Printable View
Τα ίδια έντονα συναισθήματα,
ξανά και ξανά,
σαν τίποτα να μην άλλαξε,
κι όμως όλα είναι τόσο διαφορετικά...
μα κλείνω τα μάτια,
απορροφούμενη απο την αγαπημένη μου ταινία.
Αγαπητή ή βολική ή γνώριμη ? Δύσκολο να πεις...
Παίζει πάλι η ταινία και θέλω να τη σταματήσω.
Θέλω η μόνη μου ταινία να είναι η ίδια η ζωή μου.
ΔΙΨΑΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!
Συνέπειες,συνέπειες,συνέπε ιες.
\'Ερχονται κ με χτυπάνε κατακέφαλα κ ζητάν την αποπληρωμή τους.
Θυμάμαι τώρα τις στιγμές που απλά ζούσα,περνούσαν οι ώρες,οι μέρες,τα χρόνια κ τις αγνοούσα.
Ο πόνος ήταν βαρύς κ το μόνο που ζητούσα ήταν να τον πνίξω.
Ακόμα κ τώρα που με πνίγουν οι συνέπειες κ όχι ο πόνος,ξανά ζητάω να τις πνίξω αγνοώντας τις καινούριες.
---------------------------------------------------------------
\'στιγμές οργής\'
\'\'Ηταν μια μέρα διαφορετική απ\'τις υπόλοιπες.Κάτι σιγόβραζε ύπουλα έτοιμο να εκραγεί.Όπως το κρυμμένο μπαρούτι μέσα στο αναμμένο τσιγάρο.Το δωμάτιο γεμάτο από πεταμένη ενέργεια.
Μύριζε οργή.
Σήμερα θα διαλυόταν όλα.Θα ξέσπαγα σα πυροτέχνημα αλλά δεν ξέρω αν με χωρούσε η γη.
Σιωπή.Η σιωπή πριν την έκρηξη είναι η πιο σιωπηλή σιωπή.
Θέλω να τρέξω όσο πιο πολύ μπορώ,να προλάβω το κακό.Να ρίξω την οργή μου στο χώμα, τις πέτρες,στη θάλασσα,να την απλώσω παντού,να φύγει από πάνω μου.
Απόγνωση.Αδιέξοδο.Στιγμή.Ο� �γή.
Οι λύσεις πετάξανε κ φύγαν σαν τα αποδημιτικά πουλιά.
Ελπίζω πως κάποιο ξεχάστηκε και θα το βρώ.Δεν βλέπω τίποτα.Απόγνωση.
Τρέχω να πετάξω την οργή.Όσο πιο πολύ τρέχω,τόσο αυτή θεριεύει.Αδιέξοδο.
Πως το\'κανα?Μια στιγμή κ τα διέλυσα όλα.Ξεγελάστηκα.Κακιά στιγμή.
Τώρα που να χωρέσω την οργή μου?Πως να την πετάξω από πάνω μου?
Αφού είναι όλη για μένα.Από μένα για μένα με μίσος.\'
Κριση...ειμαι σε κριση δεν ξερω,ειμαι χαρουμενος και ειμαι προβληματισμενος.
Ειμαι ταυτοχρονα πολλα πραγματα.Κατι αλλαζει,κατι που πρεπει να αλλαξει.
Εγω παιζω με την φαρμακευτικη αγωγη μου,παιζω το κεφαλι μου.Ισως να ειναι λογω ηλικιας αυτη η \"κριση\".
Ποτε ισως να μην ημουν καλυτερα αλλα ειμαι πολυ προβληματισμενος για πολλαπλα θεματα.
Υπαρξιακα,ψυχολογικα,σωματ ικα,αισθηματικα ολα εχουν γινει ενα κουβαρι.
Το μονο σιγουρο ειναι οτι χαιρομαι που ειμαι ζωντανος και ζω αυτο που ζω.
Οικονομική κρίση.Επαγγελματική κρίση.Συναισθηματική κρίση.
