εγώ σα Κωστής μια κουβέντα καλή περίμενα ν ακούσω. Μπράβο παιδί μου χαίρομαι που σαι καλα και ευτυχισμένος. Ανταυτού ουδεμία στήριξη από καμμιά τους, μόνον ξυνίλα κι έχθρα ως προς τον άνθρωπο που στέκεται δίπλα μου παρ' ολες αυτές τις συνέπειες. Και μετά θέλουν να 'μαι ήρεμος και καλά και να μην νευριάζω... δε ξέρουν όμως οτί αυτές ευθύνονται γι' αυτό. Και πολύ φοβάμαι ότι όταν πώ το 'σας αφήνω γεια' θα τα σκεφτούνε όλα. Ο χρόνος και το πλήρωμά του τα επιστρέφει όλα, δεν θέλω να θεωρηθώ κακός επειδή λέω την αλήθεια ωμή. Εάν ήταν νορμάλ δε θα χα λόγους να ξεσπιτωθώ... αλλά όλα έχουν κι ένα όριο, και η χύτρα κοντεύει να σκάσει. Είπαμε μάνα, μάνα με όρια, την αγαπάμε την εκτιμάμε την ευχαριστούμε για όλα κι ως εκεί. Άλλο η αγάπη της μάνας η αθώα κι άλλο της συντρόφου.