φανηκε και προδιεγραψε και τις τρεις φασεις του μεταξυ σας - του προ της γεννας, του δεσιματος σου με τα παιδια αλλα και των οσων ακολουθησαν και που θα χρειαστεις ενδεχομενως να κανεις απο εδω και περα.

Κατ' αρχην και ηδη απο τη γνωριμια και τον τροπο που ταιριαξατε με το συντροφο σου, η μη διαθεσιμοτητα σε συναισθηματικο επιπεδο δεν ειναι το ιδιο πραγμα με αυτο που αναγνωριζεις ως ελλειψη σε εσενα, για εναν απλο λογο: ο ενας "τυπος" δεν καλυπτει τις αναγκες τις δικες του, ενω ο μη διαθεσιμος συναισθηματικα δεν καλυπτει τις αναγκες των αλλων. Αυτο και μονο ειναι διαφορα τεραστια, και μπορεις και να το ψαξεις γενικοτερα ακομα και στο ιντερνετ. Η συναισθηματικη διαθεσιμοτητα εχει αρθρα και σε αυτο το σαϊτ ακομα (το κυριως) ενω με το "emotional unavailability" θα βρεις παρα πολλα αποτελεσματα. Για να προλαβω ενδεχομενως ενστασεις απο αλλα μελη, δεν προκειται ουτε για διαγνωση ουτε καν για διαταραχη η αλλη νοσολογικη οντοτητα, αλλα για γενικοτερο φαινομενο στην ψυχολογια των σχεσεων. Ουσιαστικα, αν ισχυει, προκειται για συναισθηματικη αναπηρια οντως και παραγνωρισμενη. Δεν προκειται απλα για "τυπο" ανδρα. Δεν ειναι απλο "στυλ" σχεσης. Φοβαμαι πως δεν ηταν συμμετρικες ποτε οι δυο ψυχολογικες σας καταστασεις, ουτε η μεταξυ σας ελξη αποτελει καποιον νομο της φυσης που να τις καθιστα συμμετρικες. Αυτο που γραφτηκε, οτι εσυ τον επελεξες, ναι, φυσικα και θα τον επελεγες. Αφου δεν γνωριζες η ιδια τις αναγκες σου, πως θα μπορουσες να το αποφυγεις, αληθεια; Βεβαια το ιδιο ισχυει ενδεχομενως και για τον ιδιο, οσα ομως ακολουθησαν πιστευω εσπασαν την οποια συμμετρια εχει απομεινει για τον επιμερισμο των ευθυνων.

Η μη διαθεσιμοτητα του συντροφου σου απ' οσα εγραψες οχι μονο προϋπηρχε αλλα ουσιαστικα διογκωθηκε οταν ηρθαν στον κοσμο τα παιδακια... Γραφτηκαν, παλι, πραγματα για τη σταση που εσυ τηρησες, πως γυρισες την πλατη κλπ. Αληθεια, πως αλλιως θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει τα πραγματα; Η ανατροφη των παιδιων προϋποθετει φυσικα ανευ ορων αποδοχη και αγαπη απο τη μερια σου, αλλα συνοδευεται και απο μια ανευ ορων αγαπη και εμπιστοσυνη απο τη νεες αυτες ψυχες που εφερες στον κοσμο. Ουσιαστικα δηλαδη, και να ηθελες να αποφυγεις να ανακαλυψεις και να συμπληρωσεις το συναισθηματικο κενο που ειχες, δε θα μπορουσες να το κανεις χωρις να απαρνηθεις την ιδια σου τη γονεϊκη ευθυνη! Ουτε και ειναι δυνατον, με καμια ψυχολογια θεωρητικη η μη, καποιος που ερχεται ξαφνικα αντιμετωπος με τη συμπληρωση ενος κενου η επουλωση ενος τραυματος του, να μη βιωσει την αλλαγη αυτη σε επιπεδο θεμελιωδες, με ο,τι συνεπαγεται αυτο για τον ιδιο και τις σχεσεις του! Καμια ευθυνη δεν φερεις για το πως ο ερχομος των παιδιων αλλαξε δραστικα εσενα και τις προτεραιοτητες σου. Αντιθετα, πιστευω θα επρεπε να σε προβληματισει πως ο συντροφος σου ειδε το ενδιαφερον σου για τα παιδια ουσιαστικα ως συναισθηματικο αντιζηλο, χωρις να αδραξει την ευκαιρια να δει τα πραγματα αλλιως. Πως και με ποια λογικη μια τοσο ανωριμη αντιδραση απο τη μερια του θεωρειται ισοδυναμη της δικης σου; Γιατι εσυ να μπορεις να αλλαξεις, να μετασχηματιστεις ψυχικα απο το μεγαλωμα των παιδιων σας, και εκεινος οχι;