Μπροστά σ\'αυτά,μου φαίνεται παιχνιδάκι η ψυχολογική κρίση.Βλέπεις,με το μυαλό έχουμε την αίσθηση πως όλα παλεύονται.Όταν όμως τα εμπόδια είναι πρακτικά,τι γίνεται?Όταν δεν υπάρχει επίσης λύση τι γίνεται?Αλλά να μου πεις αδιέξοδο είναι μόνο να είσαι αλυσοδεμένος στο βάθος της θάλασσας κ αυτό κρατάει μόνο για λίγα λεπτά μέχρι τον πνιγμό.
Παίρνει συνέχεια στροφές το μυαλό μου να τη βρω τη γα...η τη λύση κ ας ελπίσουμε πως όταν ηρεμήσω,θα σκεφτώ πιο καθαρά κ ίσως βρω κάτι....
Αυτή τη στιγμή νιώθω απαίσια,έχω φοβερά νεύρα με τον εαυτό μου κ αντιμετωπίζω σοβαρό οικονομικό πρόβλημα απ\'το κεφάλι μου.
Θα προσπαθησω να απαντησω στηριζομενος στην λογικη οπως παντα.
Οικονομικες δυσκολιες...σκεψου πως θα περιορισεις οσο το δυνατον τις αναγκες σου.Πολλες φορες ουσιαστικα χρειαζομαστε πολυ λιγοτερα πραγματα για να ειμαστε ενταξει.
Δεν γινεται τιποτα με το παραπανω?
Τοτε οσο και να σκεφτεις δεν βγαινει λυση,οποτε καλυτερα μην το σκεφτεσαι συνεχεια εκτος εαν φυσικα αντιμετωπιζεις προβλημα επιβιωσης.
Δουλευεις?Δευτερη δουλεια?Ολα ειναι περισσοτερο θεμα ενεργειας και \"τρεξιματος\" παρα σκεψης.Μπορεις να σκεφτεσαι και να δρας ταυτοχρονα.
Προσωπικα δεν ειμαι πλουσιος,δουλευω μεν ζω σχετικα ανετα αλλα δεν εχω ορισμενα πραγματα αρκετα στοιχειωδη και σκεφτομαι να βρω δευτερη δουλεια,μαλλον δεν σκεφτομαι εχω ηδη αρχισει και ψαχνομαι δεξια και αριστερα με το περιορισμενο χρονο που διαθετω.
Δεν ξερω αν κατι απο τα παραπανω που εγραψα ειναι χρησιμο σε σενα.
Εσύ keep μάλλον περνάς εποικοδομητική κρίση....:)Καλό ταξίδι....στον μαγικό κόσμο του εαυτού σου....Quote:
Originally posted by keep_walking
Κριση...ειμαι σε κριση δεν ξερω,ειμαι χαρουμενος και ειμαι προβληματισμενος.
Ειμαι ταυτοχρονα πολλα πραγματα.Κατι αλλαζει,κατι που πρεπει να αλλαξει.
Εγω παιζω με την φαρμακευτικη αγωγη μου,παιζω το κεφαλι μου.Ισως να ειναι λογω ηλικιας αυτη η \"κριση\".
Ποτε ισως να μην ημουν καλυτερα αλλα ειμαι πολυ προβληματισμενος για πολλαπλα θεματα.
Υπαρξιακα,ψυχολογικα,σωματ ικα,αισθηματικα ολα εχουν γινει ενα κουβαρι.
Το μονο σιγουρο ειναι οτι χαιρομαι που ειμαι ζωντανος και ζω αυτο που ζω.
Σ\'ευχαριστώ keep.Quote:
Originally posted by keep_walking
Θα προσπαθησω να απαντησω στηριζομενος στην λογικη οπως παντα.
Οικονομικες δυσκολιες...σκεψου πως θα περιορισεις οσο το δυνατον τις αναγκες σου.Πολλες φορες ουσιαστικα χρειαζομαστε πολυ λιγοτερα πραγματα για να ειμαστε ενταξει.
Δεν γινεται τιποτα με το παραπανω?
Τοτε οσο και να σκεφτεις δεν βγαινει λυση,οποτε καλυτερα μην το σκεφτεσαι συνεχεια εκτος εαν φυσικα αντιμετωπιζεις προβλημα επιβιωσης.
