Εμενα μου εδινε μινιτραν.Ξεκινησα με ενα χαπι των 2-10 και σταδιακα το εφτασα 2-25 συν τα ζαναξ που τα εβαλα απο τον οκτωβρη και απλα στην αρχη παραπατουσα...Quote:
Originally Posted by Antonis8
Εμενα μου εδινε μινιτραν.Ξεκινησα με ενα χαπι των 2-10 και σταδιακα το εφτασα 2-25 συν τα ζαναξ που τα εβαλα απο τον οκτωβρη και απλα στην αρχη παραπατουσα...Quote:
Originally Posted by Antonis8
Ναι παιδιά αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως γίνετε να μου είπε πως έχω ιψδ? Λόγου του ότι έχω φοβία μήπως δεν τα καταφέρω την επόμενη φορά και ο ψιχανακαζμος μου είναι ότι αυνανιζομαι για να δω αν είναι όλα οκ τότε ένας που φοβάται για την καρδιά του και κάνει σιναιχια εξέτασης (το είχα και εγω) γιατη είναι αρωστοφοβικος και εγώ έχω ιψδ? Μήπως η διάγνωση ειταν λάθος?
Δεν βάφτισα τίποτε εγώ οπότε ο πληθυντικός είναι άκυρος. Κανείς δεν είπε πως οι περιστασιακοί καταναγκασμοί είναι το ίδιο με την ΙΔΨ, μόνος σου το έβγαλες. Ισα ίσα που στον Vaper είπαν ένα παράδειγμα καταναγκασμού και όχι ΙΔΨ και σε αυτό αναφερόταν το "κλικ". Ο ίδιος ο Vaper δεν είναι σίγουρος αν έχει ΙΔΨ που μάλλον δεν έχει αν έχω καταλάβει καλά από τα διάφορα θέματα που έχει ανοίξει. Ούτε ηττοπάθειες, ούτε μη ουτοπικές προσεγγίσεις, ούτε τπτ. Απλά δεν λες να καταλάβεις το λάθος σου.Quote:
Originally Posted by Antonis8
Ποιο λάθος; Εσύ δεν λες να καταλάβεις,ότι αναφερομαι στο alekaki και όχι στον Vaper, το οποιο ειπε αυτολεξη πως όλα είναι ένα "κλικ". Ε, δεν είναι.
στο alekaki αναφέρομαι και εγώ έλεος. Είπε αυτολεξεί όλα είναι ένα "κλικ" για τους καταναγκασμούς και όχι για ΙΔΨ που έχεις φάει κόλλημα.Quote:
Originally Posted by Antonis8
Εγω την ειχα ξεπεράσει μόνη μου για ένα εύλογο διαστημα αλλα μετα ξανάρθε πολυ πιο δυνατή απο πριν η κρίση πανικού
Quote:
Originally Posted by alekaki
Όπως βλέπεις alekaki συχνά ανοίγει κάποιος ένα συγκεκριμένο θέμα και τελικά το πάνε αλλού για αλλού. Πάντως να ξέρεις ότι συνήθως σε φόρουμ τέτοιου είδους μπαίνουν άτομα που αντιμετωπίζουν κάποιο θέμα τη δεδομένη χρονική στιγμή κι όταν πια ξεπεράσουν το πρόβλημα, οι περισσότεροι αφήνουν πίσω το φόρουμ και σπάνια ξαναμπαίνουν- και λογικό είναι εδώ που τα λέμε. Μην σου κάνει εντύπωση αν δεν λάβεις πολλές απαντήσεις , είναι εκεί έξω, πίνουν καφέ και δεν κοιτάνε το site!
εχεις δικιο Σονια. ολα αυτα τα χρονια διαβαζω στα forum για τα συμπτωματα του καθενος. βρηκα ομως και 6-7 που κανανε τον κοπο να επανελθουν και να μας πουν και μας πως τα καταφεραν. ολοι μα ολοι λενε το ιδιο. δεν το δινεις σημασια. καπου αναφερανε για το κλικ που ειπα. το κλικ ειναι στο μυαλο αρχιζεις κ τα βλεπεις διαφορετικα κ δεν το φοβασαι. και αυτο σιγα σιγα σε αφηνει. δεν εννοουσα ενα κλικ κ ξυπνας καλα. και ουτε ειμαι διατεθιμενη να αντικρουσω αποψεις περι γονιδιων και οτι δεν θεραπευεσαι και αποδεχεσαι οτι ετσι θα σαι κλ κλ. ο καθενας ας μιλαει για τον εαυτο του. το σιγουρο ειναι οτι ολοι εδω μεσα δεν περναμε ευκολα. και αυτο το τοπικ το ανοιξα με σκοπο να παρει κουραγιο οποιος το εχει αναγκη. οσοι λοιπουν θελουν να συνεχιζουν να μοιρολατρουν, να αυτολυπουνται και να καταστροφολογουν εχει απειρα τοπικ να το κανουν με μεγαλη επιτυχια.