Τελος για να πιασουμε και το πιο κρισιμο, το τι ακολουθησε αλλα και το απο εδω και περα. Το γεγονος οτι εσυ εισαι εδω μεσα και ζητας γνωμες και υποστηριξη, ενω ο συντροφος σου παραμενει αμιλητος, ανενδοτος και ηδη ειναι αλλου, σου φαινεται ισοτιμο; Γιατι εγω δεν μπορω να φανταστω πως μπορει να ειναι. Γραφεις οτι δεν ησουν αρκετα δυνατη και πληρης, για να αγαπησεις χωρις ανταποκριση. Ο δυνατος και πληρης ομως, βρε Αλισαχνη, ειναι αυτος που ξερει τι θελει απο τον εαυτο του και τους αλλους, πρωτιστως, και ειναι ετοιμος να δωσει και να παρει αναλογα. Ο συντροφος σου αληθεια, τι επιλογες εχει απο εδω και μπρος με την ακαμψια που επιδεικνυει; Να διαλεξει συντροφο σαν κι αυτον συνιστα αυτονοητο αδιεξοδο, αφου δε θα καλυπτουν ο ενας τις αναγκες του αλλου απ' την πρωτη στιγμη. Ισως καποια αλλη γυναικα που δεν εχει ακομη μαθει να παιρνει, αλλα μονο να δινει; Ακομη χειροτερα, καποια που το εχει παρει αποφαση πως πρεπει να ειναι ετσι, ακομη και με παιδια στη μεση; Νομιζω οτι το να εχεις ρεαλιστικη και δικαιη για εσενα εικονα του τι συνεβη ολα αυτα τα χρονια, ειναι θεμελιος λιθος στο πως θα προχωρησεις με τη ζωη σου. Και πως θα αποφυγεις την επαναληψη, αφου συνεχιζοντας ουσιαστικα να πιστευεις οτι ο ρολος σου ειναι να καλυπτεις την αναπηρια ενος συντροφου για ενα θεμα τοσο θεμελιωδες σε μια σχεση, στην πραγματικοτητα οχι μονο δεν βγαζει ισες τις ευθυνες αλλα τις φορτωνει ολες σε εσενα. Και το καλυτερο ξεκινημα κατα τη γνωμη μου, ειναι να απενοχοποιηθεις.

---

Ευχαριστώ πολύ. Νομίζω ότι φωτίστηκε μια πλευρά του συζύγου που δεν είχα αντιληφθεί ότι μπορεί να είναι και έτσι.Με αυτή την προσέγγιση κολλάνε πολλά κομμάτια από το πάζλ της ζωής του εξηγούνται πολλές συμπεριφορές. Δεν τα αναφέρω για να μην σας ζαλίζω. Ευχαριστώ ειλικρινά. Είναι μια θεώρηση με ενσυναίσθηση πιστεύω. Μακάρι να το έβλεπε και αυτός. Μου έλεγε ότι εγώ σου μίλησα για τον έρωτα μου με την άλλη γυναίκα γιατί θέλω να λέμε την αλήθεια. Εγώ όμως καταλαβαίνω ότι η αλήθεια που έφερε στην επιφάνεια το γεγονός αυτό είναι πολύ πιο πλατιά και βαθιά.