Δουλευεις?Δευτερη δουλεια?Ολα ειναι περισσοτερο θεμα ενεργειας και \"τρεξιματος\" παρα σκεψης.Μπορεις να σκεφτεσαι και να δρας ταυτοχρονα.
Προσωπικα δεν ειμαι πλουσιος,δουλευω μεν ζω σχετικα ανετα αλλα δεν εχω ορισμενα πραγματα αρκετα στοιχειωδη και σκεφτομαι να βρω δευτερη δουλεια,μαλλον δεν σκεφτομαι εχω ηδη αρχισει και ψαχνομαι δεξια και αριστερα με το περιορισμενο χρονο που διαθετω.
Δεν ξερω αν κατι απο τα παραπανω που εγραψα ειναι χρησιμο σε σενα.
Για ότι μου συμβαίνει φταίω εγώ κ μόνο εγώ.
Το μόνο που μου μένει είναι \'τρέξιμο\' κ όχι σκέψη όπως είπες.
Εντάξει να ηρεμήσω κ λίγο......
Ισως ξανααπαντήσω το απόγευμα,να είμαι πιο ήρεμη,πρέπει να φύγω τώρα...έχω αργήσει ήδη.
Κ πάλι σ\'ευχαριστώ.:)
Μπα μη το λες δε φταις εσυ για την ανεργια και για τους χαμηλους μισθους,μη τρελλαθουμε κιολας.Quote:
Για ότι μου συμβαίνει φταίω εγώ κ μόνο εγώ
Mου αρεσει να δινω αγωνιστικες συμβουλες και δυναμης παρα να πω οτι σε νοιωθω κλπ.
Τα οικονομικα προβληματα ειναι σοβαρα και τα αντιμετωπιζω καθημερινα στις επαφες μου με το κοινωνικο μου περιγυρο,δυστυχως δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις,νοιωθεις το τι περναει ο αλλος αλλα δεν μπορεις να κανεις και πολλα πραγματα.
Ναι, ναι...πριν λίγο καιρό ήρθε μέσα μου αυτή η αποκάλυψη. Πόσα χρόνια μετά...Βλέπεις την ταινία της οποίας εσύ ο ίδιος έφτιαξες το σενάριο...Quote:
Originally posted by weird
Έπιασα έναν άνθρωπο απο το χέρι - ήταν ασήκωτη η μοναξιά.
Ο δρόμος, ήταν ακάνθινος και ο καιρός θολός, με μεγάλα αδιόρατα σύννεφα...
Ο δρόμος είναι όλο ροδοπέταλα!
Ο ήλιος μου ζεσταίνει τα μάτια!
Ελεγα μέσα μου ξανά και ξανά και συνέχιζα να κρατώ την σημαδούρα μου απ το χέρι
- χανόμουν, ευκολα...
Μια μέρα το ΠΙΣΤΕΨΑ.... δεν ένιωθα πια τη βροχή... είχα σταματήσει να νιώθω,
και το χάος, που δημιουργήθηκε, φοβόμουν να το κοιτάξω κατάματα...
Συνέχισα να βαδίζω σαν κάποια ξένη μέσα στην ψεύτικη αλήθεια μου.
Νόμιζα, οτι είχα την σημαδούρα, οτι ήξερα που ήμουν, μα ήμουν περισσότερο απο κάθε άλλη φορά χαμένη.
Χρειαζόμουν μια οικογένεια...μια συναισθηματική ασφάλεια που δεν την είχα... Που στα παιδικά μου όνειρα το εξέφραζα με την εικόνα του παιδιού που γυρίζει σπίτι του και βλέπει το τίποτα! Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ εκεί που υπήρχε το σπίτι του, έχουν ΟΛΑ διαλυθεί και στη θέση τους το απόλυτο τίποτα και η έπειτα η ΚΡΑΥΓΗ...
Κι έτσι την έπλαθα αυτή την οικογένεια...Την είχα ΑΝΑΓΚΗ
Ήταν θέμα επιβίωσης. Αλλιώς το χάος...το κενό...η τρέλα
Όμως αυτή η οικογένεια ήταν ψεύτικη...πλασματική...μπερδ ευόταν με τον έρωτα και στο τέλος τίποτα από τα δύο δεν ήτανε...