Υπάρχει λύση? Τελικά υπάρχει!
Αγαπητά μέλη του φόρουμ,
Είμαι ο Σπύρος και έχω απαντήσει σε μερικά θέματα για το πως μπορείτε να ξεφύγετε από αυτόν τον εφιάλτη που ονομάζουμε διαταραχή άγχους αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να αναρτήσω και εγώ ένα θέμα με την κατάσταση μου εξηγώντας kai κάποια πράγματα που θα φανούν χρήσιμα για όλους μας.
Είχα και εγώ διαταραχή άγχους και κρίσεις πανικού για έναν χρόνο περίπου.
Συμπτώματα: Ταχυκαρδίες, πόνους στην καρδιά, στο στήθος, στο στομάχι, αίσθημα θανάτου, σκοταδισμούς, θολούρες, βουίσματα στα αυτιά και αλλά πολλά ανεξήγητα.
Επειδή δεν είμαι άνθρωπος που αντέχει γενικότερα τέτοιες καταστάσεις ήθελα πως και πως να ξεφύγω από αυτό το μαρτύριο οπότε και το έψαξα.
Κατάλαβα πως είναι μεγάλο λάθος το να κοιτάω στο ίντερνετ να ψάχνω για λύσεις διότι το μόνο που κατάφερνα ήταν να χειροτερεύω την κατάσταση μου. Επίσης, να αναφέρω πως ποτέ δεν πήγα για καρδιογράφημα ποτέ δεν πήγα για καμία εξέταση αφού στην χώρα που μένω οι γιατροί είναι τσιράκια των ασφαλιστικών εταιριών και δεν σου γράφουν εξετάσεις εκτός και αν δεν πας αιμόφυρτος. Το μόνο που κάναν είναι να μετρήσουν την πίεση, ακρόαση, και μέτρηση οξυγόνου στο αίμα. (Όπου φυσικά όλα ήταν μια χαρά). Μίλησα με έναν ψυχολόγο με τον οποίο δουλεύουμε μαζί και μου είπε τι ακριβώς έχω. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι όταν μου είπε να μην πάω καθόλου σε ψυχολόγο διότι είναι ένα πρόβλημα που μόνο εγώ μπορώ να το λύσω και να μην πάρω ούτε ένα χάπι για αυτό. Μου εξήγησε πως τα χάπια δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά απλά το καλύπτουν και όταν σταματήσω την αγωγή τότε το πρόβλημα θα επιστρέψει και με δυνατότερα συμπτώματα κιόλας. Έτσι και το απέκλεισα. Κάθισα για λίγους μήνες αναζητώντας πληροφορίες πως λειτουργούν οι κρίσεις πανικού και το άγχος και κατάλαβα πως η αδρεναλίνη μπορεί να αυξήσει την σεροτενινη, (μια ουσία που σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος) στο σώμα σου. Έτσι ξεκίνησα γυμναστήριο και πήγαινα και για μπάσκετ με τους φίλους μου σχεδόν καθημερινά. Επίσης βρήκα κάποια φαγητά (κύριος φρούτα) που είναι κατά της κατάθλιψης και τα έβαλα στο μενού μου. Ένα μήνα μετά είδα μια τεράστια διαφορά !! Να σημειώσω πως θέλει πολύ χρόνο για αποτελέσματα και για αυτό δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Το πρόβλημα μου είναι πως δεν θεραπεύτικά τελείως. Ακόμα είχα ψυχοσωματικά συμπτώματα αλλά οι κρίσεις πανικού είχαν ελατωθεί παρά πολύ και γενικότερα αλλά συμπτώματα που φοβόμουνα. Eνιωθα πιο δυνατός και απέκτησα αυτοπεπηθηση. Επίσης, υπήρξαν κάποια πράγματα πάνω στον εαυτό μου που κατάλαβα ότι δεν μου άρεσαν η μου προκαλούσαν άγχος. Είχα ένα χαλασμένο δόντι και σαν αρρωστοφοβικός νόμιζα πως θα πεθάνω επειδή η μόλυνση μπορεί να προχωρήσει στην καρδιά η στο μυαλό και αλλά τέτοια. Από την στιγμή που το έφτιαξα ένα μεγάλο βάρος απλά έφυγε από το μυαλό μου και αισθάνθηκα καλλίτερα. Μπορεί για κάποιον άλλων να μην είναι δόντι αλλά να είναι το οτιδήποτε.
