Originally Posted by
kutchunie
Ποτέ δεν της εχω πει η μανα σου η ψευτρα πχ. Η μόνη φορά που της εδειξα την αλήθεια ήταν όταν έπαθε κρισάρα τις προάλλες που λεγε με κανετε ετσι κ αλλιως και με κρατάτε εδω. Θα την αφηνα να κλαίει κ να τρελαίνεται δηλαδή? Μέσα σε ένα πλαστό πράγμα, σε μια φαντασίωση, που και η ίδια ξέρει πως είναι εντελώς ακυρη?
Εννοείται πως αποκατέστησα την αλήθεια και φυσικά δεν χρειάζονται χαρακτηρισμοί γι αυτό. Ποτέ δεν έχω πει στο παιδί η μανα σου η ετσι ή η αλλιώς. Και τις προάλλες της έδειξα στοιχεία, για να πάψει να βασανίζεται στη σκέψη πως αδίκησε η ίδια την μαμά της και ότι εμείς είμαστε οι "κακοί". Όταν μου κάνει παραπονα την ακούω και το μόνο που κάνω είναι να προσπαθώ να την απενοχοποιώ λέγοντας πως ναι η μαμά είναι άνθρωπος και σιγουρα κάνει λάθη οπως όλοι, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν αξίζει τίποτα ή πως εσυ φταις σε κάτι που κάποιος αλλος αποφάσισε. 'Η της υπενθυμίζω πως η ίδια έχει αλλες υποχρεώσεις, όπως να είναι καλά, να περνάει καλά η ίδια, όχι να αναλώνεται με πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει και τις στιγμές αυτές χαμογελάει πραγματικά. Μπορεί να νοιώθω άσχημα για το ποιόν της μητέρας της, μπορεί ισως να καταλαβαίνει οτι με νευριάζει η συμπεριφορά της μανα της, αλλά ποτέ δεν την χαρακτήρισα την μάνα της με κανέναν τρόπο. Επίσης, πουθενα δεν είπα πως το παιδί ξέρει πως με παιρνει και με βρίζει και όταν αυτό συναίβει και ήταν μπροστά το δικαιολόγησα, λέγοντας πως μαλλον ηταν κουρασμένη η μανα της. Τώρα, απο που προκύπτει πως όλη μέρα κάθομαι και βρίζω την μάνα της μικρής, δεν το ξέρω.
Τέλος, έχω λυμένα τα θέματα με τους γονείς μου, εντελώς όμως. Δεν βλέπω στο πρόσωπο της γυναίκας αυτής τους δικους μου, γιατί πολύ απλά, ποτέ δεν ταυτίστηκα με τον ρόλο του κακοποιητή και δεν πρόκειται να το κάνω. Δεν προσπαθω να βγάλω κάτι απο όλο αυτό ούτε να πω, ξέρεις κάτι, είμαι πολύ ουάου που βοηθάω την μικρη και πόσο γαμάτη είμαι. Θα στεναχωριώμουν με την ίδια ένταση αν η μικρή είχε ενα ατύχημα σωματικό ας πουμε και θα βοηθούσα το ίδιο. 1 παιδοψυχολογος κι ενας ψυχιατρος μιλησαν μαζί μου, εάν ήμουν γεια σου και προσπαθουσα να προβάλω στο παιδι απωθημενα δικά μου, λες να λέγανε, παρτην σπίτι επειδή είσαι ότι καλύτερο μπορεί να έχει τώρα; Και επίσης και οι 2 ειδικοί, λένε να της δείχνεις την αλήθεια. Αν χρειαστεί να της υπενθυμίσω ή να της ισωσω μια διαστρευλωμένη αντίληψη, σχετικά με συμπεριφορές, σαφώς και θα το κάνω. Να αναλάβω την ευθύνη των πράξεων της άλλης της κουλής,να την καλυψω και να αφήσω το παιδίνα βασανίζεται; με ποια λογική;