Όμως...τώρα που το βλέπω δε θέλω να το βλέπω...πονάω για την εικονικότητά του...μα πιο πολύ πονάω που δεν μπορώ ακόμα να το διαλύσω...να ζήσω την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Χρειάζομαι ακόμα αυτή την πλασματική οικογένεια...Το παιδί μέσα μου χρειάζεται να νιώσει πιο ασφαλές για να την αφήσει...
Άρση τελικά διαπιστώνω κι εγώ ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό, πιο ουσιώδες, πιο δύσκολο αλλά και πιο ζωτικό από αυτό το ταξίδι. Πιάνω να κάνω διάλογο με τον εαυτό μου, με το μέσα μου, ακόμα και όταν συνομιλώ με τους άλλους. Και το θεωρώ κατόρθωμα για μένα που απέφευγα τον εαυτό μου, απέφευγα να τον συναντήσω γιατί με τρόμαζε ο φόβος και το συναίσθημα που κουβαλούσε. Γι’ αυτό ΜΙΣΟΥΣΑ τη μοναξιά...Quote:
Originally posted by Arsi
Χαίρομαι αν φαίνεται να δουλεύω με τον εαυτό μου, το έκανα κ προ ψυχοθεραπείας αλλά δεν ήξερα αν τελικά καταλήγω κάπου(τα δρομάκια του λαβύρινθου..).
Γενικά μ\'αρέσει να ασχολούμαι με το μέσα μου.
Καλή τύχη στο ταξίδι σου κορίτσι μου...
Σ\'ευχαριστώ πολύ anwnimi κ σε σένα τα καλύτερα....
Σήμερα είναι μια πολύ δύσκολη βραδιά για μένα.Μιάζω σα ποτήρι που κουνιέται απ\'το σεισμό κ είναι έτοιμο να πέσει κ να σπάσει.
Τα λόγια σου πάντως πέσαν ακριβώς.
Όταν έρχεται μια συνειδητοποίηση, όταν μέσα σου κάτι αναταράζεται, το είναι σου συγκλονίζεται...δεν αντέχει...δυσφορεί...τρομάζε ι.
Μέχρι να \"χωνέψει\" τη συνειδητοποίηση αυτή. Να έρθει η γαλήνη, η ανακούφιση ότι πήγες ένα βήμα πιο μπροστά και η επιθυμία για το επόμενο βήμα. Και μετά να έρθει η επόμενη συνειδητοποίηση...και η επόμενη...
Κράτα γερά κορίτσι μου. Μετά τη βροχή βγαινει πάντα ο ήλιος. Είναι εκεί και μας περιμένει να μας ζεστάνει με τις ακτίνες του, να μας γεμίζει θάρρος για την επόμενη μάχη.
Εκφράσου, βγάλτο από μέσα σου. Με όποιο τρόπο νιώθεις
:)Mου δίνεις δύναμη.Μου λες λόγια που τόσο αγαπάω αλλά ξεχνάω κάποιες στιγμές όπως τώρα.Quote:
[i]
Κράτα γερά κορίτσι μου. Μετά τη βροχή βγαινει πάντα ο ήλιος. Είναι εκεί και μας περιμένει να μας ζεστάνει με τις ακτίνες του, να μας γεμίζει θάρρος για την επόμενη μάχη.
Απόψε γιορτάζουν οι συνέπειες πάνω στο ηλίθιο το κεφάλι μου.
Οι συνειδητοποιήσεις φαντάζουν πολυτέλεια.Ότι γράφεις ισχύει κ το ζω.Αλλά όχι απόψε.
Άρση, δεν είναι ηλίθιο το κεφάλι σου.
Οι συνέπειες υπάρχουν για να μαθαίνουμε από αυτές. Για να μας φροντίζουμε την επόμενη φορά καλύτερα...Υπάρχουν για να μας το υπενθυμίζουν...
Arsi εύχομαι να είσαι καλύτερα...μερικά βράδια είναι δύσκολα αλλά ξέρεις πως έχεις ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν. Μπορεί να μην σε ξέρω προσωπικά αλλά η παρουσία σου εδώ είναι απο τις ομορφότερες :)