Ξεκίνησα να αλλάζω τον τρόπο σκέψης μου. Έμαθα να μην δίνω σημασία σε μικροπράγματα. Έμαθα να μην δίνω σημασία όταν μου την λένε, χαμογελούσα περισσότερο, και αυτό βοήθησε επίσης. Να αναφέρω όλα αυτά τα έκανα ενώ ένιωθα συμπτώματα αλλά τα αγνοούσα όσο πιο πολύ μπορούσα και προσπαθούσα να θυμηθώ τον παλιό καλό μου εαυτό και να είμαι όπως ήμουνα όταν δεν είχα τίποτα από όλα αυτά. Πήγα διακοπές πίσω στην Ελλάδα όπου με βοήθησε παρά πολύ να αναροσω και γύρισα πάλι πίσω. Όταν γύρισα όμως ξαναείχα μερικά συμπτώματα και με έπιασε μια μικροκριση και κατάλαβα πως ήταν επειδή έφυγα πάλι για τα ξένα.
Για να μην μακρηγορώ και συγνώμη που σας κούρασα, φτάνω στο τελευταίο στάδιο στο να διώξω αυτό το πρόβλημα μια και καλή. Είναι κάτι που σκέφτηκα με την βοήθεια ενός φίλου ο οποίος μου είπε πως το μυαλό μαθαίνει καινούριες τεχνικές και μπορεί να τις χρεισιμοποιήσει υποσυνείδητα. Σκέφτηκα πως όλο αυτό το άγχος και οι αρρωστοφοβίες λειτουργούν πάντα όταν η σκέψη σου και το μυαλό σου "κολλάει" σε κάτι που μπορεί να έχεις.(καρδιά, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.ο.κ.).
Οπότε, κάθε μέρα για 30 λεπτά περίπου κάθισα και σκεφτόμουνα εικόνες, πολλές πολλές εικόνες, δεν χρειάζεται να είναι χαρούμενες όλες, έκανα μια μίξη. Μe αυτών τον τρόπο έμαθα το μυαλό μου (υποσυνείδητα) να μην κολλάει σε μια σκέψη αλλά να αλλάζει συνέχεια με τον ίδιο τρόπο που αλλάζει εικόνες. Αυτό το εφαρμόσα γενικότερα στην ζωή μου το να αφήνω το μυαλό μου να τρέχει οπότε έχω την ευκαιρία σε ένα "brainstorm " από εικόνες. Έναν μήνα μετά, το άγχος μου είχε εξαφανιστεί... Συμπτώματα, είχαν εξαφανιστεί εκτός από μικρά τσιμπήματα στο στήθος όπου είναι ένα μικρό κουσούρι αλλά θα περάσει και αυτό με τον καιρό. Γενικότερα νιώθω ότι ελευθερώθηκα από τις αλυσίδες του τρόμου. Κατάλαβα πως ο μόνος φόβος τελικά είναι ο ίδιος ο φόβος. Καταλαβαίνω πως ο καθένας είναι διαφορετικός, και κάποια από τα οποία είπα να μην δουλέψουν για κάποιον. Αυτό όμως που ήθελα να σας μεταφέρω είναι πως εμείς έχουμε την δύναμη μέσα μας να ξεφύγουμε. Κανείς άλλος. Μόνο εμείς. Πρέπει εμείς να αποδείξουμε στον εαυτό μας πως μπορούμε χωρίς να τρέχουμε πανικόβλητοι από δω και από κει. Δεν το κατηγορώ, και εγώ το έκανα... αλλά είναι λάθος αντιμετώπιση. Πρέπει να σκεφτούμε με στρατηγική και υπομονή. Πρέπει να βάλουμε κάτω το μυαλό μας και να το αναλύσουμε. Να δούμε! Να βρίσκουμε την λύση με την δικιά μας και μόνο σκέψη.
Εάν διαβάσατε όλο το ποστ σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι σε όλους να βρείτε την δύναμη που υπάρχει μέσα σας και να την αξιοποιήσετε.
Αυτά από μένα και είμαι πολύ χαρούμενος που υπάρχει αυτή η ιστοσελίδα είναι πραγματικά το μόνο μέρος στο ίντερνετ που αξίζει να ψάξεις πληροφορίες.