Quote:

---

Originally Posted by believeInYourself

Άποψη μου είναι πως αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Ίσως χρειαστεί να πας πολύ πίσω, στον τρίτο χρόνο όταν μείνατε μαζί, για να βρεις πως ξεκίνησαν όλα αυτά. Από τότε και μετά ο καθένας σας έβγαζε κι από ένα λιθαράκι για να φτάσετε εδώ που είστε σήμερα, που δεν ξέρω αν έχει μείνει κάτι από το οικοδόμημα.

Λες πως είχε ανάγκη από συναισθηματική κάλυψη αλλά εσύ ήσουν επικριτική, δεν ήξερες πως να αγαπάς, δεν είχες την ωριμότητα να τον προσεγγίσεις. Είναι σημαντικό το ότι αναγνωρίζεις που μπορεί να έχεις κάνει λάθος, γιατί ανεξάρτητα από το τι θα γίνει από εδώ και πέρα, τουλάχιστον θα αποφύγεις να κάνεις τα ίδια λάθη.

Πόσο ώριμο όμως είναι σήμερα το να λες «αυτός έσπασε τον κύκλο και ερωτεύτηκε κάποια άλλη». Είσαι σίγουρη πως το ότι ερωτεύτηκε κάποια άλλη του ήταν ευχάριστο; Ήταν αυτό που ήθελε; Το έχετε συζητήσει;

Δεν προσπαθώ να τον δικαιολογήσω. Απλά εδώ έχουμε μόνο τη δική σου εικόνα για την ιστορία σας.

Ο σύζυγός σου προφανώς και έχει αποχωρήσει ήδη από το γάμο. Εσύ λες πως τα κατάλαβες όλα αυτά τον τελευταίο χρόνο. Λες πως και οι δύο είχατε συναισθηματικές ανεπάρκειες και ανάγκη για συναισθηματική κάλυψη. Λες πως κάνεις προσπάθεια, ενώ εκείνος όχι. Τι προσπάθεια να κάνει αν πιστεύει ας πούμε ότι πλέον δεν μπορεί να αλλάξει κάτι; Αυτά που εσύ κατάλαβες τον τελευταίο χρόνο, εκείνος μπορεί να τα έχει σκεφτεί-νιώσει πριν από σένα. Εκείνος έκανε κάποια προσπάθεια να έρθετε πιο κοντά όλα αυτά τα χρόνια; Σήμερα με ποιον τρόπο τον προσεγγίζεις; Αφού έχεις καταλάβει πια τι έχει γίνει.

---

Δεν ξέρω αν του ήταν ευχάριστο ή δυσάρεστο. Δεν μιλάει γι αυτό. Μια φορά μόνο μου είπε δεν ξέρω αν ο έρωτας αυτός μου έκανε καλό ή κακό. Δεν μιλάει για αυτό το θέμα. Μπορεί να έκανε προσπάθεια με τον δικό του τρόπο όπως λέει αυτός. Τα δικά του μηνύματα όμως δεν έφταναν σε μένα. Δεν μπορούσα ποτέν ακαταλάβω πως γίνεται να αγαπάς υποτίθεταιι κάποιον και να μην τον κάνεις μια αγκαλιά να του δώσεις ένα φιλί, ποτέ όχι μονο τα δυο τελευταία χρόνια. όταν του το έλεγα μου έλεγε ότι έγώ δεν είμαι έται είμαι κλειστός. Από την μεριά μου δεν έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια. Η δίκή μου προσέγγιση όσο και να έχει αλλάξει δηλαδή να προσπαθώ να μην είμαι επικριτική, να μην δημιουργώ εντάσεις, να σκέφτομαι τι μπορεί να χρειάζεται πριν το ζητήσει (που ήταν και ένα απο τα βασικά του παράπονα), να περιποιουμαι τον εαυτό μου, νομίζω ότι πέφτει στο κενό. Αφού στην αρχή μου είχε πει πως είμαι θυμωμένος μαζί σου γιατί ολα αυτά τα κάνεις τώρα και δεν τα έκανες πριν..