το προηγουμενο που επισυναψα ειναι απο τον χρηστη: spyroko 04/10/2013 απο το τοπικ: υπαρχει λυση? τελικα υπαρχει
Ενίοτε πως υπάρχει λύση και όπως είπα και πιο πριν έχω γνωρίσει ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ άτομο που το ξεπέρασε https://youtu.be/_BcT2lQvE0M αυτός εδώ είναι
Εμένα αυτό που με τρομάζει είναι ότι δεν ξέρω τι έχω μου έχουν βγάλει 2 διαφορετικές διάγνωση ο ένας μου είπε ιψδ ο άλλος γενικευμένη άγχοδι διαταραχή
Το να αναγνωρίζεις την πραγματικότητα δεν είναι μοιρολατρεια. Συνέχισε να πιστεύεις ότι όλα είναι ένα "κλικ" δεν θα στο χαλάσω. Οι πραγματικές ιστορίες επιτυχίας όμως που τόσο εναγωνίως ψάχνεις, βρίσκονται στην αναγνώριση του προβλήματος, στην αποδοχή του εαυτού μας και στη μετριαση της συμπτωματολογιας. Αν εσύ θεωρείς πως ο κόσμος του φόρουμ και όλοι εμείς που γράφουμε είμαστε κάποιου είδους καταραμένη σεκτα, καλώς, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει πριν και μετά υπάρχει "αποδέχομαι ότι έχω πρόβλημα και προσπαθώ να το λύσω". Όσο για τις θαυματουργες λύσεις,επέτρεψε μου να κρατώ τις αμφιβολίες μου. Και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί θεωρείς την αγωγή ως μια ηττοπαθη λύση. Όσο για τις "απόψεις" περί γονιδίων, σόρυ που στο χαλάω πάλι, αυτά λέει η επιστήμη, εσύ συνέχισε να τα θεωρείς "κακές" και "ηττοπαθεις" προσωπικές μου απόψεις. Ό,τι να 'ναι, πραγματικά.
Τι προσπαθείς να αποδείξεις κ συνεχίζεις σε αυτό το τοπικ? Η αποδοχή είναι το πρώτο κ σημαντικότερο βήμα. Το ότι μοιρολατρουν οι περισσότεροι όταν πέφτουν στην παγίδα ισχύει. Δεν το λέω εγώ υπάρχει ολόκληρη επιστήμη από πίσω είναι κομμάτι κ αυτού του φαυλου κύκλου του άγχους. Να κάτσω να σου αναλύσω ένα ένα περί γονιδίων κλ μέσα σε ένα φόρουμ δεν έχει νόημα. Μην γενικεύεις. Υπάρχει κ μια μερίδα που οντως γεννιούνται με κάποιο πρόβλημα κ μάλιστα απεικονιζπτναι πλέον κ με εξελιγμα ες εξετάσεις. Για τους περισσότερους όμως είναι κατι επικτητο κ με δουλειά μπορείς να το πετάξεις από πάνω σου. Δεν αναφέρω πουθενά ηττοπαθη λύση τα φάρμακα. Πουθενά. Έχεις φάει κόλλημα. Αναφέρω ότι είναι επιλογη πολλών να το προσπαθήσουν έτσι. Δικαίωμα του καθενός. Πολλοί τα έχουν καταφέρει κ με χάπια. Άλλοι κατά πίνουν χρόνια ότι τους δώσουν κ δεν βρίσκουν γιατρειά. Από το ύφος σου μιλάς σαν ξερόλας. Κι αν όντως είσαι τόσο καλά διαβασμένος πες μας κ μας την λύση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτες οι μαλακιες οι αγχωδεις συνδρομές επισκέπτονται άτομα με ευφια πάνω του μέσου όρου κ που σκέφτονται τόσο πολύ. Σου είναι δύσκολο να σκεφτείς απλά. Ειναι ξεκάθαρο. Λες ότι λέω είναι αστοιχειωτο κ προσβλητικό κλ κλ. Εχω μάθει να κοιτάω την προαίρεση. Σταμάτα να επιτιθεσαι. Έχεις κολλήσει με το κλικ. Ξέρω 2 άτομα, ο ένας έπασχε 8νχρονια κ ο άλλος 13 κ μου είπαν αυτολεξεί ότι έγινε το κλικ στο κεφάλι τους κ χαλάρωσαν. Αποδεχτηκαν την κατάσταση είπαν έτσι θα είμαι για πάντα. Κ έπαψαν να ασχολούνται. Κ όταν έπαψαν.... Έγιναν κ καλά. Πουθενά δε λέω ένα κλικ κ την επόμενη μέρα είσαι καλά. Θέλει ριζικές αλλαγές. Δεν καταλαβαίνεις ότι οι πολλές οι σκέψεις μας φτάσανε εδώ? Η ζωή μας δόθηκε να την ζήσουμε όχι να την φιλοσοφησουμε. Εκτός κι αν ξέρεις κανέναν που έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό για το πόσο θα ζήσει. Τέλος πάντων η συζήτηση αυτή δε γίνεται έτσι. Καλο αγώνα σε όλους μας
Δεν έχει σημασία η ταμπέλα. Πως το λένε σε νοιάζει? Εστίασε στο να γίνεις καλά. Κ η μόνη λύση είναι να μην το ταΐζεις. Θα φύγει. Όσο αντιδράς με φόβο σε μια σκέψη το μυαλό τη θεωρεί σημαντική κ σου την ξαναστελνει με παραλλαγές.